Postanowienie z dnia 29 października 2010 r., III KK 256/10 (Biuletyn Prawa Karnego nr 10/10)
Przypadki obowiązkowego przeprowadzenia wywiadu środowiskowego zostały enumeratywnie wymienione w art. 214 § 2 k.p.k. i dotyczą one jedynie sytuacji, gdy oskarżonemu zarzucono zbrodnię oraz gdy oskarżonym jest osobą, która w chwili czynu nie ukończyła 21 lat, a pozostaje pod zarzutem popełnienia umyślnego występku przeciwko życiu.
(Art. 214 § 3 k.p.k.) zwalnia od przeprowadzenia wywiadu środowiskowego w stosunku do osoby, która nie posiada w Polsce stałego miejsca zamieszkania. Struktura art. 214 k.p.k. wskazuje jednak na to, że jego § 3 odnosi się do tych sytuacji, w których przeprowadzenie wywiadu jest - co do zasady - obligatoryjne.
Regułą (…) jest fakultatywne przeprowadzanie wywiadu środowiskowego- „w razie potrzeby”, a potrzeba taka zachodzi w szczególności wówczas, gdy nie są wystarczające dane osobo poznawcze o oskarżonym zebrane stosownie do treści art. 213 k.p.k. Może to mieć miejsce m.in. wówczas, gdy przedmiotem postępowania jest przestępstwo, w którym cechy osobowości jego sprawcy odgrywają poważną rolę.
1
ART. 214 K.P.K.