MARKETING JAKO:
I. Funkcja pomocnicza wspomagająca sprzedaż
FUNKCJE HANDLU WEDŁUG Z. ZAKRZEWSKIEGO:
1.Uzagadnianie struktury rodzajowej towarów, która jest w układzie początkowym i końcowym najczęściej różna.
2.Kierowanie ruchem towarów w czasie (dostosowanie sezonowej produkcji do stałego popytu i na odwrót).
3.Kierowanie ruchem towarów i przestrzeni (uzgadnianie rejonów produkcji z rejonami konsumpcji).
4.Ksztaltowanie pojedynczej partii towaru.
5.Kształtowanie struktury asortymentowej towarów.
FUNKCJONOWANIE HANDLU WG. J. DIETLA:
1.Funkcja dystrybucyjna - wyraża się do zawarcia umowy kupna-sprzedaży
2.Funkcja tworzenia różnych użyteczności dla pośrednich i końcowych odbiorców oraz dostawców
3.Funkcja zabezpieczenia i kontroli zapasów towarowych
4.Funkacja informacyjna handlu
5.Funkcja pobudzania popytu poprzez aktywne oddziaływanie na rynek
6.Funkcja redystrybucji dochodu społecznego
7.Funcja wzrostotwórcza i cywilizacyjno-kulturowa handlu
PRODUKT MARKETINGOWY
Jest to suma użyteczności dla klienta:
-użyteczność formy
-użyteczność miejsca, czasu
-użyteczność posiadania.
POJECIE MARKETINGU OBEJMUJE TRZY ASPEKTY:
1.Marketing jako forma myślenia i działania na rynku - jest to aspekt koncepcyjny.
2. Marketing jako zintegrowany system instrumentów i narzędzi marketingowych tworzących tzw. marketing mix (produkt, promocja, dystrybucja, cena).
3.Marketing jako jedna z funkcji zarządzania przedsiębiorstwem - marketing tworzący podstawę informacyjną dla potrzeb podejmowania decyzji marketingowych. Występuje dopiero wtedy gdy przedsiębiorstwo ma problem ze sprzedażą (w większości przedsiębiorstw). Występuje dopiero w trudnej sytuacji ponieważ to bardzo kosztowne.
MARKETING ZINDYWIDUALIZOWANY
Przygotowujemy strategię dla jednej osoby np. sprzedaż funduszy emerytalnych.
II. Marchandising
MARCHANDISING
Jest to marketing handlowy. O ile marketing można było utożsamiać z „urynkowieniem” produktu o tyle w przedsiębiorstwach chodzi o „uhandlowienie” produktu (stworzenie wartości handlowej).
MARCHANDISING DYNAMICZNY
Są to współcześnie kształtujące się koncepcje planowania i zarządzanie strategiczne średnimi i dużymi przedsiębiorstwami handlowymi w zmieniających się warunkach rynkowych .
MARKETING HANDLOWY
Można zrozumieć jako system działań skierowanych na pojedyncze produkty, w których integratorem jest przedsiębiorstwo handlowe zlecające produkcję pod kątem własnym strategii rynkowych (marchandisungowych). W tym kontekście słowo marchandising stosujemy w stosunku do planowania i kształtowania usługi handlowej pod względem jej treści, formy, miejsca, ilości, czasu, jakości i cen.
MARCHANDISING W UJĘCIU INSTRUMENTALNYM
Oznacza kontrolowanie poziomu wyników ekonomicznych w firmie handlowej dzięki celowemu i zintegrowanemu kształtowaniu usługi handlowej wobec odbiorców jak i wobec dostawców przy wykorzystaniu następujących narzędzi tworzących marchandising mix:
-przy wykorzystaniu towaru kompleksowego rozumianego jako określoną ofertę wraz z zestawem usług związanych z towarem bądź nabywanych dodatkowo
-marżę rozumiemy jako ceny usługi handlowej a zarazem instrumentu wpływającego na cenę towaru i transakcje.
III. Komunikacja
Łączy się z komunikacją dostawców i odbiorców
IV. Technologia
Łączy się z logistyką i sposobem procesu sprzedaży.
