Uczenie się- proces nabywania przez jednostkę względnie trwałych zmian w zachowaniu na podstawie jej indywidualnego doświadczenia. U starszych dzieci i osób dorosłych uczenie się zamierzone daje na ogół lepsze rezultaty niż nie zamierzone. Dla dzieci młodszych stwarzane przez osoby dorosłe sytuacje uczenia się zamierzonego okazują się za zwyczaj niekorzystne; lepsze efekty podejmowane przez te dzieci różnego rodzaju interesujących je działań. Krzywa uczenia się informuje o zależności rezultatów uczenia się od czasu jego trwania bądź od liczby powtórzeń .

FORMY UCZENIA SIĘ- są złożone i nie sprowadzają się do jednego procesu.

RODZAJE UCZENIA:

• Uczenie się przez bezpośrednie kojarzenie bodźców i reakcji

• Uczenie się poznawcze.

ZALEŻNOŚĆ EFEKTÓW OD SYTUACJI UCZENIA SIĘ: czynniki poprzedzające, właściwe uczenie się, działające w trakcie jego trwania oraz następujące po nim.

Czynniki poprzedzające uczenie się- nie zawsze są związane bezpośrednio z przyswajaniem nowych treści a decydują między innymi o aktualnym stanie organizmu ów stan charakteryzuje się określonym stopniem zaspokojenia różnorodnych potrzeb. Jego wyrazem bywa np. czy człowiek jest wypoczęty czy zmęczony.

Czynniki działające w trakcie uczenia się są bardzo liczne. wśród nich można wyróżnić zewnętrzne w warunki w jakich odbywa się uczeni, sposoby zapoznawania się z materiałem, sposoby zapamiętywania go i utrwalania.

Czynniki następujące po uczeniu się, nie obojętne dla jego trwałych efektów, nie zawsze związane są z uczeniem innych treści. Tak np. wiadomo że sen i innego rodzaju odpoczynek sprzyja utrwalaniu przyswojonego materiału niekorzystne są natomiast czynności angażujące te same funkcje, które były zaangażowane w trakcie uczenia się.

ZALEŻNOŚĆ EFEKTÓW OD CECH UCZNIA . Wśród właściwości jednostki, wpływających na efekty uczenia się można wyróżnić 3 grupy: cechy gatunkowe, rozwojowe i indywidualne.

Cech gatunkowe: cechy te sprawiają, że uczenie się reprezentantów różnych gatunków nie przebiega jednakowo. Cechą specyficzną człowieka jest system słowny i wiele różnic między człowiekiem i zwierzęciem jakie występują w uczeniu się, związanych jest z funkcjonowaniem tego systemu. System ten decyduje o znacznie większych możliwościach uczenia się człowieka.

Cechy rozwojowe- wiążą się z wiekiem ucznia. Krzywe wskazują , że zdolność uczenia się wzrasta do dwudziesu kilku lat życia, po czym utrzymuje się w ciągu pewnego czasu na niezmienionym poziomie, a następnie obniża się: początkowo powoli, później coraz bardziej gwałtownie. Przyswojenie określonych treści przychodzi osobą starszym z większym trudem i wymaga większego wysiłku.

Cechy indywidualne- to te właściwości bardziej lub mniej trwałe, którymi różnią się osoby w tym samym wieku, przykładem mogą być płeć, inteligencja, zdolności specjalne, styl poznawczy, zainteresowania, dominujący rodzaj aktywności wiedza, nastawienie, poglądy i postawy, poziom aspiracji, motyw uczenia się. Gdy przedmiot uczenia się nie jednakowo interesuje przedstawicieli odmiennych płci. Ci dla których jest on bardziej atrakcyjny osiągają z reguły lepsze wyniki. Im wyższa inteligencja tym większa zdolność uczenia się. Na efekty wpływają w dużej mierze zdolności specjalne.

UCZEŃ ZDOLNY- o uczniach zdolnych mówimy w odniesieniu do jednostek przejawiających wysoki poziom zdolności ogólnych (inteligencji) lub posiadających jakąś zdolność specjalną w sferze działalności umysłowej.

Rewolucja inf. Dzięki postępowi technicznemu doszło do błyskawicznego rozpowszechniania inf. Na rewolucję inf. składają się: gwałtowny przyrost inf. Umiejętności niezbędne dla funkcjonowania jednostki w dobie tej rewolucji:

• Odbiór inf. (słuchanie, rozumienie inf. ustnej, rozumienie czytanego tekstu, widzenie obrazu)

• Obróbka inf. (wyselekcjonowanie- odrzucanie ,,szumu'' inf. , zapamiętanie, przechowywanie inf., strukturalizacja- ukazanie związku i zależności między elementami inf., przetworzenie w celu wykorzystania, zbudowanie komunikatu inf. i przekazanie go )

• Zdobywanie inf. (dotarcie do źródła, umiejętność lokalizacji inf.)

