Metoda jodometryczna Polega na bezpośrednim miareczkowaniu zawartego w próbce dwutlenku siarki roztworem jodu. Zawartość wolnego SO2 oznacza się w bezpośrednim miareczkowaniu próbki dżemu roztworem jodu w środowisku kwaśnym wobec ślepego miareczkowania próbki, w której SO2 związano za pomocą np. formaldehydu. Zawartość związanego SO2 oznacza się w próbce, w której miareczkowano wolny SO2, a następnie uwolniony w czasie alkalicznej hydrolizy dwutlenek siarki miareczkuje się roztworem jodu. Zawartość ogólnego SO2 jest sumą wolnego i związanego SO2. 1) Wolny SO2 -dwie próbki dżemu o zbliżonych masach w kolbach stożkowych -do kolby A dodajemy 5 ml roztworu H2SO4 i 5 ml roztworu skrobii; natychmiast miareczkujemy roztworem jodu do szaroniebieskiego zabarwienia -do kolby B dodajemy 5 ml aldehydu mrówkowego zamykamy kolbę na 30 min. Dodajemy 5 ml roztworu H2SO4 i 5 ml roztworu skrobii; miareczkujemy roztworem jodu do szaroniebieskiego zabarwienia 2) związany SO2 -do próbki A, w której oznaczano zawartość wolnego SO2, dodać 8 ml roztworu NaOH, wymieszać, zamknąć na 10 min -dodać 15 ml roztworu H2SO4, miareczkować roztworem jodu do szaroniebieskiego zabarwienia Absorpcja - w optyce proces pochłaniania energii fali elektromagnetycznej przez substancję. Natężenie światła wiązki przechodzącej przez substancję ulega zmniejszeniu nie tylko w wyniku absorpcji, lecz również na skutek rozpraszania światła. O ile jednak promieniowanie rozproszone opuszcza ciało, to część zaabsorbowana zanika powodując wzrost energii wewnętrznej tego ciała. Absorbancja jest miarą absorpcji promieniowania i wyraża się wzorem I o - natężenie światła padającego, I - natężenie światła po przejściu przez absorbujący ośrodek. Prawo Lamberta-Beera (prawo Beera-Lamberta-Bouguera) - opisuje pochłanianie promieniowania elektromagnetycznego przy przechodzeniu przez częściowo absorbujący i rozpraszający ośrodek. Prawo to głosi, że stopień pochłaniania (uwzględniającej absorpcję oraz rozpraszanie) światła jest proporcjonalny do grubości warstwy i jej własności optycznych, np. w przypadku roztworów należy uwzględnić stężenie molowe czynnika powodującego pochłanianie. Ogólnie mówiąc, prawo to jest spełnione dla wiązki światła: a) monochromatycznej, b) skolimowanej, chociaż jest często używane także dla sytuacji wąskich przedziałów pasmowych, zwłaszcza jeżeli zależność spektralna atenuacji nie jest silna w tym paśmie. Rejestrowane natężenie I0 jest również natężeniem światła monochromatycznego i skolimowanego. Wartość końcowa natężenia promieniowania I1 jest mniejsza od I0 o wartość natężenia promieniowania pochłoniętego (zaabsorbowanego). Prawo może być matematycznie sformułowane na kilka sposobów: A - absorbancja I0 - natężenie światła padającego na ciało I1 - natężenie światła po przejściu przez ciało ε - molowy współczynnik ekstynkcji l - droga jaką pokonuje światło w ciele c - stężenie molowe substancji absorbującej w roztworze α - molowy współczynnik absorpcji zwany poprawnie absorbancją molową Spektrofotometria jest techniką instrumentalną, w której do celów analitycznych wykorzystuje się przejścia energetyczne zachodzące w cząsteczkach, spowodowane absorpcją promieniowania elektromagnetycznego w zakresie nadfioletu, widzialnym lub bliskiej podczerwieni. Chlorofile należą do grupy roślinnych barwników porfirynowych. Występują w chloroplastach i mają istotne znaczenie w procesie fotosyntezy u roślin wyższych (chlorofil a i b), glonów i bakterii (bakteriochlorofile). Chlorofile zalicza się do grupy związków chelatowych. Szkielet struktury to cykliczny układ czterech połączonych ze sobą, przez mostki metinowe (=CH−), pierścieni pirogowych oraz centralnie położonego dwuwartościowego jonu magnezu połączonego z atomami azotu pierścieni pirolowych a także podstawników charakterystycznych dla danej odmiany chlorofilu. Z uwagi na obecność podwójnych wiązań sprzężonych chlorofile są efektywnymi fotoreceptorami. Charakterystyczną cechą takich związków jest bardzo silna absorpcja w zakresie światła widzialnego wyrażona poprzez wysokie molowe współczynniki absorpcji, jedne z najwyższych, jakie znane są dla związków organicznych.

---