ŚWIĘTO PLUSZOWEGO MISIA
Dziecko
- pomoże przy organizowaniu wystawy prac w przedszkolnej galerii
- poczuje się gospodarzem spotkani i odpowiedzialnie weźmie w niej udział
- narysuje portret swojego misia
• Pomoc przy przygotowaniach prac dzieci do przedszkolnej wystawy;
• „Bajka o misiu - niezłym rozbójnisiu” - ostatnie przygotowania do uroczystości z okazji Święta Pluszowego Misia dla rodziców;
- przypinanie dekoracji,
- rozwieszanie prac plastycznych w przedszkolnej galerii
- próba inscenizacji
- przymierzanie strojów
• Zabawy z misiem: „Stary niedźwiedź”, „jadą, jadą misie”; zabawy gimnastyczne z rekwizytem (miś);
• „Portret” - swobodne rysowanie własnego misia
• wspólne układanie życzeń dla wszystkich misiów;

ZAŁĄCZNIKI
MATERIAŁY POMOCNICZE
J. Brzechwa „Niedźwiedź”
Proszę Państwa, oto mis.
Miś jest bardzo grzeczny dziś,
chętnie Państwu łapę poda.
Nie chce podać? A to szkoda!

Melodia popularna „Misie”
Dwa malutkie misie
chcą potańczyć dzisiaj.
Hopsa, hopsa, dana, dana,
tańczą misie dziś od rana.
Dwa malutkie misie
tańczą z nami tak.
Piosenka powitalna Misia Uszatka
Na dobranoc - dobry wieczór
miś pluszowy śpiewa Wam.
Mówią o mnie Miś Uszatek, bo klapnięte uszko mam.
Jestem sobie mały miś, gruby miś,
znam się z dziećmi nie od dziś.'
Jestem sobie mały mis, śmieszny miś,
znam się z dziećmi nie od dziś!

„Miś idzie do przedszkola” Z. Bronikowska
Miś różowy, miś pluszowy
zbuntował się dziś.
Chce iść także do przedszkola
tak, jak chodzi Krzyś.

Wziął Krzyś misia w obie rączki:
„Po co pójdziesz tam”?
-Będę bawił się wesoło
i nie będę sam”.

„Gdy tak prosisz, to już chyba
zabiorę cię dziś”.
-I tak zaczął do przedszkola
chodzić z Krzysiem miś.

„Jadą, jadą misie” (Melodia popularna )
Jadą, jadą misie
tra, la, tra, la, la,
śmieją im się pysie,
ha, ha, ha, ha, ha!
Przyjechały do lasu,
narobiły hałasu,
przyjechały do boru,
narobiły rumoru.

Jadą, jadą misie
tra, la, tra, la, la,
śmieją im się pysie,
ha, ha, ha, ha, ha!

A misiowa, jak może
prędko szuka w komorze,
plaster miodu wynosi,
pięknie gości swych prosi.

Jadą, jadą misie
tra, la, tra, la, la,
śmieją im się pysie,
ha, ha, ha, ha, ha!

Zjadły wszystkich plastrów sześć
i wołają: dajcie jeść!

Cz. Janczarski „Naprawiamy misia”
Kto misiowi urwał ucho?
No, kto - pytam.
Cicho, głucho...
Nikt się jakoś nie przyznaje.
Może jechał miś tramwajem?

Może upadł biegnąc z górki?
Może go dziobały kurki?
Może Azor go tarmosił,
urwał ucho, nie przeprosił?

Igła, nitka, rączek para.
Naprawimy szkodę zaraz!
O, już sterczą uszka oba.
Teraz nam się miś podoba.

M. Kaczurbina „Miś z laleczką”
Miś z laleczką podrygują tak,
podskakują tak: raz i dwa,
gdy poleczkę wytupują tak,
wytupują tak: raz i dwa!