• Wykorzystanie inf.

Do stworzenia tych komunikatów nie zawsze są gotowe inf., dlatego też trzeb umieć ją zdobyć, umieć korzystać ze źródeł np. biblioteki.

EDUKACJA- jest w niej ukryty skarb. ,,Człowiek, który nie umie się uczyć zginie''.

Uczenie się- jest procesem, który warunkuje skuteczne, racjonalne funkcjonowanie człowieka błyskawicznie zmieniającej się rzeczywistości. Wiedza szybko starzeje się, wymaga natychmiastowej renowacji co pociąga za sobą ustawiczne uczenie się.

EDUKACJA USTAWICZNA- musimy zerwać z tzn. kumulatywnym modelem kształcenia się (decydującą rolę w okresie kształcenia się człowieka ma okres dzieciństwa i młodości). Człowiek współczesny musi do perfekcji opanować umiejętność samodzielnego uczenia się. ,,Obecnie analfabetą nie będziemy nazywać kogoś, kto nie umie czytać i pisać, ale kogoś kto nie nauczył się uczyć.''

ANALFABETYZM FUNKCJONALNY-jako jeden ze skutków braku umiejętności uczenia się. Istota analfabetyzmu funkcjonalnego polega na bardzo niskim poziomie umiejętności radzenia sobie z inf. (brak rozumienia czytanego tekstu).

WNIOSKI DLA UCZĄCEGO SIĘ:

• Spostrzeganie: świadome, uwaga, skoncentrowanie

• Uwaga (w pełni skoncentrowana, nie dopuszczalne są bodźce np. muzyka, tel. Trzeba umieć narzucić sobie dyscyplinę. Podzielność uwagi lub przerzutność uwagi- równocześnie wykonuje się i koncentruje się czynności. Pełna koncentracja- ekonomiczność, efektywność, skuteczność ): mimowolna, dowolna- świadoma nastawiona na cel.

PAMIĘĆ- trzeba poznać własny typ pamięci: wzrokowy, słuchowy. Uczenie należy rozłożyć w czasie, nie zostawiać wszystkiego na ostatnią chwilę. ,,Powtarzanie jest matką uczenia się''.

METODA SZTURMOWA- pośpiech należy wyeliminować. Nie zostawiać nic na ostatnią chwilę.

Mnemotechnika- jest to stosowanie sztucznych skojarzeń.

MAPY PAMIĘCIOWE

NA SFERĘ EMOCJONALNO-M OTYWACYJNĄ SKŁADAJĄ SIĘ:

• Chęć pracowania z dziećmi

• Dobra praca

• Chęć ukończenia AW

• Wykształcenie

• Chęć zdobycia wiedzy

• Dobre zarobki

MOTYWACJA ZEWNĘTRZNA- pochodząca z zewnątrz- dziecko

MOTYWACJA WEWNĘTRZNA- pochodząca z wewnątrz- dorosły człowiek

Zainteresowania-

• bezpośrednie, kiedy dziecko lubi przedmiot, samo się nim interesuje;

• pośrednie- na siłę chcemy zainteresować dziecko

Matka jest pierwszą osobą, która pobudza dziecko do uwierzenia we własne siły, buduje ambicję. Ambicję dalej buduje nauczyciel.

Człowiek powinien mieć: pozytywne nastawienie, wysokie poczucie własnej wartości, odpowiedni poziom motywacji.

TYPY CZYTANIA:

• Czytanie receptywne- wydobywanie z tekstu inf. najważniejszych, które mnie interesują, kładziemy pełny nacisk na rozumienie teksu

• Czytanie krytyczne- podawanie czytanych treści dogłębnej ocenie (sposób napisania tekstu, czy dane w tym tekście są prawdziwe, styl, piękno literatury), ustosunkowanie się do intuicji, kontekstu, motywów autora, jaki autor przyjął punkt widzenia aby manipulować czytelnikami. Niczego na wiarę nie można przyjmować, do wszystkiego trzeba podchodzić krytycznie.

• Czytanie twórcze (kreatywne)- tworzenie na podstawie lektury swojego obrazu, nowych idei, przemyśleń, impulsów, działań, może wpłynąć na nasze życie. Jest to najwyższa forma czytania, którą trzeba kształtować od najmłodszych lat.

