Wyznaczanie lokalizacji węzłów logistycznych.

Lokalizacja węzłów logistycznych w sieci dostaw ma na celu obniżenie całkowitych kosztów przepływu ładunków w sieci dostaw.

Ze względu na poszukiwanie lokalizacji węzła w sieci dostaw, gwarantującego najniższe koszty dla przepływającej całkowitej ilości ładunków, prezentowana metoda nosi nazwę „metody środka ciężkości”

Wyznaczamy współrzędne lokalizacji dostawców i odbiorców we współrzędnych prostokątnych XY , przyjmując punkt (0,0) układu współrzędnych dla

lokalizacji odbiorcy lub dostawcy, wysunięty najbardziej na południowy zachód

(dlatego, aby wszystkie współrzędne (x,y) poszczególnych lokalizacji miały wartości dodatnie i znajdowały się w I ćwiartce układu współrzędnych). Dla lokalizacji N dostawców

przyjęto oznaczenia (dx, dy), dla M odbiorców (ox,oy), a współrzędne szukanej lokalizacji

węzła w sieci dostaw oznaczono (X, Y). Wielkości dostaw od dostawców (przyjęć do węzła

logistycznego) oznaczano symbolem Di, a dostaw do odbiorców (wysyłek) - 0. Koszty

dostaw (przyjmując różne stawki przewozowe w złotych na tonokilometr) od dostawców są

oznaczone symbolem ki, a koszty dostaw do odbiorców - kj. Równanie całkowitych

kosztów dostaw Kd w sieci dostaw będzie miało postać :

Najmniejsza wartość funkcji całkowitych kosztów wymaga obliczenia pochodnej funkcji względem X i Y, a następnie przyrównanie pochodnych do zera (zgodnie z zasadami obliczania ekstremum (tutaj minimum) funkcji.

Dla optymalnej lokalizacji należy uwzględnię wiele warunków lokalizacji, które

będą istotne dla przyszłej działalności:

- stawki wynagrodzenia dla pracowników na danym terenie - cena siły roboczej,

- dostępność usług transportowych we wszystkich gałęziach transportu i ich koszty,

- podatki, koszty, ułatwienia rozwoju gospodarczego na danym terenie,

- możliwe relacje z instytucjami publicznymi,

- koszty gruntów i możliwość rozbudowy (zazwyczaj prawo nabycia gruntu na danym

terenie ) jest uznawane za warunek bezwzględny, ale inwestor może akceptować prawo

długoletniej dzierżawy),

- dostępność usług komunalnych koniecznych dla funkcjonowania węzła,

- dostępność dróg komunikacyjnych i przejazdów bezkolizyjnych zdecydowanie wpływających na sprawność operacji dostaw i wysyłek.

Należy także uwzględnić ograniczenia decyzji lokalizacyjnych:

-zmiany popytu, zaopatrzenia, kosztów przewozu, zmieniają położenie środka ciężkości,

-stawki przewozowe najczęściej rosną degresywnie, a nie proporcjonalnie do odległości,

-wskazany obszar powinien być realnie oceniony w terenie i możliwościach zabudowy

(lokalizacja wskazuje pewien obszar z promieniem najczęściej kilkunastu kilometrów),

-połączenia występują po liniach dróg - rzeczywiste odległości i koszty przewozu są najczęściej wyższe.

Planowanie potrzeb w sieci dystrybucji

Wyznaczając w poprzednim rozdziale optymalna lokalizacje węzłów w sieci dostaw

(według kryterium najniższych kosztów przepływu ładunku), określono miejsca, gdzie mogą

być konsolidowane i rozdzielane strumienie przepływów materiałów w sieci, realizowane

przeładunki i kompletacje, przyjęcia i wydania ładunków oraz gdzie ewentualnie będę

utrzymywane zapasy. Znana jest fizyczna odległość (mierzona według odległości dostępnej

sieci dróg, sieci kolejowej, połączeń morskich lub lotniczych), co umożliwia oszacowanie

czasów realizacji dostaw. Zgodnie z algorytmem po wyznaczeniu lokalizacji

węzłów w sieci dostaw, kolejną czynnością jest planowanie potrzeb w sieci

dostaw - planowanie potrzeb w sieci dystrybucji i planowania potrzeb w sieci zaopatrzenia. Do planowania potrzeb w sieci dystrybucji wykorzystywana jest metoda DRP I (Distribution Requirement P/anning).

