1.Scharakteryzować skały macierzyste gleb:
ZLEPIENIEC
Skała osadowa zwięzła, należąca do grupy skał osadowych gruboziarnistych. Struktura psefitowa.
Zlepieńce (konglomeraty) są skałami psefitowymi (gruboziarnistymi, przewaga ziarn o średnicy > od 2 mm), powstałymi w wyniku diagenezy żwirów(kompleks przemian złożonego osadu- powstają lite formy skał osadowych; najczęściej proces ten zachodzi przez zlepienie ziaren związkami chemicznymi, krążącymi w roztworach przenikających osady. Wskutek ciśnienia, jakiemu podlegają osadzone materiały, lub też w wyniku zlepienia poszczególnych ziarnek mineralnych przez substancje wytrącające się z wód krążących wewnątrz osadów, te ostatnie przemieniają się często w lita skałę. Spoiwa dostarcza woda przesiąkająca w głąb skorupy ziemskiej lub woda w morzach i oceanach. ). Zbudowane są z obtoczonych okruchów skalnych (otoczaki i żwiry), scementowanych ponownie różnego typu spoiwem- węglanowym, krzemionkowym lub ilastym. Zlepieńce mogą mieć rozmaity skład petrograficzny. Znane są zlepieńce jednoskładnikowe, np. zlepieńce kwarcowe lub wapienne, częściej jednak mają charakter wieloskładnikowy. Wśród zlepieńców wyróżnia się zlepieńce rzeczne (źle wysortowane), morskie (zawierające często glaukonit lub konkrecje fosforanowe) oraz zlepieńce lodowcowe i jeziorne. Głównymi elementami skałotwórczymi są tu: kwarzec klastyczny oraz w mniejszej ilości minerały ilaste, węglany, chalcedon, opal, muskowit, skalenie, tlenki żelaza i lokalnie okruchy różnych gatunków skał . W wyniku wietrzenia zlepieńców powstają gleby o charakterze żwirów gliniastych, o wartości warunkowanej przede wszystkim rodzajem spoiwa. Powstają we wszystkich środowiskach sedymentacyjnych.
Występowanie w Polsce: Czerwona Góra koło Chęcin (Góry Świętokrzyskie), Szkucie koło Końskich (północno- zachodnie obrzeżenie Gór Świętokrzyskich), Śladków Mały k. Buska Zdroju (południowe obrzeże Gór Świętokrzyskich); Myślachowice, Filipowice koło Krzeszowic (Małopolska), Radków (Góry Stołowe), Książ koło Wałbrzycha (Dolny Śląsk), Walim, Kamionki koło Pieszyc (Góy Sowie), okolice Złotoryi i Nowego Kościoła (Pogórze Kaczawskie).
RYOLIT
Skała magmowa, wylewna( IV klasa). Struktura półkrystaliczna, różnoziarnista porfirowa. Tekstura bezładna.
Ryolity są skałami przesyconymi krzemionką, kwaśnymi. Jest to wylewny odpowiednik granitu. Zawierają 20-60% kwarcu, 35-90% skaleni potasowych, 10-65% plagioklazu, do 15% minerałów ciemnych.
Powstają w wyniku gwałtownego wydobywania się lawy na powierzchnię i jej zastygania. Są one związane z magmami granitowymi, co decyduje o tym, że ich chemizm i skład mineralny jest zbliżony do granitów.
Charakteryzują się one strukturą porfirową z prakryształami kwarcu, plagioklazów lub ortoklazu. Ciasto skalne jest mikrokrystaliczne lub szkliste (częściowo lub całkowicie), co często utrudnia ustalenie składu mineralogicznego. Tekstura tych skał jest masywna i bezładna bądź kierunkowa. Ich ciemniejsza od granitów barwa jest wynikiem obecności rozproszonych minerałów ciemnych, zaś czerwonawe zabarwienie może pochodzić od utlenionego żelaza.
Ze skał ryolitowych powstają najczęściej gleby lekkie, wykazujące niedobór wapnia, magnezu i fosforu.
W Polsce występują na Dolnym Śląsku: Nowy Kościół, Sędziszowa (Pogórze Kaczawskie), Kamienna Góra, Wałbrzych, Sokołowsko koło Mieroszowa (Góry Wałbrzyskie i Kamienne), Walim, Jedlina Zdrój- ryolity kuliste (Góry Sowie i zachodnie obrzeżenie); Miękinia, Zalas koło Krzeszowic (Małopolska); w krystalicznym podłożu Wyżyny Krakowsko- Częstochowskiej (stwierdzony wierceniami).
2. Wymienić skały występujące w przewadze w Parku Narodowym najbliższym miejsca zamieszkania.
Poleski Park Narodowy
Obszar parku położony jest na skraju głęboko zalegającej wschodnioeuropejskiej krystalicznej platformy prekambryjskiej. Pokrywające ją utwory paleozoiczne wykształcone są jako dolomity, wapienie, piaskowce i osady marglisto-ilaste. Okres karboński zaznaczył się na obszarze Polesia Lubelskiego akumulacją organicznego materiału, z którego powstały złoża węgla kamiennego (eksploatowane poza terenem parku). Znaczenie rzeźbotwórcze dla chronionego obszaru mają przede wszystkim płytko zalegające skały górnej kredy o urozmaiconej powierzchni stropowej. Są to: kreda pisząca, margle i opoki.
W Poleskim PN ponad poziomem równin z torfowiskami i jeziorami wznoszą się pagóry- ostańce zbudowane z utworów kredowych. Obszar parku swoją rzeźbę terenu zawdzięcza działalności lodowca i wód polodowcowych. Powolny odpływ wód wynikający z płaskości terenu przyczynił się do powstania licznych torfowisk oraz zbiorników wodnych.