Krzyż celtycki (ang. Celtic Cross) - forma krzyża, od wieków znana wyznawcom religii przedchrześcijańskich, w którym czteroramienny krzyż umieszczony jest w okręgu, symbolizującym celtyckie wianki, tzw. ruta. Współcześnie (mimo swego przedchrześcijańskiego pochodzenia) krzyż celtycki jest jedną z form krzyża akceptowanego przez Kościół katolicki jako religijny symbol chrześcijan. Przede wszystkim stał się on jednak charakterystyczny dla celtyckiegochrześcijaństwa. Mimo to stosunkowo często jest również spotykany w ofercie tzw. sklepów ezoterycznych jako amulet lub talizman. W celtyckich regionach Wysp Brytyjskich wolno stojące wysokie krzyże (ang. High Cross) zaczęto stawiać co najmniej w VIII wieku. Niektóre z nich noszą na sobie runiczne inskrypcje. Te wolno stojące krzyże przetrwały w Kornwalii i Walii, na wyspie Iona i na Hebrydach oraz w Irlandii. Inne kamienne rzeźby w tym kształcie można znaleźć w Kambrii i na pograniczu Szkocji, choć część z nich stawiana była według anglosaskiej, a nie celtyckiej tradycji. Najsłynniejsze "wysokie" krzyże to Cross of Kells w hrabstwie Meath oraz krzyże w Monasterboice, w hrabstwie Louth. Krzyż umieszczony w okręgu zwany też krzyżem słonecznym od najdawniejszych czasów symbolizował słońce. Koło z dwiema przeciętymi osiami to jeden z najstarszych symboli solarnych Indoeuropejczyków, występujący zresztą nie tylko u Celtów, motyw pojawia się np. wśród Słowian wschodnich. Okręg w środku interpretowany bywa również jako mandala (w tym wypadku symbol nieskończoności, doskonałości lub cykliczności czasu). W tradycji celtyckiej poszczególne strony krzyża symbolizować miały cztery żywioły. Patrząc od góry, zgodnie z ruchem wskazówek zegara, były to kolejno: Ziemia, Powietrze, Ogień i Woda. Cztery równe części koła, wyznaczone przez ramiona krzyża, stanowiły symbol równorzędności wszystkich czterech żywiołów, które - wzajemnie przenikając się - tworzą harmonię świata. [1] W północno-zachodniej Europie czasów pogańskich stał się atrybutem nordyckiego boga Odyna, inaczej Wodana. Kształt tego symbolu przejęli chrześcijanie zamieszkujący Brytanię i Irlandię. Chrześcijańska wersja krzyża celtyckiego została trochę zmodyfikowana - ma wystające poza okrąg wszystkie ramiona i bardziej wydłużone dolne ramię stanowiące podstawę, dzięki czemu przypomina w większym stopniu klasyczny krzyż chrześcijański (łaciński).
Staroangielskim słowem oznaczającym "krzyż" jest "rood". Wywodzące się z łaciny słowo "cross" przywieźli za sobą na Wyspy nordyccy najeźdźcy (Wikingowie) będący poganami.