Miś zabawnie tak, głową kiwa tak,
głową kiwa tak: raz i dwa!
A laleczka tak, się zaśmiewa tak,
się zaśmiewa tak: ha, ha, ha!
Autor nieznany „Kubuś Puchatek”
Kubuś Puchatek, wesoły miś,
grono przyjaciół miał liczne.
Dla nich z radością po całych dniach
mruczanki układał śliczne.

Tra, la, la, tra, la, bum,
właśnie dla Prosiaczka.
Rum, tum, tum, tra, la, bum
nie ma jak zgrana paczka.

Kubuś Puchatek wesoły miś,
lubił jeść małe co nieco,
a w chwilach wolnych od zajęć swych
lulał nieznośne Maleństwo.

Tra, la, la, tra, la bum,
wesoło u Puchatka.
Rum, tum, tum, tra la bum
nie ma jak zgrana paczka.

Kubuś Puchatek, wesoły miś,
prawdziwy był to mądrala,
żeby przyjaciół oddanych mieć,
brał mało, a wiele dawał.

Tra, la, la, tra, la bum,
wspomnij maksymę niedźwiadka.
Rym, tum, tum, tra, la, bum
nie ma jak zgrana paczka.

W. Chotomska „Sen niedźwiadka”
Założył niedźwiedź
piżamę burą,
przykrył się ciepłą
niedźwiedzią skórą
i słodko śpi.
Śnią mu się teraz
lipy pachnące,
zioła na łące,
pszczoły brzęczące,
miód mu się śni.

Informacje o Kubusiu Puchatku.
Jest grubiutkim, pluszowym misiem koloru żółtego / miodowego. Nazywany jest przez przyjaciół i siebie samego Misiem o Bardzo Małym Rozumku, co doskonale go opisuje, gdyż pomysły misia są często łagodnie mówiąc nierozsądne. Mieszka w domku w drzewie. Domek posiada dodatkową spiżarnię, w której Kubuś gromadzi baryłki ze swoim przysmakiem z miodem. Ulubioną potrawą i miłością życia Kubusia jest miód, dla zdobycia, którego miś posuwa się do często niebezpiecznych i zabawnych rzeczy. Ma bardzo wiele pomysłów jak dobrać się do miodu, znajdującego się gdzieś w pszczelich ulach i systematycznie realizuje swoje plany. Najlepszym przyjacielem Kubusia jest Prosiaczek i Krzyś.

