Układ termodynamiczny może być otwarty lub zamknięty za względu na wymiane ciepła.Stan termodynamiczny układu jest określany za pomocą jego parametrów termodyn.Parametr triod.ukladu to taki parametr którego zmiana w istotny sposób wpływa na proces lub zjawisko termodynamiczne,np.temperatura, ciśnienie.Energia jest to miara zmian zachodzących w systemach empirycznych(doświadczalnych),np.fizyczne, chemiczne, biologiczne.Energia mechaniczna jest to energia ruchu mechanicznego i wzajemnego oddziaływania ciepla. Em=Ek+Ep Energia wewnętrzną U to ta część energii układu która jest zależna wyłącznie od jego stanu termodynamicznego [J ,k J ] Funkcja stanu układu jest to funkcja, której zmiana nie zależy od drogi po jakiej zmiana ta zaszla,a zależy jedynie od stanu początkowego i końcowego. Eter.wew.gazu doskok.zalezy tylko od jego bezwzględnej temp jest proporcjonalna do masy G gazu. Entalpia I to suma energii wewnętrznej i iloczynu ciśnienia oraz objętości układu termodynamicznego. I= U+Pv Entalpia gazu dosk.zalezy tylko od jego bezwzględnej temp.i jest proporcjonalna do masy G gazu. Praca wykonana przez układ w otoczeniu ma znak dodatni,jest to zjawisko ekspansji gazu.Praca wykonana przez otoczenie w układzie ma znak ujemny ,jest to zjawisko kompresji gazu. Jeżeli dwa układy zamknięte lub układ zamknięty i jego otoczenie wymieniają energie wewnętrzną(z wykluczeniem energii elektrycznej) w sytuacji gdy nie towarzyszy temu zmiana kształtu ścianek układu to takie oddziaływanie jednego układu na drugi nazywamy wymiana ciepła a wymieniana energia nazywa się ciepłem. Znak ciepła wymienianego miedzy otoczeniem a układem jest przeciwny do znaku pracy. ZEROWA ZASADA TERMOD. (Maxwell), jeżeli spośród 3 układów zjdujących się w stanie wewnętrznej równowagi termodynamicznej każdy z układów a i b jest w równowadze termicznej z układem c to układy a i b sa ze sobą w równowadze termicznej (maja ta sama temper.) PIERWSZA ZAS.TERMO. dla układu zamkniętego za względu na wymiane masy i dla układu będącego w spoczynku 1.ener.wewnetrzna Ew jest odniesiona do środka masy układu 2.nie uwzględnia się en.kinetycznej i potencjalnej układu. Ciepło doprowadzone do układu zostaje zużyte na zwiększenie en.wewn układu oraz na wykonanie dyfuzji cieplnej, współ. Wyrównania temperatur 3) liczba Nusselt'a Nu=alfa*l/lamda Konwekcja swobodna: jeżeli prędkość strugi płynu wynika z działania sił zewnętrznych (np. z działania pompy) to w takim przypadku występuje konwekcja wymuszona, natomiast jeżeli ruch płynu powstaje samoczynnie na skutek działania sił wyporu to występuje wtedy konwekcja swobodna (naturalna). Konwekcja swobodna zwykle nakłada się na konwekcję wymuszoną, gdyż siły wyporu powstają zawsze wtedy, gdy gęstość płynu jest inna w warstwie przyściennej niż w masie strugi. Jeżeli jednak prędkość przepływu strugi jest przy konwekcji wymuszonej duża to wpływ działania sił wyporu można poszerzyć. Liczba Grasnof'a: Gr=(l3q2gBdeltaT)/u2 B- współczynnik rozszerzalności odjętośćiowej płynu [K-1] B=1/v (av/aT)p Charakterystyczny wymiar liniowy przyjmuje następujące wartości: 1) dla płyty poziomej : l-szerokość; 2) dla płyty pionowej i walca pionowego: l-wysokość ; 3) dla walca poziomego i kuli: l-średnica. Proces przenikania ciepła przez ściankę (płaską) w