DYSTRYBUCJA
1.zbiór działań i decyzji związanych z udostępnieniem wytworzonego produktu w miejscu i czasie odpowiadającym potrzebom nabywców.
2.zorientowana na osiągnięcie zysku działalność obejmująca planowanie, organizację i kontrolę sposobu rozmieszczania gotowych produktów na rynku i oferowania ich do sprzedaży.
Działania dystrybucyjne są koniecznymi elementami tworzenia ofert rynkowych, ponieważ nabywcy zwykle wymagają, aby produkty były dla nich dostępne w znacznie większej ilości miejsc, niż ilość miejsc, w których te produkty są wytwarzane.
STRUKTURA DYSTRYBUCJI
Kanały dystrybucji:
-rodzaj, struktura, liczba
-współuczestnicy kanału
-instytucje wspomagające przepływ strumieni rynkowych.
Dystrybucja fizyczna:
-obsługa zamówień
-transport
-utrzymywanie magazynów
-utrzymywanie zapasów.
KANAŁ DYSTRYBUCJI
1.ujecie tradycyjne-kombinacja pośredników rynkowych używanych przez producenta w działaniu zmierzającym do udostępnienia produktu ostatecznym nabywcom;
2.ujecie podmiotowe-zbiór wzajemnie zależnych organizacji współuczestniczących w procesie dostarczania produktu i usługi do konsumenta lub użytkownika;
3.ujecie funkcjonalne-łańcuch kolejnych ogniw (instytucji i osób), za pośrednictwem których następuje przepływ jednego lub większej liczby strumieni (informacje, negocjacje, zamówienia, promocja, produkty, płatności) związanych z działalnością marketingową.
Kanały konwencjonalne tworzą instytucjonalnie wyodrębnione podmioty (producenci, hurtownicy, detaliści, agenci). Każdy z nich działa autonomicznie, samodzielnie dąży do maksymalizacji swoich zysków, prowadząc w tym celu agresywne negocjacje. Jest to zbiór wyodrębnionych rynków cząstkowych, wyrażających stosunki wymienne między podmiotami działającymi na różnorakich szczeblach kanału.
Kanały zintegrowane pionowo stanowią jednolity, profesjonalnie zarządzany system, zorganizowany w celu wykorzystania efektów synergii. Stopień integracji podmiotów tworzących te kanały bywa w praktyce mocno zróżnicowany - od uznania nadrzędności jednej z firm nad pozostałymi po łączenie kapitału firm działających na różnych szczeblach kanału.
Kanały korporacyjne (własne) powstają w wyniku łączenia kolejnych szczebli kanału: produkcji, hurtu, detalu w ramach jednej organizacji. Oznacza to ekonomiczne i prawne podporządkowanie jednemu kierownictwu.
Kanały kontraktowe powstają na podstawie umów zawieranych przez firmy niezależnie działające na różnych szczeblach kanału dystrybucji. Umowy określają zakres kooperacji podejmowanej przez firmy w celu osiągnięcia oszczędności i (lub) sprzedaży produktu większej niż możliwa do zrealizowania w pojedynczym działaniu.
Kanały administrowane powstają w wyniku uznania nadrzędności ekonomicznej lub administracyjnej jednego uczestnika kanału (integratora) nad pozostałymi. Wszystkie wchodzące w skład takiego kanału firmy pozostają niezależne i samodzielne w swoim działaniu, godzą się jednak na uwzględnienie w swoich celach, oprócz własnej orientacji, interesów pozostałych członków kanału.
DEFINICJE USŁUG:
1.Usługa (wg. A. Payne) jest każda czynność zawierająca w sobie element niematerialności, która polega na oddziaływaniu na klienta lub przedmioty bądź nieruchomości znajdujące się w jego posiadaniu, a która nie powoduje przeniesienia prawa własności. Przeniesienie prawa własności może jednak nastąpić, a świadczenie usługi może być również związane z dobrem materialnym.
2.Usługą (wg. J. Mazura) jest działalność służąca zaspokojeniu potrzeb ludzkich, która nie znajduje żadnego ucieleśnienia w nowych dobrach materialnych.
