1.przy sporządzaniu mianowanego roztworu HCl należy:

-odmierzyć dokładną porcję wyjściowego roztworu HCl

2.temperaturę prażenia danego osadu w trakcie analizy wagowej dobiera się mając zasadniczo na uwadze:

-przeprowadzenie osadu w postac tlenku lub innego związku trwałego w temperaturze prażenia

3Do sporządzenia 2 litrów ok. 0,02 mol/l roztworu HCl należy odmierzyć objętośc 36% (m/m) HCl 9d=1,18 g/ml) równą kokoło:

-3,4 ml

4.substancjami wzorcowymi są (traktowane zbiorczo) następujące związki:

-oba ww. zestawy nie spełniają podstawowych tu warunków

5.Preparat Na₂CO₃ pozostawiony na działanie powietrza ulega przemianie do:

-NaHCO₃

6.wartość C*V jest wyrażona w molach, jeśli

-C jest wyrażone w mol/l i V jest wyrażone w litrach

7.boraks Na₂B₄O₇ * 10H₂O można użyć do mianowania:

-roztworu HCl

8.Forma HIn oranżu metylowego (pK₁=8,8) ma barwę czerwoną, a forma In^-1 barwę żółtą. w roztworze wodnym o pH = 3,5

wskaźnik ten ma barwę czerwoną z domieszką pomarańczowej

9.pomiar temperatury wody

wszystkie ww. odpowiedzi są prawidłowe

10.stężenie wskaźnika jest bardzo małe w porównaniu ze stężeniem agalitu

przy miareczkowaniu H3O3 za pomocą NaOH

11.odczyn roztworu utworzonego ze zmieszania jednakowych objętości roztworów Na₃PO₄ (C₁ = 0,01 mol/l) i HCl (C₂ = 0,05 mol/l) jest

kwaśny

12.niezależne od temperatury są:

-ułamek molowy i stężenie molowe [?]

13. kolejne stałe dysocjacji K₁, K₂ i K₃ dla H₃PO₄ są określone wartościami pK₁=2,1; pK₂=7,2; pK₃=12,3 (pK_i = -logK_i). Roztwór utworzony ze zmieszania jednakowych objętości H₃PO₄ (C₁=0,02) i NaOH (C₂=0,05) ma

odczyn alkaliczny

14. Dla C mol/l roztworu CH₃COONa obowiązuje zalezność:

[OH^-] - [H⁺] = [CH₃COOH]

15. w analizie grawimetrycznej żelaza (III) strącanego w postaci wodorotlenku żelaza do próbki przed strąceniem tego osadu dodaje się roztwór HCl w celu:

zakwaszenia próbki [?] lub kontroli przemycia osadu

16. Aby otrzymac około 10% (m/m) roztwór wodny CuSO₄, do 50g CuSO₄ * 5H₂O należy dodać H₂O w ilości mililitrów równej:

288

17. Precyzję pomiarów określa:

rozrzut wyników wokół wartości średniej z pomiarów

18. Precyzję pomiarów najlepiej charakteryzuje wartość

odchylenia standardowego

19. Przy pK_w = 14,0 dla iloczynu jonowego wody (K_w), wartość pH dla C=10⁼⁸ mol/l NaOH wynosi:

nieco powyżej 7

20. Próbkę zważono za pomocą skorodowanych (corrosion) odważników. Rzeczywista masa tej próbki jest

większa od masy zmierzonej

21. przy oznaczani chlorków metodą Mohra, właściwy tej metodzie odczyn roztworu zapewnia obecność:

K₂CrO₄

22. przy oznaczaniu jonów SCN^-1 metodą Volharda, właściwy tej metodzie odczyn roztworu zapewnia obecność