stanie ustalonym: obejmuje wnikania ciepła do ścianki od jednego ośrodka (gazowego lub ciekłego), przewodzenie ciepła przez samą ściankę, a następnie wnikanie ciepła od ścianki do drugiego ośrodka (gazowego lub ciekłego). Wymiana ciepła przez promieniowanie: Energia promieniowania jest przenoszona przez drgania elektromagnetyczne o różnych długościach fali. Prędkość rozchodzenia się fali elektromagnetycznej jest równa prędkości światła i wynosi 3*10 do 8 m2; w próżni ta prędkość rozchodzenia się fal o różnej długości jest wspólną cechą wszystkich fal elektromagnetycznych, gdy fale elektromagnetyczne rozchodzą się w jakimś ośrodku, wtedy na ogół prędkość rozchodzenia będzie różna dla fal o różnych długościach. Zależnie od długości fali promieniowanie ma różne właściwości i jest odmiennie nazywane. * do 10 do -12 pr.kosmiczne; *10 do -12 ^ 10 do -11 pr.------ ; 10 do -11 ^ 5* 10 do -9 pr.rentgenowskie ; 5*10 do -9 ^ 3* 10 do -7 pr. Ultrafioletowe; 3* 10 do -7 ^ 8* 10 do -7 światło widzialne; 8*10 do -7 ^ 10 do -3 promieniowanie podczerwone ; 10 do -3 ^ 10 do 4; Promieniowanie cieplne jest rodzajem drgań elektromagnetycznych a więc podlega tym samym co one prawom ogólnym : odbicia, załamania, pochłonięcia. Promieniowanie opadające na dane ciało może zostać |
pracy bezwzględnej. Q12=U2-U1+L12 Q12=I2-I1+Lt12 Każdy gaz rzeczywisty może spełnić warunki gazu dosk. Tylko warunkach przypadku gdy p dąży do 0 lub v dąży do nieskończoności. Gazem doskonałym nazywamy gaz spełniający równanie stanu Clapeyrona oraz prawo Avogadry i odznaczającym się stałą wartością ciepła właściwego. Stanem układu termodyn.nazywamy wartość tego układu określona przez wartości wszystkich parametrow stanu. Parametr stanu to wielkość, od której zależy stan układu,np. temp, ciśnień, obj.wlasc,sa to parametry intensywne( nie zależą od wielkości, czyli masy). Parametry ekstensywne zależą od masy układu,np. objętość. Równanie Clapeyrona wynika z : prawa Boyle-Mariotte'a: p1v1=p2v2 przy n,T=const i prawa Gay-Lussaca p=p0 (1+ alfa t) przy n,v=const Prawo Avogadra: liczby cząsteczek zawartych w jednakowej objętości rożnych gazow sa SA tych samych warunkach termicznych równe: 1kmol=22,42 m3 w warunkach normalnych(t=0c p=1 atm) Gaz poldoskonaly spełnia równanie stanu gazu doskonałego, lecz jego ciepła właściwe zależą od temp. Gazy rzeczywiste o ile tylko ich temperatura odległa jest od temp krytycznej spełniają równanie stanu gazu dosk.w zakresie ciśnień od kilku do kilkunastu setek Kpa. Obieg prawobiezny (silnik) pobiera ciepło Qd ze źródła o temp T1 wykonuje dodatnia prace i oddaje ciepło Qw do źródła o temp. T2 niższej od T1.(zwykle do otoczenia) Obieg lewobiezny: ziebiarka pobiera ciepło Qd ze źródła o temp niższej od temp otoczenia, pobiera prace i oddaje ciepło Qw do źródła o temp.wyzszej (do otoczenia). Pompa cieplna pobiera ciepło Qd z otoczenia,pobiera prace napędową i oddaje ciepło Qw do źródła o temp. Wyższej od temp otoczenia. DRUGA ZAS.TERMOD. według Clausiusa: ciepło nie może przejść samorzutnie od ciała o temp niższej do ciała o temp wyższej. Według Planck'a nie jest możliwe skonstruowanie periodycznie działającej maszyny której działanie polegałoby tylko na podnoszeniu ciężarów i równoczesnym ochładzaniu jednego źródła ciepła. 