Uczenie się- proces nabywania przez jednostkę względnie trwałych zmian w zachowaniu na podstawie jej indywidualnego doświadczenia. U starszych dzieci i osób dorosłych uczenie się zamierzone daje na ogół lepsze rezultaty niż nie zamierzone. Dla dzieci młodszych stwarzane przez osoby dorosłe sytuacje uczenia się zamierzonego okazują się za zwyczaj niekorzystne; lepsze efekty podejmowane przez te dzieci różnego rodzaju interesujących je działań. Krzywa uczenia się informuje o zależności rezultatów uczenia się od czasu jego trwania bądź od liczby powtórzeń .

FORMY UCZENIA SIĘ- są złożone i nie sprowadzają się do jednego procesu.

RODZAJE UCZENIA:

• Uczenie się przez bezpośrednie kojarzenie bodźców i reakcji

• Uczenie się poznawcze.

ZALEŻNOŚĆ EFEKTÓW OD SYTUACJI UCZENIA SIĘ: czynniki poprzedzające, właściwe uczenie się, działające w trakcie jego trwania oraz następujące po nim.

Czynniki poprzedzające uczenie się- nie zawsze są związane bezpośrednio z przyswajaniem nowych treści a decydują między innymi o aktualnym stanie organizmu ów stan charakteryzuje się określonym stopniem zaspokojenia różnorodnych potrzeb. Jego wyrazem bywa np. czy człowiek jest wypoczęty czy zmęczony.

Czynniki działające w trakcie uczenia się są bardzo liczne. wśród nich można wyróżnić zewnętrzne w warunki w jakich odbywa się uczeni, sposoby zapoznawania się z materiałem, sposoby zapamiętywania go i utrwalania.

Czynniki następujące po uczeniu się, nie obojętne dla jego trwałych efektów, nie zawsze związane są z uczeniem innych treści. Tak np. wiadomo że sen i innego rodzaju odpoczynek sprzyja utrwalaniu przyswojonego materiału niekorzystne są natomiast czynności angażujące te same funkcje, które były zaangażowane w trakcie uczenia się.

ZALEŻNOŚĆ EFEKTÓW OD CECH UCZNIA . Wśród właściwości jednostki, wpływających na efekty uczenia się można wyróżnić 3 grupy: cechy gatunkowe, rozwojowe i indywidualne.

Cech gatunkowe: cechy te sprawiają, że uczenie się reprezentantów różnych gatunków nie przebiega jednakowo. Cechą specyficzną człowieka jest system słowny i wiele różnic między człowiekiem i zwierzęciem jakie występują w uczeniu się, związanych jest z funkcjonowaniem tego systemu. System ten decyduje o znacznie większych możliwościach uczenia się człowieka.

Cechy rozwojowe- wiążą się z wiekiem ucznia. Krzywe wskazują , że zdolność uczenia się wzrasta do dwudziesu kilku lat życia, po czym utrzymuje się w ciągu pewnego czasu na niezmienionym poziomie, a następnie obniża się: początkowo powoli, później coraz bardziej gwałtownie. Przyswojenie określonych treści przychodzi osobą starszym z większym trudem i wymaga większego wysiłku.

Cechy indywidualne- to te właściwości bardziej lub mniej trwałe, którymi różnią się osoby w tym samym wieku, przykładem mogą być płeć, inteligencja, zdolności specjalne, styl poznawczy, zainteresowania, dominujący rodzaj aktywności wiedza, nastawienie, poglądy i postawy, poziom aspiracji, motyw uczenia się. Gdy przedmiot uczenia się nie jednakowo interesuje przedstawicieli odmiennych płci. Ci dla których jest on bardziej atrakcyjny osiągają z reguły lepsze wyniki. Im wyższa inteligencja tym większa zdolność uczenia się. Na efekty wpływają w dużej mierze zdolności specjalne.

UCZEŃ ZDOLNY- o uczniach zdolnych mówimy w odniesieniu do jednostek przejawiających wysoki poziom zdolności ogólnych (inteligencji) lub posiadających jakąś zdolność specjalną w sferze działalności umysłowej.

Rewolucja inf. Dzięki postępowi technicznemu doszło do błyskawicznego rozpowszechniania inf. Na rewolucję inf. składają się: gwałtowny przyrost inf. Umiejętności niezbędne dla funkcjonowania jednostki w dobie tej rewolucji:

• Odbiór inf. (słuchanie, rozumienie inf. ustnej, rozumienie czytanego tekstu, widzenie obrazu)

• Obróbka inf. (wyselekcjonowanie- odrzucanie ,,szumu'' inf. , zapamiętanie, przechowywanie inf., strukturalizacja- ukazanie związku i zależności między elementami inf., przetworzenie w celu wykorzystania, zbudowanie komunikatu inf. i przekazanie go )

• Zdobywanie inf. (dotarcie do źródła, umiejętność lokalizacji inf.)

