CONSECUTIO TEMPORUM

w zdaniu nadrzędnym	w zdaniu podrzędnym
		dla czynności równoczesnej	dla czynności wcześniejszej	dla czynności późniejszej
`czas teraźniejszy lub przyszły	con. praesentis	con. imperfecti	-urus sim
czas przeszły	con. perfecti	con. plusquamperf.	-urus essem

Zdania:

zdanie	spójnik	tryb (con. czy ind.)	uwagi
celowe (po co? w jakim celu)	ut - aby (ut finnale) ne - aby nie	con. wg consecutio temporum
dopełnieniowe (czego? kogo? o co?)	ut - aby (ut obiectivum) ne - aby nie	con. wg consecutio temporum	po czasownikach: optare, postulare, petere, rogare, curare, hortari, monere, timere, impedire, etc.
skutkowe	ut - że ut non, ut nihil ut nemo - że nie	coniunctivus	w zdaniu nadrzędnym często: ita, sic, tam, adeo, tantopere, tot, talis,
podmiotowe (kto?co?)	ut - że ut non, ut nihil ut nemo - że nie	coniunctivus	występują po: est, fit, accidit, evenit, restat, sequitur; mos est, consuetudo est
przyczynowe (dlaczego? z jakiego powodu?)	cum - ponieważ (cum causale) praesertim cum - zwłaszcza że	con. wg consecutio temporum
		quod quia quoniam - ponieważ			indicativus
	przyzwolenia (mimo co? wbrew czemu?)	cum (cum concessivum) quamvis - chociaż			con. wg consecutio temporum
		quamquam - chociaż			indicativus
		licet ut (ut concessivum)			con. praes. lub perfecti
		etsi, etiamsi, tametsi - chociaż, chociażby			tryby jak w zdaniach warunkowych
warunkowe (pod jakim warunkiem?)	si - jeśli, jeżeliby, gdyby nisi - jeśli nie, jeżeliby nie, gdyby nie	modus realis - indicativus modus potentialis - con. praes. lub con. perf. modus irrealis - con. imperf. lub plusquamperf.
czasowe (kiedy?)	cum - gdy (cum historicum)	con. wg consecutio temporum		ma odcień przyczynowości
		cum - gdy (cum temporale) ubi, simulac, ut primum postquam - skoro tylko	indicativus
względne	zaimki względne (qui, quae, quod)	coniunctivus lub indicativus
pytające	zaimki pytajne (cur? quando? - ne?)	con. wg consecutio temporum

---