3.gdy sformułowano pojecie entropii: entropia układu zamkniętego i izolowanego nie może malec podczas dowolnej przemiany i wzrasta podczas przemian przez niepochłonięte, odbite lub przepuszczone. Energia promieniowania pochłonięta przez ciało zwiększa jego energię wewnętrzną i może być z kolei znowu wypromieniowana. Każde ciało nie tylko pochłania promieniowanie padające, lecz i samo je wysyła. Dopiero różnica energii wysyłanej i pochłoniętej decyduje o wymianie energii w otoczeniu. QA+QR+QP=Q QA/Q+QR/Q+QP/Q=1 Q- strumień energii promieniowania padającej na ciała, QR- strumień energii odbitej, QP- strumień energii przepuszczonej, QA- strumień energii pochłoniętej (zaabsorbowanej) QA/Q=A absorpcyjność, QR/Q=R zdolność odbijania (refleksyjność) QP/Q=P zdolność przepuszczania(przepuszczalność) 0<a<1 0<r<1 0<p<1 R=1 cialo odbija całkowicie promienie, A=1 ciało doskonale czarne( całość promieni zostanie pochłonięta -czarna kula z otworem w środku, w otworze zaczyna się promieniowanie i odbija się nie wychodząc) A,R,P-zależą od struktury ciała, temperatury, długości fali. Prawo Stefana-Boltzmanna: ilość energii cieplnej emitowanej przez ciało doskonałe czarne: Qcz=EtC(T/100) do 4 C=5,67 [W/m2K2] stała promieniowania ciała doskonale czarnegoQsz=Q=FtCE(T/100) do 4 0<E<1 wzór na ciało szare nas otaczające, E-emisyjność- mówi jak daleko to ciało jest od ideału (ciała czarnego) Prawo Kirchhoffa: A=E absorpcyjność = emisyjność Wymiana ciepła między 2 powierzchniami równoległymi: zagadnienia wymiany ciepła przez promieniowanie są skomplikowane ponieważ każde ciało wysyła nie tylko promieniowanie własne lecz ponad to jeszcze odbite promieniowanie innych ciał. Oprócz tego rozpatrując wymianę ciepła między ciałami należy uwzględnić to, że ilość ciepła wymienianego stanowi różnicę między energią wypromieniowaną i odbitą przez ciało oraz pochłoniętą przez nie. Wymiana ciepła między 2 powierzchniami w obszarze zamkniętym: działanie ekranu( o ile zmniejszy się wymiana ciepła przez promieniowanie, jeżeli między 2 równoległymi płaszczyznami umieścimy ekran)* Kolektory słoneczne umożliwiają zamianę energii słonecznej na energię cieplną. Wymiennik ciepła jest to urządzenie, w którym ciepło jest przekazywane od płynu o temperaturze wyższej od płynu o temperaturze niższej.
|
Nieodwracalnych. Entropia to taka funkcja stanu układu w której różniczka w elementarnym procesie odwracalnym jest równa stosunkowi nieskończenie malej ilości ciepła dostarczonego układowi do bezwzględnej temp układu Cykle teoretyczne silnikow spalinowych tłokowych: 1) obieg otta- spalanie przebiega, gdy v=const obieg ten charakteryzuje się doprowadzeniem i odprowadzeniem ciepła przy stałej objętości czynnika. Obieg ten stosuje się jako teoretyczny obieg porównawczy silnikow z zaplonem iskrowym , czyli silnikow tłokowych spalinowych niskoprężnych. 2) obieg Diesel jestto teoretyczny obieg porównawczy silnikow wolnopreznych o zapłonie samoczynnym a wiec jest to silnik spalinowy wysokoprężny. 