1. Podział materiałów i ich charakterystyka:

Podstawowe rodzaje materiałów stosowanych w technice:

• metale i ich stopy,

• materiały ceramiczne

• tworzywa sztuczne (polimery)

• kompozyty.

Metale i ich stopy:

• Metale są podst. tworzywem konstrukcyjnym, mają dużą wytrzymałość i ciągliwość.

• Czyste metale rzadko wykorzystywane (znacznie częściej ich stopy, najb popularne stale).

• Stopy metali mają lepsze właściwości wytrzymałościowe, dodatkami stopowymi i obróbką

cieplną można nadawać im wymagane własności (np. żaroodporne, nierdzewne, magnetyczne).

• Podział: lekkie i ciężkie; łatwo, średnio i trudnotopliwe; nieszlachetne, półszlachetne i szlachetne.

Ceramika:

• Materiały te są wytwarzane z drobnych ziaren mineralnych przez formowanie i wypalanie przy

wysokiej temp., a także przez rozwłóknianie i natryskiwanie.

• Podział: porcelanowe, porcelitowe, fajansowe, kamionkowe, ogniotrwałe, elektroizolacyjne,

• ceramika budowlana, wyroby porowate i włókniste, materiały wiążące. Zaliczamy także szkło.

Kompozyty:

• Tworzywa składające się z dwóch lub więcej faz o specyficznych własnościach nieosiągalnych

w materiałach, z których kompozyt się składa.(żelazo-beton, eternit, szkoło zbrojone siatką

metalową, węgliki spiekane, cermetale)

Polimery:

• Są to materiały powstające przez połączenie wielu prostych cząsteczek powtarzających się,

zbudowanych z atomów węgla i wodoru z możliwym udziałem atomu chloru, krzemu, fosforu i siarki.

• Nie mają dużej wytrzymałości termicznej i mechanicznej, ale SA odporne na ogół na czynniki

atmosferyczne i chemiczne, mają dobre właściwości izolacyjne i łatwo je można kształtować.

Te własności spowodowały, że polimery znalazły duże zastosowanie w technice oraz do

produkcji wyrobów codziennego użytku.

2. Pełzanie materiału - długotrwałe działanie obciążeń stałych w wysokich temperaturach.

Zmęczenie materiału - długotrwałe działanie obciążeń zmiennych w wysokich temperaturach.

3. Cechy charakterystyczne metali:

+ duża sztywność (wysoki moduł Younga)

+ wysoka wytrzymałość

+ możliwość kształtowania własności przez obróbkę cieplną i mechaniczną w procesie wytwarzania

+ ciągliwość (umożliwia obróbkę plastyczną)

+ recykling

- najmniej odporne na korozję

- połysk

- nieprzezroczystość

4. Podział materiałów ogniotrwałych: (ceramicznych?)

• Materiały ogniotrwałe (1500-1770°C)

• Materiały wysokoogniotrwałe (1770-2000°C)

• Materiały o najwyższej ogniotrwałości (>2000°C)

5. Podstawowe funkcje osnowy i zbrojenia w kompozycie:

Osnowa:

• Ma zabezpieczać zbrojenie przed uszkodzeniami mechanicznymi.

• Ma przenosić naprężenie zewnętrzne na zbrojenie.

• Ma zatrzymywać rozprzestrzenianie się pęknięć.

• Ma nadawać wyrobom żądany kształt.

Zbrojenie:

• Jego zadaniem jest wzmacnianie materiału.

• Ma poprawiać własności mechaniczne materiału.

6. Zastosowania ceramiki:

• naczynia

• wyroby artystyczne

• budownictwo (cegły, kafle, płytki)

• wyroby sanitarne

• przemysł hutniczy

• elektrotechnika (izolatory wysokiego napięcia, osprzęt energetyczny)

• elektronika (izolatory, kondensatory, półprzewodniki, optoelektryki)

• elementy grzejne, wykładziny izolacyjne

• ceramika jądrowa, bioelementy

• SADZA -> produkcja pigmentów, farb emalii; wypełniacz

• GRAFIT -> elektrody; wyrób tygli; smary grafitowe; wyrób tuszu, farb

• WŁÓKNA WĘGLOWE -> stosowane na zbrojenia w materiałach kompozytowych

7. Różnice między porcelaną, porcelitem i fajansem.

• Różnią się nasiąkliwością i porowatością (porcelana ma najmniejszą, fajans największą).

