Rozdział 5. Zanim ocenisz…
Ocena pracy to bardzo ważny element, oceniając dziecko kształtujesz jego przekonania o jego możliwościach i postępach
Wykształcenie każdego człowieka, w dowolnym wieku musi obejmować liczne etapy będące niejako kamieniami milowymi procesu ucznia się, prowadzącego człowieka ku jego najbliższej przyszłości. Kształcenie to ma na celu:
Zdobycie wiedzy
Ukształtowanie inteligencji i rozwinięcie zmysłu krytycznego
Lepsze poznanie samego siebie i świadome rozpoznanie własnych zdolności i ograniczeń
Zdobycie umiejętności pokonywania własnych niepożądanych popędów i destrukcyjnych zachowań
Trwałe rozbudzenie zdolności twórczych i wyobraźni
Zdobycie umiejętności pełnienia odpowiedzialnej roli w życiu społecznym
Zdobycie umiejętności porozumiewania się z innymi ludźmi
Pomaganie innym w przystosowaniu się do zmian i przygotowania ich do nich
Umożliwiania każdemu człowiekowi wyrobienia sobie własnego, jak najbardziej wszechstronnego i całościowego poglądu na świat
Wyrabianie w ludziach większej operatywności i gotowości do rozwiązywania licznych nowych problemów
Jak wiedzą wszyscy ocena jest stresogenna. Cechą oceny jest powszechność.
Oceniani jesteśmy przez różne osoby od małego
Dopóki nie nauczymy się dystansować do oceny innych, oceny przenikają nas bardzo głęboko, konstruując matrycę pewności, własnych kompetencji, obrazu samego siebie i poczucia własnej wartości
Ocena konstrukcyjna to ocena zachęcająca do dalszych prób, ocena w części instruktażowa
Ocena powinna zawierać opis tego, co potrafisz, a co jeszcze jest do poprawienia. Jest to uczniowi potrzebne, ponieważ motywację do dalszych prób buduje się na tym co już posiadamy.
Uczenie się to przecież nabieranie nowych doświadczeń, zatem z perspektywy nauczyciela, to inaczej dotarcie do modelu świata ucznia i tworzenie nowych połączeń.
Kolejną sprawą jest informacyjność oceny, uczeń musi wiedzieć za co otrzymuje taką a nie inną ocenę.
Absurdem są uwagi typu: popraw styl, źle myślisz… jak uczeń może poprawić swój styl i myślenie???!!!!
Niepowodzenia w szkole są traktowane jako niepowodzenia dziecka, a przecież to także porażka nauczyciela, porażka stosowanej metody, porażka w komunikacji
Wypisani są wielcy ludzie, którzy przez swoich nauczycieli byli uważani za uczniów miernych a jednak daleko zaszli: Newton, Edison
Nauczyciele często proszą rodziców by zajęli się edukacją dziecka, jest to błąd. Skąd rodzice mogą wiedzieć jak uczyć?
Nauczyciele przyklejają do ucznia „etykiety” i tak naprawde wg nich oceniają. Uczeń słaby ma małe szanse aby wyrwać się spod tej etykiety
Na ocenę ma także duży wpływ wygląd ucznia (w czym są gorsze dready ucznia od łysiny nauczyciela?)
Oceniając popatrz na ucznia jak na człowieka, w definicji naukowych uczeń to jednostka, podmiot , zaś z odległości 1 metra to wystraszone dziecko, pełne lęku, jednocześnie pełne ufności, że zrobiło coś może wreszcie dobrze. Najlepiej sam przypomnij siebie w szkole. Co lubiłeś a czego nie.
Pamiętaj, że twoi uczniowie uczą się jeszcze wielu innych przedmiotów jednocześnie, z których często reprezentują większą wiedzę niż ty.
Pamiętaj że uczniowie to nie mali naukowcy, profesorowie, ale DZIECI. Przypomnij sobie jak ty w ich wieku chciałeś być doceniony, oceniony sprawiedliwie, zrozumiany
Doceniaj odwagę i próbowanie!
Przy testowaniu stanu wiedzy, zadawaj pytania, które sprawdzają stan myślenia, czekaj cierpliwie na odpowiedź, powstrzymaj swoje niezadowolenie z powodu niewłaściwego myślenia, doceniaj próbowanie.
Zadawaj pytania pomocnicze, pokaż ścieżki dojścia
Każdy uczeń chce mieć dobre oceny, KAŻDY
Każda ocena dziecka, to ocena samego siebie, twoich metod
Czyli w skrócie, OCENA KONSTRUKCYJNA