Eletrododatność i elektroujemność pierwiastków |
Charakter elektrododatni (metaliczny) pierwiastków dotyczy zdolości atomów do oddawania elektronów. Rośnie w obrębie danej grupy, a maleje w obrębie danego okresu, w miarę wzrostu liczby atomowej. Najbardziej elektrododatnim pierwiastkiem, wskazującym największy charakter metaliczny jest cez. Atom pierwiastka w wyniku oderwania jednego lub kilku elekronów tworzy jon dodatni - kation. Powstały promień jonowy jest mniejszy od promienia atomowego.
Elektroujemność- zdolność atomu do przyłącznia elektronów. Charakter elektroujemny (niemetaliczny) pierwiastków zmienia się wraz ze wzrostem liczb atomowych. Maleje w grupie, a rośnie w okresie. Najbardziej elektroujemnym pierwiastkiem jest fluor. Atom pierwiastka w wyniku przyłącznia jednego lub kilku elektronów przechodzi w stan jonowy tworząc anion. Powstały promień anionowy jest większy od promienia macierzystego atomu. Dla ilościowego ujęcia elektroujemności stosuje się skalę Paulinga. Na podstawie wartości eletroujeności można przewidzieć charakter wiązań poszczególnymi atomami.