• Różnią się jakością, czystością składników (porcelana najbardziej szlachetna, najlepszej

jakości, porcelit najgorszej).

• Różnią się proporcjami poszczególnych składników.

• Mają różne temperatury wypalania (porcelana największą, fajans najmniejszą).

8. Dlaczego ceramika jest uważana jako materiał przyjazny środowisku ?

Ceramika nie jest drogim tworzywem oraz znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach

gospodarki, np. w budownictwie, elektronice, hutnictwie, a także w przemyśle kosmicznym itp.

Powszechne są również ceramiczne elementy wyposażenia domu, zwłaszcza kuchni, takie jak:

zastawa stołowa, niewielkie pojemniki i inne akcesoria oraz wyroby dekoracyjne. Wyroby

ceramiczne bardzo często stosowane są w miejscach narażonych na działanie czynników

atmosferycznych, agresywnych substancji, wysokich temperatur itp.

9. Szkło - definicja, rodzaje i zastosowanie.

Szkło - materiał bezpostaciowy (amorficzny). Nie posiada struktury krystalicznej. Stan szklisty

z punktu widzenia termodynamiki określany jest jako przerzedzona ciecz o dużej lepkości.

Najpopularniejsze grupy szkieł i dziedziny zastosowań:

• szkło sodowo-wapienne (opakowania szklane),

• szkło potasowe

• szkło ołowiowe

• inne pierwiastki

• szkło artystyczne

• szkło metaliczne

• szkło bezpieczne -> rozpada się na kawałki o zaokrąglonych końcach (motoryzacja, budownictwo)

• szkło zbrojone -> odłamki są przyczepione do materiału spajającego, dzięki czemu

nie rozprzestrzeniają się na wszystkie strony

• materiały bezpostaciowe stos SA także jako półprzewodniki amorficzne

10. Rodzaje żeliw - charakterystyka.

Klasyfikacja żeliw:

1. żeliwo szare:

• minimalna wytrzymałość na rozciąganie

• dobre właściwości odlewnicze

• duża wytrzymałość na ściskanie

• mała udarność

2. żeliwo białe:

• nie nadaje się na części konstrukcyjne, gdyż ze względu na dużą zawartość

cementylu jest twarde, kruche i nieobrabiane

• stasowane jako produkt wyjściowy do otrzymania żeliwa ciągliwego

3. żeliwo modyfikowane:

• dodatek niewielkiej ilości modyfikatorów (np. stop krzemu z wapniem,

żelazokrzemu z aluminium)

• zawartość modyfikatorów to ok. 1%

• modyfikatory przyczyniają się do powstania odpornej struktury

• ma większą odporność na ścieranie i korozję niż żeliwo szare

4. żeliwo szare sferoidalne:

• dodatek magnezu lub ceru do ciekłego żeliwa

• w rezultacie następuje wydzialanie grafitu w postaci kulkowej

• znaczna ciągliwość, dość duża wytrzymałość, dobra lejność oraz obrabialność

5. żeliwo ciągliwe:

• długotrwałe wyżarzanie żeliwa białego

• właściwości podobne do stali

• armatura wodociągowa, kanalizacja, maszyny rolnicze

6. żeliwo stopowe:

• zawiera: chrom, nikiel, aluminium, molibden, mangan, miedź, tytan

• otrzymujemy żeliwa odporne na ścieranie, korozję, temperatury,

działanie chemikaliów

• do armatury chemicznej i kotłowej o podwyższonych właściwościach

wytrzymałościowych, termicznych lub chemicznych. Wyróżniamy żeliwa

stopowe : chromowe, wysokomanganowe , niklowe.

