Prawda
Teraz więc, o mieszkańcy Jeruzalem i mężowie z Judy, rozsądźcie, proszę, między Mną a winnicą moją. Co jeszcze miałem uczynić winnicy mojej, a nie uczyniłem w niej? Czemu, gdy czekałem, by winogrona wydała, ona cierpkie dała jagody? (Iz 5, 3-4).
Boże nasz, wszystko uczyniłeś jak trzeba, o niczym nie zapomniałeś i zadbałeś o wszystko, jak należy. Wina jest całkowicie po naszej stronie. Dlatego pragniemy na tej Drodze krzyżowej przeprosić Cię za wszystkie cierpkie jagody, jakie wydawaliśmy zamiast winogron.
Stacja I - Pan Jezus na śmierć skazany
(...) Wykarmiłem i wychowałem synów, lecz oni wystąpili przeciw Mnie. Wół rozpoznaje swego pana i osioł żłób swego właściciela; Izrael na niczym się nie zna, lud mój niczego nie rozumie (Iz 1, 2-3).
To prawda, Panie! Gorzka prawda o nas! Bo zamiast Ciebie, tylekroć wybieraliśmy Barabasza, nie rozpoznając zupełnie, kim jesteś; bo jak Judasz podnosiliśmy na Ciebie swoją pietę; bo jak Piotr wypieraliśmy się więzi z Tobą; bo jak tłum wołaliśmy: (...) Krew Jego na nas i na dzieci nasze (...) (Mt 27, 25), niczego nie pojmując.
Wół i osioł zaświadczają o naszej głupocie i szaleństwie.
Stacja II - Pan Jezus bierze krzyż na swoje ramiona
(...) raczej przysporzyłeś Mi trudu twoimi grzechami, występkami twoimi Mnie zamęczasz (Iz 43, 24).
To prawda, Panie! Gorzka prawda o nas! Bo zamiast radośnie odpowiadać na niezwykłe zaproszenie do współpracy z Tobą, tylekroć pozostawialiśmy Cię samego; bo zamiast szlachetnie Cię wspomagać, zwiększaliśmy ciężar krzyżowej belki; bo zamiast przynosić Ci ulgę, zamęczaliśmy Ciebie grzechami.
Drzewo krzyża, które dźwigasz, świadczy dobitnie o naszej przewrotności.
Stacja III - Pan Jezus upada po raz pierwszy
Biada tym, którzy na postronkach dla wołu ciągną nieprawości i na powrozach uprzęży swe grzechy! Tym, którzy za podarek uniewinniają winnego, a sprawiedliwemu odmawiają praw (Iz 5, 18. 23).
To prawda, Panie! Gorzka prawda o nas! Bo zlekceważyliśmy Twoje błogosławieństwo ubogich i królestwo Boże nie należy do nas; bo za nic mieliśmy Twą przestrogę: Biada wam, bogaczom, gdyż odebraliście już pociechę waszą; bo woła zapłata robotników, żniwiarzy pól naszych, którą zatrzymaliśmy, a krzyk ich doszedł do Twoich uszu; bo żyliśmy beztrosko na ziemi, dlatego Ty - pełen troski i bólu - leżysz teraz w jej prochu.
Złoto nasze i srebro zardzewiało, a rdza ich jest świadectwem przeciw nam (por. Jk 5, 2-5).
Stacja IV - Pan Jezus spotyka swoją Matkę
Pan powiedział: „Ponieważ się wbiły w pychę córki syjońskie, ponieważ chodzą z wyciągniętą szyją, rzucając spojrzenia, ponieważ idą drobnymi kroczkami i dzwonią brzękadełkami u swych nóg, przeto Pan sprawi, że wyłysieją czaszki córek syjońskich, Pan obnaży ich skronie”. (...) Pan usunie ozdobę brzękadeł u trzewików, słoneczka i półksiężyce, kolczyki, bransolety i welony, diademy, łańcuszki u nóg i wstążki, flaszeczki na wonności i amulety, pierścionki i kółka u nozdrzy, drogie suknie, narzutki i szale, torebki i zwierciadełka, cienką bieliznę, zawoje i letnie sukienki. I będzie: zamiast wonności - zaduch, zamiast paska - powróz, miast uczesanych kędziorów - ogolona głowa, miast wykwintnej szaty - ciasny wór, zamiast krasy - wypalone piętno (Iz 3, 16. 18-24).
