Temat: Co się stanie, gdy „przepłoszymy anioły” ? (J. Kulmowa „Błękit”)
CELE:
uczeń potrafi przeczytać wiersz ze zrozumieniem
uczeń potrafi określić nastrój wiersza, dostrzegać niezwykłe połączenia wyrazów i odczytywanie ich sensu
uczeń potrafi dokonać przekład intersemiotyczny
uczeń potrafi dokonać oceny w kategoriach: dobro - zło
uczeń odczuwa i rozumie potrzebę ochrony środowiska
METODA:
zespołowa
POMOCE:
tekst utworu, plansza, kolorowa kreda, płyta Vanness'y Mae
TOK:
Odczytanie wiersza przez nauczyciela na tle muzyki.
Próba określenia nastroju utworu.
Co dominuje w wierszu treść czy kolorystyka.
Kim są bohaterowie?
Czego uosobieniem jest anioł w naszej kulturze?
Wniosek: Anioł jest uosobieniem dobra, chroni świat i ludzi.
Wyszukiwanie z pierwszej zwrotki określeń dotyczących kolorystki.
Notatka tabelaryczna (uzupełnienie pierwszej części tabeli).
|
|
|
|
Wywieszenie planszy, na której znajduje się postać anioła. Uczniowie kolorują go kredą.
Określenie nastroju drugiej zwrotki (uzupełnienie drugiej części tabeli
Zaznaczenie na planszy „czarnych dziur”.
Jaką zawierają przestrogę?
Zapis tematu lekcji co symbolizuje jasność co czerń. Jak określicie te uczucia? (można nawiązać do Biblii i początku stworzenia świata oraz dobra i zła jako podstawowych wartości moralnych).
Czy świat potrzebuje aniołów?
Kogo możemy nazwać obrońcami aniołów? (tych, którzy chcą ratować Ziemię).
Na podstawie wiersza wskazanie zagrożeń czyhających we współczesnym świecie.
Jak najczęściej zanieczyszczamy środowisko?
Samodzielne sformułowanie wniosku dotyczącego tematu.
Odczytanie wiersza przez uczniów z podziałem na część „błękitną i czarną”.
Ocena aktywności.
Praca domowa: „O co chcielibyście poprosić anioła?” (list).
TEMAT: A może zaprosić?
(lekcja diagnozująca formę wypowiedzi)
uczeń zna cechy zaproszenia i potrafi je wykorzystać w praktyce
uczeń potrafi użyć odpowiednich form gramatycznych czasownika (czasowników operacyjnych)
uczeń potrafi budować zdania złożone
uczeń potrafi w praktyce wykorzystać zasady ortograficzne
uczeń potrafi graficznie rozmieścić tekst zaproszenia
METODY:
elementy „burzy mózgów”, indywidualna, zbiorowa, samoocena
POMOCE:
plansze, kartoniki do wypisywania zaproszeń, karteczki samooceny
TOK:
Sprawdzenie pracy domowej - odczytanie kilku utworów napisanych przez dzieci poświęconych swojej mamie.
Jak moglibyście wykorzystać swoją twórczość? (pomysły zapisać na tablicy)
Komentarz nauczyciela - dzisiaj zajmiemy się przygotowaniem do uroczystości klasowej, a jeśli uroczystość, to co powinnyśmy sformułować.
Zapis tematu.
Wywieszenie planszy numer 1 (definicja zaproszenia).
Samodzielne redagowanie zaproszeń.
Wywieszenie planszy numer 2 (cechy ogłoszenia).
Uczniowie wymieniają się kartonikami i nawzajem sprawdzają swoje prace przyznając po jednym punkcie za wprowadzoną poprawnie cechę.
Omówienie wyników: ustalenie otrzymanej ilości punktów i wskazanie brakujących w zaproszeniu elementów.
Odczytanie kilku zredagowanych tekstów (nauczyciel stara się wybrać bardzo dobre prace i słabe).
Omówienie najczęściej popełnianych błędów.
Ortografia - zwrócenie uwagi na zapis wyrazów Mama, Cię, Ciebie, Dzień Matki.
Omówienie graficznego rozmieszczenia tekstu.