• Wykorzystanie inf.

Do stworzenia tych komunikatów nie zawsze są gotowe inf., dlatego też trzeb umieć ją zdobyć, umieć korzystać ze źródeł np. biblioteki.

EDUKACJA- jest w niej ukryty skarb. ,,Człowiek, który nie umie się uczyć zginie''.

Uczenie się- jest procesem, który warunkuje skuteczne, racjonalne funkcjonowanie człowieka błyskawicznie zmieniającej się rzeczywistości. Wiedza szybko starzeje się, wymaga natychmiastowej renowacji co pociąga za sobą ustawiczne uczenie się.

EDUKACJA USTAWICZNA- musimy zerwać z tzn. kumulatywnym modelem kształcenia się (decydującą rolę w okresie kształcenia się człowieka ma okres dzieciństwa i młodości). Człowiek współczesny musi do perfekcji opanować umiejętność samodzielnego uczenia się. ,,Obecnie analfabetą nie będziemy nazywać kogoś, kto nie umie czytać i pisać, ale kogoś kto nie nauczył się uczyć.''

ANALFABETYZM FUNKCJONALNY-jako jeden ze skutków braku umiejętności uczenia się. Istota analfabetyzmu funkcjonalnego polega na bardzo niskim poziomie umiejętności radzenia sobie z inf. (brak rozumienia czytanego tekstu).

WNIOSKI DLA UCZĄCEGO SIĘ:

• Spostrzeganie: świadome, uwaga, skoncentrowanie

• Uwaga (w pełni skoncentrowana, nie dopuszczalne są bodźce np. muzyka, tel. Trzeba umieć narzucić sobie dyscyplinę. Podzielność uwagi lub przerzutność uwagi- równocześnie wykonuje się i koncentruje się czynności. Pełna koncentracja- ekonomiczność, efektywność, skuteczność ): mimowolna, dowolna- świadoma nastawiona na cel.

PAMIĘĆ- trzeba poznać własny typ pamięci: wzrokowy, słuchowy. Uczenie należy rozłożyć w czasie, nie zostawiać wszystkiego na ostatnią chwilę. ,,Powtarzanie jest matką uczenia się''.

METODA SZTURMOWA- pośpiech należy wyeliminować. Nie zostawiać nic na ostatnią chwilę.

Mnemotechnika- jest to stosowanie sztucznych skojarzeń.

MAPY PAMIĘCIOWE

NA SFERĘ EMOCJONALNO-M OTYWACYJNĄ SKŁADAJĄ SIĘ:

• Chęć pracowania z dziećmi

Dobra praca Uczenie się- proces nabywania przez jednostkę względnie trwałych zmian w zachowaniu na podstawie jej indywidualnego doświadczenia. U starszych dzieci i osób dorosłych uczenie się zamierzone daje na ogół lepsze rezultaty niż nie zamierzone. Dla dzieci młodszych stwarzane przez osoby dorosłe sytuacje uczenia się zamierzonego okazują się za zwyczaj niekorzystne; lepsze efekty podejmowane przez te dzieci różnego rodzaju interesujących je działań. Krzywa uczenia się informuje o zależności rezultatów uczenia się od czasu jego trwania bądź od liczby powtórzeń .

FORMY UCZENIA SIĘ- są złożone i nie sprowadzają się do jednego procesu.

RODZAJE UCZENIA:

• Uczenie się przez bezpośrednie kojarzenie bodźców i reakcji

• Uczenie się poznawcze.

ZALEŻNOŚĆ EFEKTÓW OD SYTUACJI UCZENIA SIĘ: czynniki poprzedzające, właściwe uczenie się, działające w trakcie jego trwania oraz następujące po nim.

Czynniki poprzedzające uczenie się- nie zawsze są związane bezpośrednio z przyswajaniem nowych treści a decydują między innymi o aktualnym stanie organizmu ów stan charakteryzuje się określonym stopniem zaspokojenia różnorodnych potrzeb. Jego wyrazem bywa np. czy człowiek jest wypoczęty czy zmęczony.

Czynniki działające w trakcie uczenia się są bardzo liczne. wśród nich można wyróżnić zewnętrzne w warunki w jakich odbywa się uczeni, sposoby zapoznawania się z materiałem, sposoby zapamiętywania go i utrwalania.

