BADANIA WYBRANYCH CECH TECHNICZNYCH WYROBÓW Z TWORZYW SZTUCZNYCH ORAZ MATERIAŁÓW RÓŻNYCH

MATERIAŁY Z TWORZYW SZTUCZNYCH:

Materiały termoizolacyjne z tworzyw sztucznych :

• Polistyren ekspandowany ( EPS )

• Polistyren ekstrudowany ( XPS )

• Piankowy poliuretan

• Piankowy polietylen

Właściwości techniczne polistyrenu ekspandowanego i ekstrudowanego:

Właściwości :	EPS	XPS
Gęstość pozorna [kg/m^3]	10-40	25-45
Współczynnik przewodności cieplnej [ W/mK]	0,033-0,042	0,030-0,035
Naprężenia ściskające przy 10% odkształceniu względnym [Mpa]	0,06-0,033	0,15-0,7
Zmiany wymiarów liniowych w temp. +70ºC [%]	0,5-1,0	0,3-3,0
Nasiąkliwość po 24h zanurzenia w wodzie [% obj.]	1,2-1,8	0,1-0,3
Wytrzymałość na rozrywanie siłą prostopadłą do powierzchni [Mpa]	0,1-0,25	0,20-0,90
Zakres granicznych temp. Stosowania [ºC]	-50º do +80º	-50ºdo 75º
Zdolność samogaśnięcia	samogasnące	samogasnące

Materiały podłogowe z tworzyw sztusznych:

1. Wykładziny elastyczne

2. Wykładziny dywanowe

• Tkane

• Dziane

• Igłowe

• Igłowane

• Flokowane

• Z okrywą przyklejoną

• Posadzki bezspoinowe z mas żywicznych

W zakresie niżej podanych właściwości stawiane są wymagania ogólne wykładzinom elastycznym z PCW :

• Wymiary

• Grubość całkowita

• Masa powierzchniowa całkowita

• Gęstość

• Wgniecenie resztkowe

• Stabilność wymiarów po działaniu ciepła

• Zwijanie się po działaniu ciepła

• Zwijanie się po działaniu wilgoci

• Odporność barwy na światło sztuczne

• Giętkość

• Odporność na rozwarstwianie

• Siła ścinająca spód

• Rozprzestrzenianie wody

Metoda wyznaczania odporności na rozwarstwianie wykładzin podłogowych:

Odporność na rozwarstwianie jest to siła przyłożona do jednej warstwy elastycznego pokrycia podłogowego, w wyniku działania której oddziela się ją od drugiej warstwy.

Zasada tej metody polega na pomierzeniu sił potrzebnych do oddzielenia warstw wykładziny w wyniku oddzierania.

Grubość wykładzin podłogowych:

• Wykładziny jednorodne (homogeniczne) - 2nn

• Wykładziny niejednorodne (heterogeniczne) - 1,6; 2,0; 2,5

• Wykładziny bez warstwy izolacyjnej cieplnej - grubość jak wyżej w obu przypadkach

• Wykładziny z warstwą izolacyjną cieplną - 3-3,5mm

• Płytki półelastyczne i elastyczne - 1,6-5 mm

Metoda wyznaczania masy powierzchniowej :

Masa powierzchniowa jest to stosunek masy do powierzchni wyrażonej w gramach na metr kwadratowy [ g/m²].

Z próby elastycznej wykładziny podłogowej pobiera się próbki robocze określonej wielkości, waży się je i oblicza masę powierzchniową. Próbki te muszą spełniać określone warunki, tzn. mieć odpowiednia wielkość i być odpowiednio długo sezonowane w określonej temperaturze, wilgotności względnej i przez odpowiednio długi czas. Następnie każda próbkę mierzymy z dokładnością do 0,1 mm i ważymy każda próbkę osobno z dokładnością do 10mg. Następnie masę powierzchniową obliczamy ze wzoru
,

Gdzie :

m - maa próbki roboczej [g]

A - powierzchnia próbki roboczej [m²]

1) Wyznaczenie gęstości pozornej styropianu:

Badanie to, prowadzi się na próbkach o kształcie sześcianów lub prostopadłościanów o objętości 100 - 500 cm³, suszonych w temperaturze +50ºC, sezonowanych przez co najmniej 16h w temperaturze 20ºC ± 2º C przy wilgotności względnej 65%. Badanie wykonuje się dla co najmniej trzech próbek.

Zasada pomiaru:

• Zmierzyć próbkę

• Zważyć próbkę

• Wyliczyć gęstość pozorną ze wzory
  

gdzie:

m - masa próbki [g]

V - objętość próbki [cm³]

Do przeprowadzenia badania użyliśmy styropianu ekspandowanego o wymiarach 9,9 x 9,8 x 3,4 cm.

Objętość styropianu V=329,87 cm³

Masa styropianu m = 3,66g

Gęstość pozorna


2. Wyznaczenie giętkości elastycznych wykładzin podłogowych

Próbkę przygotowanej wykładziny należy zginać ręcznie przez około 5 sekund wokół pręta o średnicy 20mm, stroną użytkową na zewnątrz tak, aby jedna z krótszych krawędzi próbki wykonała obrót o 180º w stosunku do położenia pierwotnego.

