UK Krwionośny

Choroba niedokrwienna serca -- zespół objawów chorobowych będących następstwem przewlekłego stanu niedostatecznego zaopatrzenia komórek mięśnia sercowego w tlen i substancje odżywcze. Zaburzenie równowagi pomiędzy zapotrzebowaniem a możliwością ich dostarczenia, pomimo wykorzystania mechanizmów autoregulacyjnych zwiększających przepływ przez mięsień sercowy, zwanych rezerwą wieńcową, doprowadza do niedotlenienia zwanego również niewydolnością wieńcową.

W konsekwencji często doprowadza do dusznicy bolesnej, a także zawału mięśnia sercowego. Choroba niedokrwienna serca ze wszystkimi jej podtypami jest najczęstszą przyczyną śmierci w większości państw zachodnich. Najczęstszą przyczyną choroby niedokrwiennej jest miażdżyca tętnic wieńcowych.

Objawy chorobowe

Schematyczne przedstawienie lokalizacji i promieniowania bólu wieńcowego

Pierwszym objawem choroby niedokrwiennej serca może być nagłe zatrzymanie krążenia i w przypadku braku skutecznej reanimacji nagła śmierć sercowa.
Jest zlokalizowany zamostkowo, ma charakter przeszywający, promieniuje do barków, zwłaszcza lewego, przyśrodkowych części ramion i przedramion lub palców IV i V. Może także promieniować do żuchwy, szczęki lub szyi, ale także do nadbrzusza.

Ma charakter zaciskający, uciskający, dławiący, zwykle połączony z uczuciem duszności (stąd dusznica bolesna), rozpierający, piekący lub określany jako uczucie ciężaru w klatce piersiowej. Niekiedy towarzyszą mu poty, niepokój, strach, zasłabnięcie.

Nasila się w czasie wysiłku, stresu, pod działaniem zimna, po obfitym posiłku.

Ustępuje samoistnie w odpoczynku lub pod wpływem podjęzykowego zastosowania nitrogliceryny.

Niewydolność serca (łac. insufficiaentia cordis) - stan, w którym nieprawidłowa struktura lub funkcjonowanie serca upośledza zdolność do zapewnienia wystarczającego przepływu krwi zgodnie z zapotrzebowaniem organizmu. Nie należy mylić niewydolności serca z zatrzymaniem krążenia. Do częstych przyczyn niewydolności serca należą: zawał mięśnia sercowego, nadciśnienie, choroba niedokrwienna serca, choroby zastawkowe i kardiomiopatie[1]. Proces niewydolności serca może mieć charakter przewlekły bądź ostry; wyróżnia się stąd dwie postaci schorzenia, różniące się etiologią, symptomatologią i sposobem leczenia.

przyczyną przewlekłej niewydolności serca są choroby zaburzające napełnianie lub opróżnianie komór serca. PNS rozwija się w dwóch podstawowych mechanizmach:

upośledzenia skurczu serca,

upośledzenia rozkurczu.

W większości przypadków niewydolność serca wiąże się z dysfunkcją skurczową lewej komory której bardzo często (być może zawsze) towarzyszy upośledzenie funkcji rozkurczowej w spoczynku. Natomiast izolowana niewydolność rozkurczowa serca jest stosunkowo rzadka, jej częstość rośnie z wiekiem, częstsza jest u kobiet.

Najważniejsze przyczyny niewydolności serca to:

dysfunkcja mięśnia sercowego,

zaburzenia rytmu serca,

wady zastawek,

choroby osierdzia.

Objawy podmiotowe niewydolności serca

pogorszenie tolerancji wysiłku

duszność, orthopnoë

kaszel

nocne oddawanie moczu, skąpomocz

obrzęki

ból brzucha

Objawy przedmiotowe niewydolności serca

bladość skóry, ochłodzenie skóry, sinica

nadmierne wypełnienie żył szyjnych

oddech Cheyne'a-Stokesa

Ostra niewydolność serca (ONS, łac. insufficientia cordis acuta, ang. acute heart failure) - szybko rozwijający się zespół objawów podmiotowych i przedmiotowych spowodowanych upośledzeniem czynności skurczowej lub rozkurczowej serca, co skutkuje niedostatecznym zaopatrzeniem komórek w tlen i substancje odżywcze oraz zaburzeniem funkcji wielu narządów i układów. Może rozwinąć się de novo lub jako dekompensacja przewlekłej niewydolności serca.