Powiedzonka Kubusia Puchatka (do wykorzystania wg uznania nauczycielek)
- Takich dwóch jak nas trzech to nie ma ani jednego
- Jestem Misiem o Bardzo Małym Rozumku i długie słowa sprawiają mi wielką trudność.
- Z pszczołami nigdy nic nie wiadomo.
- Wszystko to przez to, że zanadto lubię miodek. Ratunku!
- Miałbym pewien pomysł, ale nie myślcie, żeby był bardzo dobry.
- Myślę i myślę, i teraz już wiem, że to jest bardzo zły gatunek pszczół.
- Byłem gapą, strasznie głupim gapą. Jestem po prostu Miś o Bardzo Małym Rozumku.
- No, mniej więcej o tej porze idę do domu. Mam wtedy jedną lub dwie Sprawy do Załatwienia.
- Jagułary zawsze tak robią, wołają: Pomocy! Pomocy! A kiedy patrzy się w górę, zlatują na dół na tego, kto patrzy.
- Bo układanie Wierszy i Piosenek to nie są rzeczy, które się łapie w powietrzu. To one cię łapią i wszystko, co można zrobić, to pójść tam, gdzie one mogłyby cię znaleźć.
- Wyszło to trochę inaczej, niż myślałem, ale zawsze wyszło.
- Jeśli butelka potrafi pływać, to i garnek potrafi pływać, i jeśli będzie to bardzo duży garnek, będę mógł na nim usiąść.
- Czasami jest to Statek, ale częściej Katastrofa. To wszystko zależy.
- Możemy popłynąć na twoim parasolu, rzekł Puchatek.
- Mam w spiżarni dwanaście garnczków, które wołają mnie już od godziny.
- No, dobrze, a gdybym ja posadził plaster miodu przed moim domem, czy wyrośnie z niego ul?
- Jeśli wiem cokolwiek o czymkolwiek, to ta nora oznacza Duże Towarzystwo, a Duże Towarzystwo oznacza Królika, a Królik oznacza łasowanie.
- Lubię rozmawiać z Królikiem, bo Królik mówi wyraźnie o rzeczach wyraźnych, jak na przykład: Już pora na śniadanie Misiu, zjedz co...ś.
- Puchatek wiedział, co ma na myśli, ale ponieważ był Misiem o Bardzo Małym Rozumku, więc nie potrafił tego wyrazić słowami.
- I żeby to był Mruczankowy Dzień, i żeby ptaszki śpiewały.
- Są tacy, co potrafią, a są tacy, co nie potrafią. W tym cała rzecz.
- Bo ja piszę dobrze, tylko Koślawo. To jest dobra pisownia, tylko Koślawa, to znaczy, że litery trafiają nie tam, gdzie trzeba.
- Bo nigdy nie wiadomo, na co w domu może się przydać kawałek sznurka.
- Puchatek spojrzał na obydwie łapki. Wiedział, że jedna z nich jest prawa, i wiedział jeszcze, że kiedy już się ustaliło, która z nich jest prawa, to druga była lewą, ale nigdy nie wiedział, jak zacząć.
- Puchatek we własnej osobie powiedział coś tak mądrego, że Krzyś mógł tylko patrzeć na niego z otwartą buzią.
- Miś o Miłym Obejściu, lecz o Wybitnie Zadziwiającym Braku Rozumu.
- - Masz ci los! - rzekł Puchatek, gdy wsadził nos do garnka. - jakiś Słoń tu się raczył. Potem pomyślał przez chwilkę i powiedział: - Ach, nie, to przecież ja sam. Zapomniałem.
- Gdy noc zbierała się do odejścia, Puchatek obudził się nagle z uczuciem dziwnego przygnębienia. To uczucie dziwnego przygnębienia miewał już nieraz i wiedział, co ono oznacza. Był głodny.
- Słońce grzało tak rozkosznie, a kamień na którym siedział od dłuższego czasu, był tak przyjemnie ciepły, że Puchatek już sobie postanowił, że przez całą resztę poranka będzie siedział pośrodku strumyka i cieszył się z tego, że jest Puchatkiem.
Bohaterowie bajki „Kubuś Puchatek”
Kubuś Puchatek
Znany wszystkim miś o małym rozumku, jego najulubieńszym małym co nie co jest miodek, przez który to często wpada w zatargi z pszczółkami. Wyjściu z opresji pomaga mu jego najlepsiejszy przyjaciel Prosiaczek.

Tygrysek
Tygrysek, jak wszyscy wiemy, uwielbia brykać jest to najbardziej szalona postać w całym stumilowym lesie.
Prosiaczek
Prosiaczek, najlepszy przyjaciel Kubusia Puchatka o wielkim sercu. Jest bardzo strachliwy .

Pan sowa
Pan sowa jest postacią bardzo tajemniczą. Pan sowa zawsze udziela rad naszym milusińskim gdy mają jakiś problem. Pan sowa jest symbolem mądrości w stumilowym lesie .

Kłapołuchy
Kłapouchy to bardzo miły osiołek, któremu nigdy się nic nie chce, jest bardzo ospały .

Królik
Królik to postać bardzo pracowita. Zawsze pracuje bardzo ciężko w swoim ogródku. Bardzo się denerwuje gdy tygrysek skacze w jego ogrodzie, a najbardziej nie znosi kreta gdy mu przekopuje grządki .
Krzyś
Krzyś jest jedynym chłopcem w stumilowym lesie. Wszystkie postacie ze stumilowego lasu się go radzą, gdy maja problem. Krzyś jest zawsze rozważny i mądry .
Maleństwo
Maleństwo jest synkiem Kangurzycy i prawie nigdy nie oddala się od własnej mamy .
Kangurzyca
Kangurzyca, jak wszyscy wiedzą, to mama maleństwa. Jest bardzo opiekuńcza i troskliwa, zawsze dba, aby maleństwo miało jak najlepiej i nie oddala się od niego ani na krok .

