5325


PODZIAŁ TKANKI MIĘŚNIOWEJ:

1.Tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana

- mięśnie szkieletowe

- mięsień sercowy

2.Tkanka mięśniowa gładka

MIĘSIEŃ SZKIELETOWY

To równolegle ułożone włókna mięśniowe poprzedzielane tkanką łączną zbitą:

- namięsna otacza mięsień szkieletowy

- od namiętnej odchodzą przegrody łącznotkankowe, otaczające pęczki włókien- omięsna, tu: naczynia krwionośne, włókna nerwowe

- pomiędzy włókna mięśniowe wnika tkanka łączna- śródmięsna, otacza ona pojedyncze włókna mięśniowe

BUDOWA MIĘŚNIA SZKOELETOWEGO

- lokalizacja: mięsnie układu ruchowego

- charakter skurczu: szybki względnie krótkotrwały, zależny od naszej woli

- jednostka budowy: włókno mięśniowe- syncytium (zespólnia) powstałe przez zespolenie wielu komórek macierzystych (mioblastów)

- włókno mięśniowe- kształt walca (dł. od kilku mm do ok. 30cm); pod błoną komórkową (sarkolemma), w cytoplazmie (sarkoplazma)- liczne jądra komórkowe i typowe organella;

- część środkowa- aparat kurczliwy: miofibryle otoczone przez kanały siateczki śródplazmatycznej (siateczka sarkoplazmatyczna) i wpuklenia błony komórkowej- kanaliki T; pomiędzy miofibrylami liczne mitochondria (sarkosomy)

Aparat kurczliwy:

Podjednostką budowy jest sarkomer;

Filamenty cienki: aktyna, tropomiozyna, troponiny: C (wiąże Ca++), T (wiąże tropomiozynę) i I (wiąże aktynę i hamuje kontakt aktyny z miozyną). Filamenty grube: ciężka i lekka meromiozyna;

TRIADA MIĘŚNIOWA:

- kanalik T- wpuklenia błony komórkowej

- cysterny brzeżne (2)- zbudowane z błon siateczki sarkoplazmatycznej

Funkcja: bierze udział w przekazywaniu impulsu z płytki motorycznej (synapsa nerwowo- mięśniowa) poprzez uwalnianie Ca++ z cystern brzeżnych;

SKURCZ MIĘŚNI- TEORIA ŚLIZGOWA (HUXLEY)

Bodziec:

1.Dochodzi na powierzchnię włókna mięśniowego z zakończeń włókna nerwowego (płytka motoryczna)

2.Zostaje wprowadzony wzdłuż błon kanalika T

3.Powoduje otwarcie kanałów wapniowych w cysternach brzeżnych i wzrost poziomu Ca++ w cytoplazmie

4.Jony Ca++ wiąża się z troponiną (filamenty cienkie) co umożliwia połączenie aktyny z miozyną

5.Miozyna powoduje przesuwanie miofilamentów względem siebie (skrócenie sarkomeru) i mioskurcz. Suma mioskurczy daje nam skurcz całego mięśnia.

PODZIAŁ WŁÓKIEN MIĘŚNIOWYCH

1.Typ I (czerwone) - wolno kurczące się, zawierają dużo mitochondriów i wysokie stężenie mioglobiny; skurcz narasta powoli; duża wytrzymałość na zmęczenie; przygotowanie do dłuższej pracy

2.Typ II (białe) - szybko kurczące się, zawierają mniej mitochondriów i mniej mioglobiny; kurczą się szybko i efektywnie; są mniej wytrzymałe na zmęczenie;

MIĘSIEŃ SERCOWY

- występowanie: przedsionki i komory serca

- charakter skurczu: rytmiczny, krótkotrwały, niezależny od naszej woli

- budowa: komórki 1 lub 2- jądrzaste, boczne wypustki tworzące przestrzenną sieć, organella w centrum komórki, wokół jądra; aparat kurczliwy podobny jak w mięsniu szkieletowym; obecna siateczka sarkoplazmatyczna i kanalik T- diady; komórki połączone za pomocą wstawek (połaczenia mechaniczne i komunikacyjne).

