Analiza Testu Zdań Niedokończonych Bonneta dla Pawła.
Przeprowadzający: Katarzyna Budyś, II rok pedagogika, resocjalizacja, grupa 01.
Badany: Jogi, uczeń 3 klasy gimnazjum, 15 lat, mężczyzna, osoba bliska, spokrewniona; ubrany był w luźne spodenki i podkoszulek.
Celem niniejszego testu było zbadanie sytuacji frustracyjnych, celów i ambicji badanego, wartościowania, stosunku do otoczenia, stosunku do siebie, do rodziców i przełożonych, stosunku do przyszłości i przeszłości. Test składał się z 60 zdań niedokończonych.
Zadaniem badanego było szybkie, wręcz automatyczne dokończenie zdań będących przedmiotem analizy. Odpowiedzi sklasyfikowano w VIII sferach.
Badanie odbyło się 23 maja 2009 roku w pokoju badanego, w ciszy, przy otwartym oknie; w czasie badania nikt nie przeszkadzał, nie były włączone żadne sprzęty grające. Test został uzupełniony na posprzątanym biurku, w czasie wolnym badanego.
Chłopiec bardzo chętnie zgodził się na wypełnienie testu; był bardzo ciekawy tego co to za test, do czego posłuży i jak wygląda. Z zapałem zabrał się do pracy. Początkowo kiedy wytłumaczyłam mu, że ma pisać w trzeciej osobie stwierdził, że odpowiedzi będą „dziecinne”, aczkolwiek po tym jak zapewniłam go, że na pewno nie będą dziecinne ochoczo zabrał się do pracy. Wykazał tym samym obawę, że może test ujawni jego niedojrzałość, co wydaje się być kwestią ważną dla badanego. W ciągu całego testu badany dużo się śmiał a także nerwowo obgryzał paznokcie- robił to nieświadomie! Początkowo również bawił się długopisem, z czasem jednak przestał. Bardzo dużo mówił, starał się odwracać swoją uwagę od tego co pisze; zadawał dodatkowe pytania np jak ma rozumieć dane zdanie, co ma napisać. Ale także bardzo często komentował swoje odpowiedzi, lekceważąco wypowiadając się na ich temat; żartował. Cały czas odnosiłam wrażenie, ze badany bał się ujawnić czegoś w teście co wolałby nie ujawniać, a co mogłoby zaszkodzić jego opinii.
Badany siedział nisko pochylony nad testem. Z kilkoma pytaniami miał duże problemy, długo nad nimi myślał. Ogólnie test zajął mu dużo czasu, bardzo łatwo się dekoncentrował, bardzo często przerywał. Myślę, że po to aby mieć więcej czasu na odpowiedź bądź po to, aby wyczytać z moich słów lub gestów odpowiedź.
Test został uzupełniony zdaniami pojedynczymi, pismo raczej mało czytelne, literki pochylone, małe, krzywe. Ze względu na dysgrafie występują błędy stylistyczne i gramatyczne. Dość liczne zdania zawierające treści o formie indywidualno-symbolicznej. Treści można uznać za ambiwalentne, nie mają one zabarwienia ani negatywnego ani pozytywnego.
Analiza poszczególnych sfer
Sfera I: Sytuacje frustracyjne.
Najdłużej zastanawiał się nad pytaniem 5 i 35. Na pytanie 5 dot. tego co przeszkadza mu mieć powodzenie napisał: brak szczęścia. Świadczy to o tym, iż Jogi za swoje niepowodzenia wini los, a nie siebie. Nie bierze tym samym odpowiedzialności za swoje porażki i niepowodzenia. Co jednak nie przeszkadza mu działać w kierunku poprawy własnego losu(zdanie11, 15, 33), niepoddawania się w trudnych sytuacjach. Jedynym problemem jest tu jego niechęć do przyjmowania na siebie odpowiedzialności, odrzucenie szukania w sobie przyczyn porażek.
Ciężko mu również przyjmować porażki, które ewidentnie wskazują na jego niedociągnięcia- szczególnie te fizyczne. Bardzo je przeżywa.