Zawał mięśnia sercowego (łac. infarctus myocardii) - martwica mięśnia sercowego spowodowana jego niedokrwieniem. Zawał mięśnia sercowego jest postacią choroby niedokrwiennej mięśnia sercowego (obok: nagłej śmierci sercowej, dławicy sercowej, przewlekłej choroby niedokrwiennej serca i tzw. "kardiomiopatii" niedokrwiennej).

Przyczyny

Do zawału mięśnia sercowego najczęściej dochodzi na tle miażdżycy tętnic wieńcowych w przebiegu choroby wieńcowej Ognisko miażdżycy w ścianie tętnicy wieńcowej nazywane jest blaszką miażdżycową. Powoduje ona zwężenie światła tego naczynia i ograniczenie przepływu krwi - często w tych przypadkach pacjent odczuwa objawy dławicy piersiowej przy wysiłku czy zdenerwowaniu.

Mechanizmem, który bezpośrednio prowadzi do zawału, jest pęknięcie lub krwotok do blaszki miażdżycowej albo narastanie zakrzepu na jej powierzchni. Jeśli średnica naczynia zostanie zwężona powyżej 2/3 - 3/4 jego średnicy (krytyczne zwężenie tętnicy wieńcowej) wówczas zwykle dokonuje się zawał mięśnia sercowego w obszarze zaopatrywanym przez dane naczynie (mięsień sercowy ulega niedokrwieniu i w ciągu kilku-kilkunastu minut rozpoczyna się jego nieodwracalne uszkodzenie, które w wypadku nieprzywrócenia dopływu krwi prowadzi do powstania ogniska martwicy tego fragmentu mięśnia sercowego).

Objawy

Schemat przedstawiający przybliżone strefy bólu w zawale serca (ciemny czerwony = najbardziej typowe lokalizacje, jasny czerwony = inne możliwe lokalizacje).

Podmiotowe (subiektywne) bardzo silny ból w klatce piersiowej (może być znacznie osłabiony lub nawet nieobecny u osób chorych na cukrzycę), trwający ponad 20 minut, nieustępujący po odpoczynku i po nitratach (nitrogliceryna), piekący, dławiący, rozpierający, promieniujący do żuchwy, lewej kończyny górnej (lub obu)

panika, lęk przed śmiercią (łac. angor animi)

duszność

Przedmiotowe (obiektywne) [edytuj]

bladość

lepki pot

spadek ciśnienia tętniczego

tachykardia - wzrost częstości akcji serca, lub inne zaburzenia tętna

pobudzenie ruchowe

W badaniach dodatkowych [edytuj]

obecność markerów zawału we krwi (badanie decyzyjne przy rozpoznawaniu zawału)

zmiany elektrokardiograficzne

podwyższony poziom glukozy we krwi

przyspieszone opadanie krwinek (OB)

wzrost liczby leukocytów we krwi obwodowej (zwiększona leukocytoza)

Uk.Oddechowy

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) (ang. COPD Chronic Obstructive Pulmonary Disease, łac. Morbus obturativus pulmonum chronicum) - zespół chorobowy charakteryzujący się postępującym i niecałkowicie odwracalnym ograniczeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe. Ograniczenie to wynika z choroby małych dróg oddechowych i zniszczenia miąższu płucnego (rozedmy) o różnym nasileniu i jest najczęściej związane z nieprawidłową odpowiedzią zapalną ze strony układu oddechowego na szkodliwe pyły i substancje z jakimi chory ma do czynienia w ciągu swojego życia. Najczęstszą przyczyną POChP jest narażenie na dym tytoniowy[1], ale inne czynniki, takie jak substancje drażniące z powietrza oraz stany wrodzone, na przykład niedobór alfa1-antytrypsyny również mogą doprowadzić do rozwinięcia się choroby. W Stanach Zjednoczonych POChP jest czwartą pod względem częstości przyczyną zgonów[2]. Objawy są niespecyficzne, dominuje duszność. Rozpoznanie stawia się na podstawie badania spirometrycznego. Leczenie ma charakter objawowy. POChP jest chorobą nieuleczalną, a wszelkie działania lekarskie mają na celu spowolnienie procesu chorobowego i poprawę komfortu życia pacjenta.

