Wykorzystując wiadomości z Modułu 1, oraz własną wiedzę i przemyślenia, chciałbym abyście odpowiedzieli na pytanie - na co jako potencjalni pracodawcy zwrócili byście uwagę przy tworzeniu nowych miejsc pracy w swojej firmie (oczywiście z perspektywy medycyny i higieny pracy)? Wypowiedź proszę oczywiście uzasadnić. Podkreślam, iż jako prowadzący zajęcia zawsze promuję wypowiedzi oryginalne i samodzielne (wcale nie muszą być długie), nie toleruję natomiast kopiowania tekstów i definicji z Internetu.
Na pracodawcach spoczywa wiele obowiązków z zakresu organizacji czasu i zadań wykonywanych w pracy. Nie należy zapominać o aspekcie związanym z bezpieczeństwem, higieną i coraz częściej, medycyną pracy. Każdy pracodawca, bowiem jest zobowiązany do tego, by zadbać o bezpieczeństwo swoich pracowników, podczas wykonywania przez nich swoich obowiązków. Szczególnie, obowiązek spoczywa ten na pracodawcach, którzy zatrudniają pracowników wykonujących różnego rodzaju prace fizyczne, w tym przede wszystkim: prace na wysokościach, prace z maszynami budowlanymi i innymi maszynami ułatwiającymi pracę.
Ważne, aby każde z wykorzystywanych podczas pracy urządzeń było w pełni sprawne, dobrze działało, miało zrobiony przegląd i było odpowiednio zabezpieczone. Tylko w tym przypadku pracownik, który będzie z niego korzystał będzie miał pewność, że urządzenie to jest w pełni bezpieczne i będzie działało poprawnie. Dodatkowo, wszystkie osoby, które korzystają z urządzeń budowlanych i maszyn, niezależnie od tego, z jakiego urządzenia będą korzystać, muszą posiadać do tego odpowiednie uprawnienia, które pozwalają na właściwe korzystanie z poszczególnych maszyn. W przypadku, kiedy pracownik korzysta z maszyn bez uprawnień nie tylko może uszkodzić maszynę, ale przede wszystkim doznać obrażeń ciała, które mogą nawet prowadzić do trwałego kalectwa. Dlatego też każdy pracodawca powinien zwrócić uwagę na to, jakiego rodzaju uprawnienia posiadają jego pracownicy i w przypadku, kiedy żaden z nich nie posiada odpowiednich uprawnień, pracodawca zobowiązany jest do przeprowadzenia szkolenia lub zatrudnienia pracownika, który uprawnienia i doświadczenie posiada.
Kolejnym ważnym krokiem jest sprawdzenie czy miejsce pracy jest przygotowane do pracy i czy spełnia ono wszystkie standardy bezpieczeństwa. Tylko po przeprowadzeniu odpowiednich kontroli możemy mieć pewność, że w danym miejscu pracy pracownikom nic nie grozi, wszystkie konstrukcje są stabilne, ognioodporne i posiadają odpowiednie zabezpieczenia, które dodatkowo utrzymują całą konstrukcję i sprawiają, że jest ona silna i wytrzymała.
Każdy pracodawca powinien także zapewnić swoim pracownikom swobodny dostęp do odzieży i obuwia ochronnego. Jest to szczególnie ważne dla osób, które pracują z niebezpiecznymi substancjami lub są narażeni na uszkodzenia ciała podczas pracy. Zatem ważne jest, by pracownicy mieli zapewnieni dostęp do kasków ochronnych, obuwia ochronnego, rękawic, kombinezonów lub fartuchów oraz specjalnych okularów. Wszystkie wyżej wymienione rzeczy powinny spełniać odpowiednie normy bezpieczeństwa i posiadać specjalne certyfikaty, które gwarantują bezpieczeństwo i odpowiedni standard pracy.
Ważne jest również, by pracodawca przeprowadził odpowiednie szkolenie BHP. Podczas takiego szkolenia pracownik poznaje zasady bezpiecznej pracy, dowiaduje się o grożących mu niebezpieczeństwach jak również jest informowany, w jaki sposób może ich unikać i jak im przeciwdziałać. Szkolenie jest obowiązkowe dla wszystkich. Pracodawca jest później rozliczany ze szkolenia, za nieprzeprowadzenie szkolenia grożą kary finansowe. Dlatego też każdy nowy pracownik (lub w każdym nowopowstałym) miejscu pracy szkolenie BHP jest obowiązkowe. Ważne jest to także z perspektywy poznania miejsca pracy, wyjść ewakuacyjnych itp.
