Dr Joanna Witkowska
Zakład Psychologii Rodziny i Rozwoju Człowieka
Instytut Psychologii UŁ
PSYCHOLOGIA ROZWOJU CZŁOWIEKA W CYKLU ŻYCIA
Wykłady dla studentów Pedagogiki, studia zaoczne, semestr letni 2008/09
30 godzin wykładów
sobota 11.00. - 14.15.
Forma oceny: egzamin pisemny
(Obowiązuje materiał wykładów oraz literatura według podanych zagadnień)
Podręcznik:
Harwas-Napierała, B., Trempała, J. (2001). Psychologia rozwoju człowieka. Tom 2. Charakterystyka okresów życia człowieka. W-wa, PWN.
DYŻURY:
wtorek 10.00 - 12.00, p. 205B
Instytut Psychologii, ul Smugowa 10/12
PROBLEMATYKA PSYCHOLOGII ROZWOJOWEJ
Zmiany, jakim podlega psychika człowieka przez całe życie.
Sfery rozwoju
biologiczna - rozwój fizyczny,
społeczna - rozwój umiejętności społecznych,
psychiczna - rozwój poznawczy i emocjonalny
Okresy rozwoju
okres prenatalny
dzieciństwo (niemowlęcy, poniemowlęcy, przedszkolny, młodszy szkolny)
dorastanie
dorosłość (wczesna, średnia, późna)
STADIA ROZWOJU W OKRESIE PRENATALNYM
ZAPŁODNIENIE
Plemnik łączy się z komórką jajową, tworząc pojedynczą komórkę, zwaną zygotą.
Unikalne wyposażenie genetyczne nowego organizmu zostaje zdeterminowane.
OKRES ZYGOTY
(od zapłodnienia pierwsze 2 tygodnie)
Przemieszczanie się zygoty jajowodem do macicy.
Proces zagnieżdżania zygoty w macicy.
Szybkie podziały zapłodnionej komórki.
Różnicowanie się komórek zygoty
(z masy wewnętrznej powstanie embrion; z masy zewnętrznej - struktury podtrzymujące embrion).
OKRES EMBRIONALNY
(od 3. do 8. tygodnia)
Dalsze różnicowanie się komórek.
Powstają struktury podtrzymujące: worek owodniowy, łożysko, pępowina.
Organogeneza - powstają zawiązki wszystkich głównych struktur organizmu (skóry, receptorów zmysłów, mięśni, układu nerwowego, układu krążenia, narządów wewnętrznych).
W końcu 3. tygodnia zaczyna bić serce.
Kształt zakrzywiony, duża głowa, wyraźnie ludzka twarz.
Zaczynają kształtować się kończyny, palce u rąk.
OKRES PŁODOWY
(od 9. do 38. tygodnia)
Dalszy rozwój już wytworzonych narządów i struktur.
Przyrost rozmiarów i wagi.
NARODZINY
CZYNNIKI ZAGRAŻAJĄCE PRAWIDŁOWEMU ROZWOJOWI
W OKRESIE PRENATALNYM
1. CZYNNIKI GENETYCZNE
dziedziczenie genów wywołujących określone choroby - choroby dziedziczne (np.: fenyloketonuria, dystrofia mięśniowa)
anomalie chromosomowe - brak lub nadmiar pewnych chromosomów
w wyniku błędnego podziału komórek płciowych (np.: zespół Downa)
2. CZYNNIKI POZAGENETYCZNE - TERATOGENY
Wpływ teratogenów na rozwój zależy od momentu ich działania.
choroby matki, szczególnie wirusowe
(np.: różyczka, świnka, ospa wietrzna, AIDS) oraz przewlekłe (np.: cukrzyca)
alkohol, papierosy, narkotyki
leki terapeutyczne
(np.: hormonalne, uspokajające, nasenne, antybiotyki, aspiryna w dużych dawkach)
nieprawidłowa dieta matki
wiek matki (i ojca?)
zagrożenia środowiskowe
(np.: ołów, rtęć, promieniowanie rtg)
stres matki
ROZWÓJ ZMYSŁÓW W OKRESIE PRENATALNYM.