Zwrócenie uwagi na relacje między nadawcą a odbiorcą (nacechowane emocjonalnie).
Samoocena uczniowie na karteczkach zaznaczają „buźki” na ile są z siebie zadowoleni i jak oceniają u siebie znajomość tej formy wypowiedzi.
Wnioski dla uczniów: o czym muszą pamiętać? (w zależności od rodzaju popełnionych błędów.
Uczniowie samodzielnie piszą wniosek do zeszytu.
Komentarz nauczyciela - wywieszenie na planszach przykładów zaproszeń i porównanie ich.
Praca domowa: Ozdób zaproszenie według własnego uznania i wklej je do zeszytu.
TEMAT: Mały kwiatek o złotym serduszku („Stokrotka” H.Ch.Andrsena)
CELE:
uczeń potrafi nazwać cechy bohatera literackiego oraz oceniać jego postępowanie
uczeń potrafi uzasadniać swoje stanowisko cytatem
uczeń potrafi dostrzegać krzywdę innych
METODY:
eksponująca, poszukująca, pogadanka
POMOCE:
plansza z ćwiczeniami słownikowo-frazeologicznymi, tekst baśni
Uświadomienie uczniom tematu i celu lekcji.
Wymieńcie bohaterów baśni i przyporządkujcie do nich jedno z wyrysowanych serc (plansza - pierwsze, większe serce drugie mniejsze i trzecie złamane na pół).
Czym sugerowaliście się przy wyborze serca? (zachowaniem, uczuciami bohaterów).
Podane przymiotniki uporządkujcie tak, aby charakteryzowały postawę uczuciową bohaterów
dobre, kamienne, gorące, wielkie, niegodziwe, czułe, gołębie, nieczułe, oschłe, szlachetne, zimne
Zapoznanie się ze związkami frazeologicznymi zawierającymi wyraz serce (plansza i omówienie).
Wskazywanie fragmentów, które opisują wygląd stokrotki
Zapis tematu.
Wyjaśnienie metafory „kwiatek o złotym serduszku i srebrzystej sukience”
O kim mówimy, że ma złote serce?
Jaka byłą stokrotka?
Uczniowie rysują żółte serce i wokół niego płatki, w które wpisują cechy charakteru i usposobienia stokrotki: wrażliwa, współczująca, skromna, łagodna, wierna, radosna, życzliwa, troskliwa.
Wskazanie fragmentów, które inaczej opisują wygląd małej stokrotki
„Zwinęła płatki i zasnęła” |
„Stuliwszy płatki chore i smutne chyliły się one do ziemi” |
odpoczynek, ukojenie, błogość |
smutek, rozpacz, ból |
Jaką informację zawierają te cytaty? Jak nazwiemy stany psychiczne, które towarzyszą takiemu zachowaniu?
Co powoduje obdarzenie kwiatka cechami ludzkimi? (bohaterka staje się nam bliższa, możemy bardziej zrozumieć co czuła w określonych sytuacjach).
Jak nazywa się taki środek stylistyczny?
Wskażcie w tekście inne cechy stokrotki, które są typowe dla ludzi.
Uzupełnianie zdań wykorzystując słownictwo z lekcji.
Stokrotka czuła ....... słuchając śpiewu skowronka. Była ......... że ptaszek wybrał akurat ją. Jej ........ serduszko bardzo się ........, kiedy skowronek znalazł się w klatce. Czuła ........, gdy podzieliła los ptaszka.
Jaki morał płynie z baśni?
Zadanie pracy domowej (do wyboru)
Przed czym Andersen chciał ostrzec czytelników?
Dopisz dalsze losy stokrotki./
Scenariusz apelu pod tytułem: „Powiedz agresji: nie”
Celem poniższego scenariusza jest uświadomienie młodym ludziom jak łatwo jest paść ofiarą agresji zarówno fizycznej jak i psychicznej. W dobie narastającego brutalizmu, przemocy, deptania podstawowych wartości moralnych powinniśmy zwracać większą uwagę na szerzącą się agresję a nie z obojętnością odwracać głowę w drugą stronę.'
Na treść scenariusza składają się krótkie scenki rodzajowe.
