W ramach rehabilitacji dzieci z autyzmem stosowanych jest szereg narzędzi diagnostycznych, z których najczęściej wybierane są:
Diagnostyczna Lista Kontrolna (E-2 i E-3) - została ona opracowana i opublikowana przez B. Rimalda w latach 60-tych. Celem tej listy jest pomoc w diagnozowaniu dziecka określonego jako autystyczne, o cechach autyzmu, z deficytem rozwojowym (PDD), schizofrenią lub innymi zaburzeniami okresu rozwojowego. Zebrane za jej pomocą materiały ułatwiają również odróżnienie autyzmu od innych zaburzeń (za: J. Błeszczyński).
Wywiad Wstępny - został opracowany przez Fundację Synapsis z Warszawy, przeznaczony jest dla dzieci autystycznych i z pokrewnymi zaburzeniami rozwojowymi. Zazwyczaj jest stosowany celem zebrania podstawowych informacji o dziecku i jego rodzinie. W wyniku jego przeprowadzenia zbieramy informacje dotyczące takich kwestii jak: rodzina dziecka, wczesny rozwój prenatalny dziecka, rozwój dziecka (motoryka mała i duża, mowa czynna i bierna, sen i dieta, trening czystości i samoobsługa, zaburzenia sensoryczne i schemat ciała, kontakt fizyczny i wzrokowy, zabawa i emocje oraz agresja i stereotypie), przebieg leczenia i stan zdrowia oraz diagnoza autyzmu.
Arkusz Obserwacyjny Dziecka Przedszkolnego - został opracowany przez Marię Przetacznikową i przeznaczony jest zasadniczo do obserwacji dzieci w wieku przedszkolnym, szczególnie w przypadku dzieci z deficytami rozwojowymi (opóźnieniem w rozwoju). Arkusz obejmuje stwierdzenia odnoszące się do kwestii, których określenie pozwoli nam na określenie poziomu funkcjonowania dziecka.
Obserwacja Stanu Psychomotorycznego i Poziomu Rozwoju Psychomotorycznego Dziecka - jest to skala obserwacji opracowana przez Fundację „SYNAPSIS” z Warszawy. Dzięki zastosowaniu tej skali obserwacji, możemy dosyć dokładnie określić poziom funkcjonowania dziecka z autyzmem i pokrewnymi zaburzeniami rozwojowymi w zakresie takim jak: aktywność własna i zabawa, reakcja na badanie i osoby obce, komunikacja i interakcje społeczne, rozwój poznawczy i bodźce sensoryczne, motoryka i koordynacja wzrokowo-ruchowa oraz zachowania stereotypowe i emocje.
Arkusz Obserwacyjny Postępów w Rozwoju Dziecka z Uszkodzeniami OUN - został opracowany na podstawie Oregońskiego Inwentarza Osiągnięć Rozwojowych w Ośrodku Szkolno-Terapeutycznym dla Dzieci Autystycznych w Krakowie przez Andrzeja Wolskiego. Arkusz ten jest rozbudowaną wersja Programu Oregońskiego przeznaczonego dla pedagogów oraz wychowawców. Jest to skalą rozwojowa i program rehabilitacyjny dla dzieci w wieku przedszkolnym (0-6 lat) z uszkodzeniami Ośrodkowego Układu Nerwowego, który obejmuje 12 sfer rozwojowych oraz obszary utrudniające edukację.
Symptomy Autyzmu Dziecięcego - jest to karta obserwacji opracowana przez Agnieszkę Gorzkowską z Ośrodka Szkolno-Terapeutycznego dla Dzieci z Autyzmem w Krakowie. Dzięki jej zastosowaniu mamy możliwość ocenienia zachowań dziecka zgodnie z następującymi kryteriami: interakcja społeczna, komunikowanie się, wzory zachowań, funkcjonowanie zmysłów sensorycznych. Karta obserwacji zgodnie z intencjami autorki stanowi uzupełnienie i rozszerzenie skali zachowań Profilu Psychoedukacyjnego.
Profil Psychoedukacyjny (PEP-R) - został opracowany przez prof. Erica Schloplera z Uniwersytetu Północnej Karoliny w USA. Jego celem jest określenie poziomu umiejętności dotyczących rozwoju fizycznego i umysłowego badanej osoby. Przeznaczony jest dla dzieci autystycznych oraz z opóźnieniem w rozwoju w wieku od 6 miesięcy do 7 roku życia, z możliwością stosowania do 12 roku życia u dzieci nie spełniających norm w poszczególnych sferach rozwojowych.