Metoda DRP I polega na planowaniu (prognozowaniu) potrzeb w końcowych punktach sieci dystrybucji i kumulowaniu potrzeb na kolejnych poziomach w strukturze sieci dystrybucji osiągając skumulowane potrzeby dystrybucji na poziomie spływu wyrobów gotowych z produkcji. Uwzględniane są również czasy realizacji zamówień pomiędzy poszczególnymi

szczeblami dystrybucji. Wynikowe potrzeby dystrybucji są zsumowane i przesunięte w czasie.

Metoda planowania DRP I jest oparta na koncepcji pull/(ciagnij), gdyż potrzeby

w końcowych punktach sieci dostaw "ciągną" dostawy (uzupełniające zapas) na kolejnych

poziomach dystrybucji.

W planowaniu potrzeb w sieci dystrybucji przestrzegane są zasady operacyjne:

- potrzeby na rynku odbiorcy końcowego są prognozowane (wartość średnia, trend,

dynamika zmian, sezonowość) oraz planowane na podstawie złożonych zamówień,

- dla odbiorców końcowych w sieci dystrybucji ustalany jest poziom obsługi klienta i zapas

bezpieczeństwa, .

- uwzględniane są cykle dostawy produktów (czasy realizacji dostaw pomiędzy poszczególnymi punktami sieci dystrybucji) według drogi przepływu produktów w strukturze

sieci dystrybucji,

- punkty konsolidacji i rozdzielenia produktów (kolejne szczeble w sieci dystrybucji centra

dystrybucji, magazyny regionalne) z zasady nie utrzymują zapasów (lub minimalne)

i operują zapasem rotującym zgodnie z napływającymi zamówieniami; realizowany

jest schemat ssania - zamawiania ilości zgodnych z wielkością wysyłek,

- horyzont planowania pokrywa pełen cykl dostawy - od momentu złożenia zamówienia

przez odbiorcę końcowego do, momentu sprzedaży wyrobu,

- partia dostawy ustalana jest na podstawie parametrów zależnych od warunków funkcjonowania sieci dystrybucji - ekonomiczna wielkość partii dostawy i partii produkcyjnej, efektywny współczynnik wykorzystania magazynów i środków transportu.

Do planowania potrzeb dystrybucji wymagane sa następujace informacje:

- prognozy popytu (lub planowane przyszłe potrzeby sprzedaży) dla końcowych punktów sieci dystrybucji, na wcześniejszych (wyższych) poziomach dystrybucji prognozowanie nie jest konieczne, gdyż dla wspomnianej wcześniej "metody ssania") popyt

w końcowych punktach sieci dystrybucji wywołuje dostawy wyższych szczeblach dystrybucji, eliminując utrzymywanie zapasu bezpieczeństwa;

- czas cyklu dostawy - czas od złożenia zamówienia do chwili uzupełnienia zapasu,

realizując dostawę od dostawcy;

- zapas początkowy - zapas, z którym zaczynamy proces planowania potrzeb w sieci dystrybucji;

- zapas bezpieczeństwa - zapas utrzymywany w końcowych punktach sieci dystrybucji,

gdzie występuje konieczność uwzględnienia zmienności popytu (bieżącej sprzedaży)

- wielkość zamówienia (dostawy) - w zależności od wielkości zamówienia (partii dostawy) może to być: ekonomiczna wielkość zamówienia, "minimalne zamówienie wymagane przez dostawce, zamówienie wynikające z uzupełnienia zapasu u odbiorcy do założonego poziomu zapasu maksymalnego;

- horyzont planowania dystrybucji - okres czasu wynikający z realizacji wszystkich

dostaw w sieci dystrybucji (skumulowany czas dostaw w sieci dystrybucji) trwający

od chwili spływu wyrobu gotowego z produkcji, do uzupełnienia zapasu (realizacji

potrzeby) w końcowym punkcie sieci dystrybucji.

