Osadnictwo to proces stopniowego osiedlania się ludności na danym obszarze. Rozwój sieci osadniczej jest uzależniony od rozwoju przemysłu, handlu oraz uwarunkowań środowiska przyrodniczego. Wieś - jednostka osadnicza, w której większość mieszkańców trudni się uprawą roślin i hodowlą zwierząt. W skład wsi, obok zabudowań gospodarczych i mieszkalnych, wchodzą również użytki rolne. Współczesną odmianą wsi jest wieś zurbanizowana położona najczęściej w pobliżu wielkiego miasta. Większość jej mieszkańców dojeżdża do pracy w mieście, co powoduje stopniowe zanikanie zabudowy gospodarczej oraz powstawanie domów mieszkalnych zbliżonych wyglądem do podmiejskiej zabudowy willowej. typy wsi: okolnice owalnice ulicówki łańcuchówki widlice wielodrożnice rzędówki szeregówki. Miasto -historycznie ukształtowana jednostka osadnicza charakteryzująca się dużą intensywnością zabudowy, małą ilością terenów rolniczych. W pobliżu wielkich miast rozwijają się strefy podmiejskie, czyli obszary o charakterystycznej wiejsko- miejskiej zabudowie, dużej ilości terenów zielonych i intensywnej towarowej gospodarce rolnej - szklarniowa uprawa warzyw, sadownictwo, chów zwierząt. Rozwój miast Dogodne położenie komunikacyjne miało duży wpływ na funkcje handlową miast dlatego rozwijały się one na początku nad spławnymi rzekami oraz w pasie nadmorskim. W XIX w. miastotwórcza rola przemysłu wzrosła i zaczęły się kształtować duże zespoły miejskie. Po II wojnie światowej nastąpił rozwój wielu małych miast związanych z przemysłem wydobywczym, lub takich, w których lokowano duże zakłady przemysłowe. W XX wieku rozwój miast związany był głównie z terytorialnym i ludnościowym rozwojem miast już istniejących. Urbanizacja jest to zespół przemian ekonomicznych, przestrzennych, społecznych i kulturowych prowadzący do powiększenia się obszarów miejskich oraz do rozpowszechniania się zabudowy miejskiej, a także do wzrostu liczby ludności żyjącej w miastach lub przejmującej miejski tryb życia. Wskaźnik urbanizacji: procentowy udział ludności mieszkającej w mieście. Określa się nim stopień urbanizacji. Przyczyny urbanizacji: atrakcyjny rynek pracy, różnorodny system usług, bogatsza oferta kulturalna. Kraje rozwinięte: powyżej 50% Europa zachodnia, Ameryka Japonia, słabo rozwinięte : poniżej 50% Afryka Azja południowo wschodnia. Urbanizacja przebiega w czterech płaszczyznach: urbanizacja demograficzna - polega na przemieszczeniu się ludności ze wsi do miast, oraz na zroście liczby mieszkańców miast urbanizacja przestrzenna - polega na zwiększaniu się obszaru miast, powiększaniu ich pojemności (również przez zagęszczenie zabudowy), powstawaniu nowych miast oraz wprowadzanie do osad miejskich budownictwa i architektury specyficznych dla miast, czyli np. wysokiej zabudowy o wielu kondygnacjach urbanizacja ekonomiczna - polega na stałym wzroście liczby ludności pracującej w zawodach pozarolniczych oraz na postępującym różnicowaniu się tej ludności w stosunku do ludności wykonującej zajęcia rolnicze urbanizacja społeczna - polega na przyswojeniu miejskiego stylu życia, a także w przenikaniu miejskich wzorów ekonomicznych, społecznych i kulturowych na wieś. Aglomeracja- w urbanistyce jest to obszar o intensywnej zabudowie, charakteryzujący się również dużym zagęszczeniem ludności przebywającej na danym terenie okresowo lub stale. Aglomeracje charakteryzują się dużym przepływem osób i towarów oraz znaczną wymianą usług. W brzmieniu bardziej potocznym aglomeracja jest skupiskiem sąsiadujących ze sobą miast i wsi, które stanowią wspólny organizm, poprzez zintegrowanie lub uzupełnianie się rozmaitych form infrastruktury tych miejscowości oraz wzajemne wykorzystywanie potencjałów, którymi te miejscowości dysponują. Wyróżniamy aglomerację: monocentryczna - z jednym głównym miastem(Paryż warszawa Poznań) policentryczna - z kilkoma ważnymi ośrodkami miejskimi, które żadne nie dominuje - nazywana także konurbacją(skupisko miast na górnym Śląsku Trójmiasto ) Metropolia aglomeracja mająca duże znaczenie międzynarodowe, aglomeracje rozwijające się integrują się i tworzą megalopolis.