Patogeneza [edytuj]

Rozwój POChP jest związany z lokalną, nieprawidłową reakcją zapalną w tkance płucnej, będącą odpowiedzią organizmu na działanie szkodliwych substancji dostarczanych drogą wziewną i występującą u osób predysponowanych (wiek, czynniki genetyczne i inne wymienione w sekcji czynniki ryzyka). Dochodzi do bezpośredniego uszkodzenia płuc z rozwojem rozedmy i zwłóknieniem drobnych dróg oddechowych, co prowadzi do upośledzenia wymiany gazowej. Objawy [edytuj]

Historyczny podział POChP na podstawie objawówPostać Objawy

pink puffer

"różowy sapacz" niedowaga

duszność

kaszel

częściowa niewydolność oddechowa

(tylko hipoksemia)

brak sinicy

blue bloater

"siny nadymacz" otyłość

niewielka duszność

całkowita niewydolność oddechowa

(hipoksemia z hiperkapnią)

sinica

często serce płucne

Do głównych objawów POChP należy duszność występująca przez kilka miesięcy, a nawet lat. Jest główną przyczyną szukania pomocy lekarskiej przez pacjenta. Początkowo jest obecna tylko przy większym wysiłku, w miarę postępu choroby narasta, występując w spoczynku, utrudniając normalne funkcjonowanie.

Mogą jej towarzyszyć świszczący oddech, uczucie ciasnoty w klatce piersiowej oraz uporczywy, produktywny lub bezproduktywny kaszel[37]. Kaszel ma charakter przewlekły. Jest jednym z pierwszych objawów POChP, zwłaszcza u palaczy tytoniu.moze występować krwioplucie

Zaawansowana POChP może prowadzić do sinicy spowodowanej spadkiem saturacji. Szybki świszczacy oddech , serce płucne

Gruźlica- powszechna i potencjalnie śmiertelna choroba zakaźna, wywoływana przez prątka gruźlicy. Gruźlica dotyczy najczęściej płuc (gruźlica płucna) lecz również może atakować ośrodkowy układ nerwowy, układ limfatyczny, naczynia krwionośne, układ kostno-stawowy, moczowo-płciowy oraz skórę.

Przyczyny [edytuj]

Głównym czynnikiem etiologicznym powodującym TB jest Mycobacterium tuberculosis (M. TB), bakteria aeroby, która dzieli się co 16-20 godzin, znacznie wolniej niż inne bakterie, które rozmnażają się zwykle w niecałą godzinę

Objawy

Ze względu na fazy rozwoju zakażenia prątkiem gruźlicy rozróżnia się gruźlicę pierwotna i popierwotną. W najczęstszej gruźlicy płucnej do jej objawów należą wtedy: ból w klatce piersiowej, krwioplucie oraz produktywny kaszel przewlekający się ponad trzy tygodnie. Do objawów ogólnych zalicza się: gorączkę, dreszcze, nocne poty, ubytek masy ciała, bladość, często także łatwą męczliwość.dezynfekującym.

Zapalenie płuc - stan zapalny miąższu płucnego występujący u ludzi i zwierząt.

Objawy

Przy typowych objawach choroba zaczyna się:

Osłabieniem

bólami mięśni

nagłą wysoką gorączką, która spada po 7-9 dniach

dreszczami

zlewnymi potami

kaszlem, najpierw

bólem klatki piersiowej przy oddychaniu

dusznością o różnym stopniu nasilenia

niekiedy krwiopluciem

UK.POKARMOWY

Choroba refluksowa- schorzenie, polegające na nieprawidłowym cofaniu się kwaśnej treści żołądkowej do przełyku, z powodu niesprawności zwieracza dolnego przełyku

Wśród objawów i powikłań obecnie wyróżnia się:

zespoły przełykowe

typowy zespół refluksowy (zgaga)

zespół bólu w klatce piersiowej

zespoły z uszkodzeniem przełyku

zapalenie przełyku

zwężenie przełyku

przełyk Barretta

gruczolakorak

o ustalonym związku

kaszel

astma oskrzelowa

ubytki zębowe

zapalenie zatok, gardła,przełyku ,zwłóknienie płuc

Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy (- obecność wrzodów trawiennych czyli ubytków w błonie śluzowej żołądka lub dwunastnicy. Występują one najczęściej w dwunastnicy i wtedy stwierdza się częstsze występowanie u mężczyzn. Najczęstszymi przyczynami są: zakażenie Helicobacter pylori i niesteroidowe leki przeciwzapalne. Często występującym i głównym objawem jest ból w nadbrzuszu, jednak czasem przebieg może być skąpo- lub bezobjawowy. Niekiedy objawy są niecharakterystyczne. Gastroskopia jest badaniem diagnostycznym, które ostatecznie rozstrzyga o rozpoznaniu wrzodów.