,, Historia pluszowego misia.''
Historia pluszowego misia zaczyna się w 1902 roku, kiedy to ówczesny prezydent Stanów Zjednoczonych, Theodore Roosevelt, będąc na polowaniu, sprzeciwił się zabiciu młodego niedźwiadka. Świadkiem tego wydarzenia był Clifford Berryman, który uwiecznił tę historię na rysunku. Rysunek ukazał się w waszyngtońskiej gazecie, gdzie ujrzał go Morris Michton, właściciel sklepu z zabawkami. Michton wpadł na pomysł, aby wykonać kilka zabawek przedstawiających misia i zobaczyć, jak się będą sprzedawały. Jak można się domyślać, pluszowe misie sprzedawały się znakomicie. Producent zwrócił się z prośbą do prezydenta o zezwolenie nadania misiom imienia Teddy i tak się je nazywa do tej pory. I od stu lat misie towarzyszą dzieciom na całym świecie, dodają im otuchy, pocieszają, łagodzą lęk przed samotnością.

Niedźwiedzie brunatne zapadają w sen zimowy, do którego przygotowują się już pod koniec lata. Bardzo dużo jedzą i szykują sobie legowisko - gawrę. Może to być jama
w ziemi wyścielona liśćmi, gałązkami i mchem lub jaskinia, spróchniałe pnie drzew. Nie opuszczają jej aż do wiosny. Kiedy się budzą są lżejsze prawie o 200 kg i baaardzo głodne!
Małe misie rodzą się w zimie- ważą około 1 kilograma i mierzą 25 cm. Przez pierwsze miesiące życia są bezradne i pozostają pod czujnym okiem mamy, nie opuszczają legowiska. W wieku 4 miesięcy, pod opieką mamy - niedźwiedzicy, wybierają się na pierwszy spacer po okolicy.
Niedźwiedź brunatny jest wszystkożercą- lubi prawie wszystko : owoce, korzenie roślin, grzyby, żołędzie oraz ryby, jaja ptaków i mięso.
Mają doskonały węch, mocne pazury do wspinania i grzebania w ziemi, świetnie umięśnione łapy. Oczy mają małe i słabo widzą, ale świetnie słyszą.

S. Karaszewski „Niedźwiadki - niejadki”
Żyły w lesie małe misie,
a tych misiów było sześć.
Siadły raz przy pełnej misie,
ale żaden nie chciał jeść!

Co tu robić, co tu robić,
nie chcą misie jeść!

Prosi mama niedźwiedziowa,
prosi tata, duży miś:
„Moi mili jedzcie obiad,
dobry miodek mamy dziś”!

Co tu robić, co tu robić,
nie chcą misie jeść!

Zjadła mama, zjadł i tata,
a niedźwiadki - hopsa - w las.
„Co tam obiad, mała strata!
Tysiąc przygód czeka nas”.

Co tu robić, co tu robić,
nie chcą misie jeść!

Wyhasały się niedźwiadki,
jeść wołają wszystkie sześć.
„Wielka szkoda - mówi mama -
ale nie ma już co jeść”.

