Praktyczne uruchomienie połączenia Ad hoc
Jeżeli nie potrzebujesz pełnej sieci, a zależy ci jedynie na wymianie danych między notebookiem a komputerem stacjonarnym, nie musisz kupować drogiego punktu dostępowego. Wystarczą dwie karty sieciowe WLAN. Należy w tym celu wybrać tryb pracy "ad hoc" - karty będą wówczas szukały połączenia z innymi kartami, a nie z punktem dostępowym. Takie rozwiązanie działa we wszystkich wersjach Windows, do których producent kart dostarczył sterowniki.
Co więcej, w ten sposób możesz połączyć nawet kilka komputerów. Pakiety danych przesyłane są zawsze między dwoma komputerami; inne komputery w sieci ad hoc nie są niepotrzebnie dodatkowo obciążane. Takie połączenie często nazywane jest trybem peer-to-peer.
Konfiguracja trybu ad hoc
Aby się połączyć, najpierw klasyczne logowanie: login i hasło. |
Aby sieć ad hoc działała, musisz nadać obu komputerom tę samą nazwę identyfikacyjną SSID (Service Set Identification) i wybrać ten sam kanał. W naszym przykładzie posłużyliśmy się nazwą SSID "sepp-wlan" i wybraliśmy kanał 10. W następnej kolejności wybierz tryb pracy "ad hoc". W fazie testowej wyłącz szyfrowanie WEP względnie WPA. Zmniejszasz w ten sposób liczbę możliwych źródeł błędów.
W typowej sieci każda karta sieciowa musi mieć własny numer IP. Jeżeli korzystasz z punktu dostępowego, jego serwer DHCP automatycznie przydziela kartom właściwe adresy. Gdy jednak budujesz tylko sieć ad hoc, nie ma w niej punktu dostępowego, a więc nie ma też serwera DHCP. Nie stanowi to żadnego problemu, gdy obie karty WLAN są skonfigurowane bez własnego adresu IP. Windows automatycznie przydzieli kartom adresy IP z tego samego zakresu (podsieci).
Jeżeli jednak jedna z kart ma stały adres IP, możesz wprawdzie utworzyć połączenie WLAN, ale nie będziesz mógł przesyłać danych. Musisz więc albo przypisać obu kartom stałe adresy IP, albo skonfigurować je tak, by pobierały adresy automatycznie. Automatycznie pobieranie adresów to rozwiązanie, które lepiej sprawdza się w praktyce. Dzięki niemu możesz korzystać również z innych sieci WLAN, na przykład w biurze, bez potrzeby zmiany adresu IP.
Sprawdzanie adresu IP
Podwójnym kliknięciem ikony połączenia sieciowego na pasku zadań otwórz okno dialogowe statusu połączenia. Na karcie "Ogólne" kliknij przycisk "Właściwości".
Zaznacz wpis "Protokół internetowy (TCP/IP)" i kliknij przycisk "Właściwości". Zaznacz opcję "Uzyskaj adres IP automatycznie", ewentualnie również "Uzyskaj adres serwera DNS automatycznie". Zakończ edycję, klikając OK.
Teraz możesz uruchomić połączenie WLAN między dwoma komputerami. Ponownie kliknij ikonę połączenia sieciowego na pasku zadań. Windows otworzy okno, w którym pokaże dostępne sieci WLAN - w tym przypadku będzie to na ogół jedna sieć. Zaznacz swoją sieć WLAN i kliknij "Połącz".
Udostępnianie katalogów
Gdy połączenie już działa, następnym krokiem powinno być włączenie szyfrowania. Jak to zrobić, przeczytasz w artykule "Zabezpieczenie sieci bezprzewodowych" na str. 74. Szyfrowanie jest niezmiernie ważne, gdyż w kolejnym kroku musisz udostępnić foldery na twardym dysku. Każdy, kto znajdzie się w obrębie sieci, będzie miał do nich dostęp.
Windows od wersji 95 dysponuje prostą usługą sieciową: udostępniasz folder, z którego mogą korzystać wszyscy uczestnicy sieci tak, jakby znajdował się na ich komputerach.
Udostępnione foldery można znaleźć w Eksploratorze Windows w katalogu "Dokumenty udostępnione". Udostępnianie katalogu funkcjonuje w Windows 95/98/Me zasadniczo inaczej, niż w NT4, 2000 i XP.