żadna z ww. odpowiedzi nie jest prawdziwa

23. Wodoroftalan potasu można użyć do mianowania roztworu

KOH

24. w butelkach zamykanych korkiem ze szlifem

oba ww. zalecenia nie są słuszne

25. Użycie dużego nadmiaru dimetyloglioksymu (HL) przy strącaniu dimetyloglioksymianu niklu NiL₂ jest niepożądane, gdyż:

oba ww. argumenty są nieprawdziwe

26. Dodatek odczynnika Zimmermanna-Reinhardta przy manganometrycznym oznaczaniu Fe(III) :

zapobiega utlenianiu jonów Cl^-1

27. poprawka na ważenie w próżni wynika:

z ważenia ciał w powietrzu a nie w próżni

28. przechowywanie substancji w eksykatorze ma zasadniczo na celu:

zapewnienie substancji odpowiedniej prężności pary wodnej

29. Użycie częściowo utlenionego KI przy jodometrycznym oznaczaniu Cu⁺²

powoduje dodatni błąd oznaczenia

30. w miareczkowaniu jodometrycznym skrobie dodaje się

pod koniec miareczkowania gdy roztwór miareczkowania jest jasnożółty

31. reakcje zachodzące przy jodometrycznym oznaczaniu jonów Cu⁺² przedstawia równanie:

reakcje przebiegające w tym układzie SA inne od ww.

32. Masę 109g NaOH rozpuszcza się w 100g H₂O w temp. pokojowej z utworzeniem roztworu nasyconego. Gęstość otrzymanego skąd roztworu wynosi 1,51 g/ml. Ilość g stałego NaOH, którą należy (no najmniej) odważyć, by przygotować litr nasyconego roztworu NaOH wynosi:

wynik prawidłowy jest inny niż ww.

33. pierwotną próbkę roztworu H₃PO₄ pobrana do analizy przeniesiono ilościowo do kolby miarowej o objętości 100ml i rozcieńczono woda destylowaną do kreski. po wymieszaniu zawartości kolby pobraną stąd pipetą porcję 25ml roztworu, przeniesiono do erlenmajerki i dodano fenoloftaleinę jako wskaźnik. na miareczkowanie tej porcji zużyto 12,35 ml 0,1072 mol/l NaOH. Masę [g] H₃PO₄ w próbce pierwotnej oblicza się ze wzoru:

10^-3*0,1072*12,35*98 *100/25

34. 1% = 0,01, tj. p% = p/100. Zależność między stężeniem procentowym (p,%), a stęż. molowym (C, mol/l) składnik. w tym roztworze (M=masa molowa X, g/mol), d=gęstość (g/ml) roztworu) wyraża wzór:

p=10*M*C/d

35. Mnożnik x w równaniu 1mol/l = x*1 mmol/l wynosi:

10³

36. Bilans stężeniowy dla C mol/l roztworu Br₂ ma postać:

[HBrO3]…2[Br2]….=2C

37. Bilans ładunkowy dla C mol/l roztworu Br₂ można przedstawić w postaci:

żaden z ww. równań nie jest bilansem ładunkowym

38. odczyn roztworu NaHSO₄ jest

kwaśny

39.Bilanse dla układu otrzymanego po dodaniu v ml C mol/l HCl do V_o ml C_o mol/l NaOH mają postać równą:

[H+1]-[OH-1]…=C [Na+1]=Co

40. w oznaczeniach manganometrycznych nadmiar H₂SO₄

zapobiega wytrącaniu się osadu MnO₂

41. Z wyjściowej próbki zawierającej sól żelaza (III) strącono osad wodorotlenku żelaza. po jego odsączeniu, przemyciu i wyprażeniu, otrzymano preparat o masie m[g]. oznacza to, że masa [g] Fe w próbce wyjściowej wynosi:

m*2M(Fe)/M(Fe₂O₃)

42. Masa [g] próbki stałego jodu I₂, na miareczkowanie której (po rozpuszczeniu w roztworze KI) zużywa się ok.25ml…. mol/l Na₂S₂O₃ wynosi około:

0,31

43. Przy oznaczaniu chlorków metodą Mohra, właściwe tej metodzie środowisko reakcji zapewnia

żadna z ww. opcji odpowiedzi nie jest poprawna

44. Maksymalna liczba protonów możliwa do przyłączenia do formy zadasowej EDTA wynosi

4

------------------------

-------------------

------------------

1. Do miareczkowania roztworu CH3COOH wodorotlenkiem potasu można użyć jako wskaźnik:
b)fenoloftaleinę,

2. Do jodometrycznego oznaczania jonów Cu2+ niezbędny jest następujący zestaw odczynników:
c)roztwory KI i Na2S2O3,

3. Dla C mol/l roztworu CH3COONa obowiązuje zależność:
a)[OH-1]-[H+1]=[CH3COOH]

4. W argentometrycznym oznaczaniu jonów Cl-1 metodą Mohra stosuje się jako wskaźnik roztwór:
d)żaden z ww odczynników

5. Odczynnik Zimmermanna-Reinhardta zapobiega:
c)utlenieniu Cl-1 pod wpływem MnO4-1

6. W skład odczynnika Z-R nie wchodzi:
b)SnCl2,

7. Suma wspołczynników stechiometrycznych w reakcji Cu+2 + I-1 = CuI + I3-1 wynosi:
c)10

8. Zależne od temperatury jest:

a)stężenie molowe mol/l (lub tylko to ale po analizie stwierdzam ze wszystkie 3 sa poprawne)

9. W oznaczeniach manganometrycznych nadmiar H2SO4:
b)zapobiega redukcji MnO4-1 do MnO2

------------

10. Użycie dużego nadmiaru dimetyloglioksymu HL przy ilościowym strącaniu osadu NiL2:
b)jest niewskazane

11. Pierwotną próbkę roztworu H3PO4 pobraną do analizy przeniesiono ilościowo do kolby miarowej o objętości 100 ml i rozcieńczono wodą destylowaną do kreski. Po wymieszaniu zawartości kolby, pobrano stąd pipetą porcję 25 ml roztworu, przeniesiono ją do erlenmajerki i dodano fenoloftaleinę jako wskaźnik. Na zmiareczkowanie tej porcji zużyto 12.35 ml 0.1072mol/l NaOH. Masę g H3PO4 w próbce pierwotnej oblicza się ze wzoru:
b)0,001x0,1072x12,35xM(H3PO4)/2 x100/25

12. Z wyjściowej próbki badanej strącono osad wodorotlenku żelaza(III). Po jego odsączeniu, przemyciu i wyprażeniu otrzymano preparat o masie m. Wynika stąd, że masa Fe w wyjściowej próbce wynosi:
b)2xmxM(Fe)/M(Fe2O3) bo z tego rownanka wynika m = n/M a razy 2 bo w mianowniku mamy 2 Fe

13. Masa g próbki stałego jodu I2 na zmiareczkowanie której(po rozpuszczeniu w roztworze KI) zużywa się ok 25ml 0,1mol/l Na2S2O3 wynosi około:
b)0,32( m= (VNa * CNa * MI2)/(2*1000) )

14. Strumień gazu ochronnego nie znajduje zastosowania w:
a)ICP-MS i ICP-AES

15. W AAS, płomień lub kuweta grafitowa pełni zasadniczo rolę ośrodka przeprowadzającego atomy analitu w stan:
a)wolnych rodników i jonów

16. Stałą k we wzorze Faraday'a m=kQ między masą m metalu Me o masie molowej M a ładunkiem Q związanym z reakcją Me???? Okresla wartosc liczbowa wyrazenia
b)M/uF

17. Wskaż poprawny schemat urządenia do absorpcyjnej spektrometrii atomowej:
a)HCL-AT-M-D-R
gdzie AT atomizer D detektor HCL lampa z katodą wnękową M monochromator R rejestrator

18. Długość fali 250nm promieniowania elektromagnetycznego odpowiada liczba falowa [cm-1] równa:
c)2,5x10^5 --> na tescie mi to sie wydaje ze jest do 4 ale z obliczen wychodzi do 5 :D

19. Długości fali 300nm promieniowania elektromagnetycznego odpowiada częstość drgań [Hz=s-1] równa:
b)10^9 MHz

20. W miareczkowaniu konduktometrycznym stosuje się:
c)źródło prądu przemiennego

21. Aby otrzymać 10% (m/m) roztwór CuSO₄ do 50g CuSO₄x5H₂O należy dodać H2O w ilości g:
c)288

22. Przyjąć pKw=14,0. Wartość pH dla C=10mol/l NaOH Wynosi:
c)nieco powyzej 7

23. Użycie częsciowo utlenionego KI przy jodometrycznym oznaczaniu Cu+2:
a)powoduje dodatni błąd oznaczenia

24. W miareczkowaniach jodometrycznych skrobię dodaje się:
b)pod koniec miareczkowania, gdy roztwór miareczkowany jest jasnożółty