PIĘĆ KATEGORII OFERT SKŁADANYCH KLIENTOWI WEDŁUG PH. KOTLERA
1.Czysty produkt np. sól;
2.Produkt z usłagami towarzyszącymi np. samochody;
3.Hybryda np. restauracja;
4.Usługa podstawowa z towarzyszącymi jej produktami i usługami o mniejszym znaczeniu np. przelot samolotem;
5.Czysta usługa np. odpłatne pilnowanie dzieci.
CECHY USŁUG:
1.niematerialność-usługi są w większości przypadków nie związane z wytwarzaniem dóbr materialnych;
2.różnorodność-usługi są niejednolite, niestandardowe i bardzo urozmaicone;
3.nierozdzielność-usługi są świadczone przez usługodawcę i jednocześnie konsumowane przez klienta;
4.nietrwałość-nie ma możliwości magazynowania usług.
Usługi wykazują jedynie tendencję do niematerialności, nierozdzielności, różnorodności i nietrwałości.
KONSEKWENCJE NIEMATERIALNOŚCI USŁUG:
1.nie można chronić usług przez patenty;
2.usługi nie mogą być magazynowane;
3.nie można pokazywać bezpośrednio usług w ramach aktywizacji sprzedaży;
4.trudno znaleźć podstawę do kształtowania cen inną niż ceny usług konkurencyjnych;
5.trudno poddać próbie i wstępnej ocenie projekt usługi;
6.często wartość usługi nie jest możliwa do oceny przez konsumenta przed jej zakupem.
PRZYKŁADOWE KRYTERIA KLASYFIKACJI USŁUG
•rodzaj usługi;
•rodzaj sprzedającego usługę;
•charakter zapotrzebowania;
•wynajem a wejście w stan posiadania;
•stopień niematerialności;
•motywy zakupu;
•stopień wykorzystania sprzętu a stopień wykorzystania ludzi;
•częstotliwość kontaktów z klientem;
•warunki dostarczenia usługi;
•stopień w jakim usługę wykonano na zamówienie indywidualne;
•pracochłonność.
SRATEGIA MARKETINGU MIX W DZIEDZINIE USŁUG:
PRODUKT - USŁUGA:
-marka handlowa;
-usługi posprzedażowe;
-materialne środki korzystania z usług;
-dodatkowa oferta wysyłkowa;
-podstawowa oferta usługowa.
CENA USŁUGI:
-cena jako zachęta do zakupu usługi;
-poziom cen i jego zróżnicowanie;
-formuły ustalania.
DYSTRYBUCJA USŁUG:
-nowe metody dystrybucji usług;
-sieć usługowa;
kanały dystrybucji w usługach.
PROMOCJA USŁUG:
-sprzedaż osobista;
-reklama;
-promocja dodatkowa.
PERSONEL OBSŁUGOWY:
-systemy oceny;
-systemy szkolenia;
-system motywacji;
-system doboru personelu;
-predyspozycja indywidualna.
MARCHANDISING
Proces obejmujący zakup, zarządzanie zapasami towarów oraz wystawę asortymentu towarów, których sukcesywna sprzedaż pozwoli osiągnąć przedsiębiorstwu cele marketingowe. Zespół działań promocyjnych stosowanych w punkcie w punkcie sprzedaży detalicznej: opakowanie, sposób prezentacji towarów, często za pomocą specjalnych urządzeń, np. stelaży reklamowych, rozdawanie próbek i gadżetów reklamowych, rozplanowanie sali sprzedażowej i rozmieszczenie w niej asortymentu towarów, konkursy, degustacje, wykorzystanie cen jako środka promocji (np. przeceny).
MARCHANDISING
Zintegrowany system działań przedsiębiorstwa handlowego w zakresie planowania i kształtowania usługi handlowej pod względem:
treści, formy, miejsca, ilości, czasu, jakości, ceny.