Windows NT4, 2000 i XP
W Windows NT4, 2000 i XP udostępnianie folderów odbywa się poprzez nadawanie praw użytkownikom. Kto chce mieć dostęp do katalogu, musi posiadać na komputerze konto z nazwą użytkownika i hasłem. Aby dodać nowego użytkownika, otwórz Panel sterowania i przejdź do działu "Konta użytkowników".
Dalszy ciąg opisu dotyczy Windows XP; w starszych wersjach proces przebiega podobnie, z niewielkimi różnicami w szczegółach. Kliknij "Utwórz nowe konto" i wpisz nazwę użytkownika, wybierz typ konta "Ograniczone" i kliknij "Utwórz konto".
Teraz wróć do nowego konta, by zmienić jego właściwości. Kliknij "Utwórz hasło" - to konieczne, by Windows zezwolił na udostępnianie. Wpisz hasło, potwierdź je ponownie, a na zakończenie kliknij "Utwórz hasło".
Aby udostępnić folder, uruchom Eksplorera Windows i kliknij wybrany folder prawym klawiszem myszy. Wybierz punkt menu "Udostępnianie i zabezpieczenia". Jeżeli udostępniasz folder po raz pierwszy, Windows wyświetli ostrzeżenie informujące cię, że udostępnianie wiąże się z ryzykiem, ponieważ umożliwiasz innym użytkownikom sieci dostęp do zawartości folderów. Zalecany przez Microsoft "Asystent instalacji sieci" nie przydaje się na wiele - aktywuje jedynie firewall Windows XP, który w przypadku połączenia ad hoc WLAN ma raczej wątpliwą przydatność. Dlatego wybierz opcję "Jeśli masz świadomość ryzyka, ale mimo to chcesz udostępnić pliki nie korzystając z pomocy asystenta, kliknij tutaj".
W zmienionym oknie wybierz opcję "Udostępnij ten folder w sieci". W polu "Nazwa udziału" możesz pozostawić oryginalną nazwę folderu lub wpisać nową - wówczas inni użytkownicy zobaczą tylko nazwę nadaną przez ciebie. Jeżeli chcesz przyznać innym użytkownikom prawo zapisu, zaznacz opcję "Zezwalaj użytkownikom sieciowym na zmianę moich plików". Kliknięciem przycisku OK zatwierdzisz zmiany.
Korzystanie z udostępnionych folderów
Teraz na drugim komputerze otwórz Start | Moje miejsca sieciowe, a następnie "Microsoft Windows Net-work". Kliknij nazwę grupy roboczej, do której należy drugi komputer (grupy robocze istnieją od Windows 3.11). Windows standardowo używa nazw "Grupa robocza". W podkatalogu znajdziesz nazwę komputera. Gdy klikniesz nazwę, Windows poprosi o nazwę użytkownika i hasło. Dopiero po ich podaniu uzyskasz dostęp do udostępnionych folderów.
Jak uruchomić połączenie ad hoc? Najpierw zajmiemy się komputerem gospodarzem. W Windows XP może to być niełatwe: każdy producent kart Wi-Fi dołącza do urządzeń własny aplet konfigurujący ich działanie, który blokuje identyczny aplet systemowy (opracowany przez Microsoft) albo wręcz uniemożliwia jego uruchomienie.
Może jednak będziesz miał odrobinę szczęścia... Spróbuj: kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę połączenia bezprzewodowego (obok zegara) i wybierz Wyświetl dostępne sieci bezprzewodowe | Zmień ustawienia zaawansowane | Sieci bezprzewodowe. Jeśli to możliwe, zaznacz opcję Użyj systemu Windows do konfiguracji ustawień sieci bezprzewodowej.
Teraz wykasuj wszystkie sieci wymienione w oknie Sieci preferowane, po czym kliknij przycisk Dodaj... Uzupełnij pole Nazwa sieciowa (SSID), skonfiguruj zabezpieczenia dowolnie (zalecamy zrezygnowanie z nich, jeżeli jest to rozwiązanie wybitnie tymczasowe) i zaznacz opcję znajdującą się na dole okna: To jest sieć typu komputer-komputer (ad hoc); punkty dostępu bezprzewodowego nie są używane.
