Poznań, dnia ……………. r.

ZATWIERDZAM

dowódca 2 kompanii szkolnej

kpt. Janusz DZIOMBA

PLAN PRACY
INSTRUKTORA NA PUNKCIE NAUCZANIA

1. ZAGADNIENIE: Prowadzenie ognia.

II. CEL:

• Uczyć: prowadzenia ognia.

III. CZAS: … min.

IV. MIEJSCE: ……………………….

V. LITERATURA:

• „Regulamin działań wojsk lądowych” - DWLąd. 115/2008.

VI. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO - TECHNICZNE:

• ISOPS (MP-4,OP-1) na stan;

• chorągiewki sygnalizacyjne 1 kpl.;

• lornetka 1 szt.;

• odrzutniki i ramki do strzelania amunicją ślepą wg potrzeb;

• ubiór słuchaczy polowy.

VII. WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

• W czasie trwania zajęć wykonywać te czynności które zostały nakazane przez instruktora lub wynikają z treści otrzymanego zadania.

• Zwracać uwagę na zachowanie ostrożności podczas przemieszczanie się w terenie.

• Wszystkie czynności wykonywać szybko, sprawnie, lecz z zachowaniem środków ostrożności przewidując następstwa swego działania lub zaniechania działania.

• Nie podnosić i nie dotykać przedmiotów niewiadomego pochodzenia mogących spowodować zagrożenie życia, fakt ich znalezienia meldować natychmiast kierownikowi zajęć.

• Nie oddalać się samowolnie z rejonu zajęć.

• Każdorazowo meldować o wszystkich urazach, kontuzjach oraz uszkodzeniach sprzętu.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Lp.	CZYNNOŚCI INSTRUKTORA	CZYNNOŚCI SZKOLONYCH
	Podanie treści zagadnienia - Prowadzenie ognia.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Określenie celu zagadnienia - Ma to na celu nauczyć was skutecznego prowadzenia ognia.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Wprowadzenie w sytuację taktyczną - Tło taktyczne według faktycznego zagrożenia w dniu szkolenia.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Podanie komendy, na jaką się wykonuje tę czynność - zgodnie z załącznikiem nr 1.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Wzorowy pokaz - nie dotyczy.	-
	Pokaz z objaśnieniem - wykonuję czynności w oparciu o załącznik nr 1.	Stoją na zbiórce, obserwują i słuchają.
	Ćwiczenia na tempa - nie dotyczy	-
	Ćwiczenia etapami - nie dotyczy.	-
	Ćwiczenia do pełnego opanowania - nakazuję podjęcie działań mających na celu wykrycie przeciwnika.	Wykonują komendy instruktora, ćwiczą praktycznie.
	Reagowanie instruktora na popełniane błędy.	Wykonują komendy instruktora, ćwiczą praktycznie.
	Omówienie zrealizowanego zagadnienia we skazaniem najczęściej popełnianych błędów, sposobu ich usunięcia, wskazanie najlepiej i najsłabiej ćwiczących, zadań i czynności do pracy samodzielnej.	Stoją na zbiórce, słuchają, zadają ewentualne pytania.

ZAŁĄCZNIK:

1. Opis czynności prowadzenia ognia.

OPRACOWAŁ

dowódca drużyny

………………………………

Załącznik nr 1

Zwalczanie przeciwnika ogniem można wykonać we postawie strzeleckiej leżąc na komendę np.”PADNIJ”, działając w szyku pieszym ( tyraliera) na komendę „STÓJ”. Po przyjęciu postawy strzeleckiej w zależności od odległości celu żołnierz wybiera wielkość celownika , odbezpiecza broń przesuwając przełącznik na wybrany rodzaj ognia. Przystępuje do niszczenia celu samodzielnie lub na komendę ,np. „szer. Kos , dozór DRZEWO w prawo 0-20,dalej 100,strzelec wyborowy ,3,w cel trzema, pojedynczym - OGNIA”. Żołnierz z zajętego SO powstaje na komendę „ szer. KOS - POWSTAŃ”. Po tej komendzie zabezpiecza broń, ściąga suwak celownika ,podciąga obie ręce na wysokość piersi, utrzymując karabinek prawą ręka na łoże i nakładkę palcami od spodu ,złącza jednocześnie nogi wyprostowując ręce odrywa tułów od ziemi i wysuwa prawą nogę do przodu ,szybko wstaje - jest w gotowości do dalszego działania.

W postawie strzeleckiej klęcząc.

Żołnierz przyjmuje postawę strzelecka klęcząc za dogodnym ukryciem na komendę np. „szer. KOS , stanowisko ogniowe za pniem - NAPRZÓD”. Po tej komendzie chwyta karabinek prawą ręka za nakładkę i loże lufą w stronę celu cofając przy tym prawą nogę, przyklęka na prawe kolano i siada na obcasie - podudzie lewej nogi powinno być w położeniu pionowym - przekłada karabinek (trzymany za loże ) do lewej reki skierowując go lufą w stronę celu. W celu zachowania statyczności żołnierz może się oprzeć o ukrycie przedramieniem lewej ręki i lewym kolanem. W każdej sytuacji ukrycie powinno maskować żołnierza zabezpieczając go przed obserwacja i ogniem przeciwnika.