Planowanie potrzeb w sieci dystrybucji wywołuje planowanie:

- dostaw i wysyłek w węzłach sieci

- przyjęć i wydań w magazynie

- zapasów magazynowych

- kursów transportowych

-harmonogramów pracy

Planowanie potrzeb w sieci zaopatrzenia i kooperacji produkcji

Planowanie potrzeb w sieci zaopatrzenia i kooperacji produkcji ma na celu zapewnienie

dostaw zgodnie z wymaganiami planu produkcji. Do planowania potrzeb w sieci zaopatrzenia (potrzeb materiałowych od dostawców) i kooperacji produkcji (potrzeb podzespołów

i półproduktów od podwykonawców) jest wykorzystywana metoda planowania potrzeb

materiałowych MRP I (Materia/ Requirement P/anning). W wyniku analizy rynków

i kanałów zaopatrzenia lokalizacja dostawców i podwykonawców jest znana.

Metoda MRP I określa harmonogram zapotrzebowania materiałowego, wynikający z asortymentu,

wielkości i terminu wykonania partii produkcyjnej. Obliczane są terminy dostawy

elementów, surowców i materiałów, koniecznych do wytworzenia wyrobu gotowego zgodnie

z harmonogramem produkcji. Planowanie potrzeb materiałowych obejmuje każdy element

wyrobu finalnego, w każdej fazie procesu wytwarzania. W wyniku planowania zgodnie

z metoda MRP powstaje harmonogram dostaw, który jest podstawa planowania zaopatrzenia

przedsiębiorstwa produkcyjnego.

Wielkości potrzeb na materiały i komponenty, kierowanych w postaci zamówień

do dostawców lub podwykonawców w sieci zaopatrzenia, są określane na podstawie:

- liczby wyrobów gotowych, wynikających z łącznych potrzeb w strukturze sieci dystrybucji,

- zestawienia wszystkich materiałów niezbędnych do wyprodukowania wyrobu gotowego struktury wyrobu gotowego (rys. 3.6.1), z której wynika zapotrzebowanie na wszystkie

materiały i elementy składowe w procesie produkcji

- dysponowanego stanu zapasów poszczególnych materiałów

Terminy zamówień są określane na podstawie:

- przebiegu procesu produkcyjnego, z którego wynika materiały w czasie produkcji w poszczególnych etapach

- cyklu dostawy dostawców lub podwykonawców na każdy zamawiany materiał

Przedstawione założenia obliczania wielkości i terminów potrzeb w sieci zaopatrzenia,

składają się na dwie podstawowe zasady planowania w metodzie MRP I:

- planowanie potrzeb netto "nettowanie zamówień" poprzez uwzględnienie w całkowitych

potrzebach brutto wyrobów gotowych, dysponowanego stanu zapasów (zapasów

możliwych do wykorzystania po odliczeniu np. zapasów zarezerwowanych dla innych

potrzeb i wymaganych zapasów końcowych - bezpieczeństwa) oraz złożonych zamówień

- pozostających w trakcie realizacji;

Potrzeby netto = potrzeby brutto - (zapas w magazynie + otwarte zamówienia)

- planowanie terminów złożenia zamówień do dostawców na poszczególne materiały,

poprzez rozłożenie całkowitego zapotrzebowania materiałowego w procesie produkcyjnym;

rozkład czasowy potrzeb materiałowych w procesie produkcyjnym określający

terminy dostaw, przy znajomości cyklu dostawy (realizacji zamówienia) dostawcy

pozwala na precyzyjne określenie czasu złożenia zamówienia na poszczególne materiały.

Czas zamówienia = czas dostawy - czas realizacji zamówienia (cykl dostawy)

Centrum dystrybucji w łańcuchu dostaw

Do czynników określających funkcjonowanie centrum dystrybucji, w tym warunki

składowania i obrotu ładunkiem (rysunek 4.1.1), obsługę dostawców i odbiorców,

należą:

- specjalizacja towarowa centrum dystrybucji, rodzaj i postać magazynowanych produktów

(materiałów, wyrobów), asortyment, wymagania przechowywania, wymiary geometryczne,

masa,

- typ użytych jednostek ładunkowych - kartony, pojemniki, palety, kosze, skrzynie, pakiety,

kontenery, wagony, naczepy, nadwozia wymienne.