MIĘSIEŃ GŁADKI

- występowanie: ściany naczyń krwionośnych, wewnętrzne przegrody organizmu, macica;

- charakter skurczu: wolny, długotrwały, niezależny od naszej woli

- budowa: komórki mięśniowe (miocyty) długie, wrzecionowate, jądro położone centralnie, organella zgrupowane wokół jądra; sarkolemma (błona komórkowa)wytwarza wgłębienia zwane jamkami (odpowiedniki kanalików T); nie ma triad;

- aparat kurczliwy:

1. Filamenty cienkie- aktyna, tropomiozyna, funkcje troponiny pełni kalmodulina

2. Filamenty grube- lekka i ciężka mero miozyna

Skurcz podobny jak w mięśniu szkieletowym. Cecha charakterystyczna komórek mięśniowych gładkich- obecność ciałek gęstych lub płytek mocujących- miejsce przyczepu fi lamentów cienkich.

KREW

Komórki- składniki morfotyczne krwi

Osocze- odpowiednik substancji międzykomórkowej, kolor żółtawy.

Woda- 90%, białka- 9%, substancje nieorganiczne ok. 1%.

Osocze- fibrynogen= surowica krwi.

Objętość krwi- 7% masy ciała- ok. 5-5,5 l, pH-7,35.

Hematokryt- V krwinek/ V osocza ok. 45% (zmiany w krwotoku, ciąży, nowotworach ↓, nadkrwistość, na dużych wysokościach ↑).

Sedymentacja- odczyn Biernackiego- OB.

3-5 (10) mm godz.

↑ (wzrost) - stany zapalne, infekcje bakteryjne i wirusowe, zapalenia typu reumatoidalnego, przerzuty nowotworowe, wstrząs.

↓ (spadek) - niewydolność serca, czerwienica prawdziwa, choroby alergiczne.

Składniki morfotyczne krwi:

1.Krwinki czerwone- erytrocyty

4-5 milionów/mm3, u kobiet mniej (noworodki 7-8); ma kształt dwuwklęsłej, elastycznej soczewki; zmienia kształty przy przechodzeniu przez kapilary.

Makrocyty> 8µm

Megalocyty 10-15µm

Anizocytoza- różna wielkość

Poikilocytoza- różny kształt

Mniej erytrocytów- zwykle anemia

Nadmiar erytrocytów- erytrocytoza, inaczej policytemia

2.Krwinki białe- leukocyty

W 1mm 5-6 tys.

Podział leukocytów:

Ziarniste- granulocyty

Wzór Schillinga

- granulocyty obojętnochłonne= neutrofile 50-70%

- granulocyty kwasochłonne= eozynofile 2-4%

- granulocyty zasadochłonne- bazofile<1%

Bezziarniste- agranulocyty

- limfocyty 25-35%

- monocyty 3-8%

3.Płytki krwi- trombocyty

NEUTROFILE:

- jądro podzielone na segmenty (płaty)

- cytoplazma słabo kwasochłonna

- liczne ziarnistości:

* pierwotne (fosfataza kw., lizozym)

* specyficzne (np. kolagenaza, białka wiążące Wit. B12)

Funkcja:

- udział w procesach zapalnych

- fagocytoza drobnoustrojów (szybka z udziałem tlenu; wolna- tlenoniezależna)

- chemotaksja, zdolność do ruchu

- niszczenie drobnoustrojów- 2 mechanizmy: zależny od MPO- mieloperoksydazy i niezależny od MPO.

Neutropenia- zmniejszenie liczby- zakażenia bakteryjne (TBC, tyfus, niedokrwistości, białaczki)

Agranulocytoza- krańcowa forma- po cytostatykach

Neutrofilia- zwiększenie liczny- banalne zakażenia

EOZYNOFILE:

2-4% leukocytów, jądro dwupłatowe tzw. okularowe, średnica ok. 14µm. W cytoplazmie liczne duże ziarnistości, otoczone pojedynczą błoną- w środku elektronowo gęsty materiał o strukturze parakrystalicznej- krystaloidy.

Ziarnistości swoiste- największe, średnica ok. 1µm, kwasochłonne. W krystaloidach MBP- główne białko zasadowe, peroksydaza, kwaśne hydrolazy lizosomalne.

Rola:

- fagocytoza kompleksów antygen- przeciwciało

- zwalczanie pasożytów jelitowych

- słabiej niż neutrofile- fagocytoza, niszczenie drobnoustrojów, niszczenie komórek nowotworowych

- udział w reakcjach alergicznych

Eozynofilia- zwiększenie liczby pasożytów, reakcje alergiczne, szkarlatyna

Eozynopenia- odra, dur brzusznu

BAZOFILE:

- liczne, zasadochłonne ziarnistości w cytoplazmie

- jądro 1 lub 3 segmentowe, często zasłonięte przez ziarnistości

- w ziarnistościach: histamina, heparyna, serotonina

- na powierzchni receptory dla IgE (udział w reakcjach alergicznych)

AGRANULOCYTY:

Agranulocyty- krwinki białe bezziarniste

Limfocyty- przy układzie immunologicznym

Monocyty

3-8%, jednojądrzaste, średnica 12-20µm, osiadłe w tkankach przekształcają się w makrofagi. Jądro nerkowate, w cytoplazmie drobne ziarnistości, organella charakterystyczne dla komórek fagocytarnych- liczne pęcherzyki i wakuole, lizosomy (dużo enzymów). Wybitna ruchliwość i fagocytoza.

