1. Charakterystyki rzeczywistego źródła napięciowego i rzeczywistego źródła prądowego pokrywają się, jeśli spełnione są następujące warunki: - opory wewnetrzne rowne - e = R * j Powyższych warunków nie mogą spełniać oczywiście idealne źródło napięciowe i idealne źródło prądowe. Rzeczywistego źródło napięciowe i rzeczywiste źródło prądowe są równoważne zaciskowo, tzn. po zamianie prądy i napięcia w pozostałej części sieci nie ulegną zmianie, nie są zaś równoważne energetycznie. Moce wydzielone w oporach wewnętrznych źródła napięciowego i prądowego są różne.	2. Rezystancja dynamiczna (oporność przyrostowa) - elemencie nieliniowym opisuje zmiany zachodzące w otoczeniu obranego punktu pracy. Rezystancję dynamiczną opisuje wzór r= dU/dI = ktg B dU, dI - przyrosty napięć i natężeń w otoczeniu obranego punktu pracy. β - kąt nachylenia stycznej do wykresu U=f(I), przechodzącej przez obrany punkt pracy do osi poziomej. k - współczynnik proporcjonalności zależny od obranego układu jednostek. Rezystancja dynamiczna informuje o wartości przyrostu prądu w elemencie przy określonej zmianie napięcia. Dla elementów nieliniowych (np. dioda półprzewodnikowa, warystor) jest ona zmienna, zależy od wartości prądu i napięcia stałego określającego punkt pracy elementu. Niektóre elementy nieliniowe (np. dioda tunelowa, bareter, lampa neonowa) mogą wykazywać lokalną ujemną rezystancję dynamiczną (niemniej jednak w każdym punkcie charakterystyki rezystancja statyczna jest dodatnia) Rezystancja statyczna - jedna z rezystancji, obok dynamicznej, zdefiniowanych do opisu elementów o charakterystyce nieliniowej. Rezystancję statyczną opisuje zależność: r= U0/I0 = ktg A U0,I0 - napięcie oraz natężenie w obranym punkcie pracy. α - kąt nachylenia linii poprowadzonej przez początek układu współrzędnych oraz przez obrany punkt pracy. k - współczynnik proporcjonalności zależny od przyjętego układu jednostek	3. indukcja magnetyczna (wektor indukcji magnetycznej, B), wielkość charakteryzująca pole magnet.; definiowana wzorem określającym siłę, z jaką pole magnet. działa na poruszający się (z prędkością v) ładunek elektr. q: F = qv × B; jednostką i.m. jest tesla (T).	4. Pozostałość magnetyczna: wartość indukcji magnetycznej ferromagnetyka poddanego magnesowaniu za pomocą zewn. pola magnet. pozostająca po ustaniu działania tego pola; jeden z podstawowych parametrów charakteryzujących ferromagnetyki; p.m. zanika po przekroczeniu temp. Curie (Curie punkt), a także pod wpływem zewn. pola magnet. o natężeniu równym koercji, skierowanego przeciwnie w stosunku do pierwotnego (magnesującego) pola magnetycznego.	5. Zarcie źrudła napięciowego powoduje bowiem,że płynie przez nie prąd o natężeniu największym z możliwych. ograniczonym jedynie przez wartość Rw źrudła co powoduje wydzielanie się całej energi źrudła w jego rezystancji wewnętrznej.	6. Rezystancja przewodnika o jednakowym przekroju poprzecznym do kierunku przepływu prądu jest proporcjonalna do długości przewodnika, odwrotnie proporcjonalna do przekroju i zależy od materiału, co wyraża wzór: l — długość elementu, S — pole przekroju poprzecznego elementu, ρ — rezystywność przewodnika. Rezystywność, zwana oporem właściwym, jest oporem elementu o jednostkowej długości i jednostkowym polu przekroju poprzecznego.	7. Odpowiedz czsowa obwodu elektrycznego liniowego przy warunkach początkowych zerowych jest rowna sumie odpowiedzi czasowych na kazde wymuszenie z osobna. Tylko dla prostych obwodow liniowych.