Kolejnym aspektem jaki udało mi się zauważyć u Jogiego jest fakt iż wszelkie emocje pokazuje na zewnątrz, łatwo ujawnia to co myśli i czuje. Poza tym reaguje on bardzo emocjonalnie i raczej pokazuje to na zewnątrz. Wskazuje na to zdanie: Kiedy się go podejrzewa, że jest winny robi się czerwony.
Chłopak bardzo dużo czasu poświęca na granie w piłkę nożną, ale także w gry komputerowe. Świat gier komputerowych przenika po części do sposobu myślenia chłopaka. Świadczy o tym zdanie: Kiedy Paweł spostrzegł wroga strzela w niego. Jest to myślenie w kategoriach gry, nie prawdziwego życia. Poza grą na komputerze wiele energii zabiera mu gra w piłkę nożną. Wskazuje na to wiele zdań dosłownie związanych z grą, meczami. Z testu jasno wynika, że jest to jego pasja, z nią też wiąże największe porażki, ale tez największe zwycięstwa.
Spotykając się z trudną sytuacja, porażką nie poddaje się, stara się radzić sobie w jakiś sposób. Należy do osób wytrwałych, dążących do wyznaczonego celu, aczkolwiek kiedy wyraźnie da się mu do zrozumienia, że jego wysiłki pójdą na marne daje sobie spokój, świadczy o tym zdanie: Kiedy Paweł spostrzegł, ze nie mógłby dojść wrócił się.
Sfera II: Cele i ambicje.
Cele i ambicje Jogiego są ściśle związane z tym co obecnie wypełnia jego życie, czyli szkoła i treningi piłki nożnej. Swoją przyszłość chciałby szczególnie wiązać z piłką nożną. Jego największym pragnieniem jest ukończenie szkoły. Również ta sfera zawiera wiele treści indywidualno-symbolicznych, trudnych do zrozumienia bez dogłębnej wiedzy na temat badanego. Najważniejszą kwestia jest dla badanego wolność i związana z nią możliwość robienia tego na co ma ochotę. Ceni to dlatego, że obecnie nie może podejmować decyzji zgodnych z jego marzeniami, nie może sobie pozwolić na to co pozostaje w sferze marzeń. Żyje więc między tym co jest tu i teraz, a sferą marzeń. Aczkolwiek wydaje się, że świetnie zdaje sobie sprawę ze swoich realnych możliwości. Nie wahałby się jednak ze spełnianiem swoich marzeń, gdyby tylko miał taką możliwość(36: Gdybym to mógł…otworzyć drzwi to bym to zrobił.)
Sfera III: Wartościowanie
Najwięcej kłopotu sprawiło mu pytanie 8 i 17. Po długim namyśle pytanie 8- o doświadczenie skojarzył tylko z doświadczeniami robionymi na chemii. Pytanie 17 o to co go nudzi, zakończył stwierdzeniem, że komputer, co nie bardzo wiąże się z prawdą, gdyż Jogi bardzo dużo czasu poświęca na komputer i gry i sprawia mu to wyraźną radość. Po dopytaniu okazało się, że nie wiedział co miał dopisać i napisał „cokolwiek”.
Jogi okazał się chłopcem o właściwej hierarchii wartości, zaskakując nawet poziomem dojrzałości(zdanie 30: On zrozumiał, że nie ważne jest to co się widzi, ale to co jest w środku), zdanie to wskazuje również na fakt, że on sam chciałby być postrzegany właśnie w ten sposób, czyli zgodnie z tym jaki jest a nie jak wygląda. Jest to chłopiec bardzo wrażliwy, chętnie ujawnia swoje marzenia, które związane są z piłką.
Dużą wagę przywiązuje do przekraczania własnych ograniczeń fizycznych(zdanie43: Najtrudniejsza rzeczą jest przeskoczenie prze tyczke).
W swoim życiu zakłada możliwość zmian, jeśli coś go nie interesuje zmienia to, jest otwarty na nowe i nieznane.
Sfera IV: Stosunek do otoczenia.
Najwięcej trudności sprawiło mu pytanie 21, w końcu uzupełnił je jedyną myślą jaka przyszła mu do głowy: Paweł jest oburzony na skutek tego, że dostał 1 z polskiego. Nie godzi się z negatywnymi opiniami o sobie, próbuje je zmieniać, nie bierze ich tak naprawdę do siebie. Nie lubi być w centrum uwagi, stresuje go większe zainteresowanie jego osobą. Zależy mu na opinii innych ludzi. Bardzo stara się być lubiany i rozumiany.