Czynniki następujące po uczeniu się, nie obojętne dla jego trwałych efektów, nie zawsze związane są z uczeniem innych treści. Tak np. wiadomo że sen i innego rodzaju odpoczynek sprzyja utrwalaniu przyswojonego materiału niekorzystne są natomiast czynności angażujące te same funkcje, które były zaangażowane w trakcie uczenia się.

ZALEŻNOŚĆ EFEKTÓW OD CECH UCZNIA . Wśród właściwości jednostki, wpływających na efekty uczenia się można wyróżnić 3 grupy: cechy gatunkowe, rozwojowe i indywidualne.

Cech gatunkowe: cechy te sprawiają, że uczenie się reprezentantów różnych gatunków nie przebiega jednakowo. Cechą specyficzną człowieka jest system słowny i wiele różnic między człowiekiem i zwierzęciem jakie występują w uczeniu się, związanych jest z funkcjonowaniem tego systemu. System ten decyduje o znacznie większych możliwościach uczenia się człowieka.

Cechy rozwojowe- wiążą się z wiekiem ucznia. Krzywe wskazują , że zdolność uczenia się wzrasta do dwudziesu kilku lat życia, po czym utrzymuje się w ciągu pewnego czasu na niezmienionym poziomie, a następnie obniża się: początkowo powoli, później coraz bardziej gwałtownie. Przyswojenie określonych treści przychodzi osobą starszym z większym trudem i wymaga większego wysiłku.

Cechy indywidualne- to te właściwości bardziej lub mniej trwałe, którymi różnią się osoby w tym samym wieku, przykładem mogą być płeć, inteligencja, zdolności specjalne, styl poznawczy, zainteresowania, dominujący rodzaj aktywności wiedza, nastawienie, poglądy i postawy, poziom aspiracji, motyw uczenia się. Gdy przedmiot uczenia się nie jednakowo interesuje przedstawicieli odmiennych płci. Ci dla których jest on bardziej atrakcyjny osiągają z reguły lepsze wyniki. Im wyższa inteligencja tym większa zdolność uczenia się. Na efekty wpływają w dużej mierze zdolności specjalne.

UCZEŃ ZDOLNY- o uczniach zdolnych mówimy w odniesieniu do jednostek przejawiających wysoki poziom zdolności ogólnych (inteligencji) lub posiadających jakąś zdolność specjalną w sferze działalności umysłowej.

Rewolucja inf. Dzięki postępowi technicznemu doszło do błyskawicznego rozpowszechniania inf. Na rewolucję inf. składają się: gwałtowny przyrost inf. Umiejętności niezbędne dla funkcjonowania jednostki w dobie tej rewolucji:

• Odbiór inf. (słuchanie, rozumienie inf. ustnej, rozumienie czytanego tekstu, widzenie obrazu)

• Obróbka inf. (wyselekcjonowanie- odrzucanie ,,szumu'' inf. , zapamiętanie, przechowywanie inf., strukturalizacja- ukazanie związku i zależności między elementami inf., przetworzenie w celu wykorzystania, zbudowanie komunikatu inf. i przekazanie go )

• Zdobywanie inf. (dotarcie do źródła, umiejętność lokalizacji inf.)

• Wykorzystanie inf.

Do stworzenia tych komunikatów nie zawsze są gotowe inf., dlatego też trzeb umieć ją zdobyć, umieć korzystać ze źródeł np. biblioteki.

EDUKACJA- jest w niej ukryty skarb. ,,Człowiek, który nie umie się uczyć zginie''.

Uczenie się- jest procesem, który warunkuje skuteczne, racjonalne funkcjonowanie człowieka błyskawicznie zmieniającej się rzeczywistości. Wiedza szybko starzeje się, wymaga natychmiastowej renowacji co pociąga za sobą ustawiczne uczenie się.

EDUKACJA USTAWICZNA- musimy zerwać z tzn. kumulatywnym modelem kształcenia się (decydującą rolę w okresie kształcenia się człowieka ma okres dzieciństwa i młodości). Człowiek współczesny musi do perfekcji opanować umiejętność samodzielnego uczenia się. ,,Obecnie analfabetą nie będziemy nazywać kogoś, kto nie umie czytać i pisać, ale kogoś kto nie nauczył się uczyć.''

ANALFABETYZM FUNKCJONALNY-jako jeden ze skutków braku umiejętności uczenia się. Istota analfabetyzmu funkcjonalnego polega na bardzo niskim poziomie umiejętności radzenia sobie z inf. (brak rozumienia czytanego tekstu).

