4414


Wykład 5. Źródła nurtów i koncepcji pedagogicznych; mapa współczesnych pedagogik

  1. Filozoficzne źródła koncepcji pedagogicznych

  2. Orientacje pedagogiczne

  3. Teleologie pedagogiczne

  4. Zasady myślenia i działania pedagogicznego

  5. Mapa współczesnych pedagogik

Ad. 1. Filozoficzne źródła koncepcji pedagogicznych

    1. perspektywa ontologiczna: natura bytu - rzeczywistości wychowawczej (obiektywna - subiektywna, realna - symulowana, idealistyczna - pragmatystyczna)

    2. perspektywa epistemologiczna: pochodzenie wiedzy (zarówno pedagogicznej jak i wiedzy uczniów): objawiona - odkryta, abstrakcyjna - powstała w rezultacie rozwiązywania problemów

    3. perspektywa aksjologiczna: system wartości - teleologia pedagogiczna, ideologie wychowawcze

Ryc. 1. Socjalizacja i edukacja w procesie rozwoju ontogenetycznego

0x08 graphic

0

0x08 graphic

0x08 graphic
10

20+

Ad. 2. Orientacje pedagogiczne: na czy skupiony jest wysiłek pedagogiczny?

0x08 graphic

  1. na proces

0x08 graphic

  1. na efekt

0x08 graphic

0x08 graphic

Ad. 3. Teleologie pedagogiczne, kryteria porządkowania celów edukacji

  1. dystans (perspektywa temporalna): bliskie - dalekie

  2. koncepcja podmiotu: osobowe (indywidualizm) - zbiorowe (komunitaryzm: typ ładu społecznego)

  3. dyspozycje osobowościowe: postawy, kompetencje - właściwości zbiorowości (wspólnotowość, demokracja)

Ad. 4. Zasady myślenia i działania pedagogicznego - intencjonalnego organizowania warunków rozwoju osoby i zmiany społecznej

  1. zasada podatności człowieka na kształtowanie i uczenie się (oświeceniowa teza deterministyczna: „człowiek jest tylko tym, co wychowanie z niego uczyni”, „człowiek jest istotą receptywną [podporządkowanie, zniewolenie] i transformatywną” [wolność])

  2. zasada zobowiązania do samodzielności, samodzielnego współuczestniczenia w procesie kształtowania/uczenia się („samodzielnego osiągania dorosłości” - I. Kant; stawania się podmiotem - istota podmiotu i podmiotowości)

  3. zasada pedagogicznego przetwarzania sytuacji społecznych w sytuacje pedagogiczne; unikania ideacyjności sytuacji pedagogicznych

0x08 graphic

  1. zasada niehierarchiczności porządku praktyki ludzkiej: „żadna ludzka działalność (tzn. społeczna i pedagogiczna) nie może zgłaszać roszczenia dominacji nad innymi formami praktyki. Wszystkie muszą uznawać się za równoważne”

D. Benner: Pedagogika ogólna, , s. 186 i n.

Mapa koncepcji edukacyjnych

Kryterium

Pedagogiki autorytarne

Pedagogiki nieautorytarne

Pedagogiki krytyczne

Pojmowanie edukacji

• proces rozwoju kapitału ludzkiego

• proces rozwoju osoby (podejście indywidualistyczne)

• proces rozwoju wspólnoty (podejście komunitarystyczne)

• Proces oświecenia

Cele edukacji

• Rozwój osoby jako adaptacja do zastanych warunków życia

• tożsamość konwencjonalna, tożsamość roli,

  • racjonalność techniczna

•rozwój osoby rozumiany jako samorealizacja, samowychowanie

• tożsamość postkonwencjonalna, tożsamość osoby

  • racjonalność praktyczna

• Rozwój osoby rozumiany jako samodzielny wysiłek nakierowany na osiąganie praw i nowych pól wolności

  • tożsamość nowoczesna, otwarta dynamiczna, adekwatna do rozumianej sytuacji historycznej, tożsamość podmiotu

  • racjonalność emancypacyjna

Zadania wychowania

• kształtowanie wychowanka według pożądanych i nienaruszalnych społecznie wzorów osobowych,

• kierowanie jego rozwojem, urabianie określonych cech

• promowanie szeroko pojętej zmiany człowieka i świata,

• bezinteresowne wspieranie swobodnego rozwoju wychowanka

  • kształtowanie krytycznej świadomości, otwartości na inność i konflikt, promowanie ładu opartego na idealnej komunikacji,

