Abako Łukasz Noske Rafał
SP-PC11/1/1 |
|
|
|
ĆWICZENIE LABORATORYJNE Z FIZYKI
Temat : Badanie widm za pomocą spektroskopu.
Prowadzący ćwiczenie:
Ocena: |
Wstęp
Celem ćwiczenia było badanie widm dla różnych pierwiastków za pomocą spektroskopu. Do doświadczenia użyliśmy następujące pierwiastki: Hel, Neon, Rtęć, Wodór.
Emisja światła przez ciała świecące jest wynikiem przemian energetycznych zachodzących w atomach i cząsteczkach. W tym celu atom musi być wzbudzony energetycznie. Po uzyskaniu stanu energetycznego wyższego niż podstawowy atom emituje światło oraz jest następnie źródłem promieniowania elektromagnetycznego. Po przejściu takiego promieniowania przez pryzmat na skutek zależności współczynnika załamania światła do długości fali zaobserwujemy widmo.
Widma gazów rozrzedzonych nazywane widmami atomowymi są liniowe.
Po przejściu promieniowania przez pryzmat otrzymujemy pojedyncze barwne linie. Widmo to charakteryzuje atomy i pierwiastki.
W celu badania promieniowania wysyłanego przez różne ciała stosujemy analizę widmową. Wykorzystujemy w tym celu spektroskop pryzmatyczny. Składa się on z następujących części: kolimatora, pryzmatu, lunetki i lunetki ze skalą.
W doświadczeniu użyliśmy cztery rurki Plückera z wypełnione kolejno helem, neonem, wodorem oraz rtęcią. W lunecie S odczytaliśmy położenie na skali poszczególnych linii widmowych każdego pierwiastka. Wyniki zanotowaliśmy w tabeli poniżej.
Tabele z pomiarami oraz wynikami obliczeń
HEL |
||
Barwa prążka |
λ [nm] |
Położenie na skali [mm] |
Czerwona I |
706 |
13 |
Czerwona II |
668 |
21 |
Żółta |
588 |
55 |
Zielona I |
504 |
108 |
Zielona II |
502 |
110 |
Zielono-niebieska |
492 |
119 |
Niebieska |
472 |
140 |
Niebiesko-fioletowa |
448 |
171 |
Fioletowa |
438 |
184 |
Pierwiastek |
Położenie na skali [mm] |
λ[nm] |
λtab[nm] |
∆λ[nm] |
δλ[%] |
Ne |
30 |
642 |
640,2 |
1,8 |
1 |
|
34 |
632 |
640,2 |
8,2 |
2 |
|
35 |
630 |
640,2 |
10,2 |
2 |
|
45 |
608 |
588,2 |
19,8 |
4 |
|
46 |
606 |
588,2 |
17,8 |
3 |
|
56 |
586 |
585,2 |
0,8 |
1 |
|
82 |
536 |
534,1 |
1,9 |
1 |
|
86 |
530 |
534,1 |
4,1 |
1 |
|
103 |
510 |
495,7 |
14,3 |
3 |
|
110 |
502 |
495,7 |
6,3 |
2 |
|
143 |
470 |
475,3 |
5,3 |
2 |
H2 |
28 |
646 |
656,28 |
10,28 |
2 |
|
126 |
484 |
486,13 |
2,13 |
1 |
|
193 |
430 |
434,05 |
4,05 |
1 |
Hg |
15 |
694 |
623,41 |
70,59 |
12 |
|
59 |
578 |
579,07 |
1,07 |
1 |
|
60 |
576 |
576,96 |
0,96 |
1 |
|
79 |
542 |
546,07 |
4,07 |
1 |
|
120 |
490 |
491,60 |
1,60 |
1 |
|
190 |
432 |
433,90 |
1,90 |
1 |
Obliczenia błędu pomiaru dla wodoru (dla pozostałych pierwiastków analogicznie)
∆λ1=|656,28-646|=10,28
∆λ2=|486,13-484|=2,13
∆λ3=|434,05-430|=4,05
δλ 1=(10,28/656,28)*100%≈2%
δλ2=(2,13/486,13)*100%≈1%
δλ3=(4,05/434,05)*100%≈1%
Wnioski
Przy użyciu spektrometru mogliśmy zauważyć widma poszczególnych pierwiastków, a następnie na podstawie pomiaru kalibracyjnego dla helu stworzyć wykres zależności długości fali λ do położenia linii widma na skali.
Wyniki pomiarów mogą się różnić od wartości tablicowych co może być spowodowane błędnym odczytem na skali spektroskopu oraz niedokładnym wykresem. Pomiary były bardzo dokładne ponieważ błąd pomiaru wyszedł do 4%, z jednym wyjątkiem gdzie błąd wyniósł 12%.