Stateczność zboczy (skarp) może być tylko wtedy zapewniona, gdy zostaną spelnione 4 warunki:
-Dokładne rozpoznanie budowy geologicznej i warunków wodnych terenu, przy czym na terenie dawnych osuwisk należy zlokalizować przebieg powierzchni poślizgu
-Dokładne wyznaczenie fizycznych i mechanicznych cech gruntów i skał, zwłaszcza wzdłuż spodziewanych lub dawnych powierzchni poślizgu
-Właściwe zastosowanie metod obliczeniowych stateczności zboczy i skarp
-odpowiednie zastosowanie zabezpieczeń
Metoda Felleniusa została opracowana przy założeniu, że potencjalne powierzchnie poślizgu są walcowe. Przyjmuje się, że dla danego konturu zbocza istnieje jedna najbardziej niebezpieczna powierzchnia poślizgu, charakteryzująca się najmniejszym współczynnikiem pewności.
Mając daną skarpę oraz parametry gruntu, z którego jest zbudowana, wybiera się środek O koło linii poślizgu. Następnie dzieli się linię ograniczoną zboczem i powierzchnią poślizgu na pionowe bloki o szerokości bi<=0,1R o objętości Vi. Wymiar bryły w kierunku prostopadłym do rysunku przyjmuje się jako równy 1. Oblicza się ciężary poszczególnych bloków Wi=V*”gamma”i na powierzchni poślizgu rozkłada się je na składowe: normalną Ni oraz styczną Si do okręgu. Bryłę osuwającego się gruntu w chwili rozpoczynającego się ruchu uważa się za sztywną . Działanie sił bocznych na bryłę się pomija. Poślizg bryły gruntu rozpatruje się jako obrót każdego bloku osobno: jego przesunięcie wzdłuż powierzchni poślizgu wymusza styczna składowa ciężaru Si=Wi*sin alfa (alfa to kąt nachylenia siły składowej Sido poziomu). Przesunięciu przeciwdziała siła tarcia wewnętrznego i spójności gruntu Ti=Ni*tg fi u +Cu*ai=Wi*cos alfa i * tg fi u +Cu* Ai, gdzie fi u-kąt tarcia wewnętrznego gruntu, w stopniach, Cu-spójność gruntu, kPa, Ai-powierzchnia podstawy boku i.
Równowaga całej bryły poślizgu będzie zachowana, jeśli suma momentów sił utrzymujących będzie większa lub co najmniej równa sumie momentów sił zsuwających. Stosunek tych momentów nazywamy wskaźnikiem bezpieczeństwa (pewności) stateczności zbocza.
F=(sumaWi*cos alfai*tg fi u +Cu Ai)/(sumaWi*sin alfai) Po znalezieniu wskażnika bezpieczeństwa F dla wybranej powierzchni poślizgu, należy sprawdzić, czy przy innych jej położeniach i innych promieniach wskaźnik nie będzie mniejszy. Należy znaleźć najmniejszy dla danego zbocza wybierając rózne środki obrotu O. Powinien być spełniony warunek Fmin>=Fdop. Wartość Fdop przy tej metodzie 1,1do1,5 zależnie od ważności zagadnienia i stopni rozpoznania parametrów gruntu. W celu ograniczenia poszukiwań najkorzystniejszego punktu obrotu na którym może znajdować się punkt obrotu. Wartości R1 i R2 z tablic.