3) Obieg Sabathe' obieg mieszany, w którym ciepło dostarczone jest częściowo w procesie izobarycznym a częściowo izochorycznym. Obieg ten składa się częściowo z obiegu Diesela i Otta. Przyczyny strat cieplnych w maszynach skokowych: - nieadiabatycznosc procesow - dławienie (podczas przepływu czynnika termodyn przez zawory następuje rozpraszanie energii) - przestrzeń szkodliwa, w której następuje mieszanie zużytego i świeżego czynnika termod co powoduje pogorszenie parametrow roboczych tego czynnika - nieszczelność - nieprawidłowości procesu spalania, ( dotycza one nie tylko niezachowania warunkow spalania izochorycznego lub izobarycznego, lecz również niedoprowadzeniu procesu do konca-niecalkowite spalanie)Sublimacja-przejście z ciała stałego w parę przegrzanąTopnienie-przejście z ciała stałego w ciecz Krzepnięcie-z cieczy w ciało stale Parowanie- z cieczy w parę przegrzana Skraplanie- z pary przegrzanej w ciecz IZOBARYCZNY PROCES PAROWANIA: proces przebiega w cylindrze zamkniętym ruchomym tłokiem przesuwającym się bez tarcia. Tłok wywiera stałe ciśnienie. Gp-masa pary nasyconej suchej Gc-masa cieczy wrzącej G- masa pary i cieczy wrzącej G=Gp+Gc X=Gp/G x-stopien suchości pary nasyconej mokrej, r-entalpia parowania(właściwa) jest to przyrost entalpii 1 kg substancji przy przejściu od punktu pęcherzyków do punktu rosy r=i”-i' Para nasycona mokra: 1) 1kg pary nas.mokrej zawiera x kg pary nasyconej suchej o Wymiennik ciepła współprądowy: Wskaźnik ` odnosi się do stanu na wejściu do wymiennika. Wskaźnik” odnosi się do stanu na wyjściu z wymiennika. Indeks 1 odnosi się do płynu o wyższej temperaturze. Indeks 2 odnosi się do płynu o niższej temperaturze. Rozkład temperatur strug płynu w parowaczu: struga cieplejsza o temperaturze T1 oddaje ciepło, które służy do odparowania strugi 2. Rozkład temperatur strug płynu w skraplaczu: struga 1 skrapla się i ciepło skraplania ogrzewa strugę 2. Wymiennik ciepła skombinowany przepływem prądowo-krzyżowym: patrząc na schematy rozkładu temperatur w wymiennikach widzimy, że w każdym przekroju wymiennika ciepła występuje inna wartość różnicy temperatur między płynem cieplejszym a zimniejszym. Obliczenie średniej wartości różnicy temperatur w całym wymienniku jest głównym zadaniem teorii wymienników ciepła. Dopiero mając średnią różnicę temperatur można obliczyć powierzchnię wymiany ciepła, czyli powierzchnię wymiany wymiennika. v- prędkość przepływu płynu [m/s] F-powierzchnia wymiany ciapła[m2] q- gęstość płynu [kg/m3] cp-ciepło właściwe płynu pod stałym ciśnieniem [j/kgK] v(z kropka) -strumień objętości płynu [m3/s] m(z kropka] -strumień masy płynu [kg/s] Q(z kropka) -strumień wymienionego ciepła [w] R-strumień wodny [w/k] Średnia logarytmiczna różnica temperatur jest właściwą średnią charakteryzującą proces wymiany ciepła w wymienniku ciepła typu rura-rura. Strumień ciepła wymieniany przez elementarną powierzchnię dF wymiennika można zapisać za pomocą równania przenikania ciepła między płynem ciepłym a zimnym. dQ=K(T1-T2)Df ten strumień wymienianego ciepła jest równy strumieniowi przez płyn ogrzewający dQ=-m1cp1d T1 minus bo strumień ciepła oddanego. SUSZENIE: Wilgotność: w=100W/m% W-masa wody w ciele stałym[kg], M-masa wilgotnego ciała stałego [kg], Ms- sucha masa ciepła stałego [kg] M=Ms+W w=100W/Ms+W ; zawartość wody: u=W/Ms w=100W/Ms)/(1+W/Ms)=100u/1+u Potencjałem wymiany wody jest zawartość wody u. Potencjałem wymiany ciepła jest temperatura T. Równowagowa zawartość wody ur jest to taka zawartość wody, na powierzchni ciała stałego której w danej stałej temperaturze odpowiada ciśnienie cząstkowe pary
