Polityka to działalność władz państwowych w kształtowaniu stosunków wewnętrznych w państwie oraz stosunków państwa z zagranicą. Podmiotem polityki jest nie tylko władza, ale także organizacja, grupa społeczna czy nawet osoba podejmująca działania, których celem jest wywarcie określonego wpływu na tok spraw publicznych.
Uzupełniając termin „polityka” odpowiednio dobranym określeniem, wskazujemy bliżej na jej przedmiot, czyli rodzaj sprawy, których interesująca nas działalność dotyczy.
Polityka ekonomiczna oznacza bezpośrednie kierowanie gospodarką narodową przez państwo lub pośrednie oddziaływanie państwa na funkcjonowanie i rozwój tej gospodarki. Inaczej mówiąc jest to również działalność państwa polegająca na określeniu bieżących i perspektywicznych celów społeczno- gospodarczych oraz ich realizacji za pomocą metod i środków wynikających z zasady racjonalnego gospodarowania.
Przez politykę gospodarczą rozumiemy świadome oddziaływanie władz państwowych oraz instytucji i organizacji międzynarodowych na gospodarkę- jej dynamikę, strukturę, funkcjonowanie i stosunki ekonomiczne.
Obejmuje ona również wpływ państwa na rozwiązywanie problemów społecznych i wspomaganie postępu społecznego.
Nauka polityki ekonomicznej jest dyscypliną naukową zajmującą się badaniami form, celów i narzędzi. Sposób oddziaływania państwa na społeczny proces gospodarczy. Dyscyplina ta należy do nauk ekonomicznych jest ściśle związana z ekonomią polityczna.
Podmiotem polityki gospodarczej jest władza państwa, w której imieniu konkretne działania prowadzą jej organy. W związku z tym sprawą niezwykle istotną jest sposób powoływania, struktura oraz szczegółowy zakres kompetencji i odpowiedzialności organów publicznych mających oddziaływać na gospodarkę, a także sama procedura przygotowania i podejmowania decyzji. Może się ona koncentrować w centralnych organach władzy, może włączać do procesu decyzyjnego organy samorządu terytorialnego.
W procesach decyzyjnych polityki ekonomicznej może występować dominacja aparatu urzędniczego. Mogą też występować mechanizmy zapewniające partycypację czynników społecznych i demokratyczne formy podejmowania decyzji przez organy typu przedstawicielskiego.
Rządy niektórych krajów świadomie rezygnują z części swoich suwerennych uprawnień na rzecz wspólnych organów ponadnarodowych, które przejmują pewne funkcje w dziedzinie planowania i realizowania współpracy gospodarczej. Stają się ponadnarodowymi podmiotami polityki ekonomicznej, oczywiście w zakresie spraw wyraźnie określonych w odpowiednich umowach międzynarodowych.
Działania polityki ekonomicznej musza być motywowane troską o dobro publiczne, stawiane ponad interesami poszczególnych osób, grup i warstw społecznych, przy przestrzeganiu reguły celowego, rozważnego i oszczędnego działania władzy, czyli po prostu reguły działania racjonalnego. Mądra polityka ekonomiczna może być potężną dźwignią rozwoju społeczno-gospodarczego kraju. Natomiast błędna prowadzi niejednokrotnie do katastrofalnych skutków.