Tło mogą stanowić napisy wykonane sprayem na papierze
Potępiamy |
przemoc |
brutalizm |
nienawiść |
Żądamy |
przyjaźni |
dobroci |
grzeczności |
Tło muzyczne może stanowić piosenka Czesława Niemena „Dziwny jest ten świat”.
Z boku stoi stolik i krzesełka, na których kolejno będą siedzieć psycholog, wychowawca, dyrektor. „Żywy pomnik” będą stanowiły osoby, które wypowiedzą swoją kwestię.
Podkład muzyczny
Narrator: Dziwny jest ten świat, gdy agresja narasta wraz z obojętnością, zakłamaniem i niesprawiedliwością. Gdzie podziało się zrozumienie dla drugiego człowieka ? Co stało się z naszymi uczuciami ? Coraz częściej mamy poczucie krzywdy. Narasta kult pieniądza i siły. Agresja jest wszędzie: w telewizji, w gazetach. Czyha na rogu ulicy, w domu, na szkolnym korytarzu. A najgorsze jest to, że zaczyna szerzyć się w naszych sercach.
Scenka 1
Rzecz dzieje się na korytarzu w czasie przerwy i w gabinecie szkolnego psychologa.
Chłopiec („Nerwus”) przechadza się po scenie i próbuje zaczepiać kolegów i koleżanki, przy czym drwiąco się uśmiecha.
Kolega z klasy: Ej, słuchaj stary, zastanów się co robisz. Zachowujesz się jak buzujący czajnik.
Nerwus: Coś ci się nie podoba?
Kolega: Tak, twoje zachowanie. Spróbuj wydobyć ten buzujący ładunek ze swojej podświadomości.
Nerwus: To niby co mam zrobić?
Kolega: Słuchaj stary, najlepiej będzie jak pójdziesz do psychologa.
Nerwus: Chyba ci odbiło albo się ze mnie zgrywasz.
Kolega: Jestem śmiertelnie poważny. Uwierz mi, nasza pani psycholog to świetna babka i na pewno ci pomoże rozwiązać twój problem.
Nerwus: Jaki problem chłopie ?! Jestem po prostu na luzie.
Kolega: To tylko tobie tak się wydaje. Tak naprawdę chętnie byś komuś przylał.
Nerwus chwilę się zastanawia i podchodzi do stolika, przy którym siedzi pani psycholog
Nerwus: Dzień dobry. Czy mogę do pani na dwa słowa ?
Psycholog: O, Kuba ? Bardzo się cieszę, że cię widzę. W czym mogłabym ci pomóc ?
Nerwus: Proszę pani ja już sam nie wiem, co się ze mną dzieje. Coś mnie rozpiera. Nie mogę się opanować, żeby komuś nie dokuczyć, ubliżyć
Psycholog: Sądzę, że wiem co ci dolega, ale przede wszystkim ty musisz zdać sobie sprawę, co cię boli. Przemyśl wszystko. Jeśli masz przyjaciela lub inną bliską osobę, porozmawiaj, spróbuj wylać z siebie tę gorycz. Ale ważne jest to, abyś nauczył się wybaczać, przepraszać i dać się przeprosić.
Nerwus: Dziękuję pani za radę i sądzę, że od dzisiejszego dnia będę częściej do pani przychodził. Do widzenia.
Narrator: Pamiętajcie! Hodowanie urazy, brak umiejętności przebaczania i poczucie winy mają niszczące działanie. Nie pozwólcie, aby brały górę złe emocje. Dajcie im ujść w inny sposób
Scenka 2
Tytuł „Wymuszanie”
Rzecz dzieje się przed szkołą.
Grupa chłopców otacza małego Adasia.
Zaistniałą sytuację widzą dziewczęta.
Kolega 1: (zwraca się do Adama) Dlaczego nie przyznałeś się do strzelania z gumy na lekcji ?
Adaś : Dlaczego miałem się przyznać skoro to nie ja strzelałem ?
Kuba: Ale heca. Widzieliście jaką minę miała Anka ?!
Kolega 1: To nic, ze nie ty strzelałeś, ale przecież musi się ktoś przyznać, bo inaczej „chemica” nie pozwoli nam pojechać na tę wycieczkę.