INSTRUMENTY MARCHANDISINGU:
TOWAR-określona oferta asortymentowa wraz z zestawem usług
MARŻA-składnik ceny usługi handlowej i jednocześnie komponent powiązany z cenami towarów i procesami transakcyjnymi. Może przybierać formę marży hurtowej, marży detalicznej, przeceny, bonifikat.
PROMOCJA-obejmuje metody i środki komunikowania się z kontrahentami (image, szyld, akcje sprzedażowe, sprzedaż osobista, marchandising wizualny).
TECHNOLOGIA-określona metoda sprzedaży.
CELE PRODUCENTÓW I POŚREDNIKÓW:
CELE PRODUCENTÓW
-zysk
-dotarcie do określonej grupy nabywców
-promocja produktu
-szybki dopływ pieniędzy ze sprzedaży
-produkcja i sprzedaż w dużych ilościach
CELE POŚREDNIKÓW
-marża
-wyłączność sprzedaży
-promocja własnej marki
-kredyt
-oferowanie produktów dobrze się sprzedających
FORMY PODMIOTOWE (OGNIWA) OBROTU TOWAROWEGO:
ZBYT-sprzedaż własnych wyrobów przez producentów lub przez organizacje działające w ich imieniu
SKUP-nabywanie od producentów określonych dóbr (często produktów rolnych) w celu dalszej odsprzedaży lub przetworzenia
HURT-dokonywanie zakupu towarów od producentów (np. drogą skupu lub zbytu) albo z importu w celu dalszej odsprzedaży, głównie przedsiębiorstwom handlu detalicznego, zakładom przemysłowym, konsumentom zbiorowym, gastronomii oraz w mniejszym stopniu nabywcom indywidualnym
DETAL-zaopatrywanie w towary nabywców indywidualnych. W detalu weryfikuje się towar i całą działalność poprzednich ogniw obrotu towarowego.
RODZAJE PRZEDSIĘBIORSTW HANDLOWYCH - FORMA WŁASNOŚCI
-przedsiębiorstwa państwowe
-przed. prywatne
-spółki
-spółdzielnie
-pozostałe np. zakłady fundacji
-zakłady osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą
REALIZOWANE FUNKCJE W OBROCIE TOWAROWYM
-przedsiębiorstwa zbytu
-przed. hurtowe
-przed. detaliczne
-przed, realizujące zespół funkcji np. hurtowo-detaliczne
PRZEDMIOT DZIAŁANIA (ASORTYMENT)
-branżowe
-wielobranżowe
-specjalistyczne
-uniwersalne
WIEKOŚĆ
-przedsiębiorstwa jednozakładowe
-przedsiębiorstwa wielozakładowe
TEREN DZIAŁANIA
-przed. o lokalnym zasięgu działania
-przed. ogólnopolskie
-przed. międzynarodowe
HANDEL-ZAWODOWE POŚREDNICZENIE W OBROCIE DOBRAMI MATERIALNYMI
HANDEL SENSU LARGO - obejmuje czynności związane z realizacją wymiany, na ogół towarowo-pieniężnej
HANDEL SENSU STRICTE - obejmuje czynności związane z realizacją wymiany, ale wykonywane przez wyspecjalizowane w tej wymianie instytucje
CECHAMI PRZEDSIEBIORSTW HANDLOWYCH ODRÓŻNIAJĄCYMI JE OD INNYCH UCZESTNIKÓW RYNKU JEST ICH ODREBNOŚĆ:
-organizacyjna
-terytorialna
-branżowa (przedmiotowa)
-majątkowa (ekonomiczna)
-prawna
DETERMINANTY LOKALIZACJI SIECI HANDLOWEJ
Czynniki demograficzne
-liczba ludności
-gęstość zaludnienia
-zróżnicowanie ludności według wieku i płci
-liczba i wielkość gospodarstw domowych
czynniki ekonomiczne
-poziom i dynamika wzrostu dochodów nabywców
-popyt potencjalny i efektywny
-style życia i konsumpcji
-stopa bezrobocia
czynniki związane z konkurencją
-natężenie konkurencji bezpośredniej i pośredniej
-szanse i zagrożenia wynikające z lokalizacji obok renomowanego konkurenta