Sfera V: Stosunek do siebie samego.
Zaskakuje jego dojrzałość psychiczna i wiara w siebie. Chłopiec stwierdza, że przyczyną jego niewłaściwego zachowania jest jego towarzystwo. Z jednej strony zdaje sobie sprawę z własnych możliwości, ale z drugiej strony poddaje się presji otoczenia, co jest wynikiem stosunku do otoczenia, chęci przypodobania się innym i chęci akceptacji ze strony innych. Uważa, że inni postrzegają go jako leniwego, co on sam uważa, za nieprawdę. Twierdzi również, że nikt nie wie, że jest dobrym piłkarzem, a jak wynika z reszty testu jest to dla niego najważniejszą rzeczą. Zdecydowanie chciałby aby inni dostrzegali w nim właśnie dobrego piłkarza. Świadczy to o tym że właśnie w tej dziedzinie się realizuje.
Sfera VI: Stosunek do rodziców i przełożonych.
Jogi nie ma do rodziców całkowitego zaufania, uważa że nie wiedzą o nim wszystkiego, co wiedzieć powinni. Jogi poddaje się woli rodziców i przełożonych, stara się nie sprawiać większych problemów, nie sprzeciwia się ich woli, nie buntuje.
Sfera VII: Stosunek do przyszłości
Całkowite rozdzielenia sfery marzeń i realności. Chłopiec chciałby być piłkarzem, ale sam uważa że jest to niemożliwe. Wynikać to może z niskiej samooceny, braku wiary we własne możliwości, w siebie. Może to wynikać też z braku wsparcia ze strony najbliższych w realizowaniu jego pragnień.
Sfera VIII: Stosunek do przeszłości
Największą bolączką jest dla Jogiego to, że inni go przezywają. Bardzo go to rani, jest dla niego przykre. Może to świadczyć o jakimś urazie, przykrym wspomnieniu związanym z sytuacją, w której badany był przezywany. Świadczy to również o tym, że jest on bardzo wyczulony na punkcie tego jak jest postrzegany przez innych. Swoje dzieciństwo uważa za wspaniałe.
Jogi to przeciętny chłopiec w jego wieku. Nie przejawia większych zaburzeń, problemów egzystencjalnych czy konfliktów z otoczeniem, grupą rówieśniczą bądź rodzicami. Jak każdy przeciętny nastolatek ma swoje marzenia i chciałby je realizować, ale nie zawsze jest to możliwe z czego Jogi bardzo jasno zdaje sobie sprawę. Umie on rozdzielić sferę marzeń i realnego życia co daje mu właściwe podejście do życia. Wykazuje on normalne w tym wieku lęki szkolne związane z zbliżaniem się do końca okresu gimnazjalnego i wyborem nowej szkoły. Miałabym jedynie kilka uwag, a mianowicie:
Warto byłoby się zastanowić nad grupą rówieśniczą w jakiej Jogi przebywa i zbadać jej wpływ na chłopca. Jeśli okazałoby się, że owa grupa ma na niego negatywny wpływ warto byłoby odsunąć chłopca od złego towarzystwa. Obecnie jednak Jogi za miesiąc zmieni szkołę co wiązać się będzie z dojazdami do nowej szkoły, a tym samym stosunki z dotychczasowym środowiskiem zminimalizują się.
Warto byłoby popracować nad przekonaniem Jogiego- że za niepowodzenia może winić los, a nie siebie. Dobre skutki odniosłyby rozmowy z pedagogiem, wychowawcą ale także w kręgu rodziny.
Dobrze byłoby zmobilizować chłopca to angażowania się w spełnianie swoich marzeń, podejmowania wysiłku związanego z ich realizacją; ale także ważne jest by jego rodzina zachęcał go do tego typu działań, by miał w nich wsparcie. Zachęcić go do udziału w różnych zajęciach pozaszkolnych, nie tylko związanych z piłką nożną.
Ważne również aby poprawił swoje relacje z rodzicami, pogłębił. Pomogą tutaj częstsze rozmowy, zainteresowanie się rodziców losem dziecka, jego zajęciami w czasie wolnym itp