Ul. Matemblewska 9 Gdańsk , tel. (0 58) 348-03-70, 347-79-07
Pomysłodawcą i inicjatorem budowy domu był śp. ks. kan. Kazimierz Krucz. Pierwszy nieformalny okres działalności Domu to lata 1989 - 1993, gdzie placówka funkcjonowała w trudnych warunkach lokalowych. Mimo tego w latach 89' - 93' z pomocy domu skorzystało 85 matek z dziećmi.
Diecezjalny Dom Samotnej Matki im. Jana Pawła II w Gdańsku Matemblewie został powołany do istnienia przez Arcybiskupa Metropolitę Gdańskiego 26 lipca 1994 roku.
W dokumencie erekcyjnym domu czytamy: „dzieło to powołane i usytuowane obok Sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej niech stanie się przejawem troski Kościoła o życie człowieka od jego poczęcia do naturalnej śmierci... niech będzie trwałym pomnikiem pobytu w Gdańsku Ojca Świętego, a także nieustannym przywoływaniem Jego troski o życie człowieka”. We wrześniu 1993 r. pracę w Domu podjęły Siostry ze Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego.
Metropolita Gdański zatwierdził Statut i Regulamin Domu, według którego funkcjonuje on do dnia dzisiejszego.
Celem DSM jest ochrona poczętego życia, stworzenie matkom odpowiednich warunków przeżycia okresu ciąży, resocjalizacja matek oraz przygotowanie ich do samodzielnego życia. Matki mają prawo przebywać w Domu od chwili przyjęcia do szóstego miesiąca życia dziecka.
Oferta pomocy
Program realizowany jest od siedemnastu lat, dotyczy pomocy matkom brzemiennym, znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej. Adresowany jest bezpośrednio do wszystkich kobiet, które na skutek kryzysu w rodzinie nie są w stanie normalnie przygotować się do rozwiązania, jak i tych, które we własnych środowiskach nie mogą sprostać zadaniu sprawowania funkcji opiekuńczej wobec nowonarodzonego dziecka. Program dotyczy pomocy medycznej, bytowej, socjalnej, psychologiczno-pedagogicznej i edukacyjnej.
Celem niniejszego projektu jest otoczenie samotnych matek, które trafiają do Domu wszechstronną opieką: lekarską, bytową, socjalną, psychologiczno-pedagogiczną, prawną i edukacyjną, tak by pobyt w ośrodku mógł zaowocować spokojnym przeżyciem radości macierzyństwa, przyspieszeniem procesu socjalizacji oraz znalezieniem pozytywnych perspektyw na przyszłość.
Całość funkcjonowania Domu podzielić można na trzy zasadnicze sposoby działania:
a) pomoc bezpośrednią - w formie materialnej, rzeczowej, prawnej, świadczonej przy naszym Domu, zgłaszającym się po pomoc matkom.
b) stała obserwacja - bez przyjmowania do Domu, lecz z udzielaniem pomocy w środowisku rodzinnym
c) pomoc stacjonarna - realizowana z personelem Domu, przy wydatnym współudziale fachowego zaplecza specjalistów.
Pomoc ta skupia się wokół czterech grup zagadnień:
opieka lekarska - podejmowana jest na terenie Domu przez lekarza pediatrę i pielęgniarkę. Uzupełnia ją stała opieka nad matką i dzieckiem w Przychodni Zdrowia na Osiedlu Niedźwiednik oraz kontakt z lekarzem prowadzącym podopieczną podczas pobytu na oddziale położniczym.
opieka bytowa - polega na zapewnieniu odpowiednich warunków zakwaterowania, wyżywienia oraz ubrania. Łączy się z funkcjonowaniem takich urządzeń domowych jak: pralnia, prasowalnia, kuchnia, świetlica, które pozwalają zapewnić właściwe warunki życia w Domu.
opieka socjalna - podejmowana jest na terenie Domu przez pracownika socjalnego. Matki mają również możliwość z korzystania z bezpłatnej porady prawnej. W ramach aktywizacji zawodowej prowadzone są zajęcia w warsztacie krawieckim, a także w kuchni przemysłowej.
opieka psychologiczno-pedagogiczna - podejmowana przez psychologa (na terenie Matemblewskiego Ośrodka działa Chrześcijańska Poradnia Psychologiczna), zmierza do kształtowania umiejętności socjalizacyjnych; w razie potrzeby obejmuje również problematykę doświadczeń traumatycznych matki. Edukacja natomiast obejmuje przygotowanie do porodu (Szkoła Rodzenia) oraz przekazanie wiedzy na temat diagnozowania płodności.
Liczba osób objętych projektem:
Dom otwarty jest 24 godziny na dobę. Jednorazowo może przyjąć 16 matek i 14 dzieci. Pomoc udzielana w postaci stacjonarnej obejmuje ok. 50-60 przypadków rocznie.
W razie potrzeby pomoc obejmuje także matki, które kiedyś przebywały w DDSM i znajdują się w trudnej sytuacji bytowej, bądź te, które po prostu pukają do ośrodka prosząc o wsparcie.