ŚWIAT SPOSTRZEŻEŃ NOWORODKA.
1. ZMYSŁ DOTYKU
Rozwój:
7. tydzień - skóra w okolicy warg staje się wrażliwa na dotyk
3. miesiąc - powierzchnia ciała wrażliwa na dotyk zwiększa się
(wg praw rozwoju: cefalokaudalnego i proksymodystalnego)
4. miesiąc - cała powierzchnia ciała jest wrażliwa na dotyk
(wyjątek: mniejsza wrażliwość dotykowa czubka i boków głowy)
Bodźce: nacisk wód płodowych, dotykanie ścian macicy, łożyska, pępowiny,
dotykanie siebie, ssanie kciuka
Reakcje: ruchowe
Znaczenie wrażliwości dotykowej noworodka
podstawa dla rozwoju odruchu poszukiwania i ssania (odruchy przystosowawcze)
odczuwanie bólu, doświadczanie niewygody i przyjemności
kształtowanie przywiązania (bliskiej więzi emocjonalnej z opiekunem)
H. F. Harlow:
- eksperymenty z młodymi małpkami (rezusami)
- zjawisko „pocieszenia przez dotyk”
2. ZMYSŁ RÓWNOWAGI
Rozwój:
od 4. miesiąca - ćwiczenie zmysłu równowagi poprzez balansowanie w macicy
od 6. miesiąca - naprzemienne zharmonizowanie ruchów matki i dziecka
pod koniec 6. miesiąca - dojrzałość zmysłu równowagi
Bodźce:
aktywność ruchowa matki,
oddech matki,
własna aktywność ruchowa
Wrażliwość zmysłu równowagi noworodka
reakcja na zmianę położenia ciała,
pobudzenie lub uspokojenie w zależności od pozycji ciała,
kołysanie osłabia stres, rozluźnia mięśnie, uspokaja.
3. ZMYSŁ WĘCHU
Wrażliwość zmysłu węchu noworodka
zdolność rozróżniania zapachów,
preferencje zapachowe,
reakcje na zapachy: mimiczne i ruchowe,
rozpoznawanie matki po zapachu.
4. ZMYSŁ SMAKU
Rozwój:
w 8. tygodniu powstają kubki smakowe
w 12. tygodniu dziecko zaczyna połykać wody płodowe i odbierać ich smak
od 5. miesiąca intensywność ruchów połykania wód płodowych zależy m.in. od ich smaku
Wrażliwość zmysłu smaku noworodka
zdolność rozróżniania smaków
preferencja smaku słodkiego
5. ZMYSŁ SŁUCHU
Rozwój:
od 4.-5. miesiąca dziecko reaguje na silne dźwięki
rozwój wrażliwości na dźwięki o słabszym natężeniu
Bodźce:
dźwięki zewnętrzne,
dźwięki z organizmu matki,
Reakcje:
zwiększenie aktywności,
przyśpieszenie rytmu serca,
obudzenie,
niepokój ruchowy
przystosowywanie się do bodźców,
zapamiętywanie bodźców
Wrażliwość słuchowa noworodka:
różnicowanie i preferencja dźwięków mowy ludzkiej,
rozpoznawanie głosu matki
5. ZMYSŁ WZROKU
Rozwój:
od 5. miesiąca dziecko reaguje na nagłą i intensywną zmianę oświetlenia,
w 6. miesiącu otwiera się szpara powiekowa wyraźniejsze reakcje na światło
Bodźce:
półmrok w środowisku wewnątrzmacicznym,
zmiany w natężeniu oświetlenia z zewnątrz
Reakcje:
zmiana pozycji ciała, odwrócenie głowy,
przyśpieszenie rytmu serca,
wzmożona aktywność ruchowa
Wrażliwość wzrokowa noworodka:
preferencja umiarkowanego światła,
zdolność do skupienia wzroku na danym obiekcie i do wodzenia wzrokiem za przedmiotem,
preferencja obserwacji ruchu,
preferowanie patrzenia na twarz ludzką
ROZWÓJ RUCHOWY W OKRESIE NIEMOWLĘCYM
ODRUCHY NOWORODKA
Odruch - automatyczna, stereotypowa reakcja na specyficzny bodziec.