Ostatnim elementem, o który każdy pracodawca powinien zadbać jest ubezpieczenie pracowników, regularne opłacanie ich składek. Dzięki temu pracownicy, nawet, jeśli ulegną wypadkowi mogą być pewni, że uzyskają odpowiednią pomoc medyczną i stosowne odszkodowanie. Jeśli pracownik jest dobrze zabezpieczony dużo pewniej czuje się on podczas wykonywania swoich obowiązków. Zwłaszcza, że ma świadomość tego, że pracodawca faktycznie się o niego troszczy. Dodatkowo z ubezpieczeniami i odpowiednią ochroną medyczną związany jest również obowiązek regularnego posyłania swoich pracowników na badania lekarskie, które pozwalają ocenić stan zdrowia pracowników oraz pomagają sprawdzić czy pracownik w dalszym ciągu może dobrze wykonywać swoje obowiązki. Jest to szczególnie ważne, jeśli pracownik pracuje w szkodliwym środowisku, a nieustanne narażanie się na wpływ określonych substancji może powodować, że jego stan zdrowia może się pogorszyć, jeśli nie będzie o siebie dbał.
Oczywiście równie ważne jest zapewnianie pracownikom przerw podczas pracy, przestrzeganie właściwego czasu pracy, przyznawanie dni wolnych wówczas, kiedy jest to zalecane (uzależnienie godzin wolnych od ilości przepracowanych godzin). Wówczas pracownicy poza odpowiednim zdrowiem fizycznym będą mieli zapewnione także zdrowie psychiczne, które także jest istotne w czasie wykonywania poszczególnych obowiązków w pracy. Dodatkowo trzeba pamiętać, że tylko wypoczęty pracownik to pracownik będący w pełni sił i możliwości, który właściwie będzie wykonywał swoją pracę, a także będzie bezpieczny w miejscu pracy.
W Module 1 mamy opisane regulacje prawne dotyczące opieki lekarskiej jaką pracodawca powinien zapewnić pracownikowi. Mnie natomiast interesuje Wasze zdanie, które chciałbym abyście wyrobili sobie na podstawie tak wiadomości z Modułu 1 jak i na podstawie własnych doświadczeń: jak powinna wyglądać opieka medyczna jaką pracodawca roztacza nad pracownikiem? Czy powinna być taka sama, czy też różna dla różnych zawodów? Kto powinien wykonywać Waszym zdaniem badania kontrolne? Lekarz medycyny pracy czy rodzinny?
Każdy pracodawca jest zobowiązany zapewnić pracownikowi profilaktyczną opiekę zdrowotną. Każdy pracownik musi przejść przez następujące badania:
Badania wstępne - przeprowadza się je jeszcze zanim pracownik rozpocznie pracę. Służą kompleksowej ocenie psychofizycznego stanu zdrowia i wykryciu ewentualnych przeciwwskazań do podjęcia pracy.
lekarskie - ogólne i otolaryngologiczne,
pomocnicze - audiometryczne tonalne w zakresie 125-800 Hz (przewodnictwo powietrzne i kostne),
inne w zależności od wskazań;
Badania okresowe - przeprowadza się je w określonych odstępach czasu w celu kontroli stanu zdrowia pracownika oraz, aby sprawdzić czy rodzaj i warunki pracy nie wywołują żadnych zaburzeń. Badania te pozwalają także na wczesne wykrycie innych chorób.
lekarskie - ogólne i otolaryngologiczne,
pomocnicze - audiometryczne tonalne w zakresie 125-800 Hz (przewodnictwo powietrzne i kostne);
Badania kontrolne - obejmują pracowników wracających do pracy po nieobecności trwającej ponad 30 dni, spowodowanej chorobą lub wypadkiem.
Badania celowane - są ukierunkowane na wczesną diagnostykę ewentualnych zmian chorobowych u pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy stwarzających zagrożenie nabycia choroby zawodowej, w przypadku gdy objawy takiej choroby lub chorób u innych pracowników tej samej firmy już w związku z tymi zagrożeniami wystąpiły.
Gdy pracownicy wykonują pracę w warunkach występowania przekroczeń najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, pracodawca musi wprowadzić monitorowanie stanu zdrowia tych pracowników oraz zorganizować szkolenie pracowników z zakresu ochrony przed zagrożeniami oraz sposobów ograniczenia ryzyka zawodowego, jakie wiążą się z pracą wykonywaną w tych warunkach.
