METODY SZTUCZNEGO ODDYCHANIA
MICHAŁ POGÓDŹ
Najskuteczniejszymi sposobami wykonywania oddechu zastępczego , czyli sztucznego oddychania , są metody „usta - usta” oraz „usta - nos” , polegające na wdmuchiwaniu poszkodowanemu powietrza wydechowego ratownika . Przystępując do sztucznego oddychania , należy ułożyć poszkodowanego na wznak w bezpiecznym miejscu , na równym i twardym podłożu . Uklęknąć na wysokości linii jego barków , sprawdzić zawartość jamy ustnej oraz czynności życiowe .
USTA - NOS
Wykonujemy oddech zastępczy metodą „usta - nos” , odchyla się płynnie głowę poszkodowanego do tyłu , a ręką przytrzymując żuchwę zamyka się szczelnie jego usta . Trzeba otworzyć szeroko swoje usta i wykonać wdech ( nieco głębszy niż normalnie ). Należy , szczelnie obejmując nos ratowanego , wdmuchiwać powietrze do płuc i obserwować klatkę piersiową ( powinna się unieść ) . Wdmuchiwania powietrza nie powinny być zbyt gwałtowne , ponieważ mogą trafić do żołądka zamiast płuc .
Napełnienie powietrzem żołądka jest bardzo niebezpieczne . Może spowodować wydostanie się powietrza wraz z treścią żołądka na zewnątrz . Stwarza to ryzyko zachłyśnięcia . Należy zatem pamiętać , aby wolno wdmuchiwać powietrze , w ilości nieco tylko większej niż przy normalnym oddechu .
USTA - USTA
Przy zastosowaniu metody „usta - usta” trzeba odchylić głoe osoby nieprzytomnej , kładąc jedną rękę na jej czole , a palce drugiej pod podbródkiem . Kciukiem i palcem wskazującym ręki położonej na czole należy zacisnąć nozdrza ratowanego . Muszą one pozostać zamknięte w trakcie wprowadzania powietrza przez usta . W przeciwnym razie wdmuchiwane powietrze wydostaje się nosem , nie napełniając płuc . Trzeba wykonać głębszy wdech , otworzyć szeroko usta , szczelnie objąć swoimi ustami usta ratowanego i wdmuchiwać powoli powietrze do jego ust . Uniesienie klatki piersiowej świadczy o tym , że powietrze dotarło do płuc i wdmuchnięcie było skuteczne . Następnie trzeba unieść swoje usta na około 5 cm. od ust ratowanego.
Umożliwi to samorzutny wydech z płuc ratowanego i sprawi , że klatka piersiowa opadnie . W tym czasie wykonuje się kolejny wdech i przygotowuje do następnego wdmuchnięcia . Częstotliwość wdmuchnięć powinna wynosić około 10 - 12 w ciągu minuty , w przybliżeniu 1 oddech w ciągu 5 sekund .
Powietrze wydmuchuje się wolno .
W przypadku podejrzenia o uszkodzenie kręgosłupa , drogi oddechowe udrażnia się poprzez wysunięcie oraz przywiedzenie żuchwy ( podciągając głowę do tyłu bez jej odginania ) u poszkodowanego leżącego na wznak . Można to uzyskać , naciskając do przodu obydwoma kciukami żuchwę lub pociągając za dowolne zęby tak , wysunęły się przed zęby górne ,tzw„pozycja przodozgryzu”
„HOLGER - NIELSENA”
Jeżeli poza brakiem oddechu stwierdzi się uraz twarzy ,zwłaszcza złamania kości , krwawienie lub zatrucie BST czy cyjankiem potasu , wówczas trzeba wykonać sztuczne oddychanie metodą „Holger -Nielsena”.Po usunięciu ciał obcych z jamy ustnej układa się poszkodowanego na brzuchu , z rękami zgiętymi w łokciach i ramionami odwiedzionymi pod kątem prostym do tułowia .Dłonie ułożone jedna na drugiej należy włożyć pod policzek w okolicy podbródka .Twarz kieruje się ku dołowi. W ten sposób uzyskuje się udrożnienie dróg oddechowych (głowa odchylona ku tyłowi). Teraz trzeba klęknąć przed głową poszkodowanego , chwycić w okolicy stawów łokciowych ramiona poszkodowanego i pociągnąć je do przodu i ku górze , licząc raz, dwa , trzy . Trzeba się starać, by nie odrywać klatki piersiowej od podłoża .Czynność ta powoduje rozszerzenie klatki piersiowej , czyli wdech . Na cztery - opuszcza się ramiona do pozycji wyjściowej i układa dłonie w okolicy łopatek poszkodowanego z kciukami , umieszczonymi w linii kręgosłupa na wysokości przedłużonych linii jego ramion .Licząc pięć , sześć , siedem , należy pochylić się do przodu z wyprostowanymi ramionami, uciskając całymi dłońmi klatkę piersiową ratowanego . Wykonuje się wydech , wypychając powietrze z płuc .Na osiem wraca się do pozycji wyjściowej .
W wykonaniu poszczególnych faz , które składają się na cykl oddechowy , wymaga się rytmiczności i jednostajne tempo około 10-12 cykli na minutę .Dlatego ważne jest liczenie w czasie wykonywania czynności oddechowych .W ten sposób można postępować pod warunkiem , że poszkodowany nie ma urazów rąk , klatki piersiowej i kręgosłupa.