Niektóre odruchy występują przez całe życie, np.: odruch połykania, odruch mrugania, odruch źrenicowy, odruch cofania, odruch kolanowy.
Odruchy charakterystyczne dla noworodka, zanikające w 1. roku życia:
odruch ssania
odruch poszukiwawczy
odruch chwytny
odruch Babińskiego
odruch Moro (odruch obejmowania)
odruch chodu automatycznego
odruch toniczno-szyjny
odruch pływania
ROZWÓJ POSTAWY I LOKOMOCJI W OKRESIE NIEMOWLĘCYM
Prawo rozwoju cefalokaudalnego:
Rozwój zdolności kontrolowania różnych części ciała przebiega w kierunku:
od głowy do nóg.
Etapy rozwoju postawy i lokomocji
pozycja płodowa
z pozycji na brzuchu lub na plecach odwraca głowę
z pozycji na brzuchu unosi głowę
z pozycji na brzuchu unosi głowę, ramiona, klatkę piersiową, podpiera się rękoma
przekręca się z brzucha na plecy i odwrotnie
pełza na brzuchu
siada samodzielnie
raczkuje
podnosi się i chodzi z pomocą
chodzi samodzielnie
ROZWÓJ CHWYTU W OKRESIE NIEMOWLĘCYM
Prawo rozwoju proksymodystalnego:
Rozwój zdolności kontrolowania różnych części ciała przebiega w kierunku:
od tułowia na zewnątrz (od pionowej osi ciała ku obwodowi).
Etapy rozwoju chwytu
odruch chwytny
zanikanie odruchu chwytnego
wyciąga obie ręce w stronę przedmiotu
wyciąga jedną rękę, chwyta całą dłonią z wyłączeniem kciuka, nie potrafi utrzymać dwóch przedmiotów dwiema rękami jednocześnie
chwyt nożycowy - przywodzi kciuk do pozostałych palców, potrafi trzymać po jednym przedmiocie w każdej ręce, przekłada przedmioty z ręki do ręki
chwyt pęsetkowy - przeciwstawia kciuk i palec wskazujący, chwyta opuszkami palców, chwyta precyzyjnie
ROZWÓJ MOWY
1. Okres przedsłowny
krzyk
gestykulacja
niewerbalna ekspresja emocji
gruchanie /głużenie/
gaworzenie
gaworzenie samonaśladowcze /echolalia/,
dryfowanie gaworzenia,
znaczenie gaworzenia w rozwoju mowy
2. Okres mowy właściwej
od gaworzenia do pierwszych słów
holofraza
Połączenie wyrazu z gestem sprawia, że funkcjonalnie słowo jest zdaniem.
zdania dwuwyrazowe
Nadal zależność znaczenia od kontekstu
szyk psychologiczny
eksplozja gramatyki
hiperpoprawność, tworzenie form przez analogię
neologizmy
Jak stymulować rozwój mowy dziecka?
mówić do dziecka
dużo, często, od zawsze, „kąpiel słowna”
mówić poprawnie
prawidłowa artykulacja, duży zasób słów
zapewnić kontakt dziecka z dorosłymi
(lub ze starszymi dziećmi, które mówią już w pełni poprawnie)
słuchać wypowiedzi dziecka
zachęcać do odpowiedzi,
powtarzać to, co powiedziało dziecko,
okazywać radość z kontaktu werbalnego
czytać dziecku
(zwłaszcza czytanie dialogowe)
wielokrotnie nazywać przedmioty
(powtarzanie - potrzebne, by zapamiętać)
motywować do kontaktu werbalnego
czasem udawać, że się nie rozumie, co dziecko wyraża niewerbalnie (dotyczy dzieci starszych z opóźnionym rozwojem mowy)
ewentualnie ćwiczenia logopedyczne