Rok akademicki 1998/99 |
Laboratorium z fizyki |
|||
Nr ćwiczenia: 71 |
Promieniowanie termiczne |
|||
Wydział : Elektronika Kierunek : Informatyka Grupa : 1.2 |
Jarosław Struś |
|||
Data wykonania 05.04.1999 rok |
Ocena |
Data zaliczenia |
Podpis |
|
|
T. : |
|
|
|
|
S. : |
|
|
|
I. ZASADA POMIARU :
W doświadczeniu porównywaliśmy moc P wypromieniowaną przez badane ciało z mocą Pc , wypromieniowaną w takich samych warunkach przez sadzę . Sadza w naszym doświadczeniu jest modelem ciała doskonale czarnego i pokrywa dno jednego z naczyń. Wypromieniowana moc była zarówno w jednym jak i w drugim przypadku absorbowana między innymi przez termopary umieszczone w ogniskach zwierciadeł wklęsłych będących dnem naczyń . Przez te naczynia była przepompowywana woda , której temperatura wzrastała w trakcie wykonywania ćwiczenia . Zadaniem naszym , było rejestrowanie napięć termopar w pewnych odstępach temperatur .
Końcowym efektem naszej pracy było wyznaczenie współczynnika pochłaniania powierzchni metalu . Współczynnik ten obliczyliśmy z wzoru :
U2
a = ------
Uc2
gdzie :
a - współczynnik pochłaniania powierzchni metalu
U - napięcie w obwodzie termopary jeżeli jest nad nią badane ciało
Uc - napięcie jeżeli nad termoparą znajduje się ciało, którego powierzchnia jest poczerniona
sadzą
II. SCHEMAT UKŁADU POMIAROWEGO :
III. OCENA DOKŁADNOŚCI POJEDYŃCZYCH POMIARÓW :
Podczas wykonywania ćwiczenia korzystaliśmy z woltomierza. Niestety, nie posiadał on klasy dokładności. Za błąd miernika przyjeliśmy dziesięciokrotną wartość ostatniej pozycji wyświetlacza, czyli ΔU = ± 10 μV
IV. TABELA POMIARÓW :
L.P. |
Temperatura /°C/ |
U /μV/ |
Uc /μV/ |
a - |
_ |a - ai| |
1 |
60 |
53 |
83 |
0,407 |
0,001 |
2 |
70 |
82 |
120 |
0,466 |
0,06 |
3 |
80 |
94 |
159 |
0,349 |
0,057 |
4 |
90 |
137 |
216 |
0,402 |
0,004 |
Średnia : |
- |
- |
- |
_ a : 0,406 |
(Δa)p : 0,0305 |
Temperatura - temperatura w termostacie
U - napięcie w obwodzie termopary pod metalem
Uc - napięcie w obwodzie termopary pod sadzą
a - współczynnik pochłania materiału
_
a - średnia wartość współczynnika pochłania materiału
(Δa)p - błąd przeciętny współczynnika pochłaniania materiału
V. PRZYKŁADOWE OBLICZENIA WYNIKÓW POMIARÓW WIELKOŚCI ZŁOŻONEJ :
Współczynnik pochłaniania a powierzchni metalu obliczyliśmy ze wzoru :
gdzie :
a - współczynnik pochłania materiału
U - napięcie w obwodzie termopary pod metalem
Uc - napięcie w obwodzie termopary pod sadzą
VI. RACHUNEK BŁĘDÓW :
Błąd przeciętny obliczyliśmy ze wzoru (wynik znajduje się w tabeli ) :
Błąd maksymalny obliczyliśmy za pomocą różniczki logarytmicznej. Poniżej podaliśmy przykład obliczenia dla pomiaru nr 1 :
Δa1 = 0,25 μV
VII. ZESTAWIENIE WYNIKÓW :
Współczynnik pochłaniania powierzchni metalu (na podstawie naszych pomiarów) wynosi :
a = 0,406 ± 0,0305
UWAGI I WNIOSKI :
Pomiary, które wykonaliśmy nie były zbyt dokładne, ponieważ miernik podczas pomiarów często wykazywał nagłe wzrosty i spadki napięcia. Powodem nagłych wzrostów i spadków napięcia była zła izolacja termiczna badanych ciał oraz cyrkulacja powietrza w laboratorium, chociaż oba ciała były w bliskiej odległości między sobą więc były pod wpływem takich samych ruchów powietrza.
1
Ćwiczenie 71, strona 1