GPS
Jest to pierwszy ogólnoświatowy system nawigacji satelitarnej. Został wynaleziony przez wojsko amerykańskie na potrzeby militarne. Jednakże po latach stwierdzono ze tego typu technika może przydać się również do innych rozwiązań nie tylko wojskowych. System GPS składa się z trzech głównych elementów: z satelitów umieszczonych w przestrzeni kosmicznej, z stacji pomiarowych umieszczonych na powierzchni Ziemi, a także z odbiorników GPS.
Polega na pomiarze czasu dotarcia sygnału radiowego z satelitów do odbiornika. Na podstawie prędkości fali elektromagnetycznej oraz dokładnego czasu wysłania sygnału obliczamy odległość odbiornika od satelitów. Dzięki GPS mamy szczegółowy dostęp do danych dotyczących naszego położenia na ziemi np. nawigacja samochodowa (PNA tzw palmtopy posiadające zestaw map, zaletą tego urządzenia jest to, że po uruchomieniu samochodu włącza się automatycznie, a wielkość wyświetlacza może przekraczać 3,5 cala, wadą jest natomiast ograniczenie jednego producenta mapy i brak możliwości rozszerzenia samego urządzenia). GPS wykorzystuje układ WGS-84 z dokładnością do jednej milionowej sekundy.
Coraz więcej firm oferuje telefony komórkowe z modułami GSM np. firma Nokia posiada taki system oparty na Windows Mobile tak zwane Smartphone. Zaletą takiego rozwiązania jest wielozadaniowość urządzenia - nie trzeba mieć wiele urządzeń. Wadą jest mały ekran z oprogramowaniem map - szczególnie w telefonach Nokii.
galileo
Galileo jest europejskim system nawigacji satelitarnej, prowadzonym przez władze cywilne. System ten jest nadal przebudowywany, a data uruchomienia planowana jest na 2013 rok. Jest on odpowiednikiem amerykańskiej wersji GPS i rosyjskiej GLONASS. Główną przyczyną był brak zaufania do istniejących systemów, a także ograniczona dokładność. Budowa Galileo przeprowadzana była w kilku fazach, mające na celu określić potrzeby użytkowników, parametry techniczne i projekty segmentów, a także umieszczenie wszystkich satelitów na orbitach. Segment kosmiczny składa się z 27 satelitów operacyjnych i 3 zapasowych. Niektóre sygnały wysyłane przez nie będą przeznaczone dla wszystkich użytkowników, jednakże większość z nim będzie szyfrowana i dostępna dla tych którzy mają serwis komercyjny CS.
System ten podzielony jest na serwisy:
Serwis otwarty (OS) - jest on darmowy i przeznaczony do wyznaczania współrzędnych horyzontalnych, wysokości i czasu.
Serwis bezpieczeństwa życia (SoL) - jest to rozszerzenie serwisu otwartego. Użytkownik powiadamiany jest o spadku dokładności wyznaczanej pozycji (ważne w np. lotnictwie).
Serwis komercyjny (CS) - ma dużo większą dokładność i wysyła wiadomości do stacji naziemnych, dlatego uważany jest za serwis dobrej jakości. Za korzystanie z niego będą pobierane opłaty.
Serwis regulowany publicznie (PRS) - dostarcza on wiadomości związane z bezpieczeństwem narodowym, a dostęp do niego będą miały tylko europejskie instytucje zajmujące się ściganiem przestępców.
Serwis poszukiwania i ratowania (SAR) - jak sama nazwa wskazuje służy do odbierania sygnałów wzywających pomocy, określając współrzędne geograficzne.
Galileo składa się z dwóch segmentów: jeden kontroluje satelity GCS, a drugi kontroluje funkcjonowanie całego systemu GCS. W skład segmentu GCS wchodzi pięć stacji sterujących, zapewniających kontrolę i łączność ze wszystkimi satelitami.
Glonass
GLONASS jest rosyjskim systemem nawigacji satelitarnej. System ten jest bardziej dokładny od GPS, jeśli ma włączony kod SA. Ze względu na budżet, Rosja niestety ma dużo niesprawnych satelitów, przez co występują duże błędy wyznaczania pozycji. Dlatego skuteczność systemu GLONASS jest niska w porównaniu z GPSem. Firma Ashtec produkuje dwusystemowe odbiorniki (GPS + GLONASS). Wszyscy wiedzą, że GLONASS powstał z powodu ciągłej konkurencji z Zachodem.
Obecnie posiada on 20 satelitów, niestety system ten nie nadążą ze zmiana starych na nowe satelity, przez co Rosja ma duże straty finansowe. Jednakże rząd planuje rozwój i przeznaczenia większej liczby pieniędzy na jego doskonalenie.
Satelity GLONASS różnią się znacznie od satelitów GPS, dzięki czemu są dokładniejsze i skuteczniejsze w strefach okołobiegunowych. Dzięki czemu pozwala to na szybsze uzyskanie sygnału z satelity do stacji. Wadą tego systemu jest to, że bazuje on na układzie odniesienia PZ-90.02, a przecież cały świat używa układ WGS 84.
Na chwile obecną Rosja wiedząc o swoim niedoskonałym urządzeniu, proponuje odbiorniki GPS/GLONASS, które odbierają zarówno sygnał amerykańskich jak i rosyjskich satelitów. Wiem już teraz, że w przyszłości GLONASS, stanie się wspaniałym uzupełnieniem GPSu. Pierwszym tego typu urządzeniem jest GMS 2, używany przez Agencję Rolną i Ministerstwo Rolnictwa do kontroli zasiewów. Dzięki połączenie tych na razie jedynych systemów globalnej nawigacji, daje nam pewność dokładnych pomiarów w prawie każdych warunkach. Producent mówi o dokładności do 1 metra, ale po wykupieniu odpowiednich pakietów błąd pomiaru wyniesie kilka decymetrów.