TROMBOCYTY

Płytki krwi- trombocyty.

Nie posiadają jądra komórkowego, podobne w kształcie do dysków, chociaż cechuje je duża różnokształtność, średnica 2-4µm, 200-400tys w mm3. Powstają w szpiku kostnym z fragmentów cytoplazmy komórek olbrzymich szpiku kostnego- megakariocytów. Odpowiedzialne za krzepliwość krwi i uszczelnianie ściany naczyń krwionośnych. Żyją około 10 dni.

- hialomer- liczne mikrotubule, fi lamenty aktynowe i miozyna

- glanuromer- ziarna (płytkowy czynnik krzepnięcia, histamina, serotonina)

Funkcja:

1.Zahamowanie krwawienia i udział w procesach krzepnięcia krwi

2.Ochrona śródbłonka naczyń

↓- Trombopenia- białaczki, po radio- i chemioterapii

↑- ostre choroby infekcyjne, niedobór żelaza

Wszystkie populacje limfocytów powstają w szpiku kostnym. W mikrośrodowisku szpiku kostnego dojrzewa tylko jedna subpopulacja limfocytów, która różnicuje się do limfocytów B.

Prekursory limfocytów T migrują ze szpiku do grasicy, gdzie pod wpływem mikrośrodowiska grasicy dojrzewają i różnicują się do limfocytów T.

Grasica i szpik kostny są narządami limfoidalnymi centralnymi, ponieważ w ich mikrośrodowisku limfocyty (T w grasicy, B w szpiku) nabywają zdolności do udziału w odpowiedzi immunologicznej.

Po opuszczeniu narządów centralnych limfocyty B i T lokują się w odpowiednich obszarach obwodowych narządów limfatycznych.

Limfocyty T → strefy grasiczozależne

Limfocyty B → strefy grasiczoniezależne

Obwodowe narządy limfoidalne:

- migdałki

- węzły chłonne

- śledziona

Limfocyty B

- powstają w szpiku kostnym

- posiadają receptory immunoglobulonowe (przeciwciała wbudowane w błonę komórkową) zdolne do wiązania antygenów

- po pobudzeniu przez antygen powstają z nich komórki plazmatyczne intensywnie produkujące przeciwciała

- biorą udział w odpowiedzi hormonalnej ( z udziałem przeciwciał)

Limfocyty T

- biorą udział w odpowiedzi immunologicznej typu komórkowego

- dojrzewają w grasicy i tam różnicują się subpopulacje

- mają na powierzchni receptory TCR rozpoznające obce antygeny wspólnie z antygenami MHC

- istnieją trzy subpopulasje limfocytów T:

* Limfocyty T pomocnicze (Th) - stymulują limfocyty B do wytwarzania przeciwciał, rozpoznają toksyny bakteryjne, aktywują makrofagi, wskazują ekspresję białka powierzchniowego CD4 wiążącego się z MHC II.

* Limfocyty T supresorowe (Ts) - kontrolują aktywność pozostałych limfocytów i innych komórek układu immunologicznego, wykazują ekspresją CD8.

* Limfocyty T cytotoksyczne (Tc) -zabijają komórki zakażone wirusami i nowotworami w wyniku efektu cytotoksycznego. Wykazują ekspresję białka powierzchniowego CD8 wiążącego się z MHC I.

Komórki NK:

- nie mają na swojej powierzchni receptorów limfocytów T ani B

- wykazują właściwości cytotoksyczne w stosunku do komórek zakażonych wirusem i komórek nowotworowych

Komórki prezentujące antygen (APCs):

- jako pierwsze mają kontakt z antygenem

- po odpowiednim przetworzeniu antygenu ułatwiają rozpoznanie struktur antygenowych zarówno przez limfocyty B jak i limfocyty T

- wykazują ekspresję MHC II konicznych do prezentacji antygenów

- zalicza się do nich komórki Langerhansa oraz komórki dendrytyczne

Makrofagi:

- pochodzą z monocytów

- wykazują zdolność do fagocytozy i produkcji cytokin

Układ dokrewny i układ nerwowy

- są to najważniejsze systemy koordynujące funkcje komórek i narządów

Układ dokrewny

- za pośrednictwem wydzielanych hormonów do krwi, wpływa na wiele komórek, które mogą znajdować się w różnych częściach organizmu

- hormony regulują funkcję i metabolizm tych komórek, które mają swoiste receptory dla hormonu- są to komórki docelowe dla hormonu

- oba układy nerwowy i dokrewny ściśle ze sobą współpracują jako układ neuroendokrynowy- ta sama substancja może być hormonem lub neurotransmiterem.

