Metabolizm glikogenu
Przemiany metaboliczne:
1. Duże cząsteczki pożywienia są rozbijane na mniejsze, nie powstaje użyteczna energia
2. Związki są rozkładane do prostych jednostek odgrywających rolę w metaboliźmie - acetylo-CoA
3. Cykl kwasu cytrynowego i fosforylacja oksydatywna dają 90% ATP wytwarzanego przez utlenianie składników pożywienia.
Szlaki metaboliczne dzielimy na:
1. Anaboliczne - synteza związków budujących strukturę ciała i wchodzących w inne szlaki metaboliczne - glukoneogeneza.
2. Kataboliczne - procesy oksydacyjne, które uwalniają energię w postaci bogatoenergetycznego fosforanu i równoważników redukujących - glikoliza.
3. Amfiboliczne - na skrzyżowaniu dróg metabolicznych, łączniki pomiędzy szlakami kata- i anabolicznymi - cykl kwasy cytrynowego.
Przemiany glukozy
Glukoza - źródło energii
Mózg potrzebuje 5 mg glukozy na 100g tkanki na 1 min.
Magazynuje 2 g glukozy w postaci glikogenu
W razie niedoboru glukozy ten zapas wystarcza na 90 min. pracy mózgu
Polisacharydy
Sposób magazynowania energii - glukozy, w postaci: skrobi i glikogenu. Oba są to:
•Homopolimery glukozy
•Reszty glukozowe połączone wiązaniami α(1-4)
•Rozróżnienie w reakcji z jodem: skrobia daje pozytywną reakcję
Reakcja z jodem - rozróżnienie skrobi i glikogenu
-I2 wchodząc w strukturę helikalną skrobi tworzy z nią niebieskawo-fioletowy kompleks
-Gdy I2 zmieszany jest z roztworem glikogenu, brunatno-czerwony kolor jodu się nie zmienia
Glikogen
aż do 120 000 reszt glukozy
wiązanie glikozydowe α(1-4) (głównie)
wiązanie glikozydowe α(1-6), w miejscach rozgałęzień (co 10-11 reszt)
struktura otwartej helisy
koniec redukujący zawiera wolny węgiel C1
magazyn przechowywania nadmiaru glukozy (gdy stężenie glukozy we krwi ↑)
źródło szybkiego uwalniania glukozy
kompletna cząsteczka ma 12 warstw (na rysunku przedstawiono tylko 5 warstw).
każdy łańcuch B ma dwa miejsca rozgałęzienia,
wszystkie łańcuchy mają tę samą długość,
w centrum struktury znajduje się cząsteczka GLIKOGENINY
rozgałęzienia dostarczają wolnych końców, na których zachodzi jednoczesne odszczepianie reszt glukozowych
MAGAZYNOWANIE
Mięśnie (1%)>wątoba(10%)>nerki i jelita
Mięśnie (1%) > wątroba (10%) > nerki> jelita
Ziarna glikogenu
średnica: 10 - 40 nm
zawierają białka regulatorowe oraz enzymy katalizujące syntezę i degradację glikogenu
Glikogen wątroby jest głównym źródłem glukozy występującej we krwi, a w mięśniach jest źródłem energii głównie dla tej tkanki.
Synteza glikogenu (glikogenogeneza)
1. Konwersja do glukozo-6-fosforanu
Substratem wyjściowym do produkcji glikogenu jest glukozo-6-fosforan, który powstaje z glukozy w mięśniach i wątrobie przy udziale odpowiednio heksokinazy i glukokinazy. Obecna w komórkach fosfoglukomutaza przeprowadza go w glukozo-1-fosforan, poprzez pośredni 1,6-bisfosforan.
Fosfoglukomutaza
katalizuje reakcję odwracalną
grupa OH seryny w miejscu aktywnym pełni rolę donora i akceptora Pi.
bisfosforan nie jest uwalniany.
pirofosforylaza
2. Kolejnym etapem jest aktywacja glukozo-1-fosforanu zachodząca w jego rekcji z urydynotrifosforanem - UTP, w efekcie, czego powstaje urydynodifosfoglukoza - UPDGlc. Reakcję tę katalizuje pirofosforylaza UDPGlc.
Zachodzące w tej przemianie rozerwanie PPi jest jedynym energetycznym kosztem syntezy
(1 ~P wiązanie na resztę glukozy).
Glikogenina - białko o aktywności enzymu
•„primer” w syntezie glikogenu.
•Masa cząsteczki 37 kDa.
•Dimer - cząsteczki glikozylują się wzajemnie. Do reszty Tyr dodawana jest pierwsza reszta glukozy.
•W mięśniowym glikogenie związana na stałe z centrum jego cząsteczki a w wątrobie może być uwalniana.
3. Przyłączanie pierwszej reszty glukozy do glikogeniny.
Pomiędzy anomerycznym węglem C1 reszty glukozy a tlenem grupy -OH tyrozyny w glikogeninie tworzy się wiązanie glikozydowe.