Objawy

ból zlokalizowany w nadbrzuszu

pieczenie występujące za mostkiem (tzw. zgaga)

nudności, wymioty

kwaśne lub gorzkie odbijanie

brak apetytu

niesmak w ustach

zaparcia na przemian z biegunkami

spadek masy ciała

wzdęcie

czkawka

Choroba Leśniowskiego-Crohna- zapalna choroba jelita o niewyjaśnionej etiologii, zaliczana do grupy nieswoistych zapaleń jelit . Jest to przewlekły, nieswoisty proces zapalny ściany przewodu pokarmowego. Może dotyczyć każdego jego odcinka, lecz najczęściej lokalizuje się w końcowej części jelita cienkiego oraz początkowej jelita grubego. Z tego względu dawniej określane także jako ileitis terminalis.

Etiologia tego schorzenia nie jest znana i nieznana jest również skuteczna metoda wyleczenia.

Początek choroby często jest niecharakterystyczny, o powolnym przebiegu, niekiedy jednak ostry, o dramatycznym przebiegu, z powstawaniem toksycznego rozdęcia okrężnicy

Główne objawy,

przewlekła biegunka (zwykle bez krwi), czasem nocna. W poważnych przypadkach może istnieć potrzeba oddania ponad 20 stolców na dzień[3][4][23];

bóle brzucha (często prawe podbrzusze);

niedrożność jelit;

guzowaty opór w jamie brzusznej;

zmiany okołoodbytniczne (szczelina, przetoka, ropień).

Oprócz tego mogą występować gorączka, spadek masy ciała (wyniszczenie), zahamowanie wzrostu (u dzieci), osłabienie i męczliwość.

Rzadziej występujące objawy pozajelitowe:

skórne - rumień guzowaty (łac. erythema nodosum), piodermia zgorzelinowa,

stawowe,

oczne - episcleritis lub keratoconjunctivitis, uveitis

Marskość wątroby, zwłóknienie wątroby - postępujące włóknienie miąższu wątroby, niszczące strukturę narządu.

Marskość wątroby charakteryzuje się zastępowaniem komórek włóknami tkanki łącznej, które burzą jego prawidłową budowę, doprowadzając do upośledzenia funkcji metabolicznych, utrudnienia odpływu żółci oraz są przyczyną powstania nadciśnienia wrotnego. Przyczynami marskości mogą być toksyny (w tym alkohol), choroby metaboliczne, zakażenie wirusem itp.

Uszkodzenie wątroby jest nieodwracalne, można jednak spowolnić lub zatrzymać postępy zwłóknienia, jeśli rozpocznie się umiejętne leczenie.

Objawy

wyczerpanie;

zmęczenie;

utrata apetytu;

nudności;

osłabienie;

utrata masy ciała;

bóle brzucha;

hypogonadyzm;

ascites - wodobrzusze;

Żółtaczka (icterus) - objaw polegający na zażółceniu skóry, błon śluzowych i białkówki oczu wskutek nagromadzenia się bilirubiny w surowicy krwi i tkankach organizmu. Prawidłowy poziom bilirubiny w surowicy człowieka wynosi 3,4-17 μmol/l.

żółtaczka hemolityczna - spowodowana przyczynami przedwątrobowymi, jako skutek zwiększonej produkcji bilirubiny przez wątrobę wynikającej z masywnego rozpadu krwinek czerwonych lub wchłaniania się rozległego krwiaka śródtkankowego.

żółtaczka miąższowa - spowodowana przyczynami wewnątrzwątrobowymi jako wynik upośledzenia wnikania bilirubiny do wątroby i sprzęgania jej z glukuronianem lub jej wydzielania do żółci (uszkodzenie toksyczne wątroby, wirusowe zapalenie wątroby, marskość wątroby)

W obrębie żółtaczek miąższowych możemy wyróżnić choroby spowodowane wrodzonymi defektami enzymatycznymi przemiany bilirubiny (np. zespół Criglera-Najjara, zespół Gilberta, zespół Dubina-Johnsona)

żółtaczka mechaniczna zwana inaczej zaporową, zastoinową - spowodowana przyczynami pozawątrobowymi jako wynik zwężenia lub zamknięcia dróg żółciowych (kamica, nowotwory), co uniemożliwia prawidłowy spływ żółci do dwunastnicy.

Objawy: żółte zabarwienie białkówki oka, skóry (widoczne u ludzi rasy białej), błon śluzowych, ciemne zabarwienie moczu, w niektórych przypadkach świąd skóry oraz odbarwienie stolca.

---