To prawda, Panie! Gorzka prawda o nas! Bo całą energię zużyliśmy na przyozdabianie zewnętrznej powłoki, zupełnie zaniedbując wnętrze. Jakbyśmy nigdy nie słyszeli Twojej nauki: Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza? (Łk 11, 40).
Maryję, pokornie trwającą przy Tobie, bo rozważającą wciąż Twoje słowa w swoim sercu, przenika miecz boleści, aby na jaw wyszły zamysły naszych serc.
Stacja V - Szymon pomaga dźwigać krzyż Jezusowi
Obmyjcie się i oczyśćcie! Usuńcie zło uczynków waszych sprzed moich oczu! Przestańcie czynić zło! Zaprawiajcie się w dobru! (...) (Iz 1, 16-17).
To prawda, Panie! Gorzka prawda o nas! Bo jak (...) wszyscy naczelnicy Judy, kapłani i lud, mnożyli nieprawości, naśladując wszelkie obrzydliwości narodów pogańskich i bezczeszcząc świątynię (...) (Krn 36, 14), tak i my próbowaliśmy im dorównać, a nawet ich przewyższyć, tak że nie widać już żadnej różnicy między nami a poganami.
Twoje wycieńczenie pod ciężarem krzyża oskarża nas. Czy zaprzestaniemy zła i zaczniemy czynić dobro, przychodząc Ci z pomocą, jak Szymon?
Stacja VI - Weronika ociera twarz Jezusowi
(...) Troszczcie się o sprawiedliwość, wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, w obronie wdowy stawajcie! (Iz 1, 17).
To prawda, Panie! Gorzka prawda o nas! Musimy przyjąć zarzuty, jakie skierowałeś do pasterzy Izraela o ich postępowanie względem owiec: Słabej nie wzmacnialiście, o zdrowie chorej nie dbaliście, skaleczonej nie opatrywaliście, zabłąkanej nie sprowadziliście z powrotem, zgubionej nie odszukiwaliście, a z przemocą i okrucieństwem obchodziliście się z nimi. Rozproszyły się [owce moje], bo nie miały pasterza i stały się żerem wszelkiego dzikiego zwierza (Ez 34, 4-8).
Dlatego Ty teraz jesteś jak sierota, osaczony przez wrogów, jak owca pośród wilków, a Weronika rozkwitająca staraniem o Ciebie jest świadectwem przeciw nam.
Stacja VII - Pan Jezus upada po raz drugi
Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem, którzy zamieniają ciemności na światło, a światło na ciemności, którzy przemieniają gorycz na słodycz, a słodycz na gorycz! (Iz 5, 20).
To prawda, Panie! Gorzka prawda o nas! Bo nie poszliśmy wcale za Twoim wezwaniem: Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia (J 8, 12). Gdybyśmy byli niewidomi, nie mielibyśmy grzechu, ale ponieważ widzimy, nasz grzech trwa nadal (por. J 9, 41).
W ten sposób przytakujemy Twoim przeciwnikom, mówiącym: (...) On jest opętany przez złego ducha i odchodzi od zmysłów. Czemu go słuchacie? (J 10, 20).
I tak doprowadzamy Cię do upadku, który nas oskarża.
Stacja VIII - Pan Jezus poucza niewiasty
Lecz ty, Jakubie, nie wzywałeś Mnie, bo się Mną znudziłeś, Izraelu! (Iz 43, 22).
To prawda, Panie! Gorzka prawda o nas! Toteż cały rozbrzmiewasz skargą: Gdy przychodzicie, by stanąć przede Mną, kto tego żądał od was, żebyście wydeptywali me dziedzińce? Zaprzestańcie składania czczych ofiar! Obrzydłe Mi jest wznoszenie dymu, święta nowiu, szabaty, zwoływanie świętych zebrań.... Nie mogę ścierpieć świąt i uroczystości. Nienawidzę całą duszą waszych świąt nowiu i obchodów; stały Mi się ciężarem, sprzykrzyło Mi się je znosić! (Iz 1, 12-14).
Twoja katecheza na jerozolimskim bruku jest wezwaniem nie tylko do niewiast Izraela. Świadczy bowiem także przeciwko nam.
Stacja IX - Pan Jezus upada po raz trzeci
Biada tym, którzy się uważają za mądrych i są sprytni we własnym mniemaniu! (Iz 5, 21).
To prawda, Panie! Gorzka prawda o nas! Bo postępowaliśmy jak ci, którzy: Mylnie rozumując, mówili sobie: (...) Udręczmy sprawiedliwego biedaka, nie oszczędźmy wdowy ani sędziwej siwizny starca nie uczcijmy! Nasza siła będzie nam prawem sprawiedliwości, bo to, co słabe, gani się jako nieprzydatne (Mdr 2, 1. 10-11).