11. Cechy charakterystyczne ceramiki:

+ dobra wytrzymałość na ściskanie, ok. 15 razy większa niż na rozciąganie

+ twarde

+ odporne na ścieranie

+ odporne na wysoką temperaturę

+ odporne na korozję

+ potencjalnie tanie, ale czasami wysokie koszty obróbki

+ chemicznie obojętne i biokompatybilne

- nieelastyczne

- mała odporność na lokalne spiętrzenia naprężeń

- duży rozrzut wytrzymałości

- trudna w recyklingu (z wyj szkła)

12. Aluminium - sposób otrzymywania i zastosowanie.

Otrzymywanie:

• Występuje w przyrodzie w postaci minerałów: boksyt, korund, ortoklaz, kaolinit.

• Może być obrabialne plastycznie na zimno i gorąco, w wyniku czego wzrastają

jego właściwości wytrzymałościowe i twardość, ale spada plastyczność.

Zastosowanie:

• folie do pakowania

• w teleskopach

• produkcja papieru, mydła, kosmetyków, w lecznictwie (wodorotlenek glinu)produkcja

części maszyn, pojazdy mechaniczne, elementy armatury chemicznej, elementy

dekoracyjne, wysoko obciążone tłoki silników spalinowych (stopy aluminium)

• do przedmiotów codziennego użytku

• przewodów elektrycznych

13. Miedź - sposób otrzymywania i zastosowanie.

Otrzymywanie:

• Występuje w skorupie ziemskiej w postaci minerałów: azurytu, chalkopirytu,

chalkozynu, malachitu (postać czysta, miedź rodzima)

• Występuje w naturze w postaci rud (miedź rodzima).

• Źródłem tego modelu są siarczki Z: chalkopiryt, węglany (azyryt)

Zastosowanie:

• przewody

• w elektronice, elektrotechnice

• dodawana do stopów

• w architekturze, jubilerstwie, malarstwie, sztuka zdobnicza, rzeźbiarstwo (malachit)

• wykorzystywany jako podrzędna ruda miedzi (azuryt)

• stanowi główną rudę miedzi, z jego przeróbki 80% produkcji (chalkopiryt)

• interesujący dla kolekcjonerów, ważne źródło otrzymania miedzi (chalkozyn)

14. Stopy żarowytrzymałe:

• Duża wytrzymałość doraźna w temperaturze otoczenia i temp wysokich.

• Odporność na długotrwałe działanie obciążeń stałych w wysokich temperaturach

(wytrzymałość na pełzanie).

• Odporność na długotrwałe działanie obciążeń zmiennych w wysokich temp

(wytrzymałość zmęczeniowa).

• Odporność na wielokrotne zmiany temp związane lub nie związane ze zmiana obciążeń

(wytrzymałość na zmęczenie cieplne).

• Odporność na korozyjne działanie gazów w wysokich temperaturach (żaroodporność).

15. Scharakteryzować kilka materiałów węglowych.

Diament - jedna z 3 alotropowych odmian węgla. Strukturę diamentu tworzą atomy węgla,

z których każdy tworzy po 4 wiązania kowalencyjne. Stopień wypełnienia przestrzeni 34%.

• Najtwardszy ze znanych standardowych materiałów

• Jest w 100% krystaliczny

• Odznacza się wysokim WSP załamania światła

• Jest chemicznie obojętny

• Ma dobre przewodnictwo cieplne

• Jest w postaci naturalnej lub sztucznej.

Grafit - czysty węgiel, ale ma inne własności niż diament

• Odcień stalowoszary

• Miękki

• Dobrze przewodnictwo cieplne i elektryczne

• Zastosowanie: elektrody, wyrób tygli, smary grafitowe, wyrób tuszu, farb.

Sadza - miałki, czarny proszek (mikrokrystaliczny grafit)

• Duża zdolność do adsorpcji

• Duża aktywność chemiczna

• Zastosowanie: produkcja pigmentów, farb, emalii, wypełniacz.

