teorie i nurty 21.12.2012, Uniwersytet Łódzki pedagogika STUDIA II stopnia, Teorie i nurty współczesnej pedagogiki Dr Mikołajewicz


21.12.2012

W jaki sposób kształtowały się kierunki, nurty w pedagogice?

Dzięki krytycznej teorii szkoły francuskiej w 1968 powstała krytyczna- emancypacyjna (zróżnicowana pedagogika) z wieloma odmianami od kierunków liberalnych, krytyczno- racjonalnych, ortodoksyjno- marksistowskich, które dokładnie przyjrzały się tradycyjnym wyobrażeniom o wychowaniu z perspektywy krytycznej. W dyskusjach na temat polityki oświatowej dominować zaczęły pojęcia dojrzałości i wyzwolenia. Towarzyszyły temu ruchy protestacyjne uczniów i studentów.

Przewodnie dzieła to:

W II połowie lat 60-tych powstaje w Stanach Zjednoczonych stowarzyszenie psychologii humanistycznej. Liderzy: Charlotte Biihler, Abraham Maslow, Karol Rogers.

Kierunki zorientowane wokół założeń psychologii humanistycznej główny nacisk kładą na:

-osobę przezywającą (nastawioną na emocje)

-kreatywność (unikająca nudy)

-samorealizację

-ustalenie wartości (nie można narzucać systemu wartości)

-zdolność wyboru

W roku 1968 powstaje klub Rzymski, który tworzą wybitni w tym czasie intelektualiści z całego świata. W 1972 roku ukazuje się publikacja „Mamy w rzeczywistości dojrzewania z hamowaniem optymistycznego poczucia czasu, bezwarunkowej wiary w postęp , wzrost wiary w racjonalne opanowanie świata dzięki nieograniczonym wartościom/ możliwością technicznym”. Postulat wychowania autorytarnego był zgodny z duchem przełomu lat 60-70 tych. Z dążeń ruchu krytyczno- emancypacyjnego wynikał wolnej od władzy obowiązku i akceptacji poprzednio, zaczęto propagować ideę samorozwoju. Poddano krytyce współczesne społeczeństwo jako źródło, strachu, samotności, wyobcowania, frustracji, nerwic, zwątpienia w sensowność tego, co jest uznane jako postęp. Poddano krytyce szkołę odkrywając jej wady. Ten okres szkolny powodujący choroby somatyczno psychiczne, nudny przekaz wiedzy, przeładowanie programów kształcenia i podział lekcji zgodnie z przedmiotami i bezwzględną walkę o osiągnięcia szkolne o raz rywalizację. Zaproponowano przejście od monocentrycznej do auto-centrycznej mentalności.

Charakterystyka monocentryka:

Połowa lat 70-tych USA rodzi się ruch obrony konserwatyzmu pedagogicznego (neokonserwatyzm) jako odpowiedź na zmiany i rewolucję kulturalną.

Bierze w obronę:

-porządek

-dyscyplinę

-pilność

-silną motywację osiągnięć (głód sukcesu)

-tradycję

-identyfikację z państwem

-afirmację państwa zamiast krytyki

W tym samym czasie rodzi się pogląd o okoliczności eliminowania wychowania, powstaje nurt Antypedagogika.

Lata 80-te Julian Julian Habernas tęsknota za poczuciem bezpieczeństwa w sytuacji „nowej nieprzejrzystości”. Jest to okres postmodernizmu i nieufności do poszukiwania czegoś trwałego. Pojawia się idea iż należy uczyć ludzi- czuć, rozumieć, czynić w sposób złożony. Pojawiają się idee:

-descholoryzacji (od szkolenie społeczne)

-krytyka rozumu instrumentalnego

-upadek wielkich narracji

-demistyfikacja oświeceniowej idei postępu

Lata 90-te kryzys w społeczeństwie ludzi pracy wzrastanie problemu bezrobocia. Przekonanie że depresja to nie choroba, a stan społeczeństwa. W tym czasie można zaobserwować stopniowe odchodzenie od paradygmatu konsumpcji, akceptację pluralizmu i nowoczesnych wzorów, stylów życia tj. spacerowicz, włóczęga, turysta, gracz (dawniej przeważał model pielgrzyma). Przejście od uniwersum symbolicznego do pluralizmu przekonań, światopoglądów, przekonań religii oznacza powstawanie wielu nowych wspólnot neoplemiennych, sekt, grup kontr kulturalnych; prywatyzacja, subiektywizacja poglądów oraz osłabienie roli szkoły w kreowaniu świadomości społecznej.

Koncepcja wychowania Wolfganga Brezinga (empiryczno - analityczny nurt)

Człowiek jest kontrolowany przez otoczenie, które sam stworzył, kierując się procedurami postępowania naukowego uda się pokonać dobrowolność i dowolność i wypracować racjonalną politykę opartą na sprawdzonych logicznie i empirycznie prawidłowościach. W związku z tym należy wyróżnić oprócz pedagogiki naukowej pedagogikę nienaukową, która obejmuje filozofię wychowania (teoria poznania sądów pedagogicznych+ filozofii wychowania moralnego) oraz pedagogikę praktyczną. Ponieważ faktów nie można wyprowadzić ani wartości ani norm, realna naukapedagogiczna nie może ich formułować. Na pytania i normy odpowiadają filozofia wychowania i pedagogika praktyczna- te nie są jednak naukowe. Zdaniem pedagogiki naykowej jest uzyskanie wyjaśnień (przyczyny) prognoz (konsekwencji) i technologii (metody osiągania celu). W konsekwencji proponuje się wycofanie w mniej ryzykowną dziedzinę kształcenia, czyli w przestrzeni edukacji położenie nacisku na zadanie nauczania (jest ono najważniejsze).



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
zagadnienia na teorie i nurty, Uniwersytet Łódzki pedagogika STUDIA II stopnia, Teorie i nurty współ
Wymagania na egzamin z pedeutologii, Uniwersytet Łódzki pedagogika STUDIA II stopnia, Pedeutologia D
Przykładowe zadania na Kolokwium nr 1, 21.12.2012
test z pedeutologii, Uniwersytet Łódzki pedagogika STUDIA II stopnia, Pedeutologia Dr Szczepańska
Pedeutologia, Uniwersytet Łódzki pedagogika STUDIA II stopnia, Pedeutologia Dr Szczepańska
Grzechy nauczyciela wg. Samsona, Uniwersytet Łódzki pedagogika STUDIA II stopnia, Pedeutologia Dr Sz
21 12 2012
Affirm 095 SG przed³u¿enie wa¿noœci 21 12 2012
W OCZEKIWANIU NA 21 12 2012
10-12, Studia II stopnia, Pedagogika porównawcza
Pedagogika studia II stopnia I r, PEDAGOGIKA II STOPNIA
1-3, Studia II stopnia, Pedagogika porównawcza
wyklady z bioetyki 2012, biologia i geografia - UJ, I rok II stopnia, bioetyka
analizatory, Studia II stopnia, Terapia pedagogiczna
7-9 i 13-14, Studia II stopnia, Pedagogika porównawcza
Humanizm w pedagogice przeniósł znamienny przełom, Studia II stopnia, Andragogika

więcej podobnych podstron