STRONA TYTUŁOWA PRACY KONTROLNEJ

Centrum Nauki i Biznesu „Żak” sp. z o.o.

Imię i nazwisko	DATA WPŁYWU ………………………………..
Kierunek
Semestr/grupa
Język Polski Myśl o śmierci źródłem refleksji nad życiem. Przedmiot/temat pracy Omów temat, analizując podane teksty i Odwołując się do filozofii epok, z których pochodzą.
Nauczyciel
Podpis słuchacza
Ocena z pracy
Podpis nauczyciela
Data sprawdzenia

Warto pamiętać o tym , że życie nie trwa wiecznie ale czy musimy wybiegać myślami na przód i martwić się o to czego jeszcze nie ma - śmierci .Horacy głosił pewną życiową mądrość „Nie pytaj próżno , bo nikt się nie dowie . Jaki nam koniec gotują bogowie”. Miał na myśli , iż musimy brać wszystko co los nam podsuwa pod nos , cieszyć się każdą błahą chwilą, doceniać drobnostki. Popieram refleksje poety nad naszą egzystencją, aczkolwiek uważam , że powinniśmy potrafić we wszystkim znaleźć równowagę. Owszem ważne jest by posiadać umiejętność życia pełną piersią, lecz należy zdawać sobie sprawę , ze to wszystko kiedyś się skończy . Twórca poezji stara się nam przekazać jak cenne jest istnienie ludzkie. Każdy wers niesie za sobą jakieś przesłanie, jednym z głównych jest to aby nie zastanawiać się nad tym co czeka nas w przyszłości , jaki będzie nasz koniec . A to wszystko ma na celu , by dać nam do myślenia. Czy przypadkiem nie tracimy swojego życia na wieczne zmartwienia o zdrowie, pieniądze, rodzinę. Zdrowie jest cenne, ponieważ od niego zależy nasze życie , rodzina również jest ważna , dlatego że bez niej człowieczeństwo by nie przeżyło, a pieniądze są potrzebne do obu tych wartości. Tak więc jak możemy postępować zgodnie z przesłaniem starożytnego poety , skoro aby przetrwać musimy dbać o wartości , które zaprzątają nam głowę. I tutaj właśnie potrzebna jest umiejętność zachowania równowagi , by móc żyć zgodnie z postępowaniem , które napisał Horacy do młodej dziewczyny Leukonoe. Ona również była wesołą, pozytywnie nastawioną do świata osobowością. Sądzę, że w starożytności ów cechami szczególnie się nie wyróżniała , ponieważ rzymianie tacy jak np. poeta Horacy, Juliusz Cezar czy też każdy inny rzymianin kierowali się mottem „Co ma być to będzie”. Dla nich zabawa była najważniejsza i takim moim osobistym wnioskiem jest to , że był to jeden z powodów dlaczego prześladowali oni chrześcijan. Otóż powód był następujący ,iż monoteiści żyli z myślą , że w końcu ich egzystencja dojdzie końca. W wyniku czego dbali i przestrzegali zasad swej religii, by zasłużyć na lepsze życie pozagrobowe. A rzymianie żyli tak , jakby ich istnienie miało trwać wiecznie.

Natomiast średniowiecze to tzw. „inna bajka”. „Skarga umierającego” przedstawia w jaki sposób kończą ludzie , którzy na ziemi nie mieli żadnych zasad, reguł, granic. Tak ów podmiot danego utworu rozpacza, że nic mu z tych pieniędzy ,na które ciężko pracował cały swój żywot, nie potrzebny mu jego dorobek , skoro teraz pałęta się niespokojnie jego dusza. Średniowiecze wyznaczało trzy wartości rycerz, asceta i Władca. Wszystko kręciło się wokół Boga i umartwiania w imię Jego. Wspomniane wartości musiały dbać o swe życie pozagrobowe , a nasz bohater wiersza opłakuje, iż o to nie zadbał. Skąpy był , biednym nie udzielał pomocy i liczy teraz na łaskę Boga. Oba utwory coś łączy , myśl nad sensem życia . Natomiast ta diametralna różnica to fakt , że Horacy wypowiada się o życiu w sposób bardzo lekki. Proponuje Leukonoe by nie zważała na to co nadejdzie , tylko żyła teraźniejszością, a w „Skardze umierającego” podmiot opłakuje tego , że nie zważał ani na teraźniejszość ani na żaden inny czas liczyły się tylko pieniądze i on. Po przeczytaniu tak odległych a jednak coś łączących ze sobą utworów zmieniłem swoje nastawienie do mojej egzystencji i postanawiam , że będę żył pełną piersią zachowując umiar i dbając o wyznaczone przez samego siebie reguły.

Nikt z nas nie jest w stanie przewidzieć, co przyniesie nam los - jak mówi poeta: „Nie pytaj próżno, bo nikt się nie dowie, Jaki nam koniec budują bogowie.” Nie powinniśmy, więc wybiegać myślą w zbyt daleka przyszłość tylko „łapać dzień'' czyli cieszyć się życiem, korzystać z jego uroków, ani zbyt wiele od życia nie oczekiwać. Kto bowiem trzymał się będzie w życiu „złotego środka” ten będzie potrafił przygotować swój umysł na zmienność losu. Cytowany powyżej utwór jest dla odbiorcy swego rodzaju zachęta do takiego rodzaju postępowania. Horacy zwraca nam uwagę, abyśmy, biorąc pod uwagę szybko upływające życie godzili się z losem i przyjmowali na siebie wszystko, co on nam niesie.

---