Dlatego Twój upadek w całkowitej słabości i zupełnym wycieńczeniu jest świadectwem przeciwko nam.
Stacja X - Pan Jezus z szat obnażony
Ja, właśnie Ja przekreślam twe przestępstwa i nie wspominam twych grzechów (Iz 43, 25).
To prawda, Panie! Gorzka prawda o nas!
Albowiem dopuściliśmy się przestępstw, skwapliwie naśladując tych, którzy: Tak pomyśleli - i pobłądzili, bo własna złość ich zaślepiła. Nie pojęli tajemnic Bożych, nie spodziewali się nagrody za prawość i nie docenili odpłaty dla dusz czystych (Mdr 2, 21-22).
Dlatego Twoje bolesne obnażenie z szat staje się świadectwem przeciwko nam.
Stacja XI - Pan Jezus do krzyża przybity
Nie przyniosłeś Mi baranka na całopalenie ani Mnie nie uczciłeś krwawymi ofiarami (...) (Iz 43, 23).
To prawda, Panie! Gorzka prawda o nas! Bo nie umieliśmy Ciebie uczcić w świątyni, zmuszając Cię do nieustannych upomnień: Czemu depczecie po moich ofiarach krwawych i pokarmowych, jakie zarządziłem „w przybytku”? (...) (1 Sm 2, 29); (...) Mój dom ma być domem modlitwy, a wy czynicie z niego jaskinię zbójców (Mt 21, 13); (...) Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska (J 2, 16).
Twoja całopalna ofiara - nieskazitelnego Baranka - jest świadectwem dla nas.
Stacja XII - Pan Jezus umiera na krzyżu
Usunąłem twe grzechy jak chmurę i twoje wykroczenia jak obłok. Powróć do Mnie, bo cię odkupiłem (Iz 44, 22).
To prawda, Panie! Jakże radosna prawda dla nas! Tak bowiem mówi Wysoki i Wzniosły, którego stolica jest wieczna, a imię „Święty”: Zamieszkuję miejsce wzniesione i święte, lecz jestem z człowiekiem skruszonym i pokornym, aby ożywić ducha pokornych i tchnąć życie w serca skruszone (Iz 57, 15).
Twój krzyż, po którym skruszeni i pokorni mogą wznieść się na miejsca wysokie, wzniosłe i święte, jest naszą nadzieją.
Stacja XIII - Pan Jezus zdjęty z krzyża
Chodźcie i spór ze Mną wiedźcie! - mówi Pan. Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby były czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna (Iz 1, 18).
To prawda, Panie! Jakże radosna prawda dla nas! - dobra nowina, którą oznajmiasz: Bo Ja nie będę wiecznie prowadził sporu ani nie będę zawsze rozgniewany; inaczej zniknęłyby sprzed mego oblicza tchnienie i istoty żyjące, które Ja uczyniłem (Iz 57, 16).
Dlatego teraz sam wydałeś ostatnie tchnienie, byśmy żyć mogli z Tobą wiecznie.
Twoja nieugięta wola oczyszczania nas, leczenia, pocieszania i kierowania nami (por. Iz 57, 18) jest naszą nadzieją.
Stacja XIV - Pan Jezus złożony w grobie
Wyniosłe oczy człowieka się ukorzą i duma ludzka będzie poniżona. Sam tylko Pan się wywyższy dnia owego (Iz 2, 11).
To prawda, Panie! Jakże radosna prawda dla nas! Wszak wielokrotnie nas na to uczulałeś, zwracając uwagę, że: ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi (por. Łk 13, 30); ucząc, że: (...) Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich! (Mk 9, 35) i nakazując: (...) Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu (Mt 20, 25-28).
Twoje uniżenie aż do śmierci krzyżowej, aż do grobu, rozkwitłe zmartwychwstaniem i wniebowstąpieniem, pozostaje wciąż naszą szansą.
Zakończenie
W ów dzień [powiedzą]: Winnica to urocza! Śpiewajcie o niej! Ja, Pan, jestem jej stróżem; podlewam ją co chwila, by jej nic złego nie spotkało, strzegę jej w dzień i w nocy (Iz 27, 2-3).
To prawda, Panie! Najradośniejsza prawda dla nas! Obyśmy tylko przestali błądzić jak owce i nawrócili się teraz do Pasterza i Stróża dusz naszych (por. 1 P 2, 25).
4