- uwarunkowania dla składowania (ceny terenu, rodzaj towarów, wymagania jednostek

ładunkowych, modularność i standardy wymiarowe opakowań, wysokość i rodzaj składowania),

- obrót centrum dystrybucji (wielkość przyjęć i wydań w określonym czasie), liczony przyjętymi jednostkami ładunkowymi,

- rodzaj realizowanych operacji w sieci dostaw - konsolidacja lub rozdzielanie ładunków,

- położenie geograficzne centrum dystrybucji i dostęp do sieci komunikacyjnej (drogowej,

kolejowej, morskiej, rzecznej, lotniczej),

- odległość od dostawców i odbiorców według dróg komunikacyjnych, ich gęstość i poziom

koncentracji położenia,

- uwarunkowania dla transportu zewnętrznego (rampy drogowe i kolejowe, nabrzeża

rzeczne, terminale przeładunku morskiego, możliwość obsługi różnych rodzajów transportu),

- rynkowe możliwości sprzedaży w regionie - liczba odbiorców i wielkość indywidualnych

zamówień mających wpływ na długość tras wysyłkowych, konsolidacja ładunku w kursach

wysyłkowych, różnorodność asortymentowa zamówień i współczynnik jednorodności

przewożonego ładunku,

- preferencyjne wymagania dostawców i spedytorów, z których wynika rodzaj środków

transportu oraz system organizacji transportu (np. kontenery, naczepy lub nadwozia wymienne stosowane w poszczególnych rodzajach transportu, wahadłowy system dostaw.

Analiza obrotu centrum dystrybucji

Obrót towarowy i proces magazynowania w centrum dystrybucji maja

obsłużyć gromadzenie i utrzymanie zapasu oraz kompletacje i wydanie ładunku, zgodnie

z wymaganiami klienta (wewnętrznego i zewnętrznego).

Analiza obrotu centrum dystrybucji obejmuje kilka czynników kształtujących ten obrót:

- Roczny strumień dostaw Swe i wysyłek Swy obliczany na podstawie przyjęć lub wydań

magazynowych do/z centrum dystrybucji, w przyjętych jednostkach ładunkowych [jł]:

Swe- roczny strumień dostaw [jł/rok],

Swy- roczny strumień wysyłek [jł/rok].

Należy pamiętać, ze przepływ nie jest równomierny i znacząco zależy od popytu i sprzedaży

na rynku docelowych odbiorców. Nierównomierność strumienia wpływa na dobowe strumienie ładunkowe, które mogą się znacząco różnić od siebie w miesiącach szczytu

popytu i poza szczytem.

Przykład

Jeżeli do centrum dystrybucji zamawiane są dostawy produktów w ilości około 15 000 sztuk, 2 razy w miesiącu, to roczny strumień dostaw wynosi:

Swe = 2 x 12 x 15 000 = 360 000 sztuk produktów

Jeżeli produkty są pakowane w opakowania zbiorcze po 20 sztuk, a na jednej palecie EUR

pakowanych jest 10 opakowań zbiorczych (czyli 200 produktów w jednostce ładunkowej), to roczny strumień dostaw liczony liczba jednostek ładunkowych wynosi:

SWE = 360 000 / 200 = 1800 [jł]

- Liczba dni efektywnej pracy centrum dystrybucji w ciągu roku:

L_DR (najczęściej 320+350 dni w roku)

- Współczynnik spiętrzeń dostaw - k_SD i wysyłek - ksw, wynikający z faktu, ze dostawcy

i odbiorcy czasami nie realizują dostaw/odbiorów w wyznaczonym terminie; obliczany jest jako maksymalna wielkość dostaw/wysyłek do średniej ilości dostaw i wysyłek w ustalonym przedziale czasu.

- Dobowy strumień dostaw S_WE i wysyłek S_WY jednostek ładunkowych:

S_WE = S_WE / L_DR - dobowy strumień dostaw/

S_WY = Swy / L_DR - dobowy strumień wysyłek.