WNIOSKI DLA UCZĄCEGO SIĘ:

• Spostrzeganie: świadome, uwaga, skoncentrowanie

• Uwaga (w pełni skoncentrowana, nie dopuszczalne są bodźce np. muzyka, tel. Trzeba umieć narzucić sobie dyscyplinę. Podzielność uwagi lub przerzutność uwagi- równocześnie wykonuje się i koncentruje się czynności. Pełna koncentracja- ekonomiczność, efektywność, skuteczność ): mimowolna, dowolna- świadoma nastawiona na cel.

PAMIĘĆ- trzeba poznać własny typ pamięci: wzrokowy, słuchowy. Uczenie należy rozłożyć w czasie, nie zostawiać wszystkiego na ostatnią chwilę. ,,Powtarzanie jest matką uczenia się''.

METODA SZTURMOWA- pośpiech należy wyeliminować. Nie zostawiać nic na ostatnią chwilę.

Mnemotechnika- jest to stosowanie sztucznych skojarzeń.

MAPY PAMIĘCIOWE

NA SFERĘ EMOCJONALNO-M OTYWACYJNĄ SKŁADAJĄ SIĘ:

• Chęć pracowania z dziećmi

• Dobra praca

• Chęć ukończenia AW

• Wykształcenie

• Chęć zdobycia wiedzy

• Dobre zarobki

MOTYWACJA ZEWNĘTRZNA- pochodząca z zewnątrz- dziecko

MOTYWACJA WEWNĘTRZNA- pochodząca z wewnątrz- dorosły człowiek

Zainteresowania-

• bezpośrednie, kiedy dziecko lubi przedmiot, samo się nim interesuje;

• pośrednie- na siłę chcemy zainteresować dziecko

Matka jest pierwszą osobą, która pobudza dziecko do uwierzenia we własne siły, buduje ambicję. Ambicję dalej buduje nauczyciel.

Człowiek powinien mieć: pozytywne nastawienie, wysokie poczucie własnej wartości, odpowiedni poziom motywacji.

TYPY CZYTANIA:

• Czytanie receptywne- wydobywanie z tekstu inf. najważniejszych, które mnie interesują, kładziemy pełny nacisk na rozumienie teksu

• Czytanie krytyczne- podawanie czytanych treści dogłębnej ocenie (sposób napisania tekstu, czy dane w tym tekście są prawdziwe, styl, piękno literatury), ustosunkowanie się do intuicji, kontekstu, motywów autora, jaki autor przyjął punkt widzenia aby manipulować czytelnikami. Niczego na wiarę nie można przyjmować, do wszystkiego trzeba podchodzić krytycznie.

• Czytanie twórcze (kreatywne)- tworzenie na podstawie lektury swojego obrazu, nowych idei, przemyśleń, impulsów, działań, może wpłynąć na nasze życie. Jest to najwyższa forma czytania, którą trzeba kształtować od najmłodszych lat.

• Chęć ukończenia AW

• Wykształcenie

• Chęć zdobycia wiedzy

• Dobre zarobki

MOTYWACJA ZEWNĘTRZNA- pochodząca z zewnątrz- dziecko

MOTYWACJA WEWNĘTRZNA- pochodząca z wewnątrz- dorosły człowiek

Zainteresowania-

• bezpośrednie, kiedy dziecko lubi przedmiot, samo się nim interesuje;

• pośrednie- na siłę chcemy zainteresować dziecko

Matka jest pierwszą osobą, która pobudza dziecko do uwierzenia we własne siły, buduje ambicję. Ambicję dalej buduje nauczyciel.

Człowiek powinien mieć: pozytywne nastawienie, wysokie poczucie własnej wartości, odpowiedni poziom motywacji.

TYPY CZYTANIA:

• Czytanie receptywne- wydobywanie z tekstu inf. najważniejszych, które mnie interesują, kładziemy pełny nacisk na rozumienie teksu

• Czytanie krytyczne- podawanie czytanych treści dogłębnej ocenie (sposób napisania tekstu, czy dane w tym tekście są prawdziwe, styl, piękno literatury), ustosunkowanie się do intuicji, kontekstu, motywów autora, jaki autor przyjął punkt widzenia aby manipulować czytelnikami. Niczego na wiarę nie można przyjmować, do wszystkiego trzeba podchodzić krytycznie.

• Czytanie twórcze (kreatywne)- tworzenie na podstawie lektury swojego obrazu, nowych idei, przemyśleń, impulsów, działań, może wpłynąć na nasze życie. Jest to najwyższa forma czytania, którą trzeba kształtować od najmłodszych lat.

