Medycyna katastrof, Rtaownictwo Medyczne, Katastrofy


Fazy reagowania:

  1. planowanie

  2. powiadamianie

  3. poszukiwanie

  4. reagowanie bezpośrednie (na miejscu zdarzenia)

  5. przywrócenie stanu normalnego

Planowanie:

- proste!

• działanie ratownicze w wypadku katastrof jako rozwinięcie codziennych obowiązków służb ratunkowych stosownie do potrzeb

• nie tworzyć złożonych planów „na wszystkie możliwe przypadki” i nowych struktur zarządzania, których nie ma na co dzień

- syntetyczne

• jeden ogólny plan na wszystkie wydarzenia

• nie tworzyć odrębnych planów dla wszystkich możliwych katastrof

• uwzględnić problemy zewnętrzne np. szpitala (duży napływ rannych) oraz problemy wewnętrzne (brak zasilania, pożar szpitala)

- koordynacja wszystkich służb i organizacji zaangażowanych w akcję ratunkową (RM, Policja, Straż Pożarna, wojsko, przedsiębiorstwa użyteczności publicznej)

• dla zapewnienia integracji wszystkich zasobów

System dzwonienia:

- wyznaczenie dowódcy

- przydzielenie zadań poszczególnym jednostkom systemu

- wyznaczenie zastępców dowódcy odpowiedzialnych za realizację zadań przez poszczególne służby.

Ćwiczenia!

- realistyczne ćwiczenia konieczne!

• ocena rzeczywistej wartości planu

• zaznajomienie personelu służb z planem

• wykrycie problemów i braków by je usunąć

Powiadomienie ludności:

- o zbliżającej się klęsce (służby meteo, gospodarki wodnej itp.)

- w celu zorganizowania i koordynacji ewakuacji z obszarów zagrożonych

- oraz zminimalizowania strat w obszarze klęski

Poszukiwanie:

- natychmiastowe poszukiwania i akcja ratunkowa zwykle przez osoby cywilne (nieprzeszkolone) które są najbliżej

- następnie przez służby ratunkowe

- odległość - od środków i siedzib tych służb powoduje że często przygodni ratownicy ratują większość ofiar

Reagowanie bezpośrednie:

  1. Dowódca akcji ratowniczych;

- dyspozytor odbierający zgłoszenie

- dowódca zespołu pierwszego przybyłego na miejsce zdarzenia

- ostateczny dowódca wyznaczony w „planie”

Zastępcy dowódcy odpowiedzialni za działanie ratownicze poszczególnych służb:

- pogotowie ratunkowe

- straż pożarna

- policji

- służb informacyjnych itp.

Zadania dowódcy:

• powiadomienie dyspozytora o rodzaju i rozmiarach zdarzenia

• wezwanie potrzebnego wsparcia (rodzaje służb, liczba zespołów ratunkowych)

Zbyt wielu ludzi utrudnia zarządzanie i zmniejszy skuteczność akcji!

• założenie stanowiska dowodzenia w bezpiecznym miejscu

• określenie dróg dojazdowych i ewakuacji dla nadjeżdżających zespołów oraz miejsca parkowania pojazdów

- by nie doszło do zablokowania trasu i paraliżu transportowego

- by nadjeżdżające zespoły nie stanowiły niebezpieczeństwa dla rannych, innych ratowników i dla siebie

Kontrola nad miejscem zdarzenia:

- niedopuszczenie gapiów (przeszkadzają)

- wyznaczenie miejsc oczekiwania dla służb chwilowo niepotrzebnych

- odesłanie służb zbędnych

Utworzenie grup pomocy medycznej:

- łączność

- selekcja rannych

- leczenie

- transport

- zaplecze

Wstępna selekcja rannych:

- wyznaczenie obszaru segregacji

- ewentualne wyznaczenie obszaru obserwacyjnego dla „zielonych” (priorytet trzeciorzędowy)

- rozpocząć selekcję wg ciężkości stanu unikając szczegółowego badania

W strefie niebezpiecznej:

Za życie i zdrowie odpowiadają strażacy.

  1. Udzielają pomocy stosownie do kwalifikacji

  2. Ewakuują poszkodowanych poza strefę niebezpieczną i przekazują im pod opiekunów zespołów RM

Poza strefę niebezpieczną:

Zabezpieczają logistycznie dekontaminację ofiar (jeśli potrzebna).

W miarę możliwości pomagają w opiece medycznej.

Czas w którym uznaje się część miejsc zdarzenia za strefę niebezpieczną może być różnie długie i zależy od rodzaju i zakresu katastrofy.

Gdy niebezpieczeństwo zostaję zażegnane (nie ma już strefy niebezpiecznej) dowódca akcji dopuszcza zespoły RM do pracy w miejscu zdarzenia.