25. Współczynnik x w równaniu kmol/l = x mmol/m^3 wynosi:
10^9

26. BaSO4 (pK 9,97) i BaCO3 (pK 8) sa solami o tej samej stechiometrii. Latwiej rozpuszczalny w HNO3 jest :
c)BaCO3 poniewaz stezenie CO3-2 w srodowisku kwasnym znacznie maleje ale na 100% pewna nie jestem

27) liczba gramów Na2CO3(M=masa molowa Na2CO3 g/mol) które należy odważyć by do jego miareczkowania wobec oranżu metylowego (pH = 4.4 ) zużyć ok. 20 ml 0,1 mol/l HCl wynosi ok.:

b) M/1000

28) 1,16 g glioksynianu(M=116g/mol) znajduje się w 100 ml alkoholowego r-r. ilość ml tego r-r potrzebna do ilościowego wytracenia niklu w próbce zawierającej 0,0118g ni (M=59 g/mol) wynosi nieco ponad

b)4 ml

29) do próbki badanego r-r NaCl dodano nieco (?) K2CrO4 i ogrzaną mieszaninę miareczkowano 22.05 ml 0,1054mol/l r-r Ag NO3(metoda Mohra) masce m(g) jonów chlorkowych w badanej próbce wynosi :

a)0.001x0.1054x22.05x35,45

30) do miareczkowania 0.252 g H2C2O4(M=126g/mol) w środowisku kwaśnym (H2SO4) zużyto 20 ml C[mol/l] r-r KMnO4. Stężenie C r-r KMnO4 wynosi

c)0,04

31) stężenie jonowe Ca(2+) w wodzie wynosi 10 ppm, 1 ppm odpowiada 1 części wagowej X na 10^8 części wagowych r-r. M Ca=40g/mol. Wynika stąd, że przybliżona wartość stężenia wapnia wynosi

d) dwie z ww odpowiedzi są poprawne

32) H2O2 pełni w reakcji redoks

c) utleniacza lub reduktora zależnie od przypadku

33) wartość CV jest wyrażona w mmol jeżeli

d) dwie z ww odpowiedzi są poprawne

34) krzywa miareczkowania Vo ml Co mol/l NaOH za pomocą Vml C mol/l HNO3 jest wykresem zależności wyrażonej wzorem:

d

35) przy miareczkowaniu Vo=100ml Co= 0,01 mol/l NaOH wartość ułamka miareczkowania fi przy pH=5.1 wynosi C = 0,1 mol/l

c) 0,999984

36) gęstość 36%(m/m) r-ru HCl wynosi 1,18 g/ ml w 100 ml tego r-r znajduje się ok.

b) 42,5g

37) maksymalna liczba protonów możliwych do przyłączenia się do zasadowej formy L-4 kwasu EDTA wynosi

c)6

38) punkt zobojętniania r-r kwasu octowego (pH = 4,65) za pomoc r-ru kwasu NaOH przypada dla

c).7

39)Na2CO3 można otrzymać

a) po usunięciu wody z NaHCO3 przez wysuszenie w suszarce w temp (nie wiem jakiej)
2 NaHCO₃ → Na₂CO₃ + H₂O + CO₂

40)stężeniu 0,01 mol/ml odpowiada

a) 10 mol/l

41. Suma współczynników stechiometrycznych uzupełnionego (za pomocą H⁺ i H₂O) i uzgodnionego równania reakcji H₂O₂ + MnO₄^- = O₂ + Mn²⁺

c)28

42. Współczynnik K w równości: mmol/ml = K * mol/l wynosi:

c)1

43. W celu sporządzenia 100ml 0,1 mol/l roztworu CuSO₄ należy odważyć:

d) obie w/w odpowiedzi (a, b) są prawidłowe

44. Do rozpuszczenia CaCO₃ można użyć:

d)dwa z w/w odczynników

45. Jony Ag⁺ tworzą żółty osad Ag₂SiO₃. Po dodaniu roztworu HNO₃ tworzy się biały galaretowaty osad wskutek:

c) strącenia się krzemionki SiO₂*H₂O

46. Objętość V pipety obliczona w wyniku kalibracji ma postać

, gdzie:

c) m1 jest masą naczynia, m2- masą naczynia z wodą, d- gęstością H₂O

47. Przy kalibracji pipety, jako zbiornik wylanej z niej wody można użyć naczynie

a) całkowicie suche

48. Niech d₁- średnica wąskiej części pipety, d₂- średnica środkowej części pipety, d₃- średnica biurety (d₁, d₂, d₃ s a wyrażone w cm³); B_p- błąd w określeniu objętości za pomocą bpipety. B_b- błąd w określeniu za pomocą biurety. Przy założeniu jednakowego błędu popełnionego przy odczycie wysokości słupka cieczy, wartości B_p/B_b wynosi:

c)(d₂/d₃)