Wydaje mi się także, że oprócz tego pracodawca powinien stale monitorować zdrowie swoich pracowników i zwracać uwagę na wszystkie niepokojące sygnały. Pracownik zaś powinien mieć świadomość, że jeśli tylko jego stan zdrowia się pogorszy to niezwłocznie powinien to zgłosi, a otrzyma niezbędną pomoc.
Każdy zawód wiąże się z innymi zagrożeniami dla zdrowia. W związku z tym opieka lekarska powinna być dostosowana do określonych warunków pracy. Na przykład dla pracowników pracujących w hałasie badania audiometryczne powinny być znacznie częstsze.
Bardzo ważne jest także zapewniane pracownikom dodatkowego „wyposażenia”. Na przykład pracownik biurowy spędzający dużo czasu przed komputerem powinien mieć zrefundowane badania okulistyczne i zakup okularów. Moim zdaniem powinny być też refundowane szkła kontaktowe.
Oczywiście badania kontrolne powinien wykonywać lekarz medycyny pracy jako, że ma on do tego specjalne przygotowanie. Jednak jeśli zajdzie taka potrzeba powinien się skonsultować z lekarzem rodzinnym.
http://www.bankier.pl/wiadomosc/Opieka-zdrowotna-oferowana-przez-pracodawcow-europejskich-2295754.html
Proszę zastanowić się i podać konkretne przykłady zastosowania profilaktyki chorób zawodowych w zakładach pracy.
Rozpoznanie choroby zawodowej albo podejrzenie o taką chorobę wiąże się z licznymi obowiązkami pracodawcy, m.in. wobec inspekcji sanitarnej, inspektora pracy, a także pracownika. Kodeks pracy nie definiuje pojęcia choroby zawodowej. Wynika ono z ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. W myśl tej ustawy, aby uznać chorobę za zawodową, musi ona być:
wymieniona w załączniku do rozporządzenia w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (choroby uznane za zawodowe zostały wymienione obok),
spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy lub sposobem wykonywania pracy.
Spośród czynników szkodliwych dla zdrowia można wyróżnić: fizyczne, w szczególności: hałas, drgania, promieniowanie (jonizujące, laserowe, podczerwone), chemiczne - toksyczne substancje, biologiczne, w szczególności: bakterie, wirusy, grzyby.
Z rozporządzenia Rady Ministrów z 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz.U. nr 132, poz. 1115) wynika, że do chorób zawodowych należą:
zatrucia ostre albo przewlekłe lub ich następstwa wywołane przez substancje chemiczne, m.in. amoniakiem
gorączka metaliczna
pylice płuc, m.in. górników kopalń węgla
choroby opłucnej lub osierdzia wywołane pyłem azbestu, m.in. rozległe zgrubienia opłucnej
przewlekłe obturacyjne zapalenie oskrzeli
astma oskrzelowa
zewnątrzpochodne alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych
ostre uogólnione reakcje alergiczne
byssinoza
beryloza
choroby płuc wywołane pyłem metali twardych
alergiczny nieżyt nosa
zapalenie obrzękowe krtani o podłożu alergicznym
przedziurawienie przegrody nosa wywołane substancjami o działaniu żrącym lub drażniącym
przewlekłe choroby narządu głosu spowodowane nadmiernym wysiłkiem głosowym, trwającym co najmniej 15 lat, m.in. guzki głowowe twarde
choroby wywołane działaniem promieniowania jonizującego, m.in. zaćma popromienna
nowotwory złośliwe powstałe w następstwie działania czynników występujących w środowisku pracy, uznanych za rakotwórcze u ludzi, m.in. rak płuca, rak oskrzela
choroby skóry, m.in. alergiczne kontaktowe zapalenie skóry
przewlekłe choroby układu ruchu wywołane sposobem wykonywania pracy, m.in. przewlekłe uszkodzenie łękotki
przewlekłe choroby obwodowego układu nerwowego wywołane sposobem wykonywania pracy, m.in. zespół ciśnieni w obrębie nadgarstka
obustronny trwały ubytek słuchu typu ślimakowego
zespół wibracyjny, m.in. postać naczyniowo-nerwowa
choroby wywołane pracą w warunkach podwyższonego ciśnienia atmosferycznego, m.in. choroba dekompresyjna
choroby wywołane działaniem wysokich albo niskich temperatur otoczenia, m.in. udar cieplny i jego następstwa, odmroziny
choroby układu wzrokowego wywołane czynnikami fizycznymi, chemicznymi lub biologicznymi, m.in. alergiczne zapalenie spojówek
choroby zakaźne lub pasożytnicze albo ich następstwa, m.in. wirusowe zapalenie wątroby, gruźlica
W ramach profilaktyki chorób zawodowych pracodawca jest zobowiązany:
informować pracowników o ryzyku zawodowym, które wiąże się z wykonywaną pracą oraz o zasadach ochrony przed zagrożeniami (art. 226 k.p.),
stosować środki zapobiegające chorobom zawodowym związanym z wykonywaną pracą, a w szczególności: utrzymywać w stanie stałej sprawności urządzenia ograniczające lub eliminujące szkodliwe dla zdrowia czynniki środowiska pracy oraz urządzenia służące do pomiarów tych czynników, przeprowadzać, na swój koszt, badania i pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia, rejestrować i przechowywać wyniki tych badań i pomiarów oraz udostępniać je pracownikom (art. 227 k.p.),
w razie stwierdzenia u pracownika objawów wskazujących na powstawanie choroby zawodowej przenieść go do innej pracy nie narażającej go na działanie czynnika, który wywołał te objawy (art. 230 k.p.).