Mówią misie: Oj, chce mi się,
oj, chce mi się jeść!”
Biedne misie, głodne misie,
co nie chciały jeść!
Koala to nie jest niedźwiedź, ale torbacz.
Wprawdzie koala wygląda jak mały przytulny miś, jest jednak torbaczem, którego kończyny są przystosowane do wspinania się po drzewach. Po ziemi porusza się niezgrabnie na krótkich przysadzistych nóżkach. Ma senne, okrągłe oczy. Z uszu sterczą mu śmieszne kosmyki. Jego miękkie, gęste futro sprawia, że miałoby się ochotę go przytulić. Przypomina misia-maskotkę. Tymczasem koala wcale nie jest misiem i nie ma nic wspólnego z polarnymi czy brunatnymi niedźwiedziami. Należy do rzędu torbaczy i wychowuje potomstwo w torbie, tak jak jego najbliższy kuzyn: kangur. Podobnie jak on żyje na wolności wyłącznie w Australii i na kilku otaczających ją wyspach. Koala prowadzi nadrzewny tryb życia. Całe dnie przesypia w koronach eukaliptusów. Mocno obejmuje swoimi silnymi nogami pień drzewa, wpinając pazurki w korę. Jeśli przyjdzie mu ochota na spacer czy przeprowadzkę na inne drzewo, przeskakuje z gałęzi na gałąź. Jeśli odległość jest za duża, wtedy koala schodzi z eukaliptusa i pokonuje drogę pieszo. Porusza się kołysząc się na boki, niezdarnie i dość wolno. Olejki eteryczne zawarte w liściach eukaliptusa - sprawiają, że ma nieco spowolnione reakcje. Na ziemi jest więc łatwym łupem dla swojego największego wroga - psa dingo. Odżywia się niemal wyłącznie pędami i liśćmi drzew eukaliptusowych i to nie wszystkich. Liście te zawierają bardzo niewiele białka i soli mineralnych. Aby uzupełnić te ważne składniki, koale zjadają trochę gleby, bogatej w minerały. Ulubione liście zapewniają za to zwierzakom niezbędną ilość wilgoci - "misie" nigdy nie piją. Temu niezwykłemu zwyczajowi zawdzięczają zresztą swoją nazwę, w języku aborygenów koala znaczy: "nie pije" czy "bez wody".
Kiedy koale mają pół roku, wychodzą z torby. Sadowią się wtedy na grzbiecie mamy i uczą się jedzenia liści. Gdy skończą rok, zaczynają żyć własnym życiem. Córki szukają miejsca blisko matki, synowie wędrują dalej. Żyją około 15 lat. Uzależnienie zwierzątek od lasów eukaliptusowych niemal doprowadziło do ich wyginięcia. Wiele drzew wykarczowano, często zdarzają się tez pożary, niszczące drzewa i powodujące śmierć powolnych zwierząt. Liczebność koali zmniejszyła się też dlatego, że kilkadziesiąt lat temu ich futra były cennym łupem dla myśliwych. Tylko w 1924 roku z Australii wywieziono 2 mln skór tych ufnych i bezbronnych zwierzątek !. Na szczęście już w 1927 roku ginący gatunek objęty został całkowitą ochroną. W Australii dba się o to, by "misie" nie zniknęły z kraju. Specjalnie dla nich sadzi się drzewa eukaliptusowe. Koale, chociaż łatwo się oswajają, nie mogą być trzymane w europejskich ogrodach zoologicznych, Nie sposób bowiem dostarczyć im świeżych liści eukaliptusowych. Zadomowiły się natomiast w San Diego w Kalifornii, gdzie zasadzono dla nich na terenie ZOO eukaliptusowy las.
Niedźwiedź polarny (niedźwiedź biały)
Największy drapieżnik lądowy. Zamieszkuje Arktykę. Ciało ma wydłużone, zwęża się ku przodowi, pysk pociągły. Niedźwiedź polarny jest znakomitym pływakiem, potrafi też nurkować. Jest samotnikiem, łączy się w pary na krótko, w kwietniu lub maju. Przed zimą wygrzebuje w śniegu legowisko. W sen zimowy zapadają wyłącznie ciężarne samice. Legowisko jest miejscem zaskakująco ciepłym (ok. 15°C). Młode rodzą się w grudniu i pozostają w legowisku do wiosny.
• Długość tułowia z głową: 220-250 cm
• Ogon: 8-12 cm
• Wysokość: 130-160 cm
• Ciężar: 300-700 kg
• Ciąża: ok. 8 miesięcy
• Miot: 1-3 niedźwiadków
• Czas uzależnienia od matki: 18 miesięcy. Pierwsze tygodnie po narodzinach młode spędzają wtulone w nogi matki tak, że nawet nie dotykają podłoża.
• Pożywienie: foki, ryby, lemingi, jaja, młode renifery, padlina (np. wyrzucone na brzeg wieloryby)
Panda wielka
Jest ssakiem z rzędu drapieżnych, rodziny szopowatych, czasem zaliczana też do niedźwiedziowatych. Żyje w górskich rejonach centralnej części Chin, w okręgu i na wschodnich obrzeżach Wyżyny Tybetańskiej.
Wprawdzie jej przynależność do drapieżnych nie ulega wątpliwości, ale dieta pandy jest ściśle wegetariańska. W rzeczywistości zwierzę odżywia się prawie wyłącznie pędami bambusa, choć - podobnie jak większość zwierząt - nie gardzi jajami i owadami, które zjada wraz z pokarmem roślinnym.
W 1901 roku odkryto związki między pandą wielką i pandą małą, wcześniej pandę wielką uważano za wielobarwnego niedźwiedzia.
Panda wielka należy do zwierząt na granicy wymarcia, głównie wskutek niskiej rozrodczości, ale również wskutek stopniowego ograniczania obszarów dla niej dostępnych. Panda jest symbolem organizacji zajmującej się ochroną środowiska i organizmów zagrożonych wymarciem.
Dość niezwykła jest budowa łapy pandy. Składa się na nią pięć palców i "kciuk”.
Panda mała
Ssak z rzędu drapieżnych, rodziny niedźwiedziowatych. Dawniej była zaliczana do szopowatych. Wraz z pandą wielką tworzy podrodzinę . Występuje w południowych Chinach, w Indiach, Nepalu i Birmie. Prowadzi nocny tryb życia i jest zwierzęciem wszystkożernym, jednakże pokarm roślinny jest podstawą jej wyżywienia.
Panda mała
Długość: 51-63 cm
Długość ogona: 28-48 cm
Masa: 3-4 kg
Ubarwienie: rdzawe lub rdzawobrązowe, pysk, policzki i końce uszu białe; na ogonie ciemniejsze pierścienie, koniuszek ogona puszysty i ciemny, łapy i brzuch ciemniejsze od reszty ciała.
Rozmnażanie: ciąża trwa od 90 do 150 dni, w miocie 1-5 młodych.
Siedlisko: lasy na obszarach górzystych
Status: gatunek zagrożony
Panda mała zamieszkuje dziuple lub nory w korzeniach drzew na stromych skalnych zboczach. Panda mała ma częściowo wysuwalne pazury, co ułatwia jej wspinaczkę. Żyje w parach lub małych grupach rodzinnych, jak większość drapieżników jest terytorialna i znakuje swój teren wydzielinami specjalnych gruczołów i moczem. Dość dobrze aklimatyzuje się w warunkach ogrodów zoologicznych.