-strategie stosowane przez lokalnych konkurentów
czynniki transportowe
-poziom i dynamika rozwoju transportu publicznego
-stopień zmotoryzowania segmentu docelowego
-dogodna lokalizacja i dostępność parkingów
-dostępność środków transportu dla dostawców
czynniki finansowe
-ceny gruntów nieruchomości
-koszty leasingu, wykupu koncesji
-koszty budowy i modernizacji obiektów
czynniki urbanizacyjne
-wielkość aglomeracji
-plany przestrzennego zagospodarowania terenu
-rodzaj zabudowy
METODY ZDOBYWANIA PRZEWAGI KONKURENCYJNEJ PRZEZ PRZEDSIEBIORSTWO HANDLOWE
PRZEWAGA OPARTA NA ZEWNĘTRZNYCH RELACJACH FIRMY
Kontakty z klientami
-lojalność klientów
-image firmy
Prawo
-przepisy prawne uniemożliwiające wejście na rynek innych konkurentów
-korzyści podatkowe
Położenie
-lokalizacja sklepu
-dogodność dojazdu
-możliwość zaparkowania pojazdu
PRZEWAGA OPARTA NA DZIAŁANIACH EWENĘTRZNYCH FIRMY
Zarządzanie towarem
-lepsze kontakty z dostawcami towarów
-prawo do wyłącznej sprzedaży towarów
-niskie koszty
-duży wybór towarów
-niskie ceny
-lepsza reklama
Działalność sklepu
-lepsze usługi
-atrakcyjniejszy wygląd
-lepsze zabezpieczenia przed kradzieżami
-lepsze stosunki między pracownikami
System kontroli sklepu
-lepszy system informacji
-efektywniejszy system kontroli
FRANCHSING
Biorca (franczyzant) prowadzi działalność - na którą uzyskał licencję - samodzielnie, ale według wskazówek i pod kontrolą dawcy (franczyzer).
Wytworzone towary (usługi) franczyzant sprzedaje zgodnie ze strategią określoną przez dawcę i pod jego znakiem firmowym. Forma franchsingu jest często stosowana w handlu samochodami, paliwami płynnymi (stacje benzynowe), a także w sprzedaży usług hotelowych i restauracyjnych.
CECHY FRANCHISINGU:
-biorca jest samodzielny pod względem prawnym,
-biorca prowadzi działalność według wskazówek i pod kontrolą dawcy,
-strategię marketingową określa dawca,
-sprzedaż odbywa się pod znakiem dawcy,
-dawca uczestniczy w kampanii reklamowej towarów,
-biorca ma wyznaczony obszar zbytu,
-biorcę obowiązuje zakaz sprzedaży towarów konkurencyjnych wobec towarów objętych umową,
-biorca może zawierać umowy franchsingu z wieloma partnerami, ale tylko w zakresie towarów, które ze sobą nie konkurują,
-dawca udziela biorcy kredytu na wyposażenie przedsiebiorstwa.
UWARUNKOWANIA WEJŚCIA DO SYSTEMU FRANCHISINGOWEGO
-akceptacja znaczącej zależności od dostawcy,
-poddanie się ścisłej kontroli działania przez dawcę,
-kosztowne wejście do systemu i wnoszenie stałych opłat z tytułu uczestnictwa,
-akceptacja ryzyka, że system może przejąć inna firma, z niekorzystnymi dla biorcy warunkami,
-akceptacja dużych i wysokich kosztów ewentualnego wyjścia z systemu.
CECHY ASORTYMENTU PRODUKTÓW
-głębokość (liczba odmian produktów w danej linii) płytka (mały wybór) a szerokość (liczba linii produktów) wąska - 300-400 homogenicznych produktów (np. mały sklepik)
-głęboki (duży wybór) i wąski - 1000-5000 homogenicznych produktów np. specjalistyczna księgarnia
-płytki i szeroki - 7000-10000 heterogenicznych produktów np. supermarket
-głęboki i szeroki - 10000-300000 heterogenicznych produktów np. hipermarket.