|
objętości właściwej v” oraz 1-x kg cieczy wrzącej o objętości właściwej v' 2) para nasycona mokra to mieszanina cieczy wrzącej o stopniu suchości x=0 i pary nasyconej suchej o stopniu suchości x=1 Vx=v'+x(v”-v') Ix=i'+xr=i'+x(i”-i') Ux=u'+x(u”-u') Sx=s'+x(s”-s') Temperatura punktu krytycznego jest to temp której entalpia parowania jest równa zero.Dławienie izentalpowe pary nasyconej mokrej- zjawisko to wykorzystuje się w tak zwanym kolorymetrze dławiącym do wyznaczania stopnia suchości pary wodnej.Jezeli, bowiem po zdławieniu otrzyma się pare przegrzana to przez pomiar temp i ciśnienia tej pary (T2,p2) można ustalić jej entalpie i2. Wilgotne powietrze to mieszanina powietrza suchego i pary wodnej. PRAWODALTONA: p=E pi p-cisnienie mieszaniny gazow pi-cisnienie cząstkowe i-tego gazu. Ciśnienie cząstkowe (pi) i-tego gazu w mieszaninie jest to ciśnienie jakie panowałoby w zbiorniku gdyby usunięto z tego zbiornika wszystkie składniki mieszaniny, oprocz składnika rozważonego (i-tego) przy niezmienionej temperaturze. Dla pow wilgotnego: p=pp+pw pp-cisnienie cząstkowe suchego powietrza; pw-cisnienie cząstkowe przegrzanej pary wodnej w powietrzu; p-cisnienie pow.wilgotnego Fi-wzgledna wilgotność powietrza fi=pw/ps ps-maksymalne ciśnienie nasycenia ps=f(T) 0<fi< 1 lub 0<fi<100% gdy fi=100*pw/ps zawartość wody w powietrzu: X=mw/ mp mw-masa pary wodnej w powietrzu; mp-masa suchego powietrza. Udział masowy pary wodnej w powietrzu wilgotnym: gw=mw/m= mw/(mw+mp) udział objętościowy wilgotnego powietrza: rw=Vw/V lub rp=Vp/V objętość czastkowa jest to objętość jaka zajmowałby i-ty składnik mieszaniny gazowej gdyby znajdował się sam pod ciśnieniem całkowitym mieszanin Równanie stanu gazu doskonałego dla pow wilgotnego: ppV=mpRpT i pwV=mwRwT PV=mRpwT gdzie P-cisnienie mieszaniny; Rpw- indywidualna stala gazowa powietrza wilgotnego P=pp+pw ; gęstość wilg pow: g=m/v=mp+mw/v ; ciepło właściwe powietrza wilgotnego: c=gwcw+gp+cp PRAWO LEDUCA: objętość roztworu gazow doskonałych i poldoskonalych jest suma objętości jego składników występujących oddzielnie pod ciśnieniem i w temperaturze mieszaniny. wodnej na powierzchni tago ciała. pww-równe ciśnieniu cząstkowemu pary wodnej w otaczającym to ciało powietrzu pwf. 1) pww>pwf ciało stałe oddaje wodę, jest to suszenie. 2) pww<pwf ciało stałe pobiera wodę (nawilżanie) Równowagowe zawartości wody produktów rolniczych uzyskiwane podczas suszenia i desorpcji) tych produktów są większe od odpowiadających im w danej temp i wilgotności względnej powierzchni równowagowych zawartości wody jakie otrzymuje się w procesie ich nawilżania (sorpcji) jeżeli na tym samym materiale zostanie zrealizowany proces jego suszenia i jego nawilżania, to wówczas zbiór odpowiadających sobie równowagowych wartości wody produktów tworzy pętlę histerezy. 1) okres suszenia jest liniowy- usuwa się wodę związaną na pewnym ciele i w kapilarach. O przebiegu procesu decydują zewnętrzne warunki wymiany wody. Du/dt=const. 2) du/dt zmniejsza się ; usuwa się wodę związaną w mikrokapilarach o przebiegu procesu decyduje dyfuzja wody wewnątrz ciała. Równanie szybkości suszenia w 1 okresie. Temperatura powietrza suszonego ciała jest w przybliżeniu równa temp mokrego termometru Tm.