Bezpośrednio poza strefą niebezpieczną koordynator medycznych działań ratunkowych ustala:

• punkt segregacji, do którego ewakuowane są ofiary ze strefy niebezpiecznej (gdy nie ma strefy niebezpiecznej mamy obszar segregacji)

• punkt pomocy medycznej

• punkt oczekiwania (dla zielonych)

• punkt dekontaminacji (jeśli są wskazane)

• obszar ewakuacji i transportu

Centrum dowodzenia (sztab kryzysowy).

Przy dobrej łączności może być odległe od miejsc zdarzenia.

Zabezpiecza redystrybucję potrzebnych zasobów (w tym ludzkich) i środków, nawet z innych powiatów i województw. Powiadamia i stawia w stan gotowości szpitale i ośrodki specjalistyczne, monitoruje ich wydolność. Organizuje informację o ofiarach dla rodzin i o zdarzeniach dla mediów.

Triage - segregacja.

Aby zrobić jak najwięcej dla jak największej liczby poszkodowanych konieczne jest szybkie wybranie najpilniej potrzebujących pomocy. W warunkach pokoju decyduje stopień zagrożenia życia. W warunkach nadzwyczajnych (np. wojny) należy brać pod uwagę rokowanie.

Zasady segregacji medycznej:

Podejmowana jest przez pierwszy zespół przybyły na miejsce zdarzenia.

Klasyczny triage.

  1. Pierwsza kolejność - pacjenci z najpoważniejszymi obrażeniami, których można jeszcze uratować.

  2. Druga kolejność - pacjenci ze znacznymi obrażeniami, ale w stanie stabilnym

  3. Trzecia kolejność - najlżejsze obrażenia

  4. Nie dajemy oznak życia

Priorytet pierwszy - kolor czerwony.

Wymagają natychmiastowych zabiegów ratujących życie. Powinni znaleźć się w szpitalu do 1 godz.

Kto jest czerwony?

A - niedrożność dróg oddechowych (zabija w 3-4 minuty)

B - niewydolność oddechowa (może zabić w kilkanaście minut)

C - niewydolność krążenia (wstrząs; po godzinie szansa na przeżycie spada dramatycznie)

D - zaburzenia świadomości (zagrożenie ciasnotą śródczaszkową i niedrożnością dróg oddechowych)

Priorytet drugi - kolor żółty.

Znaczenie obrażenia, ale stan stabilny (brak objawów ABCD). Wymagają leczenia stabilnego ale mogą poczekać na ewakuację.

Uwaga! W czasie oczekiwania wymagają kontroli ABCD, czy nie zmienili koloru na czerwony.

Priorytet trzeci - kolor zielony.

Lekkie obrażenia, mogą chodzić, wymagają zbadania i zaopatrzenia. Nie wymagają hospitalizacji. Ale ich stan może się zmienić!

Zmarli - kolor czarny.

Brak oznak życia - stwierdzić zgon (Resuscytacja zaobsorbuje zespół 3-4 osób na kilkadziesiąt minut przy znikomych szansach na przywrócenie życia). Zmarłych w wyniku katastrofy pozostawić na miejscu. Zmarłych w trakcie leczenia składać w wyznaczonym miejscu.

System segregacji: S.T.A.R.T

  1. Czy może chodzić? Jeśli tak - zielony. Jeśli nie, to czy oddycha.

udrożnić drogi oddechowe

/ \

nie czarny tak czerwony

Jeśli od razu oddycha , ale >30/min lub poniżej 10/min - czerwony.

  1. Jeśli oddycha normalnie to jakie tętno obwodowe i powrót włośniczkowy?

Jeśli brak tętna lub powrotu włośniczkowego >25 - czerwony (zatamować krwotok zewnętrzny)

  1. Jeśli dobre tętno obwodowe i powrót włośniczkowy to czy spełnia proste polecenia?

Jeśli nie - czerwony, pozostali - żółty.

Punkt pomocy medycznej (ambulans, pomieszczenie)

Pozwala na koncentrację dostępnych sił i środków (personel fachowy, leki, sprzęt). Ułatwia prowadzenie na miejscu zdarzenia zabiegów ratujących życie i wstępną stabilizacje chorych przed transportem.

W punkcie pomocy medycznej (ATLS). Katastrofa może usprawiedliwić kompromisy medyczne wynikające ze złego rokowania. Nie usprawiedliwia błędów niedbalstwa ani lekceważenia bólu.