49. Przy oznaczaniu wilgotności próbki należy

a) zważyć masę próbki przed i po osuszeniu

50. Pobraną do analizy próbkę zawierającą składnik X, przeniesiono ilościowo ze zlewki (przelanie roztworu i opłukanie zlewki) do kolby o objętości V_k.

Po uzupełnieniu wodą destylowaną do kreski i dokładnym wymieszaniu zawartości kolby, pobrano z niej pipetą V_p ml roztworu do analizy. W wyniku tej analizy określono ilość m gramów składnika. Masa składnika X w wejściowej próbce wynosi:

c)m*V_k/V_p

51. Wzrost rozpuszczalności wodorotlenku Me(OH), w zakresie wysokich pH jest uwarunkowany w najogólniejszym przypadku

c) Wartością jego iloczynu rozpuszczalności

52. Obciążona waga równoramienna jest w równowadze jeśli są jednakowe:

c) siły nacisku na szalki wagi

53. Pobraną do analizy próbkę zawierającą składnik X przeniesiono ilościowo ze zlewki (przelanie roztworu i opłukanie zlewki) do kolby o objętości V_k.

d) żaden z powyższych wzorów nie jest prawidłowy

54. Suszenie osadu w analizie wagowej ma zazwyczaj na celu:

c) usunięcie wody lub innego rozpuszczalnika pozostałego w osadzie po jego przemyciu (jako wilgoci)

55. (zad 209 z ksiązki)Dobór temperatury przy prażeniu danego osadu w trakcie analizy wagowej jest dokonywany pod kątem:

b) przeprowadzenia tego osadu w postać tlenku

56. (zad 205 z ksiązki) W wyrażeniu na iloczyn rozpuszczalności K= [Zn⁺²][OH^-]² wodorotlenku cynku występują:

d) żadne z powyższych stwierdzeń nie jest prawidłowe

57. Iloczyn rozpuszczalności Zn(OH)₂ wynosi K = 10^-16, iloczyn jonowy wody K= 10^-14. W roztworze wodnym gdzie [Zn⁺²] = 0,01 mol/l, pH = 5, osad ten

d) nie strąca się, gdyż 0,01*(10^-6)>K

58. (210 z książki) Przechowywanie osadu w eksykatorze ma zasadniczo na celu

c) zapewniające odpowiedniej prężności pary wodnej

59. Przed ilościowym strąceniem żelaza z roztworu Fe₂(SO₄)₃ w postaci wodorotlenku żelazawego do próbki należy dodać:

c) kwas solny, HCl

60. Do grawimetrycznej analizy próbki tlenku żelazowo- żelazawego należy przygotować zestaw roztworów wodnych następujących substancji:

c) NH₃, H₂O₂, AgNO₃, HCl

61. (219 z ksiązki)Przy ilościowym strąceniu osadu soli Me_nL_u (n=/u) przez dodanie odczynnika strącającego do roztworu zawierającego strącany składnik

d) ilość mmoli dodanego odczynnika strącającego powinna być większa od wynikającej ze stechiometrii tworzącego się osadu

62.Dimetyloglioksymian niklu (NiL₂) strąca się ilościowo z roztworu soli niklu

d) obie w/w odpowiedzi (a, b) są nieprawidłowe

63. Próbka o objętości V_o cm³zawiera NiCl₂ (C_o mol/l) w buforze amoniakalnym. Objętość V cm³ C mol/l dwumetyloglioksymu IIL, dodanego w ilości zapewniającej stężenie niezwiązanych osad form dimetyloglioksymu w powstałym roztworze równe c mol/l, wynosi (przy założeniu że objętość roztworu równa jest V_o, V

a) (2C₀ + c)V_o/(C-c)

2

---