CZERWONY KAPTUREK
Pewnego pięknego ranka mama wysłała CZERWONEGO KAPTURKA
z obiadem do CHOREJ BABCI. Przestrzegała jednak CZERWONEGO KAPTURKA przed złym WILKIEM, z którym jak dotąd nawet MYŚLIWY nie mógł sobie poradzić.
BABCIA mieszkała zaledwie pół godziny od domu CZERWONEGO KAPTURKA, dlatego CZERWONY KAPTURK nie spodziewał się spotkać złego WILK, tym bardziej że MYŚLIWY był w pobliżu.
Kiedy CZERWONY KAPTURK szedł przez las, nagle pojawił się WILK
i zapytał CZERWONEGO KAPTURKA dokąd tak się spieszy. CZERWONY KAPTURK odpowiedział WILKOWI: ,,Idę do mojej BABCI” i poszedł dalej zupełnie nie zważając na WILKA.
Tymczasem WILK, który wcale nie bał się MYŚLIWEGO zakradł się do domku BABCI i pożarł ją, upewniwszy się wcześniej, czy w pobliżu nie ma rzeczonego MYŚLIWEGO.
Gdy CZERWONY KAPTURK przyszedł do BABCI z obiadem, WILK połknął ją na deser - po BABCI. Na szczęście przechodził tamtędy odważny MYŚLIWY, który lubił bardzo odwiedzać BABCIĘ. Gdy wszedł do domku BABCI, szybko spostrzegł śpiącego, najedzonego WILKA , domyślił się co tu się zdarzyło i zastrzelił WILKA, a zaraz po tym wyjął z brzucha WILKA przestraszoną BABCIĘ i CZERWONEGO KAPTURKA.
MYŚLIWY ucieszył się na widok BABCI i CZERWONEGO KAPTURKA.
I odprowadził je do domu CZERWONEGO KAPTURKA, a skórę WILKA sprzedał na targu.
Odtąd w lesie panował błogi spokój i wszyscy żyli długo i szczęśliwie.
CYRK PRZYJECHAŁ … - WYŚCIG RODZIN
Pewnego dnia do domu wpadł TATA.
Krzyknął: DZIECI - do naszego miasta przyjechał cyrk. Trzeba będzie kupić bilety - powiedziała MAMA. I wtedy zaczął szczekać PIES. KOT zjeżył sierść - ktoś pukał do drzwi - to przyszła CÓRKA. Kiedy dowiedziała się o pomyśle TATY, ucieszyła się bardzo i ucałowała MAMĘ.
Okazało się, że przedstawienie zaczyna się o godz. 1900 a o 1800 cała RODZINA wyszła z domu i skierowała swe kroki do cyrku. Punktualnie o 1900 rozpoczęło się przedstawienie. RODZINA bawiła się doskonale, nawet PIES, którego zabrała CÓRKA szczekał z radością i skakał MAMIE na kolana. Potem TATA zapytał komu z RODZINY zafundować coś do jedzenia. MAMA wzięła kawę, TATA też, CÓRKA chciała lody, SYN jabłka, tylko PIES patrzył smutnie bo dla niego nie było nic. Występ był wspaniały. Wracając, RODZINA opowiadała co komu podobało się najbardziej. TACIE podobały się występy akrobatów, MAMIE klauni, CÓRKA zachwycała się iluzjonistą, SYNOWI szkoda było KOTA,
sam został w domu. RODZICE pocieszyli SYNA i mówili, że kiedy wrócą do domu, KOT dostanie miseczkę mleczka.
Jednak ogólnie TATA, MAMA i DZIECI bawili się doskonale, czyli cała RODZINA była zadowolona.
KARETA
Dawno, dawno temu żyli sobie król i królowa.
Mieli konie, karetę i woźnicę. Kiedyś król zawołał woźnicę i tak mu powiedział:
"Woźnico zaprzęgaj konie do karety, bo królowa chce pojechać na spacer".
Posłuszny woźnica poszedł i zapiął konie do karety. Kiedy król z królowa wsiedli do karety, król zawołał: "Woźnico daj koniom znak do jazdy".
Pojechali.
Para królewska jedzie w swej pięknej karecie przez okolicę, nagle prawy koń okulał, lewemu koniowi nic się nie stało.
Przestraszony król zawołał:
"Woźnico, woźnico, sprawdź, co się stało".
Królowa ze strachu zemdlała, a woźnica znalazł w kopycie prawego konia gwóźdź i go wyciągnął.
Po chwili zniecierpliwiony król zwraca się do woźnicy: "Woźnico, woźnico, mój drogi woźnico czy wszystko w porządku?"
Woźnica odpowiada, że tak, siada na koźle i daje koniom znak do jazdy.
Para królewska w swej pięknej karecie, złotej karecie jedzie dalej. Po chwili król wychyla się z okna karety i woła do woźnicy:
"Woźnico, woźnico, mój drogi woźnico, zatrzymaj konie, bo królowa chce zaczerpnąć świeżego powietrza".
Woźnica zatrzymuje konie i kareta staje. Z karety wysiadają król i królowa. Nagle w oddali słychać grzmot - zaczyna padać deszcz, wszyscy są mokrzy. Nie ma co czekać - król zarządza powrót na zamek.
Po przybyciu na zamek konie zatrzymują się i król i królowa wysiadają z karety. Król zaś woła do:
"Woźnico, woźnico, mój drogi woźnico wyprzęgnij konie i odstaw karetę".
A królowa zadowolona i szczęśliwa dodaje:
"Woźnico, mój drogi królu dziękuję wam za miłą przejażdżkę.