4. Glukozylacja.
Wolna pozostaje gr. -OH węgla C4 w reszcie glukozy, do której są przyłączane kolejne reszty glukozy. Zachodzi wówczas proces zwany glukozylacją - glikogenina katalizuje dodawanie kolejnych reszt glukozy do momentu powstania, połączonego wiązaniami α(1-4) z cząsteczką glikogeniny, krótkiego liniowego polimeru glukozy.
glikogen(n reszt) + UDP-glukoza glikogen(n +1 reszt) + UDP
5. Synteza liniowej cząsteczki glikogenu.
syntaza glikogenowa - najważniejszy enzym prowadzący dalsza syntezę łańcucha glikogenu.
6.Synteza rozgałęzień
Rozgałęzienia powstają, co 11 reszt z udziałem
enzymu rozgałęziającego (amylo-[1-4]-[1-6]-transglukozydaza)
Rozkład glikogenu (glikogenoliza)
Glikogenoliza nie jest odwróceniem glikogenogenezy
Powoduje uwolnienie glukozo-1-fosforanu, który ulega konwersji do glukozo-6-fosforanu (G6P)
G6P może być:
•rozłożony w procesie glikolizy,
•ulec konwersji do glukozy w procesie glukoneogenezy
•utlenić się w szlaku pentozofosforanowym.
Najważniejszym enzymem jest
fosforylaza glikogenu
katalizująca fosforolityczne rozszczepienie wiązań α(1-4) glikozydowych w glikogenie z łańcuchów na powierzchni ziaren glikogenu, uwalniany jest w ten sposób glukozo-1-fosforan
Fosforylaza glikogenu jest homodimerem, którego każda z domena posiada:
* miejsce katalityczne
* miejsce wiążące cząsteczkę glikogenu
* miejsce dla fosforanu pirydoksalu
* miejsce dla AMP
Fosforan pirydoksalu (PLP)
pochodna witaminy B6
grupa prostetyczna fosforylazy glikogenu
wiąże się z miejscem aktywnym enzymu tworząc zasadę Schiffa (reakcja grupy aldehydowej PLP z grupą e-aminową reszty lizyny).
Fosforolizę można porównać do hydrolizy
•Fosforoliza - rozszczepienie wiązania wywołane przez ortofosforan
R-O-R' + HO-PO32- = R-OH + R'-O-PO32-c
•Hydroliza - rozszczepienie wiązania wywołane przez cząsteczkę wody
R-O-R' + HOH = R-OH + R'-OH
Fosforylaza glikogenowa usuwa reszt glukozy z nieredukujacego końca cząsteczki glikogenu, a ortofosforan pochodzący od grupy prostetycznej, jaka jest fosforan pirydoksalu rozrywa wiązanie pomiędzy węglem C1 końcowej reszty a atomem tlenu wiążącym się z węglem C4 następnej reszty glukozylowej.
Ponieważ wiązania ၡ(1-6) nie są podatne na działanie fosforylazy glikogenowej fosforoliza zatrzymuje się na 4 reszcie glukozy od rozgałęzienia, które posiada właśnie wiązanie ၡ(1-6). Zaczyna wtedy działać inny enzym:
Wiązanie pomiędzy węglem C1 a grupą OH-węgla C4 zostaje podstawione przez grupę fosforanową fosforanu pirydoksalu.
Enzym usuwający rozgałęzienia
(160 kDa) ma dwa niezależne miejsca aktywne, zbudowane z reszt w różnych obszarach pojedynczego łańcucha polipeptydowego:
miejsce transferazowe
miejsce α(1-6)glukozydazowe
Enzymy biorące udział w rozkładzie glikogenu:
Fosforylaza glikogenu
Enzym bifunkcyjny usuwający rozgałęzienia o aktywności
α-[1-4]- α-[1-4]-transferazy glukanowej
amylo-[1-6]-glukozydazy
Fosfoglukomutaza
Glukozo-6-fosfataza (wątroba)
Regulacja metabolizmu glikogenu
Synteza i rozkład glikogenu zachodzą spontanicznie ale nie równocześnie. Inaczej mielibyśmy do czynienie z „bezskutecznym cyklem”, a do tego dochodziłoby jeszcze do utraty jednego wiązanie fosforanowego na każdy cykl.
Dlatego syntaza glikogenu i fosforylaza glikogenu są odwrotnie regulowane przez efektory allosteryczne i fosforylację.
Efektory allosteryczne, to takie związki, które sygnalizują stan energetyczny komórki.
Odwracalna fosforylację powstaje w odpowiedzi na hormony:
insulinę
adrenalinę
glukagon
Regulacja - Kontrola allosteryczna
W efekcie regulacji allosterycznej fosforylaza glikogenu występuje w dwóch konformacjach: “R” (aktywna) “T”(inhibowana). W mięśniach jest regulowana allosterycznie przez cAMP, który jest drugorzędową cząsteczką sygnałową powstającą pod wpływem działania wielu hormonów, a także przez glukozo-6-fosforan. Izoenzym fosforylazy wątrobowej jest mniej czuły na kontrolę allosteryczna.