8. w jednolitym kawałku stali indukują się tzw. prądy wirowe które są niekorzystne min. dlatego że nagrzewają rdzeń i powodują straty czyli obniżają sprawność transformatora. Prądy te powstają na skutek zmian strumienia magnetycznego obejmującego rdzeń, a strumień jest wynikiem przepływu prądu roboczego przez uzwojenia nawinięte na rdzeń. Pakiety blach są pokryte lakierem izolacyjnym czyli każda z "blaszek" jest odizolowana od innych. Taka izolacja ogranicza wartość prądów wirowych poprzez zwiększenie oporu.	9. τ = L/R	10. Koercja magnetyczna (zwana również natężeniem powściągającym) - wartość zewnętrznego pola magnetycznego jaką trzeba przyłożyć do ferromagnetyka, aby zmniejszyć do zera pozostałość magnetyczną. Zależnie od wartości koercji ferromagnetyki dzieli się umownie na magnetycznie twarde (o dużej wartości koercji, powyżej 10 000 A/m), magnetycznie półtwarde (o wartościach pośrednich) oraz magnetycznie miękkie (o stosunkowo niewielkich wartościach koercji, poniżej 1000 A/m).	11. Zastosowanie oporników włączanych w obwód uzwojeń wirnika umożliwiało łagodny rozruch. Obecnie powszechnie stosowanym rozwiązaniem, mającym na celu ograniczenie prądu podczas rozruchu, jest podłączanie uzwojeń silnika na czas rozruchu w gwiazdę, a po uzyskaniu właściwych obrotów - przełączenie w trójkąt. Połączenie w gwiazdę zmniejsza moc silnika i może być stosowane także podczas pracy silnika jeżeli nie ma zapotrzebowania na moc. Aby polepszyć parametry rozruchowe silników klatkowych, zmodyfikowano kształt klatki wirnika i w ten sposób powstały wirniki dwuklatkowe i głębokożłobkowe. W silnikach dwuklatkowych występują dwa zestawy prętów - zewnętrzne - mają mniejszą średnicę, a wewnętrzne, mają średnicę większą. Są to niejako dwie klatki, jedna w drugiej. W wirnikach głębokożłobkowych zasadniczą rolę odgrywa kształt zastosowanych prętów. W silnikach z wirnikami dwuklatkowymi i głębokożłobkowymi w czasie rozruchu występuje tzw. zjawisko wypierania prądu powodujące zmniejszenie prądu rozruchowego.	12. Zmienny prąd płynący w przewodzie spowoduje powstanie zmiennego pola magnetycznego którego linie bedą ten przewód koncentrycznie otaczały. Zgodnie z prawem Faraday'a pole to spowoduje zaindukowanie zmiennego napięcia (i prądu w obwodzie zamknietym) w przewodzie ktory się znajdzie w jego zasięgu, włączając w to i przewód który to pole wytworzył. Zgodnie z prawem Lens'a prąd w tym przewodzie wytworzony będzie skierowany tak że przeciwstawiał się będzie zmianom pola magnetycznego ktore go spowodowało. Można też powiedzieć że indukcyjność własna reprezentuje coś w rodzaju oporu z jakim każdy przewód będzie się przeciwstawiał wszelkim zmianom wielkości prądu w nim płynącego. Tak właśnie działa indukcyjność własna. Im większa indukcyjność i im większa częstotliwość tym większy jest opór jaki będzie ta indukcyjność stawiała. Dość dobrą tego oporu analogią jest inercja zawarta w ciężkim przedmiocie którym będziemy próbowali potrząsac. Im większa jego waga (czyli indukcyjność) tym ciężej będzie nim potrząsać, szczególnie w miarę wzrostu częstliwości. Opór spowodowany indukcyjnością nazywa się indukcyjną reaktancją, która wyraża się w [W] i która jest proporcjonalna do indukcyjności i częstotliwości wg wzoru:	13. Prawo przepływu prądów wywodzi się z prawa Ampère'a i definiuje cyrkulację wektora natężenia pola magnetycznego w obwodzie magnetycznym. Dla prostych (nierozgałęzionych) obwodów magnetycznych prawo przepływu można wyrazić za pomocą następującego równania: N - liczba zwojów uzwojenia magnesującego (jednostka bezwymiarowa), I - natężenie prądu magnesującego [ A ] H - natężenie pola magnetycznego [ A/m ], L - długość drogi magnetycznej na danym odcinku obwodu magnetycznego [ m ]. W postaci uogólnionej jego zapis jest następujący:	14. silnik bocznikowy - o uzwojeniu wzbudzenia w stojanie przyłączonym równolegle z uzwojeniem twornika. Charakteryzuje się małą podatnością na zmianę prędkości obrotowej na skutek zmiany obciążenia. Stosowany głównie w napędach obrabiarek, pomp, dmuchaw, kompresorów

---