W trzy dni, zabawy


W TRZY DNI DOOKOŁA ŚWIATA

(PEDAGOGIKA ZABAWY W PRACY Z OSOBAMI UPOŚLEDZONYMI UMYSŁOWO)

autorzy programu: Barbara Góral, Anna Nagórka, Waldemar Kołodziejski, Monika Persak

1 DZIEŃ

  1. Metody wstępne:

  • Przywitanie w konwencji i przedstawienie planu podróży przez organizatorów.

  • Witamy tych, którzy...

  • Osoba prowadząca wymienia kolejno kategorie osób, które są witane, np. „witamy tych, którzy lubią podróże”. Osoby do których stwierdzenie pasuje, machają ręką, pozostali klaszczą.

    1. Kontrakt

    Wspólne ustalanie zasad, które będą obowiązywały podczas podróży: uczestnicy podają swoje propozycje, które są wypisywane na pojedynczych kartkach. Następnie każdy wybiera 5 najważniejszych dla niego, pisząc przyznane im punkty od 5 do 1. zasady, które uzyskały najwięcej punktów tworzą kontrakt, który podpisują wszyscy uczestnicy.

    1. Nić porozumienia.

    Na środku sali leży niewidzialny kłębek nici. Prowadzący bierze koniec i podaje osobie stojącej obok, a ta przekazuje go dalej, itd. Aż do momentu kiedy wszyscy połączeni są niewidzialną nicią.

    1. Taniec „ Pljskovac kolo”

    Uczestnicy stoją w kole zwróceni twarzą w kierunku tańca, trzymając się za ręce. Krok do przodu prawą nogą, krok lewą, w trzech krokach obrót o 180o , krok do tyłu lewą nogą, krok prawą, obrót. 2 kroki w kierunku tańca, obrót, 2 kroki do tyłu, obrót o 90o .2 kroki do środka koła, 3 tupnięcia, 2 kroki do tyłu 3 klaśnięcia /2 razy.

    1. Imię i gest.

    Grupa stoi w kole. Po kolei każda osoba robi krok do przodu, mówi swoje imię i pokazuje dowolny gest, a pozostali powtarzają za nią.

    1. Speszony uczestnik.

    Uczestnicy chodzą swobodnie po sali. Prowadzący opowiada o turyście w obcym mieście, który nieśmiało chodzi po ulicach, patrzy najpierw na ziemię , potem ośmiela się- patrzy na buty spotkanych osób; witają się ich buty, potem kolana, podają sobie dłonie, patrzą w oczy, wymieniają imiona, ściskają się. W trakcie opowiadania uczestnicy wykonują polecenia z opowiadania, witając się z kolejnymi osobami.

    1. Idziemy- stop!

    Na hasło idziemy, wszyscy chodzą swobodnie po sali. Gdy padnie hasło stop- zatrzymują się. Następnie dowolne osoby z grupy podają różne komendy np. skaczemy, biegniemy, czołgamy się. Grupa wykonuje polecenie do momentu, kiedy padnie hasło stop i ktoś poda inną komendę.

    1. Taniec „Deszczyk” (Tzadik Katamar)

    Ilustrujemy ruchem tekst:

    Pada deszcz- ruch rąk z góry na dół

    Pada deszcz- ruch rąk z góry na dół

    Wieje, wieje wiatr-ruch przypominający wycieraczki- od lewej do prawej /2x

    Błyskawica- tupnięcie

    Grzmot- klaśnięcie

    Błyskawica- tupnięcie

    Grzmot- klaśnięcie

    I taka piękna tęcza- rozłożenie rąk

    1. Podróż autobusem do Afryki

    Wszyscy siedzą na podłodze jeden za drugim w dwóch rzędach. Pierwsze osoby w rzędzie (prowadzący) to kierowca i pilot wycieczki. Prowadzący opowiadają o podróży, a uczestnicy ilustrują ją ruchem, np. autobus gwałtownie hamuje, skręca w prawo itp.

    1. Poznanie ulubionego owocu partnera i pisanie ( rysowanie) na plecach.

    W parach. Jedna osoba rysuje swój ulubiony owoc lub pisze jego nazwę na plecach partnera, który próbuje ją odgadnąć. Potem zmiana.

    1. Nadanie depeszy do wioski.

    Grupy pięcioosobowe siadają w rzędzie jeden za drugim. Ostatniej osobie pokazany jest rysunek- wiadomość do przekazania, którą rysuje na plecach osoby siedzącej przed nią. Ta rysuje na plecach następnej osoby itd. Pierwsza osoba w rzędzie rysuje wiadomość, którą odebrała, na kartce. Potem porównujemy obie wiadomości. Następnie zmieniamy kierunek nadawania- przesyłamy odpowiedź.

    1. Wędrówka przez dżunglę.

    W parach. Jedna osoba zamyka oczy, druga jest jej przewodnikiem i oprowadza ją po sali. Potem zamiana ról.

    1. Nauka piosenki afrykańskiej.

    Prowadzący śpiewa piosenkę po wersecie, a grupa powtarza:

    O benoje

    Oje benoje

    Umbaja umbaje

    Bagoba bagobe

    Piosenkę śpiewamy: głośno, cicho, z gestami.

    1. Samotna wędrówka nocą.

    W parach. Oglądanie dłonie partnera. Wszyscy zamykają oczy i chodzą po sali. Na hasło: już, szukani dłoni partnera z zamkniętymi oczami.

    1. Taniec w wiosce

    Uczestnicy stoją w kole i tańczą w rytm muzyki. Wyznaczona osoba wchodzi do środka i pokazuje swój taniec, a pozostali naśladują ją. Po pewnym czasie wskazuje jedną osobę, która dalej prowadzi zabawę (zamienia się z nią miejscami), itd.

    1. Zbiór melonów i taniec melonowy.

    Każdy uczestnik otrzymuje swój balonik i podbija go według poleceń prowadzącego: np. prawą dłonią kciukiem, głową itp.

    Taniec w parach z balonami: tańczymy trzymając baloniki pod dyktando prowadzącego: między plecami , dłońmi, brzuchami, itp.

    1. Spotkanie przy ognisku (przekazywanie impulsów muzycznych)

    Uczestnicy siedzą w kręgu. Każdy koncentruje się na osobie siedzącej po jego prawej stronie.

    Jedna osoba jest nadawcą sygnałów- pokazuje jakiś gest, powtarza go osoba siedząca po jej lewej stronie, potem następna itd. Nadawca zmienia co jakiś czas gest.

    1. Jak przetrwać deszcz w dżungli? (masaż pogodowy)

    Grupy pięcioosobowe. Jedna osoba leży na kocu, pozostałe wykonują masaż, dobierając siłę nacisku do opowiadania prowadzącego. pada mały deszczyk- delikatnie opuszkami palców, większy- mocniejszy ucisk, zaświeciło słońce- przekładamy całą dłoń.

    1. Podróż na latającym dywanie- relaksacja przy muzyce.

    2. Informacja zwrotna

    W kręgu uczestnicy podają sobie słoneczko. Osoba trzymająca maskotkę, mówi kilka zdań o tym, co jej się podobało, o swoich przeżyciach.

    1. Omówienie:

    2 DZIEŃ

    Przed południem

    1. Odprawa paszportowa

    Metody wstępne