Artur Stochła Wrocław, dn.13.03.20001r.
Alumn IV roku
MWSD we Wrocławiu.
Temat: Granice tolerancji w pracy wychowawczej.
Wychowanie jest to świadomie organizowana działalność, której celem jest wywołanie zamierzonych zmian w osobowości człowieka. Szczególnie istotną i znaczną rolę w tym procesie odgrywa wychowawca, gdyż to on kształtuje i wychowuje młode pokolenie. Pełniona przez niego funkcja jest ważna i odpowiedzialna, a jednocześnie trudna i uciążliwa - wymaga, bowiem wielu poświęceń i wyrzeczeń. Jego działalność jest czynnością społeczna, obejmującą wszystkich obywateli, stąd też jej ogromne znaczenie dla rozwoju społeczeństwa i narodu.
Dlatego wychowawcę cechuje: prawość i stałość charakteru, sprawiedliwość w postępowaniu względem innych, a także konsekwencja i wytrwałość w pokonywaniu przeszkód. Cech te sprzyjają kształtowaniu się autorytetu nauczyciela, bez którego nie może być mowy o jego wpływie na wychowanie młodego pokolenia. Wychowawca powinien wzbudzać respekt i szacunek, określając granice norm i zasad postępowania, do kkórgo powinni dostosować się wychowankowie. Nie można przy tym jednak zapominać o elastyczności i tolerancji względem nich. Mówiąc o wychowaniu nie możemy pominąć tolerancji która ułatwia nawiązywanie wzajemnej relacji miedzy wychowankiem a wychowawca. Powinniśmy jednak wyznaczyć granice owej akceptacji, gdyż nie może ona być bezgraniczna.
Przed szczególnie trudnym zadaniem zostaje postawiony młody człowiek który po raz pierwszy obejmuje funkcję wychowawcy na koloni czy obozie. Tutaj bardzo łatwo zatracić granicę zdrowej właściwej tolerancji względem podopiecznych. Wychowawca posiadający jedynie wiedzę teoretyczną musi wykorzystać ją w praktyce, w taki sposób by wzbudzić respekt, szacunek, ugruntować swoją pozycję a jednocześnie zaufanie swoich wychowanków. Jak człowiek w każdym zawodzie, także i wychowawca podlega przepisom swej roli zawodowej - na określenie prawa i określone obowiązki. Jego obowiązki są wyznaczone zarówno przez instytucję, w której działa, jak i przez regulaminy właściwe dla tej instytucji. Jego zadaniem jest uczyć i wychowywać.
Wychowawca na koloni sprawuje opiekę nad grupą dzieci odpowiada za ich bezpieczeństwo, wygląd, higienę, zdrowie, wychowanie. Jest bezpośrednim opiekunem i organizatorem czasu powierzonym mu dzieci zastępuje im rodziców, także realizuje program dydaktyczno- wychowawczy koloni. Podczas wykonywania tych obowiązków wychowawca musi wykazać się twórczością, oryginalnością i kreatywnością. Aby zyskać sympatię i szacunek grupy powinien tolerować poszczególne osoby znajdujące się w danej grupie. Dzieci muszą mieć poczucie bezpieczeństwa, świadomość akceptacji, ale także powinny odczuwać respekt wobec zasad i norm ustalonych na koloni, dlatego też wychowawca wprowadzając atmosferę swobody, tolerancji i wolności nie może zapomnieć o utrzymaniu karności i porządku niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania grupy. Musi, więc on wywarzać odpowiednie proporcje między wolnością a dyscyplina, aby statecznie zachować kontrolę nad wychowankami.
Wychowawca powinien umożliwiać dzieciom działanie w grupie według ich potrzeb. Jednocześnie może on dostarczać dobrych norm, uczuć właściwych sposobów przejawiania emocji, stymulować rozwój wyobraźni. Swoim postępowaniem powinien dostarczać dobrych sposobów życia i zachowania. Wychowawca, którego cechuje pomysłowość, poczucie humoru, cierpliwość i wyrozumiałość, znacznie szybciej znajdzie i zdobędzie zaufanie swoich podopiecznych. Dzięki temu zostanie zaakceptowany i przyjęty jako członek tej grupy. Wychowawca powinien pamiętać, że dzieci mają prawo do zabawy, odreagowania swoich emocji i spontanicznych reakcji, jednakże tolerując ich poczynania, nie można zatracać się w swojej wyrozumiałości i łaskawości - musi powoływać się do granic normy i zdrowego rozsądku. Akceptując dziecięce przywileje wychowawca sam zostaje zaakceptowany przez grupę, a to zdecydowanie ułatwia proces wychowywania. Jak więc widzimy tolerancja odgrywa znamienna rolę w interakcji wychowawca - wychowanek.
Stając się przyjacielem i człowiekiem grupy, wychowawca nie może zapomnieć o pełnionej przez siebie funkcji i o odpowiedzialności, która na nim spoczywa. Przyzwalając wychowankom na realizowanie ich zamierzeń, powinien na pierwszym miejscu stawiać ich bezpieczeństwo. Tolerancja ułatwia, bowiem kontakty z podopiecznymi, ale nie zwalnia z odpowiedzialności za ich życie i zdrowie.
Każdy wychowawca będący na kolonii nie może zapomnieć o serdeczności, cierpliwości i tolerancji i względem dzieci i ich zachowań. Musi przy tym wykazać się dojrzałością i mądrością życiową, gdyż tylko dzięki temu stworzy swój autorytet i wizerunek dobrego wychowawcy.
1