Badane próbki wykładzin były elastyczne i nie powstały na nich trwałe i widoczne załamania.

MATERIAŁY Z TWORZYW RÓŻNYCH:

3) Oznaczenie czasu wypływu za pomocą kubków wypływowych

Pomiar czasu wypływu służy do sprawdzenia konsystencji farb, lakierów itp. materiałów. Metodę tę stosujemy jedynie w przypadku produktów, dla których przerwanie się strumienia wypływowego z otworu kubka może być określane jednoznacznie.

Czas wypływu to czas jaki upływa od momentu gdy badany produkt zaczyna wypływać z otworu pełnego kubka, do momenty gdy wypływający strumień produktów przestaje być ciągły przy otworze.

Wpływ temperatury na czas wypływu jest bardzo ważny i zależy od typu produktów.

Pomiar czasu wypływu:

Kubek wypływowy napełniamy próbką zatykając otwór palcem. Pod kubkiem umieszczamy naczynie tak, aby odległość miedzy nim a otworem była nie większa niż 100mm. Usuwamy palec z otworu i włączamy jednocześnie stoper. Czas wypływu mierzymy do momentu pierwszego przerwania strumienia wypływającej próbki. Za wynik przyjmuje się średnią z dwóch pomiarów nie różniących się o więcej niż o 5%.

Do pomiaru wykorzystujemy farbę emulsyjną szybkoschnącą „drewno i metal” firmy Dekoral. ZN - PCW - 2007 : 1998

Pomiar pierwszy:

1 min 25 s 0,1 ss = 85,1 sek

Pomiar drugi :

1 min 19 s 0,5 ss

Średnia pomiarów :

82,3 s

Gęstość produktu

Około 600

4. Oznaczanie krycia - metodą jakościową wizualną

Zasada metody polega na wizualnej ocenie powłoki w czasie nanoszenia kolejnych warstw na czarno białe podłoże.

Na szachownicę ( wykonaną na papierze fotograficznym ) nakłada się warstawmi badany wyrób do momentu niewidoczności szachownicy. Grubość poszczególnych warstw nie powinna przekraczać grubości powłoki określonej w normie przedmiotowej. Kolejne warstwy należy suszyć w warunkach podanych również w normie przedmiotowej dla każdego rodzaju wyrobu.

Do badania wykorzystaliśmy farbę emulsyjną Dekoral ZN - PCW 2001 : 2003 . Farbę nanosiliśmy pędzlem. Po 4 nałożeniach szachownica była całkowicie niewidoczna.

5. Badanie odporności powłok malarskich na uderzenie za pomocą aparatu Du Ponta.

Zasada pomiaru polega na określeniu maksymalnej wysokości z jakiej spada na badaną powłokę ciężarek 1-kilogramowy nie powodując uszkodzenia mechanicznego ( odprysku powłoki )

Do badania została wykorzystana płytka stalowa pokryta farbą epoksydową. W aparacie Du Ponta pocujemy ciężarek na określonej wysokości, następnie zwalniamy zacisk. Po opadnięciu ciężarka wraz z iglicą, na badaną próbkę unosimy ciężarek i dokonujemy obserwacji próbki.

Wysokość w aparacie Du Ponta [ cm ]	Rezultat
10	Brak uszkodzenia mechanicznego, nie został zaobserwowany żaden odprysk
15
20
25
30
35
40
45
50

6. Badanie odporności powłok malarskich na zarysowanie

Metoda ta polega na sprawdzeniu czy w znormalizowanych warunkach badania rylec przyrządu typu Clemena obciążony zgodnie z wytycznymi powoduje zarysowanie powierzchniowe powłoki bez odsłonięcia podłoża.

Do badania wykorzystaliśmy płytkę stalową pokrytą farbą epoksydową. Mając do dyspozycji obciążniki o łącznej masie 900g, podczas wykonywania prób nie zostało zauważone żadne zarysowanie.

Wniosek z badania numer 5) i numer 6)

Powłoka malarska jaką stanowi w tym przypadku farba epoksydowa wykazuje bardzo dobre właściwości odpornościowe, zarówno na uderzenie jak i na zarysowanie. W żadnym z przeprowadzonych badań nie zostało zauważone naruszenie powłoki malarskiej.

7. Oznaczanie ścieralności powłok lakierowanych - doświadczenie pokazowe.

Do oznaczenia ścieralności powłok lakierowanych służy odpowiednie urządzenie. Wykorzystuje się w nim swobodny spadek materiału ściernego w tym przypadku elektrokorundu szlachetnego 99A o uziarnieniu 30. Materiał ten jest przesypywany przez lej zasypowy, a następnie spada na umocowaną pod kątem 45º próbkę. Pierwsza porcja materiału ściernego wynosi 3,5kg. Każda następna jest po 0,5 kg każda. Badanie wykonuje się aż do momentu przetarcia powłoki.

---