Uczenie się- proces nabywania przez jednostkę względnie trwałych zmian w zachowaniu na podstawie jej indywidualnego doświadczenia. U starszych dzieci i osób dorosłych uczenie się zamierzone daje na ogół lepsze rezultaty niż nie zamierzone. Dla dzieci młodszych stwarzane przez osoby dorosłe sytuacje uczenia się zamierzonego okazują się za zwyczaj niekorzystne; lepsze efekty podejmowane przez te dzieci różnego rodzaju interesujących je działań. Krzywa uczenia się informuje o zależności rezultatów uczenia się od czasu jego trwania bądź od liczby powtórzeń .

FORMY UCZENIA SIĘ- są złożone i nie sprowadzają się do jednego procesu.

RODZAJE UCZENIA:

• Uczenie się przez bezpośrednie kojarzenie bodźców i reakcji

• Uczenie się poznawcze.

ZALEŻNOŚĆ EFEKTÓW OD SYTUACJI UCZENIA SIĘ: czynniki poprzedzające, właściwe uczenie się, działające w trakcie jego trwania oraz następujące po nim.

Czynniki poprzedzające uczenie się- nie zawsze są związane bezpośrednio z przyswajaniem nowych treści a decydują między innymi o aktualnym stanie organizmu ów stan charakteryzuje się określonym stopniem zaspokojenia różnorodnych potrzeb. Jego wyrazem bywa np. czy człowiek jest wypoczęty czy zmęczony.

Czynniki działające w trakcie uczenia się są bardzo liczne. wśród nich można wyróżnić zewnętrzne w warunki w jakich odbywa się uczeni, sposoby zapoznawania się z materiałem, sposoby zapamiętywania go i utrwalania.

Czynniki następujące po uczeniu się, nie obojętne dla jego trwałych efektów, nie zawsze związane są z uczeniem innych treści. Tak np. wiadomo że sen i innego rodzaju odpoczynek sprzyja utrwalaniu przyswojonego materiału niekorzystne są natomiast czynności angażujące te same funkcje, które były zaangażowane w trakcie uczenia się.

ZALEŻNOŚĆ EFEKTÓW OD CECH UCZNIA . Wśród właściwości jednostki, wpływających na efekty uczenia się można wyróżnić 3 grupy: cechy gatunkowe, rozwojowe i indywidualne.

Cech gatunkowe: cechy te sprawiają, że uczenie się reprezentantów różnych gatunków nie przebiega jednakowo. Cechą specyficzną człowieka jest system słowny i wiele różnic między człowiekiem i zwierzęciem jakie występują w uczeniu się, związanych jest z funkcjonowaniem tego systemu. System ten decyduje o znacznie większych możliwościach uczenia się człowieka.

Cechy rozwojowe- wiążą się z wiekiem ucznia. Krzywe wskazują , że zdolność uczenia się wzrasta do dwudziesu kilku lat życia, po czym utrzymuje się w ciągu pewnego czasu na niezmienionym poziomie, a następnie obniża się: początkowo powoli, później coraz bardziej gwałtownie. Przyswojenie określonych treści przychodzi osobą starszym z większym trudem i wymaga większego wysiłku.

Cechy indywidualne- to te właściwości bardziej lub mniej trwałe, którymi różnią się osoby w tym samym wieku, przykładem mogą być płeć, inteligencja, zdolności specjalne, styl poznawczy, zainteresowania, dominujący rodzaj aktywności wiedza, nastawienie, poglądy i postawy, poziom aspiracji, motyw uczenia się. Gdy przedmiot uczenia się nie jednakowo interesuje przedstawicieli odmiennych płci. Ci dla których jest on bardziej atrakcyjny osiągają z reguły lepsze wyniki. Im wyższa inteligencja tym większa zdolność uczenia się. Na efekty wpływają w dużej mierze zdolności specjalne.

UCZEŃ ZDOLNY- o uczniach zdolnych mówimy w odniesieniu do jednostek przejawiających wysoki poziom zdolności ogólnych (inteligencji) lub posiadających jakąś zdolność specjalną w sferze działalności umysłowej.

Rewolucja inf. Dzięki postępowi technicznemu doszło do błyskawicznego rozpowszechniania inf. Na rewolucję inf. składają się: gwałtowny przyrost inf. Umiejętności niezbędne dla funkcjonowania jednostki w dobie tej rewolucji:

• Odbiór inf. (słuchanie, rozumienie inf. ustnej, rozumienie czytanego tekstu, widzenie obrazu)

• Obróbka inf. (wyselekcjonowanie- odrzucanie ,,szumu'' inf. , zapamiętanie, przechowywanie inf., strukturalizacja- ukazanie związku i zależności między elementami inf., przetworzenie w celu wykorzystania, zbudowanie komunikatu inf. i przekazanie go )

• Zdobywanie inf. (dotarcie do źródła, umiejętność lokalizacji inf.)

