CHARAKTERYSTYCZNE CECHY FILANTROPII W OKRESACH:
STANISŁAWOWSKIM
nastąpiło ożywienie działalności filantropijnej (indywidualnej i zorganizowanej);
impulsem do podjęcia reform działalności filantropijnej były oświeceniowe idee humanitaryzmu ale przede wszystkim potrzeby gospodarki i państwa (zapotrzebowanie na ręce do pracy);
działalność filantropijna i jej reformy nabrały charakteru publiczno-państwowego - były warunkiem powodzenia przemian gospodarczych i społecznych;
zmiana doktryny filantropii: z miłosierdzia, wynikającego z miłości do Boga, na dobroczynność wynikającą z miłości do człowieka. Filantropia ma zmierzać do zmiany sytuacji człowieka - wyprowadzenie go z ubóstwa, poprzez danie mu możliwości pracy i wykorzenienie próżniactwa;
wg idei humanitaryzmu filantropia polegała na przeciwdziałaniu ubóstwu poprzez pracę a nie miłosierdzie;
instytucje filantropijne łączące funkcje miłosierdzia i pracy (zapewnienie wsparcia i pracy dobrowolnie zgłaszającym się ubogim), np. Instytut Ubogich barona Le Fosta, warsztaty dobroczynne;
pomoc zewnętrzna (instytucje filantropijne i osoby prywatne) miała zapewnić „prawdziwym” ubogim wsparcie materialne i opiekę społeczną i zdrowotną;
działalność filantropijna magnatów (księżna Anna Sapiehów Jabłonowska - wprowadziła instytucje położnych wiejskich opiekuna społecznego, Domów Miłosierdzia);
pomoc wewnętrzna (państwowa) polegała na zapewnieniu pracy (w związku z odpowiedzialnością państwa za przeciwdziałanie ubóstwu oraz potrzebą interwencjonizmu państwowego). Wynikał z tego przymus pracy - tworzenie domów pracy, pełniących funkcje represyjno-wychowawcze wobec ubogich - domy poprawcze, domy ubogich, manufaktury w szpitalach i sierocińcach;
państwo w celu przejęcia kontroli nad działalnością filantropijną powołało instytucje: komisje dobrego porządku, komisje szpitalne, komisje policji, zajmujące się kontrolowaniem funduszy, ustanawianiem zasad udzielania pomocy, dostarczaniem do pracy osób nigdzie nie zatrudnionych - nie przyniosły one w praktyce istotnych zmian;
państwo sporadycznie inicjowało, bądź wspierało programy opiekuńcze i zdrowotne;
ZABORÓW:
polskie towarzystwa społeczne przejęły zastępczo funkcje nieistniejących instytucji publicznych;
w zakresie działalności filantropijnej wprowadzono regulacje prawno-instytucjonalne obowiązujące w państwach zaborczych;
towarzystwa społeczne stanowiły instrumenty oporu politycznego i ekonomicznego wobec zaborców, dlatego wiele z nich działało w konspiracji - prowadziły one działalność niepodległościową i oświatową (poza filantropijną);
filantropia służyła wsparciu najbardziej potrzebujących, była także obowiązkiem patriotycznym, dlatego praca społeczna miała charakter powszechny (pisarze, artyści, uczeni, działacze polityczni i społeczni, przedstawiciele arystokracji i ziemiaństwa, przedsiębiorcy);
działania na rzecz oświaty ubogiej młodzieży, opieka nad ubogimi matkami i dziećmi (tworzono instytucje wychowawcze, tzw. ochrony), działalność lecznicza, higieniczno-wychowawcza („zdrowe pokolenie”), szersze działania społeczne na rzecz uchodźców, więźniów politycznych i ich rodzin;
pomoc warstw najuboższych we własnym zakresie - inicjatywy samopomocowe (banki ludowe);
instytucje o charakterze wyznaniowym;
II RZECZYPOSPOLITEJ
ustawa o pomocy społecznej wprowadziła obowiązek publicznej opieki społecznej i prawo do pomocy społecznej, gwarancje świadczeń w granicach konieczności, zdecentralizowanie i nałożenie na związki komunalne obowiązku świadczenia pomocy;
publiczna opieka społeczna jest powszechna;
przewiduje świadczenia kompensacyjne ale i profilaktyczne;
działalność filantropijna pełniła funkcję komplementarną wobec działalności państwowej i uzupełniała jej fundusze na realizację programów społecznych;
istniejące stowarzyszenia i fundacje miały charakter naukowy, oświatowo-kulturalny, opiekuńczy, leczniczy i sportowy;
większość fundacji miało charakter wyznaniowy i narodowościowy (udzielano wsparcia i pomocy tylko współwyznawcom, czy członkom narodu)
1
1
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.