Hormon:

- to substancja chemiczna wydzielana przez komórki dokrewne (endokrynowe- do krwi), transportowana krwią do narządów docelowych, w których reguluje procesy metaboliczne komórek docelowych

- ze względu na budowę chemiczną hormony dzieli się na:

*hormony białkowe (polipeptydowe)

*hormony steroidowe

*hormony pochodne aminokwasów (do tej grupy zaliczamy aminy biogenne i hormony tarczycy)

- od budowy hormonów zależy sposób ich transportu, typ receptorów, itp.

- prawidłowe funkcjonowanie zależy od określonego stopnia hormonów we krwi

- odpowiednie stężenie hormonów jest regulowane przez mechanizm stężenia zwrotnego

- najwyższe piętro kontroli hormonalnej- podwzgórze- jest kontrolowane jeszcze wyżej- w ośrodkowym układzie nerwowym

- podwzgórze wydziela hormony regulujące sekrecję hormonów przysadki (np. liberyny i statyny)

- przysadka wydziela hormony typowe wpływające na funkcje wydzielnicze gruczołów dokrewnych (np. tarczycy, nadnerczy, gonad).

Podwzgórze

- jest częścią międzymózgowia

- w podwzgórzu występują dwa zespoły komórek nerwowych tur. jąder wydzielających hormony

Pole hipofizjotropowe

A/ zespół jąder drobnokomórkowych, które wydzielają hormony pobudzające (liberyny) i hamujące (statyny)

- ich aksony dochodzą do krążenia wrotnego przysadki

- liberyny i statyny są wydzielane do krwi i żyłami wrotnymi dochodzą do przedniego płata przysadki regulując wydzielanie hormonów tropowych

B/ jądra wielkokomórkowe

- nadwzrokowe

- przykomorwe

*wydzielają neurosekret składający się z białka nośnikowego (neurofizyny) i neurohormonów

*neurohormony to: hormon antydiuretyczny (ADH) czyli wazopresyna oraz oksytocyna

*neurosekret jest transportowany aksonami z jąder do części nerwowej przysadki- tam jest magazynowany i uwalniany.

PRZYSADKA leży w siodle tureckim kości klinowej, składa się z dwóch części: przysadka nerwowa i gruczołowa.

Przysadka nerwowa

- rozwija się z uchyłka dna komory III

- składa się z wyniosłości pośrodkowej (należy do podwzgórza) i części nerwowej (wyrostek lejkowaty) oraz szypuły lejka.

Część nerwowa przysadki

Zbudowana z:

- zakończeń aksonów pochodzących z jąder wielkokomórkowych podwzgórza

- pituicytów

- tkanki łącznej z naczyniami

Pituicyty mają budowę podobną do komórek glejowych neurohormonów.

- wydzielany przez jądra wielkokomórkowe podwzgórza neurosektret jest magazynowany w zakończeniach aksonów przysadki. Większe skupiska ziaren neurosekretu nazywane są kulami Heringa.

U człowieka wydzielane są 2 neurohormony.

1/ Hormon antydiuretyczny (wazopresyna)- działa na cewki moczowe zbiorcze w nerkach, zwiększa ciśnienie krwi.

2/ Oksytocyna- wywołuje skurcze porodowe macicy oraz skurcz komórek mioepitelialnych w odcinkach wydzielniczych gruczołu mlekowego.

Płat przedni przysadki:

- znajdują się tu komórki:

* zasadochłonne

* kwasochłonne

* chromofobne (komórki prekursorowe)

W płacie przednim wydzielane są hormony polipeptydowe regulujące czynność innych narządów dokrewnych lub działające na narządy docelowe.

Prolaktyna na gruczoł mlekowy

Somatopropina- hormon wzrostu, stymulująca w wątrobie syntezę somatomedyn, które warunkują wzrost kości na długość.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
5325
M 5325 Blue dress
04025 Schnitt2 Asientascheid 5325
5325
5325
5325
5325
L 5325 Blue dress
5325
5325
5325
5325
5325
5325

więcej podobnych podstron