• Wykorzystanie inf.

Do stworzenia tych komunikatów nie zawsze są gotowe inf., dlatego też trzeb umieć ją zdobyć, umieć korzystać ze źródeł np. biblioteki.

EDUKACJA- jest w niej ukryty skarb. ,,Człowiek, który nie umie się uczyć zginie''.

Uczenie się- jest procesem, który warunkuje skuteczne, racjonalne funkcjonowanie człowieka błyskawicznie zmieniającej się rzeczywistości. Wiedza szybko starzeje się, wymaga natychmiastowej renowacji co pociąga za sobą ustawiczne uczenie się.

EDUKACJA USTAWICZNA- musimy zerwać z tzn. kumulatywnym modelem kształcenia się (decydującą rolę w okresie kształcenia się człowieka ma okres dzieciństwa i młodości). Człowiek współczesny musi do perfekcji opanować umiejętność samodzielnego uczenia się. ,,Obecnie analfabetą nie będziemy nazywać kogoś, kto nie umie czytać i pisać, ale kogoś kto nie nauczył się uczyć.''

ANALFABETYZM FUNKCJONALNY-jako jeden ze skutków braku umiejętności uczenia się. Istota analfabetyzmu funkcjonalnego polega na bardzo niskim poziomie umiejętności radzenia sobie z inf. (brak rozumienia czytanego tekstu).

WNIOSKI DLA UCZĄCEGO SIĘ:

• Spostrzeganie: świadome, uwaga, skoncentrowanie

• Uwaga (w pełni skoncentrowana, nie dopuszczalne są bodźce np. muzyka, tel. Trzeba umieć narzucić sobie dyscyplinę. Podzielność uwagi lub przerzutność uwagi- równocześnie wykonuje się i koncentruje się czynności. Pełna koncentracja- ekonomiczność, efektywność, skuteczność ): mimowolna, dowolna- świadoma nastawiona na cel.

PAMIĘĆ- trzeba poznać własny typ pamięci: wzrokowy, słuchowy. Uczenie należy rozłożyć w czasie, nie zostawiać wszystkiego na ostatnią chwilę. ,,Powtarzanie jest matką uczenia się''.

METODA SZTURMOWA- pośpiech należy wyeliminować. Nie zostawiać nic na ostatnią chwilę.

Mnemotechnika- jest to stosowanie sztucznych skojarzeń.

MAPY PAMIĘCIOWE

NA SFERĘ EMOCJONALNO-M OTYWACYJNĄ SKŁADAJĄ SIĘ:

• Chęć pracowania z dziećmi

• Dobra praca

• Chęć ukończenia AW

• Wykształcenie

• Chęć zdobycia wiedzy

• Dobre zarobki

MOTYWACJA ZEWNĘTRZNA- pochodząca z zewnątrz- dziecko

MOTYWACJA WEWNĘTRZNA- pochodząca z wewnątrz- dorosły człowiek

Zainteresowania-

• bezpośrednie, kiedy dziecko lubi przedmiot, samo się nim interesuje;

• pośrednie- na siłę chcemy zainteresować dziecko

Matka jest pierwszą osobą, która pobudza dziecko do uwierzenia we własne siły, buduje ambicję. Ambicję dalej buduje nauczyciel.

Człowiek powinien mieć: pozytywne nastawienie, wysokie poczucie własnej wartości, odpowiedni poziom motywacji.

TYPY CZYTANIA:

• Czytanie receptywne- wydobywanie z tekstu inf. najważniejszych, które mnie interesują, kładziemy pełny nacisk na rozumienie teksu

• Czytanie krytyczne- podawanie czytanych treści dogłębnej ocenie (sposób napisania tekstu, czy dane w tym tekście są prawdziwe, styl, piękno literatury), ustosunkowanie się do intuicji, kontekstu, motywów autora, jaki autor przyjął punkt widzenia aby manipulować czytelnikami. Niczego na wiarę nie można przyjmować, do wszystkiego trzeba podchodzić krytycznie.

• Czytanie twórcze (kreatywne)- tworzenie na podstawie lektury swojego obrazu, nowych idei, przemyśleń, impulsów, działań, może wpłynąć na nasze życie. Jest to najwyższa forma czytania, którą trzeba kształtować od najmłodszych lat.

---