CECHY ASORTYMENTU
Szeroki i głęboki
Zalety:
-pojemny rynek
-intensywny nurt nabywców
-lojalność i zadowolenie nabywców
-wygoda zakupu
-pełny wybór
Wady:
-kapitałochłonność
-brak sprecyzowanego image
-mała intensywność obrotów na 1 artykuł
-archaiczność
Szeroki i płytki
Zalety:
-pojemny rynek
-intensywny nurt nabywców
-mniej kosztowny niż wariant 1
-wygoda zakupu
-zadowolenie większości nabywców
Wady:
-ograniczona rozmaitość
-rozczarowanie części klientów
-słabo zarysowany image
-umiarkowana lojalność klientów
-mała intensywność obrotów na 1 artykuł
Wąski i głęboki
Zalety:
-image specjalisty
-pełny wybór
-lojalność i zadowolenie nabywców
-mniej kosztowny niż wariant 1
-kompletność usługi
Wady:
-ograniczona rozmaitość
-ograniczony rynek
-ograniczony nurt nabywców
Wąski i płytki:
Zalety:
-niska kapitałochłonność
-przejrzystość
-jednorodne kryterium wyboru
-intensywny obrót na 1 artykuł
Wady:
-ograniczona rozmaitość
-ograniczony nurt nabywców
-ograniczony rynek
-ograniczona lojalność klientów
-ograniczona kompetencja sprzedawcy.
KLASYFIKACJA FORM ORGANIZACYJNYCH DETALU
Forma organizacyjno-prawna : przedsiębiorstwa jednozakładowe (sklep), przed. wielozakładowe, przed. franchisigowe.
Stopień powiązań z innymi przedsiębiorstwami w kanale dystrybucji: niezależni detaliści, dobrowolne zrzeszenia detalistów, przedsiębiorstwa zintegrowane pionowo.
Wielkość przedsiębiorstwa określona przez liczbę pracowników, wielkość sprzedaży, liczbę placówek itp.: przedsiębiorstwa małe, średnie i duże.
Rodzaj prowadzonego asortymentu: przedsiębiorstwa wielobranżowe, jednobranżowe i wyspecjalizowane.
Ceny w stosunku do średnich na rynku: przedsiębiorstwa stosujące ceny wysoki, średnie i dyskontowe.
Metody nawiązywania kontaktów z nabywcami: przedsiębiorstwa prowadzące działalność w stałych punktach sprzedaży lub z pominięciem stałych punktów sprzedaży.
Formy sprzedaży: przedsiębiorstwa obsługujące nabywców w systemie sprzedaży tradycyjnej, preselekcyjnej, samoobsługowej, wysyłkowej, stanowiącym kombinację ww. form
Zakres świadczonych usług: przedsiębiorstwa o podstawowym zakresie usług i o szerokim zakresie usług.
Lokalizacja: przedsiębiorstwa prowadzące działalność w sieci skoncentrowanej (np. centrum handlowe) oraz w sieci rozproszonej.
KOORDYNACYJE I ORAGNIZACYJEN FUNKCJE HANDLU
Funkcje koordynacyjne:
-zbieranie i przekazywanie informacji o popycie
-pomoc w nawiązywaniu kontaktów producenta z odbiorcami na rynku
-uzgadnianie decyzji o wielkości produkcji i jej rozmieszczaniu na rynku
-promocja dotycząca produktów lub firmy
-zawieranie transakcji kupna-sprzedaży
Funkcje organizacyjne:
-czynności transportowe
-magazynowanie
-przerób handlowy
-przekształcanie asortymentu produkcyjnego w handlowy
sprzedaż produktów pośrednikom i ostatecznym odbiorcom (konsumentom)
CZYNNIKI KREUJĄCE ATMOSFERĘ SPRZEDAŻY
-dekoracja wnętrza
-muzyka
-kolorystyka wnętrza
-specjalne ekspozycje
-zapach
-oświetlenie
ZAGOSPODAROWANIE PRZESTRZENI SPRZEDAZOWEJ WYMAGA WYKORZYSTANIA WIEDZY O:
Oferowanych produktach:
-pozycja jakościowa produktu
-pozycja cenowa produktu
-siła marki produktu
-szybkość rotacji produktu
-osiągany zysk.
