KTO STOSUJE METODY OCENY ZAGROŻENIA UPADŁOŚCIĄ?

1. Banki i instytucje finansowe:

• które wykorzystują te modele w procedurach scoringowych (metody scoringowe polegają na podziale potencjalnych kredytobiorców na podstawie obiektywnych i mierzalnych cech na dwie rozłączne grupy: o dużym oraz o niewielkim ryzyku),

• celem zbadania zdolności kredytowej potencjalnego kredytobiorcy (w tym celu najczęściej stosuje się te metody);

• 2. Instytucje ratingowe, które na podstawie wyników prognoz nadają poszczególnym przedsiębiorstwom oceny, świadczące o ich wiarygodności;

• 3. Inwestorzy - dotyczy to w szczególności inwestorów lokujących środki pieniężne w obligacje lub akcje;

• 4. Osoby odpowiedzialne za zarządzanie przedsiębiorstwem, których zadaniem jest prowadzenie stałego monitoringu i badanie sytuacji ekonomicznej;

• 5. W krajach zachodnich techniki te wykorzystywane są przez audytorów, których zadaniem jest przeprowadzenie badania sprawozdań finansowych, a także określenie potencjalnych zagrożeń funkcjonowania jednostki;

• 6. Odbiorcy i dostawcy - ich standing uzależniony jest od klientów, z którymi współpracują. Dostawcy wybierają takich klientów, którzy będą w stanie na czas regulować względem nich rachunki, natomiast odbiorcy wybierają takich klientów, którzy są w stanie dostarczyć im materiały lub produkty na czas oraz o określonej jakości;

• 7. Władze lokalne - przy ocenie standingu lokalnych przedsiębiorstw, celem udzielenia im wsparcia w postaci dotacji, subsydiów, ulg lub poprzez obniżenie podatków;

• 8. Inne, w tym: firmy handlujące długami, organizacje ubezpieczeniowe, pracownicy przedsiębiorstw, rząd itp..

---