Zabiegi ratujące życie stosowane na miejscu zdarzenia:

- udrożnić i zabezpieczyć drożność dróg oddechowych

- tlenoterapia, oddech wspomagany i oddech zastępczy

- odbarczenie odmy prężnej nakłuciem (2 przestrzeń m/żebrowa grubą igłą)

- zamknięcie opatrunkiem rany ssącej klatki piersiowej

Zatamowanie krwotoku zewnętrznego:

- wkłucia dożylne lub śródkostne i rozpoczęcie przetaczania płynów.

Wyjątkowo: odbarczenie tamponady, amputacje

Czerwoni - grupa I. Powinna opuszczać miejsce zdarzenia najszybciej. Szczegółowe badania, unieruchomienia, ogrzewanie, infuzje, opatrunki - mogą być prowadzone w ambulansie lub śmigłowcu ratunkowym w czasie transportu do szpitala.

Typowe problemy:

- za mało noszy

- za mało noszących

Wykorzystać wszystkie deski ortopedyczne i nosze zapasowe. Wykorzystać strażaków, policjantów, świadków a nawet uczestników zdarzenia.

Przykład:

Lekarz 1:

- orientuje się w sytuacji

- wzywa pomoc

- wyznacza PM

- wyznacza punkt segregacji

- wyznacza miejsce oczekiwania

- wyznacza strefę transportu

Pielęgniarka 1 - przygotowuje leki i sprzęt w punkcie medycznym

Kierowca 1 - czuwa w strefie transportu i kieruje ruchem

Ratownik 1 - rozpoczyna triage - etap 1 (kieruje mogących chodzić do miejsca oczekiwania)

Nadjeżdża 2 ambulans:

Lekarz 2 - uruchamia PM i w nim pracuje

Pielęgniarka 2 - pracuje w PM razem z pielęgniarką 1 i lekarzem 2

Kierowca 2 - pracuje w PM

Ratownik 2 - rozpoczyna triage wraz z ratownikiem 1 (przenoszenie rannych z grupy 1 do PM)

Po zakończeniu segregacji ratownicy 1 i 2:

- opiekują się oczekującymi

- przenoszą kolejnych rannych do zwalniającego się PM

- są do dyspozycji koordynatora, który przydziela ofiary

Z 2 zespołów uzyskana:

- koordynatora działań medycznych

- mocny punkt medyczny (lekarz, 2 pielęgniarki, kierowca) na bazie dwóch ambulansów i ich wyposażenia

- 2 ratowników do prowadzenia segregacji i opieki nad oczekującymi zakwalifikowanymi do grup 2 i 3

- kierującego ruchem ambulansów ewakuujących rannych

Panika może spotęgować skutki katastrofy. Stres atakuje zarówno ofiary jak i ratujących. Nie przenosić katastrofy do szpitala!

Wykonać zabiegi stabilizujące podstawowe funkcje życiowe (ABCD) na miejscu zdarzenia.

Rozsyłać poszkodowanych do wielu szpitali. Pacjentów z grupy 3 przetrzymać w miejscu zdarzenia doi czasu ewakuowania wszystkich z 1 i 2 lub rozesłać ich do odległych szpitali (jeśli wymagają diagnostyki).



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
wspólczesne zagrożenia terrorystyczne, ratownicto 2012 2013, ratownictwo medyczne, medycyna katastro
zadań Centrum Powiadamiania Ratunkowego należy, Rtaownictwo Medyczne, Katastrofy
Czas operacyjny, Rtaownictwo Medyczne, Katastrofy
Katastrofy zintegrowanie służb ratunkowych, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
test z wypadków masowych, ratownicto 2012 2013, ratownictwo medyczne, medycyna katastrof wykłady
ściąga el.czasu, Rtaownictwo Medyczne, Katastrofy
ZARZĄDZANIE KRYZYSOWE W SYTUACJACH KLĘSK ŻYWIOŁOWYC1, Rtaownictwo Medyczne, Katastrofy
Planowanie zabezpieczenia medycznych działań ratowniczych, SGSP - Szkoła Główna Służby Pożarniczej,
pomoc medyczna po ataku biologicznym, ratownicto 2012 2013, ratownictwo medyczne, medycyna katastrof
Katastrofy, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
test dekontaminacja, ratownicto 2012 2013, ratownictwo medyczne, medycyna katastrof wykłady
procedury pomocy przedlekarskiej dla strazakow ratownikow, Rtaownictwo Medyczne, Katastrofy
Triage, ratownicto 2012 2013, ratownictwo medyczne, medycyna katastrof
wspólczesne zagrożenia terrorystyczne, ratownicto 2012 2013, ratownictwo medyczne, medycyna katastro
Medycyna Katastrof pytania na egzamin (opracowane)
Medycyna Katastrof skrypt cz 1
R17, Medycyna katastrof i medycyna wypadków-podręcznik

więcej podobnych podstron