- Średni zapas Z_ŚRr który wpływa na możliwość kompletacji i wysyłania ładunków do

odbiorcy, jeżeli trudna jest synchronizacja w czasie dostaw z wysyłkami; podobnie jak

strumień dostaw i wysyłek, zapas ma nierównomierna wielkość i strukturę asortymentowa

produktów w czasie wynikająca ze zmienności popytu. Średni zapas w centrum

dystrybucji można obliczyć na kilka sposobów przedstawionych na rysunku

z czego najbardziej dokładna jest metoda obliczenia średniej dziennej.

- Wskaźnik rotacji (R) określa zdolność zachowania ciągłości wysyłek z centrum dystrybucji

i wskazuje, ile razy w ciągu analizowanego okresu (np. roku) jest odtwarzany

średni stan zapasu.

- Ilość jednostek ładunkowych N_R dostarczonych w cyklu rotacji wynika z liczby

dni w cyklu rotacyjnym i wielkości strumienia dobowego dostaw jednostek ładunkowych:

N_R = S_WE x R_d

- Wskaźnik niejednorodności wysyłek pokazujący, ile jest niejednorodnych ładunków

wysyłanych do odbiorców w strumieniu wszystkich wysyłanych ładunków. Wskaźnik

niejednorodności wynika ze struktury klientów i składanych przez nich wielkości zamówień.

Im więcej jest małych zamówień wynikających z obsługiwanych wielu

małych odbiorców (np. małe przedsiębiorstwa, małe sklepy), tym wyższy jest

wskaźnik niejednorodności.

Analiza uwarunkowań dla transportu zewnętrznego

Analiza uwarunkowań dla transportu zewnętrznego centrum dystrybucji wymaga

uwzględnienia wielu powiązanych wzajemnie czynników wyboru rodzaju

i środków transportu, organizacji systemu dostaw, planowania tras do odbiorców i załadunku

na środki transportu:

- rodzaj, postać, wymiary, waga i wymagania obsługiwanych produktów wpływają

na rodzaj zastosowanego transportu oraz środków transportu (np. dla produktów

wymagających niskich temperatur - samochody chłodnie, dla produktów płynnych cysterny

samochodowe lub kolejowe, statki zbiornikowe; dla produktów drobnicowych

pakowanych na paletach - samochody lub wagony uniwersalne, wszystkie rodzaje transportu

dostosowane do przewozu kontenerów, naczepy i nadwozia wymienne;

- typ użytych jednostek ładunkowych: kartony, pojemniki, palety, kosze, skrzynie,

pakiety, kontenery, naczepy, nadwozia wymienne - wpływają na rodzaj środków transportu

najczęściej w transporcie drogowym i kolejowym;

- rynkowe możliwości sprzedaży w regionie, odległość od dostawców i odbiorców,

wielkość i częstotliwość dostaw, wynikające z liczby odbiorców i wielkości

indywidualnych zamówień oraz wymagań dostępności dostawców/odbiorców i niezawodności

dostaw; możliwości te wpływają na długość tras transportowych, potrzebę konsolidacji

ładunku w wysyłkach, dostosowanie do zatłoczonych dróg i wąskich ulic

w miejskich warunkach dostaw; odległość wpływa na podporządkowanie uwarunkowań

transportowych kalkulacjom kosztów; największe obniżenie kosztów jednostkowych

ładunku przy dużych odległościach występuje dla transportu morskiego, a następnie dla

kolejowego, ale te rodzaje transportu wymagają dużych ilości przewożonego ładunku.