To wszystko; zwróć tylko uwagę, że połączenie będzie nieaktywne dopóty, dopóki nie skonfigurujesz go na drugiej maszynie.
W Viście sprawa wygląda dużo prościej: wystarczy kliknąć Start | Połącz z | Skonfiguruj połączenie lub sieć (rozłączając uprzednio ewentualne połączenie z routerem czy punktem dostępowym) | Skonfiguruj bezprzewodową sieć ad hoc (typu komputer-komputer) | Dalej | Dalej, następnie wpisz nazwę sieci (np. "sieciunia"), wybierz typ zabezpieczeń ("Bez uwierzytelniania" lub "WEP") i wpisz odpowiedni klucz (np. "Polska1983AP1"). Kliknij też Zapisz tę sieć. Nie zapomnij o uru-chomieniu udostępniania plików - dopiero wtedy w twoim firewallu zostaną otwarte odkreślone porty.
|
|
Połączenie się z siecią ad hoc jest łatwe w obu systemach operacyjnych. W Windows XP wystarczy obok zegara znaleźć ikonę sieci bezprzewodowej, dwu-krotnie ją kliknąć, zaznaczyć wybraną sieć ad hoc (symbolizowaną przez ikonę z dwoma laptopami) i kliknąć Połącz, wpisując klucz WEP w razie potrzeby. Gdyby sieć pozostała niewidoczna, wówczas należy powtórzyć całą konfigurację opisaną powyżej dla komputera gospodarza.
W Windows Viście natomiast kliknij Start | Połącz z i zaznacz ikonę sieci. Nie da się ukryć, że praca z urządzeniami bezprzewodowymi jest w Viście dużo prostsza.
Routery przyszłości
W 2007 roku producenci urządzeń Wi-Fi powinni postawić przede wszystkim na prostotę używania sprzętu bezprzewodowego. Wbrew pozorom, nie bez znaczenia jest również wzornictwo: producenci prześcigają się w "kosmicznym" wystroju z udziwnioną konfiguracją anten (taki już wymóg standardu MIMO/Draft N), a naszym zdaniem sprzęt powinien być po prostu ładny i dobrze komponujący się meblami w każdym stylu.
W tej dziedzinie dominuje Netgear i ASUS, powoli dogania konkurencję Belkin, natomiast cała reszta stawki pozostaje w tyle.
Ważne będą również przepustowość i zasięg, naturalnie z możliwością regulacji siły sygnału. I chodzi nie tylko o modele Draft N, lecz także o zintegrowane gigabitowe przełączniki. W końcu użytkownik powinien mieć alternatywę, jeżeli zechce włączyć we WLAN wydajny dysk sieciowy, który przeznaczy na składnicę filmów i muzyki.
Trudno o lepsze rozwiązania niż urządzenia firm Cisco Linksys, D-Link i Netgear, choć trzeba przyznać, że właściwie każdy producent ma coś do zaprezentowania.
Z pozostałych innowacji najważniejsze, naszym zdaniem, są dwie: zamontowanie w routerze dysku sieciowego oraz modemu UMTS. HDD pozwala na wygodną obsługę P2P bez włączania głównej maszyny - co znacząco obniża zapotrzebowanie na energię elektryczną, z roku na rok coraz bardziej drożejącą. Niestety, rozwiązanie tego rodzaju na razie kosztuje sporo, znacznie więcej niż zapłaciłbyś osobno za router i twardy dysk.
Zintegrowany modem UMTS (HSDPA) natomiast to znak czasu: kiedyś przełomem były routery xDSL, obecnie zaczynają się pojawiać urządzenia z HSDPA. I nic dziwnego - najtańszy abonament Era blueconnect kosztuje niecałe 50 złotych miesięcznie, podczas gdy konkurencyjne połączenie używające neostrady tp - przynajmniej ok. 70 złotych (wliczając obowiązkowy do niedawna abonament telefoniczny)! Większa szybkość w usłudze TP S.A. w wielu rozwiązaniach rzadko się przydaje - tysiące użytkowników korzystają z Internetu, przeglądając wieści ze świata, pogodę, czasem rozmawiając za pomocą komunikatora i odbierając pocztę.