AMP (AMP wysoki poziom, ATP niski poziom) aktywuje fosforylazę, promując konformację rozluźnioną R.
ATP i glukozo-6-fosforan, których miejsca wiązania pokrywają się z miejscem wiązania AMP, inhibują fosforylazę, promując konformację napięta.
Zatem rozkład glikogenu inhibowany w obecności wysokiego poziomu ATP i glukozo-6-fosforanu.
N-acetylglukozamina (GlcNAc) analog glukozy - wiąże się z miejscem aktywnym fosforylazy glikogenu, w sąsiedztwie fosforanu pirydoksalu. Działa ona, jako inhibitor allosteryczny. Inhibitory te wiążą się w obszarze między dimerami, stabilizując konformację nieaktywna.
Syntaza glikogenu jest regulowana allosterycznie w momencie wysokiego stężenia cukru we krwi przez glukozo-6-fosforan, który ją wówczas aktywuje.
Regulacja - Modyfikacja kowalencyjna
Glukagon i adrenalina działają w odpowiedzi na niskie stężenie cukru we krwi.
Glukagon syntetyzowany przez α-komórki trzustki, aktywuje tworzenie cAMP w wątrobie.
Adrenalina aktywuje tworzenie cAMP w mięśniach.
Oba aktywują białko G związane z receptorem i powodują
wyzwolenie kaskady cAMP, a w konsekwencji
ufosforylowanie enzymów metabolicznych
Dla fosforylazy glikogenu
Kaskada sygnałowa cAMP przeprowadza formę "b" enzymu - zależna od kontroli allosterycznej (zdefosforylowana fosforylaza glikogenu) w formę "a" aktywną, niezależną od regulatorów allosterycznych (w przypadku fosforylazy glikogenu, stan ufosforylowania).
Kaskada cAMP wywołuje fosforylację grup hydroksylowych seryny w miejscu aktywnym fosforylazy glikogenu i przechodzi ona w stan aktywny (R).
Ufosforylowany enzym jest mniej czuły na działanie inhibitorów allosterycznych. Tak więc przy wysokim poziome
ATP i G6P - ufosforylowana fosforylaza jest nadal aktywna.
Dla syntazy glikogenu
Kaskada cAMP wywiera przeciwny efekt na syntazę glikogenu. Fosforylacja promuje konformację "b" (mniej aktywną)
Syntaza glikogenu jest fosforylowana przez :
-kinazę A białek,
-kinazę fosforylazową
Kaskada cAMP inhibuje syntazę glikogenu
. Niskie stężenia glukozy we krwi będą hamować aktywność syntazy glikogenu
Insulina (5.8 kDa) - produkowana jest w odpowiedzi na wysokie stężenie glukozy we krwi przez komórki β trzustki. R
rozpoczyna kaskadę sygnałowa prowadzącą do aktywacji fosfatazy-1 białek.
Fosfataza-1 białek -usuwa regulatorowe reszty fosforanowe z:
•Fosforylazy - inaktywując ją
•Kinazy fosforylazowej (enzym bezpośrednio fosforylujący fosforylazę glikogenu w kaskadzie cAMP) - inaktywując ją
•Syntazy glikogenu - aktywując ją
Insulina ma wpływ antagonistyczny na kaskadę cAMP indukowaną przez glukagon i adrenalinę.
jony Ca2+
regulują rozkład glikogenu w mięśniach
aktywują częściowo kinazę fosforylazy, posiadającą w swej podjednostce domenę δ identyczną z kalmoduliną. Fosforylacja enzymu, na drodze kaskady cAMP indukowanej przez adrenalinę, powoduje jego dalszą aktywację tak że rozpoczyna on fosforylowanie fosforylazy glikogenu i aktywuje się szlak rozkładu glikogenu.
Zaburzenia magazynowania glikogenu
Wywołane są głównie przez dziedziczne braki, któregoś z enzymów szlaku metabolizmu glikogenu, co w efekcie powoduje nadmierne nagromadzenie glikogenu wewnątrz komórek.
Choroby
Opisano14 różnych chorób (GSD) związanych z zaburzeniami metabolizmu glikogenu. Wszystkie objawiają się nadmiernym magazynowaniem glikogenu, a poza tym zaburzeniami pracy wątroby a także osłabieniem mięśni. Wyróżnia się więc:
4 powodujące osłabienie mięśni:
Pompego (GSD II) - brak kwaśniej maltazy
Cori'ego (GDS III) - brak enzymu usuwającego rozgałęzienia
McArdle'a (GSD V) - brak miofosforylazy
Tarui'ego (GSD VII) - brak fosfofruktokinazy
A także nie tak ściśle związane z zaburzeniami mięśni:
von Gierke'go (GSD Ia) - brak glukozo-6-fosfatazy
Andersa (GSD IV) - brak transglukozydazy
Hersa (GSD VI) - brak fosforylazy
7