Małe odległości wymagają sprawnych dostawo krótkim czasie i dostosowania do

określonych godzin przyjęcia dostawy, co często wskazuje na transport drogowy (jako

najbardziej uniwersalny);

- preferencje i wymagania dostawców, odbiorców oraz obsługujących ich spedytorów

i przewoźników - z których wynika rodzaj transportu (np. drogowy, kolejowy)

oraz typy środków transportu, system organizacji transportu (np. wahadłowy system

dostaw, wymiana naczep lub nadwozi wymiennych);

- niejednorodność ładunku wpływa na liczbę ładunków (im większy współczynnik

korekcji wypełnienia, tym większa ilość jednostek ładunkowych przypada na określoną

ilość produktów), a tym samym na liczbę niezbędnych środków transportowych i przestrzeń

ładunkowa środków transportu;

- warunki skomunikowania centrum dystrybucji wynikają z możliwości bezpośredniego

dostępu do przepustowych dróg komunikacyjnych i międzynarodowych korytarzy

transportowych, dysponowania infrastruktura przeładunkowa (suwnice, żurawie, dźwigi,

terminale przeładunkowe, nabrzeża morskie i rzeczne, bocznice kolejowe).

Położenie geograficzne centrum dystrybucji

Optymalna lokalizacje centrum dystrybucji, ze względu na kryterium kosztów przepływu

ładunku w sieci punktów lokalizacyjnych dostawców i odbiorców, można uzyskać z wykorzystaniem metody środka ciężkości.

Decyzje o lokalizacji centrum dystrybucji powinny uwzględniać dodatkowo wymagania logistyczne, ekonomiczne i środowiskowe:

- warunki dojazdu do centrum dystrybucji: siec dróg dojazdowych i komunikacji

z różnymi rodzajami transportu (drogowego, kolejowego, wodnego śródlądowego, morskiego, lotniczego); aktualny poziom natężenia ruchu i prawdopodobny wzrost wywołany

działalnością centrum dystrybucji; prawdopodobieństwo kolizji oraz zatorów i kolejek

w ruchu drogowym; wymagania w zakresie inwestycji uzupełniających dojazd bezkolizyjny

(potrzeby budowy ronda, wiaduktu, objazdu); finansowanie niezbędnych remontów

i modernizacji jezdni, sygnalizacji ulicznej i tablic zwiększających bezpieczeństwo

ruchu;

- warunki geotechniczne: rodzaj podłoża gruntowego (geologicznego) i przesiąkliwość

gruntu, poziom wód gruntowych, warunki melioracyjne i odwodnienie, wymagania dodatkowych wzmocnień i fundamentów na gruntach nietrwałych i osiadających;

- warunki terenowe: wielkość dostępnego obszaru (liczba działek oraz możliwość ich

łączenia), warunki pozyskania terenu, plan przestrzennego zagospodarowania terenu

i możliwość rozbudowy oraz planowane sąsiedztwo, zachowanie stref ochronnych, tereny

rekreacyjne i chronione;

- warunki środowiskowe: walory estetyczne planowanego terenu pod centrum dystrybucji,

zagrożenia sanitarne, dane archeologiczne terenu centrum dystrybucji i otoczenia

oraz florę i faunę w otoczeniu lokalizacji centrum (szkodliwość hałasu i zanieczyszczeń

powietrza, gleby, wody, które mogą wywołać wysokie koszty eksploatacji centrum

dystrybucji, kary oraz protesty ekologów);

- warunki urbanistyczne: planowane położenie centrum dystrybucji względem otoczenia

i uciążliwość obiektu, charakter zagospodarowania terenów sąsiednich, wartość

terenu i koszty budowy centrum, dopuszczalna wysokość obiektów (zwłaszcza przy

magazynach wysokiego składowania);

- warunki eksploatacji pobliskich obiektów: zakłady przemysłowe, wysypiska odpadów

wnoszące potencjalne zagrożenie wpływu na jakość przechowywanych produktów;

szpitale i szkoły - dla których centrum dystrybucji może powodować zagrożenie

bezpieczeństwa, spokoju, ciszy i czystości środowiska;

- istniejące obiekty, które umożliwiają zagospodarowanie i adaptacje na potrzeby

centrum dystrybucji, stan techniczny obiektów, możliwości rozbudowy i modernizacji;

- zakłócenia działania: awaryjne drogi komunikacyjne, wewnętrzne lotniska, plac parkowania dla rezerwowych środków transportowych.