  • tworzenie sytuacji umożliwiających przekraczanie ograniczeń, uwalnianie się od kolonizacji i doświadczanie trangresji

Istota zmian edukacyjnych

• udoskonalanie, ulepszanie świata według ustalonej jego definicji

• rewizja obowiązujących definicji świata , wykraczanie poza dotychczasowe wyobrażenia o tym, co możliwe, co pożądane

  • kwestionowanie porządku opresywnego, relacji dominacji i hegemonii i, w rezultacie krytyki, konstruowanie nowego, sprawiedliwego porządku

Istota oddziaływań edukacyjnych

• bezpośredni wpływ na wychowanka

• przekazywanie gotowej wiedzy i gotowych wzorów zachowań

• zdyscyplinowany wysiłek

•podporządkowanie się wychowanka woli wychowawcy i zasadom wychowawczym

• pośredni wpływ na wychowanka polegający na organizowaniu sytuacji (okazji, warunków) sprzyjających rozwojowi

• umożliwianie wychowankom samopoznania,

• edukacja bez przymusu, respektująca prawo jednostki do własnej drogi rozwoju

• akceptacja autonomii , indywidualności, podmiotowości wychowanka i wychowawcy

  • bezpośrednie i pośrednie oddziaływanie na wychowanka sprzyjające odkrywaniu czynników opresji i zniewolenia,

  • umożliwienie wychowankom odkrywania własnego potencjału i opresywnej mocy poszczególnych elementów świata życia,

  • edukacja dobrowolna, respektująca zasady idealnej komunikacji i prawa wszystkich uczestników,

  • poszanowanie prawa wychowanka do samodzielnego poszukiwania dróg rozwiązywania problemów i przekraczania ograniczeń

Metody, środki i formy wychowania

• kary i nagrody oraz rywalizacja między wychowankami jako środek wychowania,

• rygorystycznie określona formuła organizacji wychowania (system klasowo - lekcyjny)

• współdziałanie, partnerstwo, nieoceniające nastawienie do dziecka,

• odformalizowane wychowanie, elastyczna edukacja

  • dialog, stawianie pytań przez uczących się, podmiotowe uczestniczenie

• edukacja instytucjonalna (szkoła, placówka wolnoczasowa, itp.) ale wykraczająca poza sztywne formuły organizacji i kolonizacji umysłu

Koncepcja roli nauczyciela

• formalny kierownik,

• towarzysz, partner

• towarzysz, partner, krytyk = recenzent

Tradycja metodologiczna

(interes poznawczy)

pozytywistyczna

(interes techniczny):

•eksperyment pedagogiczny

• badania sondażowe

interpretatywna

(interes praktyczny)

• badania etnograficzne

• badania fenomenologiczne

Krytyczna

(interes emancypacyjny)

• badanie w działaniu

  • case study

  • badania biograficzne

Współczesne koncepcje pedagogiczne

kryterium

Pedagogika adaptacyjna (integracyjna)

pedagogika progresywna (neoliberalna)

Pedagogika emancypacyjna

Pedagogika antykapitalistyczna

Pedagogika religijna

Cele ogólne

Wprowadzenie młodzieży w społeczeństwo

Kształtowanie uzdolnień (kwalifikacji do uczestniczenia w społeczeństwie

Przezwyciężanie zależności/uzależnień przekraczanie struktur władzy

Likwidowanie podziału społeczeństwa na klasy, przezwyciężanie porządku kapitalistycznego

Orientacja na drogę i osobę Jezusa

Obraz społeczeństwa

Orientacja na konsumpcję

Krytyka myślenia konsumpcyjnego, technologii, pesymizm kulturalny

Krytyka istniejących struktur władzy

Odrzucenie istniejących stosunków gospodarczych i systemów politycznych

Odzwierciedlanie wewnętrznych sprzeczności, niedokończony, pełen potrzeb

Cele społeczne (wynikające z potrzeb społecznych)

Kontynuacja, stabilizacja, rozbudowa i umacnianie istniejących porządków społecznych

Zmienianie istniejącego systemu, ewolucja

Otwarte odrzucanie i innowacja

Walka rewolucyjna, zmiana warunków polityczno - ekonomicznych

Pomoc przy rozwiązywaniu sprzeczności, otwieranie zmysłów, rozwijanie myślenia

Obraz młodzieży

Wspólnota tego odcinka życia, faza przejściowa, akcentowanie przyszłych (dorosłych) ról

