Sprawozdanie
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski
Wydział Nauk Technicznych
Mechanika i Budowa Maszyn
Ćwiczenie nr 2
Temat: Frezowanie i szlifowanie
Marcin Hryczuk
I semestr Studia niestacjonarne
Rok akademicki 2011/2012
1.10.2011r.
Frezowanie - rodzaj obróbki skrawaniem, w której ruch obrotowy wykonuje narzędzie, a posuwowy wykonywany jest również przez narzędzie lub przez przedmiot obrabiany. Cechą charakterystyczną procesu frezowania jest nierównoczesna praca ostrzy narzędzia. Krawędzie skrawające freza nigdy nie pracują wszystkie równocześnie, lecz kolejno jedna po drugiej. Obrabiarka, na której wykonuje się frezowanie nazywa się frezarką.
Szlifowanie - jest to obróbka wykończeniowa powierzchni za pomocą narzędzi ściernych, w wyniku której uzyskujemy duże dokładności wymiarowe i kształtowe oraz małą chropowatość. Szlifowanie możemy wykonywać na otworach, wałkach i płaszczyznach. Maszyny do tego typu obróbki nazywane są szlifierkami a narzędzia skrawające to ściernice. Materiałem z którego wykonane są ściernice najczęściej jest korund, diament, węglik krzemu lub węglik boru.
Podzielnica - przyrząd będący wyposażeniem obrabiarek skrawających (głównie frezarek), stosowany przy podziale obwodu koła na części (np. przy nacinaniu uzębień kół zębatych) lub do nacinania rowków śrubowych na powierzchniach walcowych (np. przy frezowaniu rowków śrubowych na wiertłach, nacinaniu ostrzy na frezach).
Przed rozpoczęciem frezowania koła zębatego zostały nam zaprezentowane i omówione noże frezerskie i zasada działania podzielnicy. Również zostały pokazane podstawowe obróbki takie jak:
Frezowanie współbieżne
Frezowanie przeciwbieżne
Celem ćwiczenia było wykonanie koła zębatego na frezarce jak również zapoznanie się z budową i obsługą frezarki i podzielnicy. Pierwszą czynnością był montaż materiału na koło zębate w podzielnicy w uchwycie samocentrującym 3-szczękowym za pomocą trzpienia frezerskiego. Materiał na koło zębate wykonany był z drewna dzięki czemu skrócony był czas frezowania. Następnie został założony frez krążkowy modułowy w frezarce za pomocą trzpienia, tulei dystansowych i podtrzymki. Frez został ustawiony do osi materiału obrabianego poprzez przesunięcie stolika. Następnie ustawiamy podzielnicę. Gdybyśmy używali podzielnicy dwutarczowej to trzeba by było użyć wzoru 40000/z, lecz my robimy koło zębate które ma liczbę zębów 23 to możemy użyć prostego podziały ze wzoru 40/z. Używamy wtedy tylko dużej tarczy, ponieważ mamy liczbę otworów 46 więc po wyfrezowaniu zęba będzie trzeba zrobić na podzielnicy jeden pełny obrót i 34 dziurki z 46. Moduł tego koła zębatego wynosi 2 a głębokość na jaką będziemy frezować to 2,2 modułu czyli 4,4 mm. Gdy mieliśmy już wszystko ustawione wykonaliśmy pierwsze przejście freza. Po tym przejściu dokonaliśmy obrotu na podzielnicy zgodnie z wcześniejszymi założeniami i wykonaliśmy drugie przejście. Po tych dwóch przejściach mamy już jeden ząb. Czynności powtarzaliśmy aż do otrzymania żądanej liczby zębów.
Po wykonaniu wszystkich przejść wyszła nam żądana liczba zębów czyli przy obliczaniu i wykonywaniu poszczególnych czynności nie było błędów. Przebieg całego ćwiczenia nie trwał długo dzięki wykorzystaniu drewna na koło zębate, przy czym uzyskano ten sam efekt jakbyśmy użyli metalu. Dzięki temu ćwiczeniu zapoznaliśmy się z jedną z podstawowych metod obróbki kół zębatych.
Celem drugiego ćwiczenia było przeszlifowanie płytki metalowej, zapoznanie się z metodami i narzędziami do obróbki ściernej, budową i obsługą szlifierki ze stołem magnetycznym. Pierwszą czynnością było wyrównanie tarczy szlifierskiej na obiciągaczu aż do uzyskania równej powierzchni ściernicy. Drugą czynnością był montaż metalowej płytki na stole magnetycznym. Po montażu płytki na stole zostało włączone podawanie chłodziwa i dokonujemy wstępnego przejścia w celu wyrównania materiału i ustawienia zderzaków dzięki którym stół wykonuje ruch posuwowo - zwrotny i poprzeczny. Gdy dokonaliśmy wstępnego przejścia robimy już przejście właściwe. Przy każdym przejściu tarczy zbierane jest 0,03 mm materiału. W sumie było 5 przejść więc zabrane zostało 0,15 mm.
Po wykonaniu szlifowania powierzchnia materiału obrabianego nie była jednolita, było widać każde przejście tarczy lecz chropowatość tej powierzchni była dużo mniejsza niż przed obróbką. Szlifowanie nie trwało długo, większość czynności wykonywała za nas obrabiarka automatycznie a my tylko dodawaliśmy wymiar na jaki ma szlifować. Dzięki temu ćwiczeniu zapoznaliśmy się z jedną z metod szlifowania.