Eozynofil
Z Wikipedii
Eozynofil, granulocyt kwasochłonny, krwinka kwasochłonna, Eo - rodzaj krwinek białych, które zawierają w cytoplazmie ziarnistości, które przy barwieniu eozyną barwią się na kolor ceglasto-czerwony. Granulocyty kwasochłonne należą do komórek układu odpornościowego, które odgrywają zasadniczą rolę w zwalczaniu pasożytów oraz reakcjach alergicznych.
Eozynofile powstają w szpiku kostnym z wielopotencjalnej komórki pnia CD34+ pod wpływem licznych cytokin i czynników wzrostowych. Później przemieszczają się do krwi i krążąc docierają do tkanek, gdzie się osiedlają.
Podstawową funkcją tych krwinek jest niszczenie obcych białek (na przykład białek alergennych), są także intensywnie wytwarzane w okresie zakaźnych chorób bakteryjnych i wirusowych. Ich liczba wzrasta w czasie infestacji pasożytniczych — biorą udział w neutralizacji antygenów wielokomórkowych. Ich zupełny brak obserwuje się w niektórych ciężkich infekcjach bakteryjnych, a podwyższenie poziomu w okresie rekonwalescencji. Wytwarzają histaminazę i fagocytazę.
Wykazują one słabe właściwości żerne (fagocytoza). Zaburzenie współdziałania eozynofili z komórkami tucznymi (mastocytami) prowadzi do reakcji alergicznych.
Prawidłowa liczba eozynofili we krwi obwodowej wynosi 35-350 w 1 mm³ (średnio 125), procentowo eozynofile stanowią od 1-5% (śr. 3) liczby leukocytów. Wyniki te charakteryzują się znaczną zmiennością w zależności od pory dnia, stresu, stanu emocjonalnego, wysiłku, cyklu miesiączkowego (u kobiet) i wielu innych fizjologicznych i chorobowych czynników. Zwiększenie ilości eozynofili we krwi obwodowej nazywa się eozynofilią i klasyfikuje się jako:
łagodną 600-1500/1 mm³
umiarkowaną 1500-5000/1 mm³
ciężką >5000/1 mm³
Stwierdzenie eozynofili we krwi obwodowej pozwala przypuszczać, że zwiększona jest ogólna liczba eozynofili w organizmie (hipereozynofilia).
Eozynofile znajdują się przede wszystkim w tkankach, stąd ich ilość we krwi obwodowej jest 100 razy mniejsza niż w tkankach. Stwierdza się je głównie w tkankach narażonych na kontakt z czynnikami środowiska zewnętrznego organizmu (np. skóra, błony śluzowe przewodu pokarmowego, dróg oddechowych).
Na powierzchni błony komórkowej eozynofili znajdują się liczne receptory dla cząsteczek biologicznie czynnych, z których szczególne znaczenie ma receptor dla IL-5. Ilość tych receptorów znacząco wzrasta w stanach chorobowych i z tego względu stanowi dobry cel interwencji terapeutycznych.
Zostały odkryte we krwi obwodowej w 1879 r. przez Paula Ehrlicha. Dopiero od połowy lat 70. XX wieku udało się stopniowo poznać szczegóły ich budowy, funkcji i znaczenia w stanach zdrowia i choroby.