ANKIETA DLA NAUCZYCIELI

Ankieta dla nauczycieli

Proszę o wypełnienie anonimowej ankiety dotyczącej efektów wynikających z realizacji projektu edukacyjnego „My też świętujemy!” - Światowe Święto Pluszowego Misia.

Skala oceny jest pięciostopniowa, gdzie 1 - oznacza bardzo słabo, a 5 - oznacza bardzo dobrze.

L.p. Proszę ocenić, czy: 1 2 3 4 5
1. Wzrosło u dzieci zainteresowanie książką?
2. Dzieci chętniej słuchają czytanych bajek i opowiadań?
3. Dzieci podejmują rozmowy na ich temat?
4. W swobodnej zabawie wcielają się w bohaterów wysłuchanych bajek, opowiadań?
5. Nazywają swoje uczucia?
6. Odczytują uczucia innych?
7. Dbają o książki zgromadzone w klasowej biblioteczce?

Inne uwagi:
............................................................................................................
............................................................................................................
............................................................................................................
............................................................................................................
............................................................................................................
.........................................................................................................


Kalisz ...........................

Dziękuję za wypełnienie ankiety.




Opracowała i wdrożyła do realizacji: mgr Marzena Przybylska
Nauczycielka Publicznego Przedszkola Nr 26 w Kaliszu




http://media.netpr.pl/notatka_68343.html

---