Etap życia, wnoszenie zmian społecznych, pokolenie z funkcjami społecznymi

Konfliktowy etap życia, potencjał innowacyjny w społeczeństwie

Uzależniona od położenia klasowego i starego stylu życia, grupa wiekowa wnosząca walkę rewolucyjną

Odbicie psychicznych i społecznych warunków poszukiwanie myśli i orientacji , potencjał zmian Kościoła i społeczeństwa

Cele wobec młodzieży

Zdolność życia we wspólnocie, integracja, dostosowanie

Zdolność życia w społeczeństwie, uczestnictwo, partycypacja

Zdolność do rozpoznawania i pokonywania zależności

Gotowość do walki rewolucyjnej

Identyfikacja, miłość bliźniego, samoświadomość, wiara, odpowiedzialność

Źródła założeń pedagogicznych

Pragmatyczne potrzeby społeczne

Aksjologiczne potrzeby społeczne, interesy młodzieży

Pedagogiczno - polityczne przesłanki i przejawy konfliktu

Polityczne sprzeczności kapitału i pracy

Pedagogiczne - sytuacja młodzieży, teologiczne - nadejście Chrystusa

Strategia

Interakcja społeczna

Racjonalno - empiryczne rozwiązywanie konfliktów

Rozwiązywanie problemów

Sterowanie, agitacja

Służba, wyznanie, refleksja grupowa

Rola kierownika/współpracownika

Grupowe - przywódca

Domowe - kierownik, informator

Towarzysz, doradca, pobudzający

Towarzysz, partner, krytyk

Organizator, funkcjonariusz, krytyk

Model do identyfikacji, doradca, informator

Pole pracy

Związki „otwarte”, instytucje

„otwarte”, instytucje czasu wolnego

Punkty spotkań, instytucje kształcenia młodzieży

Miejsce pracy, przeważnie zakład pracy

Związki „otwarte”, punkty spotkań

Metodyczny punkt ciężkości

Orientowanie przez kierownika

Orientacja przez uczestnictwo

Orientacja na konflikt

Orientacja klasowa

Orientacja jednostkowa (osobista)

Teoretycy

W.. Brezinka

Giesecke, Kentler, Müller, Mollenhauer

Bierhoff, Fritz, Leirman, Süsmith, Hook, McLaren,

Lessing, Liebel, Giroux

Bleistei, „Synode”

Prof. Maria Czerepaniak-Walczak

malwa_1@interia.eu

Pedagogika ogólna

Nieuświadamiane przyswajanie wartości

(socjalizacja)

Wartości

świadome, intencjonalne uczenie się,

odkrywanie i konstruowanie wiedzy (edukacja)

praktyka

„Mowa, której uczą się dzieci jako mowy ojczystej, obyczaje i konwencje, wśród których dorastają i w które są wprowadzane, formy i zasoby wiedzy, które przyswajają oraz pola działania, na potrzeby których rozwijają kompetencje do działania nie muszą być specjalnie wymyślane (konstruowane) dla celów działania pedagogicznego. Istnieją bowiem zawsze, gdy praktyka pedagogiczna zaczyna oddziaływać na uczących się”

D. Benner: Pedagogika ogólna, przekł. M. Wojdak-Piątkowska,

W: B. Śliwerski (red): Pedagogika, Podstawy nauk o wychowaniu, t.I , s. 179

Orientacja na proces wyraża się:

  1. naciskiem na poziomą koordynację działań

  2. naciskiem na znaczenie kultury organizacyjnej, w szczególności oddolnej inwencji i inicjatywy,

  3. przewagą oceniania formatywnego nad sumującym

  4. wysoką ranga oceniania wewnętrznego

  5. respektowaniem zasady ekonomiczności: minimalizacji wysiłków i maksymalizacji korzyści

Efekt = wynik

Rodzaje efektów w edukacji:

  1. zmierzone, celowe (perspektywa teleologiczna)

  2. niezamierzone, nieoczekiwane, zaskakujące

Orientacja na efekt wyraża się w:

  1. przewadze oceniania sumującego nad formatywnym

  2. ustalaniu zgodności rezultatu z zamierzeniem

  3. wystandaryzowaniu kryteriów oceny

  4. możliwości oceniania zewnętrznego

Proces: ciąg działań, realizowanych przez uczestników interakcji edukacyjnej prowadzących do określonego rezultatu. Każde z ogniw procesu, ze względu na swoją treść i organizację, jest źródłem doświadczeń osób uczestniczących w procesie



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
4414
4414
4414
4414
4414
4414
4414, Akademia Morska, Atlantic United Marine

więcej podobnych podstron