Kolega 2: Mały, daj 50 groszy, bo brakuje mi do batona.
Kolega 3: A ja jestem głodny jak wilk, więc „poczęstuję” się kanapeczką maminsyka.
Kolega 4: Ej mały pamiętaj, że na jutro masz mi napisać wypracowanie. Tylko nikomu ani słowa.
Adaś: (zrezygnowany) Pamiętam, ale będę znowu musiał siedzieć do północy.
(Do grup podchodzą dwie dziewczynki.)
Dziewczynka 1: I co cwaniaki ? Znęcacie się nad nim, bo jest mniejszy i słabszy.
Dlaczego nie podskoczycie do niego ? (wskazuje ręką najwyższego chłopca)
Dziewczynka 2: Myślę chłopaki, ze teraz to już naprawdę przesadziliście. Jutro porozmawiamy o tym na godzinie wychowawczej.
Scenka 3
Tytuł „Godzina wychowawcza”.
Wychowawca: Na dzisiejszej lekcji muszę poruszyć drażliwy temat. Na podstawie informacji, które do mnie dotarły i ankiet wypełnianych niedawno na temat bezpieczeństwa w szkole stwierdzam, że jest w naszej klasie uczeń, który czuje się zagrożony ze strony silniejszych chłopców. Uważam, że jest w tym dużo waszej winy, gdyż nie otoczyliście go odpowiednią opieką, nie zareagowaliście na przemoc. Przyjęliście bierną postawę. Musicie pamiętać, że ludzie agresywni działają najczęściej w grupie, co daje im poczucie bezpieczeństwa. Są śmiali w stosunku do słabszych i młodszych. Nie przyjmujcie biernej postawy i nie udawajcie, że o niczym nie wiecie. Być może to teraz was nie dotyczy, ale nigdy nie wiadomo co może się wydarzyć. Waszym kolegom wydaje się, że brutalnym zachowaniem zdobędą uznanie. Nie pozwólcie, aby panowało prawo pięści.
Scenka 4
Tytuł „Wizyta u dyrektora”
(Występują: matka, dyrektor, uczniowie)
Matka: Dzień dobry panie dyrektorze. Przyszłam do pana w bardzo nieprzyjemnej sprawie, mianowicie moje dziecko boi się chodzić do szkoły. Wczoraj syn wrócił do domu w kapciach, bo mu zabrano nowe adidasy. Ale to nie wszystko. Starsi chłopcy ciągle zabierają mu kanapki, wyłudzają pieniądze. Gdy ktoś inny wybił szybę, mój syn został zmuszony do tego, aby się przyznał. Ja już nie wiem co mam robić. Moje dziecko stało się znerwicowane, nie chce chodzić do szkoły.
Dyrektor: Bardzo mi przykro, że takie zdarzenia miały miejsce. Ale dlaczego pani informuje mnie o tym dopiero teraz ? Takie przypadki trzeba zgłaszać natychmiast. Dziękuję pani za informację i obiecuję, że zajmę się tą sprawą.
(Dyrektor ogłasza przez radiowęzeł)
Uwaga wszyscy uczniowie, dziś na dużej przerwie odbędzie się apel. Proszę, aby wszystkie klasy wraz z wychowawcami zeszły do sali gimnastycznej.
(Uczniowie ustawieni w dwuszeregu - apel)
Dyrektor: Drodzy uczniowie. Z ogromną przykrością muszę stwierdzić, że na terenie naszej szkoły jest pewna grupa uczniów, którzy dokuczają innym, szczególnie tym słabszym i młodszym. Zastanówcie się nad swoim postępowaniem. Los może się odwrócić. Traficie do nowej szkoły i może to wam w udziale przypadnie rola ofiary. Zewrzyjmy szeregi i wypowiedzmy walkę złu, agresji i przemocy. Konwencja Praw Dziecka gwarantuje wam nietykalność osobistą, a oni sprawiają, że dla wielu z was szkoła to horror. Tak nie może być. Precz z agresją. Nie bójcie się zgłaszać gdy spotka was krzywda inaczej będą nadal czuć się bezkarni i znęcać nad słabszymi.
(Na koniec proponuję piosenkę Myslovitza „Acidland” :
Nie poddaj się ...