Obejmuje następujące sfery rozwojowe, takie jak: motoryka mała i duża, percepcja, koordynacja wzrokowo-ruchowa, czynności poznawcze, komunikacja oraz mowa czynna i bierna. Karta badania umożliwia prześledzenie opóźnienia rozwojowego w ocenie ilościowej i jakościowej, jak również opisanie nietypowego zachowania w formie longituidalnej oraz określenie poziomu rozwoju dziecka w porównaniu do populacji prawidłowo rozwijających się dzieci jako model zbliżony do wieku rozwojowego (za: E. Schlopler, 1995).
Kwestionariusz CLAC (The Check List for Autistic Children) - został opracowany przez K. Makitę i K. Umezu i jego celem jest określenie nasilenia zaburzeń autystycznych. Składa się z części ogólnej dotyczącej dziecka i jego rodziców oraz szczegółowej zawierającej stwierdzenia i pytania na temat autyzmu. Uzyskane odpowiedzi pozwalają określić przebieg rozwoju fizycznego, psychicznego i społecznego badanego dziecka. Zebrany materiał pozwala na określenie i przedstawienie aktualnego stopnia rozwoju badanych dzieci w formie graficznej - diagramu kołowego, jak również na zdiagnozowanie nasilenia autyzmu.
Skala Oceny Autyzmu Dziecięcego (CARS) - jest to test opisowy, który został opracowany przez prof. Erica Schoplera i znajduje swoje zastosowanie w ocenie autyzmu w 14 specyficznych obszarach rozwojowych oraz podsumowujące ogólne wrażenie. Opisy te następnie ocenia się w skalach rozwojowych, takich jak: norma, lekkie zaburzenie, umiarkowane zaburzenie, znaczne zaburzenie oraz w następujących stopniach autyzmu: lekki, umiarkowany i głęboki (za: J. Błeszczyński).
Skala Dojrzałości Społecznej Edgarda A. Dolla - została ona stworzona w 1935 roku, na gruncie badań nad niedorozwojem umysłowym oraz nad ilorazem inteligencji, bowiem często osoba o niższym poziomie inteligencji może poradzić sobie w życiu lepiej niż inna osoba o wyższym ilorazie inteligencji (za: Bernadeta Bulla w: Maria John-Borys). Skala Dolla umożliwia stosunkowo dokładną ocenę wieku dojrzałości społecznej. Zestaw 117 czynności podlegających ocenie opiera się na statystycznej częstości ich występowania w kolejnych grupach wiekowych.
Próby wchodzące w skład skali pozwalają na określenie: ogólnej zaradności, zaradności podczas jedzenia, zaradności w czasie ubierania się, próba lokomocji, umiejętności zajęcia się zabawą i pracą, umiejętności porozumiewania się, samodzielności i uspołecznienia. Na ogólny wynik składa się suma punktów, które przelicza się za pomocą tabeli na wiek dojrzałości społecznej. Natomiast wiek dojrzałości społecznej mnożony przez 100 daje Iloraz Dojrzałości Społecznej.
Skala Postępu Rozwoju Społecznego PAC wg Gunzberga - jest to użyteczne narzędzie do oceny postępu w rozwoju społecznym upośledzonych umysłowo różnych stopni (PPAC, PAC-1 i PAC-2), stosowanie różnych wersji Skali Gunzberga umożliwia zaprogramowanie dalszej pracy z badanym, co zazwyczaj jest szczególnie pomocne w placówkach specjalnych dla upośledzonych umysłowo (za: A. Frydrychowicz)
Skala Oceny Osobowej PAS wg Gunzberga - dotyczy przystosowania społecznego osób upośledzonych umysłowo, które nie może być osiągnięte jeżeli umiejętnością społecznym nie będzie towarzyszyć adekwatność osobowa, konieczna celem zaakceptowania osoby przez większość społeczeństwa. Skala jest zorientowana na akceptację lub tolerancję społeczną i posiada 13 szczegółowych skal, z których każda stanowi wymiar od zachowania teoretycznie najgorszego do najlepszego (za: A Frydrychowicz).