Sposobach podejmowania decyzji zakupu i zachowaniach konsumentów:
-reguły „przyciągania” wzroku klienta
-reguły prezentacji towaru na półkach.
OPTYMALNE ZAGOSPODAROWANIE POWIERZCHNI SKLEPU:
Działania marchandisingowe dotyczą:
-rozmieszczenia towarów na półkach
-tworzenia specjalnych ekspozycji
-sterowania ruchem nabywców
-zagospodarowania powierzchni sklepu.
KIEROWANIE RUCHEM KLIENTÓW
-Wejście powinno znajdować się po prawej stronie tak ,aby ruch w sklepie odbywał się w kierunku przeciwnym do ruch wskazówek zegara, klienci mają większą skłonność do patrzenia w prawo niż w lewo („zasada prawej ręki”)
-Klienci chodzą głównie po obrzeżach sklepu, unikając centralnie zlokalizowanych części, unikają ślepych zaułków i zawracania.
Dobre miejsca to:
-miejsca po prawej stroni
-półki i regały umieszczone na obrzeżach sklepu
-początki i końce regałów
-miejsca na skrzyżowaniu alejek.
Za złe miejsca uważa się w przypadku dużych sklepów:
-obszar po lewej stronie
-zaułki sklepu
-miejsca w centralnej części (dobrze jest umiejscowić tam stoiska promocyjne i degustacyjne).
ZASADY ZAGOSPODAROWANIA POWIERZCHNI SKLEPU
-w najmniej chętnie odwiedzanych miejscach należy umieszczać najatrakcyjniejsze towary (80% klientów odwiedza hipermarkety dla artykułów spożywczych)
-miejsca najbardziej atrakcyjne z punktu widzenia lokalizacji powinny być przeznaczone dla towarów kupowanych impulsywnie
-po wejściu do sklepu klient nie może być osaczony i przytłoczony brakiem wolnej przestrzeni; towary eksponowane w pobliżu wejścia powinny być ułożone na niskich regałach, w skrzyniach
-w pobliżu wejścia należy eksponować towary przemysłowe, atrakcyjne i sezonowe
-główna alejka powinna być wystarczająco szeroka, aby uniknąć tłoku i zaprosić klienta do przejścia przez sklep
-jeśli w sklepie oferowane są ubrania potrzebna jest odpowiednio duża i oznakowana przymierzalnia
-w zagospodarowaniu powierzchni handlowej nie można zapomnieć o logicznym rozkładzie towarów i umieszczać produkty w miejscach, w których klienci spodziewają się je zastać
-regały i półki w sklepie powinny być ustawione prostopadle do alejek
-powierzchnia sklepu musi mieć łatwy i czytelny do zrozumienia system informacyjny
-powierzchnia sklepu w kształcie prostokąta pozwala na takie zaplanowanie alejek, aby klient był prowadzony przez całą powierzchnię sklepu i zobaczył jak najwięcej; prostokąt pozwala tez uniknąć ślepych uliczek.
TYPOWE RODZAJE USŁUG DOSTEPNYCH W DOMACH TOWAROWYCH
Usługi przedsprzedażowe:
Przyjmowanie zamówień telefonicznych, przyjmowanie zamówień pocztą, reklama, wystawa sklepowa, wystawa wewnątrz sklepu, przymierzalnie, stałe i długie godziny otwarcia, pokaz mody, przyjmowanie używanych produktów jako części zapłaty.
Usługi posprzedażowe:
Dostarczenie towaru do domu, pakowanie każdego towaru, pakowanie na specjalne okazje, możliwość wymiany towaru, możliwość zwrotu towaru, możliwość dokonania poprawek, możliwość dopasowania produktu, składanie części w całości (rowery), grawerowanie.
Usługi dodatkowe:
Przyjmowanie czeków, ogólna informacja, darmowy parking, restauracje, naprawy, wystrój wnętrza sklepu, możliwość kupowania na kredyt, toalety, opieka nad dziećmi w czasie zakupów.