Ponadto analiza planowanego położenia centrum dystrybucji powinna uwzględniać:

- cenę siły roboczej - stawki wynagrodzenia dla pracowników zatrudnionych w centrum

dystrybucji rekrutowanych z danego terenu (promien dojazdu do pracy - np. 50 km);

dostępność i koszty usług transportowych we wszystkich rodzajach transportu;

podatki, pozostałe koszty, ułatwienia inwestycyjne (dla podmiotów gospodarczych

wpływających na rozwój regionu).

Analiza uwarunkowań magazynowania

Analiza uwarunkowań procesów magazynowania i systemu magazynowego

centrum dystrybucji obejmuje:

- program ilościowy magazynowania, który zawiera:

• rodzaj i postać magazynowanych produktów (materiałów, wyrobów), ich asortyment,

wagę i wymiary geometryczne,

• typ użytych jednostek ładunkowych uformowanych (np. kartonów, pojemników,

palet, koszy, skrzyń, pakietów),

• pojemność maksymalna magazynu - Zmax, wyrażoną liczba jednostek ładunkowych,

• wielkość przepływu dobowego strumienia jednostek ładunkowych przez magazyn (s)

z podziałem na strumień wejściowy S_WE i strumień wyjściowy S_WY,

• zapas rezerwowy (buforowy) dla jednostek ładunkowych na wejściu B_ZWE i wyjściu

B_ZWY.

Maksymalna pojemność magazynu pozwala na pomieszczenie w magazynie średniego

zapasu (czyli ładunku dostarczonego do magazynu w cyklu rotacyjnym - N_R = S_WE x R_d )

oraz uwzględnia zapas rezerwowy jednostek ładunkowych B_ZWE

Zmax = S_WE x R_d + B_ZWE

- zajmowana przestrzeń magazynowa - obejmująca całkowitą powierzchnię użytkową

magazynu oraz całkowitą kubaturę magazynowa,

- czasy cykli roboczych (operacyjnych) - dotyczących: czasów cykli transportowych

i operacyjnych infrastruktury transportu wewnętrznego i przeładunku oraz cykli kompletacyjnych,

- ilość i rodzaj zastosowanych środków technicznych - na podstawie dobowej

pracochłonności zastosowanych środków technicznych w procesie magazynowym

i szacowanej (lub wymaganej) efektywności pracy urządzeń (w roboczogodzinach),

- liczbę i kwalifikacje zatrudnionych pracowników magazynu - wykonujących prace

na różnych stanowiskach obsługi procesów magazynowych; szacunki są wykonywane

na podstawie dobowej pracochłonności prac obsługowych (szacowanej w rbh/dobe),

- koszty inwestycyjne - obejmujące wszystkie nakłady inwestycyjne na aktywa trwale

i wyposażenie magazynu - budynki, rampy, place, drogi, wózki jezdniowe, układnice,

przenośniki, regały, palety, pojemniki, siec komputerowa i system informatyczny, system

automatycznej identyfikacji (ADC) i elektronicznej wymiany danych (EDI),

- koszty eksploatacyjne - zużycie materiałów, koszty amortyzacji budynków, maszyn

i urządzeń; wynagrodzenia dla pracowników wraz z narzutami; zużycie energii i paliw;

usługi zewnętrzne - transportowe, remontowe, kontrolne, specjalistyczne.

Kryteria oceny systemu magazynowania centrum dystrybucji (uwzględniające

analizę przedstawionych uwarunkowań) obejmują:

1. Efektywność (wydajność, produktywność) zasobów magazynowych (ludzi, obiektów,

wyposażenia) oraz poziom ich wykorzystania (w tym planogramy obciążeń);

dobre wyniki osiągane są dzięki odpowiedniemu zaprojektowaniu programu magazynowania

i doborowi metod zarządzania w poszczególnych strefach magazynu (np. dobór metod zarządzania składowaniem lub kompletacja ładunków).

2. Sprawność, wydajność i niezawodność operacji magazynowych; dobre wyniki

są osiągane poprzez dobór metod planowania zadań (harmonogramy zadań), organizacji

pracy oraz opracowanie odpowiednich procedur, instrukcji i technik wykonania operacji

magazynowych.

3. Czas obsługi ładunku od przyjęcia do wydania i przepustowość magazynu (w tym

przestoje, kolejki i wąskie gardła w przepływie ładunku).

---