Wykonując obowiązek profilaktyki chorób zawodowych pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazać do pracy na określonym stanowisku (art. 229 k.p.). Pracownik podlega badaniom wstępnym, okresowym i kontrolnym.
Kolejnym obowiązkiem pracodawcy mającym na celu zapobieganie chorobom zawodowym jest nieodpłatne dostarczanie pracownikom środków ochrony indywidualnej zabezpieczających przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informowania ich o sposobach posługiwania się tymi środkami (art. 2376 par. 1 k.p.). Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy (art. 2379 par. 1 k.p.). Pracodawca musi też zapewnić, by środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, które w wyniku stosowania w procesie pracy uległy skażeniu środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi, były przechowywane wyłącznie w miejscu przez niego wyznaczonym (art. 23710 k.p.). W par. 2 art. 23710 k.p. zawarty jest bezwzględny zakaz przejęcia przez pracownika dbałości o środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie, które uległy skażeniu środkami i materiałami wymienionymi wyżej.
Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zgłosić właściwemu organowi Państwowej Inspekcji Sanitarnej i właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy każdy przypadek rozpoznanej choroby zawodowej albo podejrzenia o taką chorobę.
W razie rozpoznania u pracownika choroby zawodowej pracodawca jest obowiązany:
ustalić przyczyny powstania choroby zawodowej oraz charakter i rozmiar zagrożenia tą chorobą, działając w porozumieniu z właściwym organem Państwowej Inspekcji Sanitarnej,
przystąpić niezwłocznie do usunięcia czynników powodujących powstanie choroby zawodowej i zastosować inne niezbędne środki zapobiegawcze,
zapewnić realizację zaleceń lekarskich (art. 235 par. 3 k.p.).
Gdy zostanie stwierdzona orzeczeniem lekarskim niezdolność do wykonywania dotychczasowej pracy wskutek choroby zawodowej, pracodawca musi przenieść pracownika do odpowiedniej pracy, a więc zgodnej z posiadanymi przez niego kwalifikacjami (art. 231 k.p.). Gdy za pracę, do której pracownik zostanie przesunięty, otrzyma on niższe wynagrodzenie, pracodawca będzie zobowiązany wypłacić mu dodatek wyrównawczy, nie dłużej jednak niż przez sześć miesięcy.
Pracodawca musi systematycznie analizować przyczyny chorób zawodowych i innych chorób związanych z warunkami środowiska pracy i na podstawie wyników tych analiz stosować właściwe środki zapobiegawcze (art. 236 k.p.).
Pracodawca musi prowadzić rejestr zachorowań na choroby zawodowe i podejrzeń o takie choroby (art. 235 par. 4 k.p.). Osoby poszkodowane wskutek chorób zawodowych - pracownicy albo członkowie ich rodzin - mogą niezależnie od świadczeń przysługujących im z ubezpieczenia wypadkowego (wymienionych w tabeli na str. A7), na podstawie ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych dochodzić od pracodawcy świadczeń uzupełniających. Zadośćuczynienie lub renta wyrównawcza przysługuje na podstawie przepisów kodeksu cywilnego o odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych.
Każdy pracodawca, który nie zgłosi choroby zawodowej albo podejrzenia o taką chorobę właściwemu organowi Państwowej Inspekcji Sanitarnej i właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy, nie ujawni choroby zawodowej, albo przedstawi niezgodne z prawdą informacje, dowody lub dokumenty dotyczące takich chorób, popełnia wykroczenie i podlega karze grzywny od 1 tys. zł do 30 tys. zł (art. 283 k.p.).