Po przyjęciu postawy strzeleckiej klęcząc ,prawą ręka ustawia suwak celownika oraz wybiera rodzaj ognia - jest w gotowości do zwalczania celu. Żołnierz powstaje na komendę ,np. „szer. KOS - POWSTAŃ”. Po tej komendzie zabezpiecza bron ,ściąga suwak celownika ,przekłada broń do prawej ręki chwytając dłonią za nakładkę. Unosi tułów i dostawia prawą stopę do lewej jak w postawie na „BACZNOŚC” lub też przystępuje do wykonania następnego zadania.

W postawie strzeleckiej stojąc.

Żołnierz przyjmując postawę strzelecką stojąc wykorzystuje do tego dogodne ukrycie. Postawę tę przyjmuje na komendę np. „szer. KOS , stanowisko ogniowe za pniem - NAPRZÓD”. Po tej komendzie żołnierz obraca się o pół obrotu w prawo względem kierunku na cel. Nie zmieniając położenia stopy nogi lewej odstawia nogę prawą w bok na szerokość ramion i rozkłada ciężar ciała równomiernie na obie nogi , jednocześnie przesuwa rękę prawą wzdłuż pasa nieco do góry zdejmując nią karabinek z ramienia i chwyciwszy go lewą ręka za łoże i nakładkę od dołu wysuwa energicznie lufę w kierunku celu. Sylwetka powinna przylegać do ukrycia tak, aby ukrycie zasłaniało żołnierza przed obserwacja i ogniem przeciwnika. Podczas strzelania w postawie strzeleckiej stojąc żołnierz może wykorzystać pas swojej broni dla zwiększenia celności ognia. W tym celu lewy łokieć przekłada pod pas od spodu ,opierając broń o ramie lewą dłonią przekłada pas pod magazynek i chwyta pas przyciskając go jednocześnie do łoża. Teraz składa się do strzału.

W marszu.

Strzelanie z karabinka w marszu można prowadzić z ręki lub z kolba przyciśnięta do boku. Ten sposób zwalczania przeciwnika żołnierz wykonuje w ruchu na komendę, np. „ szer. Kos, w prawo od krzaka ,strzelec, w cel, krótkimi - OGNIA”.

W celu złożenia się do strzału w marszu z reki bez zatrzymania się żołnierz podnosi szybko karabinek do ramienia na wysokości oczu ,skierowuje go do na cel i strzela nie zatrzymując się. Aby dać strzał (serie) w marszu z kolbą przyciśnięta do boku (do ramienia) bez zatrzymania się ,przyciska prawą ręką kolbę do prawego boku lub opiera trzewikiem o przedramię prawej reki przy stawie łokciowym ,a lewą ręka trzyma karabinek za łoże ,skierowuje karabinek na cel i nie przerywając ruchu otwiera ogień.

Z krótkim zatrzymaniem.

Strzelanie z krótkim zatrzymaniem żołnierz prowadzi na komendę, np. „szer. Kos , dozór DRZEWO, w prawo 0-20, bliżej 50, strzelec - 3 w cel ,krótkimi - OGNIA”

Strzelanie z karabinka w marszu z krótkich zatrzymań prowadzi się z reki. W tym celu żołnierz zatrzymuje się w chwili postawienia lewej nogi na ziemi i jednocześnie składa się do strzału. Podnosi karabinek do ramienia nie dostawiając prawej nogi, wcelowuje , oddaje strzał (serie), opuszcza karabinek i wykonuje zadanie dalej w nakazanym kierunku.

Granatami i w walce wręcz.

Żołnierz zwalcza przeciwnika granatami na komendę , np. „szer. Kos, przygotować granaty - granatami - OGNIA”. Jeżeli komendę tę żołnierz wykonuje w ruchu (ataku) rzucając granat zaczepny , to przekłada broń do lewej reki i prawa ręką wyjmuje granat z torby na granaty. Granat ujmuje w taki sposób , aby palcami obejmował dźwignię zapalnika granatu. Kciukiem lewej reki chwyta za kółko zawleczki i energicznym ruchem odbezpiecza granat. Po wykonaniu tych czynności rzuca granat w kierunku celu, przechodzi do biegu i z okrzykiem „Huraaa!” zbliża się do przeciwnika. Rzucanie granatami może odbywać się także , gdy żołnierz jest w obronie. Po komendzie np. „szer. Kos, przygotować granaty. granatami - OGNIA” żołnierz wykonuje czynności tak , jak powyżej z tą różnicą , ze po wyrzuceniu granatu chowa się , by nie być rażonym odłamkami własnego granatu (rzut wykonywany granatem obronnym). Po wybuchu powstaje i ogniem z broni niszczy przeciwnika. Jest w gotowości do zwalczania go uderzeniem bagnetem , kolbą, magazynkiem itp.

2

---