|
Wielkość zastępcza dla mieszaniny oblicza się mnożąc wielkości indywidualne przez udziały gramowe i sumując tak wyznaczone iloczyny jeżeli wymiar rozważanej wielkości zawiera w mianowniku 1kg,np.: R[J/(kg* K)] ; i [J/kg]; u [J/kg]. Należy natomiast mnożyć wielkości indywidualne przez udziały molowe i sumować tak otrzymane iloczyny jeżeli wymiar rozważanej wielkości zawiera w mianowniku 1kmol lub 1m3, np.M [kg/kmol] Lepkość- płyn przepływający przez przewód przyczepia się do ścianek, a cząsteczki płynąć tra się o siebie. Lepkość charakteryzujemy współczynnikiem lepkości dynamicznej(zależy od rodzaju płynu i temperatury), który wyrażamy w jednostkach [kg/sm] i współczynnikiem lepkości kinematycznej [m2/s] Prawa rządzące przepływem plynu: 1) równanie ciągłości płynu nieściśliwego: V= F1c1=F2c2=F3c3= const 2) równanie ciągłości płynu ściśliwego G= Fcg=F1c1g1= F2c2g2= F3c3g3=const Prawo Bernoulli'ego: wzrost prędkości przepływu a tym samym energii kinetycznej cząstek gazu może odbywać się tylko kosztem energii potencjalnej. Całkowita energia przepływającego gazu składa się z energii cieplnej gazu, energii kinetycznej oraz energii potencjalnej. Alfa- współczynnik przepływu; beta- współczynnik poprawki na termometr, nieostrość krawędzi zwężki i chropowatość rurociągu. RODZAJE PRZEPŁYWU: 1) laminarny(uwarstwiony) 2) tulburently (burzliwy) 3) przejściowy ad.1. siły lepkości/siły bezwładności>1 ad.2. s.l/s.b<1 Liczba Reynoldsa: Re=cl/”ni” gdzie: c- prędkość średnią płynu (m/s) ; l-wymiar charakterystyczny (m) „ni”- współczynnik lepkości kinematycznej (m2/s) Re<2100 laminarny; Re>3100 burzliwy; Średnica zastępcza to średnica kuli o objętości równej średniej objętości danych ziarn. Porowatość warstwy ziarna - stosunek objętości miedzyziarnowej (objętość porow) do calkowietej objętości warstwy. Wyznaczanie współ. lepkości dyn. metoda Stokesa: metoda pomiaru polega na pomiarze prędkości opadania kulki w badanej cieczy na kulkę opadająca w cieczy działają 3 siły: -skierowana pionowo w dol siła ciężkości Fg - skierowane pionowo ku gorze siły wyporu hydrostatycznego Fa - opór oplywu kulki Fr
|
Wymiana Ciepła: przepływ energii cieplnej może być wytłumaczony przekazywaniem energii kinetycznej miedzy cząsteczkami. cząsteczki o wyższej temperaturze posiadając większa energie kinetyczna przekazują ja cząsteczkom o mniejszej temperaturze az do wyrównania się średnich energii kinetycznych wszystkich cząstek układu. Rodzaje wymiany ciepła: 1) przewodzenie ciepła, które zachodzi w ciałach stałych oraz w warstwie granicznej(przyściennej) laminarnego przepływu cieczy i gazow. 2) unoszenie (konwekcyjna wymiana) ciepła, która zachodzi w cieczach i gazach w wyniku zderzen cząsteczek, które wtedy przekazują sobie energie kinetyczna a tym samym ciepło. 3) Promieniowanie, które polega na zmianie energii kinetycznej drgań na energie promieniowania, ta zaś po zetknięciu się z cząstkami materii zmienia się na energie kinetyczna tych cząstek. Przewodzenie ciepła w stanie ustalonym (stacjonarnym):, jeżeli w przypadku jednowymiarowego przewodzenia ciepła temperatura ośrodka, przez który ciepło jest przewodzone nie zależy od czasu trwania procesu a zależy tylko od zmiennej będącej zmiana kierunku,to taki proces nazywamy jednowymiarowym ustalonym przewodnikiem ciepła. Potencjałem przewodzenia ładunku elektrycznego jest napięcie a ciepła jest temperatura. jest to analogia zjawisk. Przewodzenie ciepła w stanie nieustalonym: temperatura T w danym punkcie x,y,z ciala stałego lub w warstwie granicznej a wiec: T(x,y,z) zalezy także od czasu trwania procesu.w takiej sytuacji rozkład temperatury w ciele jednorodnym przewodzącym cieplo zalezy od czasu i przedstawia je równanie przewodzenia ciepła (Fouriera) w stanie nieustalonym. Unoszenie ciepła- wnikanie ciepła: jest to wymiana ciepła miedzy powierzchnia ciala stalego a przepływającym wzdłuż niej cieczą lub gazem. Rodzaj konwekcyjnej wymiany ciepla: -konwekcja swobodna, o ruchu płynu decyduje tylko temperatura(kaloryfer) -konwekcja wymuszona, ruch płynu jest wywołany przez urządzenie mechaniczne (wentylator, pompa) Prawo Newtona: Q=alfa*F*tał (Tf-Tw) alfa- współczynnik wnikania ciepla Ralfa-opor wnikania ciepła Liczby podobieństwa konwekcyjnej wymiany ciepła w konwekcji wymuszonej: 1) liczba Reynoldsa: Re=cl/”ni” 2) liczba Pranoltl'a: Pr=”ni”/a gdzie a-współczynnik
|