Włókno węglowe - czysty węgiel

• Otrzymywane w wyniku operacji chem poliakrylonitryl

• Duży moduł Younga

• Stas na zbrojenia w mat kompozytowych

Węglik krzemu (SiC)

• Struktura ziarnista

• Wysoka twardość

• Stabilność termiczna

• Odporność na czynniki chemiczne

• Otrzymywany w sposób sztuczny

• Wykorzystywany do produkcji materiałów ściernych, ogniotrwałych

Węgliki spiekane:

• Spieki sproszkowanych trudnotopliwych węglików metali z metalem wiążącym

• Duża twardość

• Dobra odporność na ścieranie

• Znaczna kruchość.

16. Metale kolorowe - charakterystyka i zastosowanie.

Metale kolorowe - ogólna nazwa metali i stopów metali nieżelaznych (nie zawierających żelaza).

Do metali kolorowych zalicza się m.in.: miedź, cynk, cynę, ołów, aluminium, a do stopów:

mosiądz i brąz. Są to ciała o charakterystycznym połysku, są dobrymi przewodnikami cieplnymi.

Zastosowanie:

• W przemyśle lotniczym, chemicznym i spożywczym.

• Szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach życia gospodarczego.

• Produkuje się z nich również blachy, które mają zastosowanie w in­stalacjach

wentylacyjnych i cieplnych.

• Miedź ma duże zastosowanie jako składnik do produkcji stopów: mosiądzów,

brązów, które z kolei szeroko wykorzystuje sie w budownictwie i przemyśle metalowym.

• Dawniej blachy miedziane stosowano do krycia dachów, szczególnie obiektów

sakralnych, zamków i innych repre­zentacyjnych budowli.

17. Wyjaśnij pojęcia:

Sprężystość -fizyczna właściwość ciał materialnych odzyskiwania pierwotnego kształtu i

wymiarów po usunięciu sił zewnętrznych wywołujących zniekształcenie - czyli zmianie tensora

naprężeń towarzyszy zmiana tensora odkształceń i odwrotnie, przy czym zmiany te są w

pełni odwracalne. Istotną cechą sprężystości jest zachowanie energii.

Plastyczność -zdolność materiałów do ulegania nieodwracalnym odkształceniom pod wpływem

zewnętrznych sił działających na ten materiał. Nieodwracalne odkształcenia powstają na skutek

działania na ciała stałe naprężeń mechanicznych, przekraczających zakres, w którym jest ono

zdolne do odkształceń sprężystych i jednocześnie na tyle małe, że nie powodują zniszczenia

ciągłości jego struktury. Naprężenie przy którym rozpoczyna się proces plastyczny nazywane

jest granicą plastyczności. Dla złożonego stanu naprężenia niezbędne jest kryterium uplastycznienia.

Odkształcenia trwałe - powstają po przekroczeniu wartości tzw. granicy plastyczności, po

przekroczeniu której następuje znaczny przyrost wydłużenia rozciąganej próbki, nawet bez

wzrostu a często przy spadku wartości siły rozciągającej.

18. Kompozyty , podział i zastosowanie .

Kompozyty:

• Cząsteczkowe (proszkowe):

1. Duże cząstki

2. Z wydzieleniami

• Wzmacnianie włóknami:

1. Ciągłe

2. Nieciągłe

- uporządkowane

- nieuporządkowane

• Strukturalne

1. Laminaty

2. Warstwowe

Kompozyty wzmacniane cząstkami - 3 typy:

• Dużymi cząstkami innej fazy (np. polimer z kompozytem)

• Materiały utwardzane dyspersyjnie

• nanokompozyty

Zastosowanie :

• Do budowy nart

• Karoseria studyjnego samochodu

• W stomatologii

19. Polimery - podział i sposoby otrzymywania .

Podział ze względu na pochodzenie:

• polimery syntetyczne

• polimery naturalne

• polimery modyfikowane

Podział ze względu na topologię :

• polimer liniowy

• polimer rozgałęziony

• polimer drabinkowy

• polimer usieciowany

• polimer cykliczny

Podział ze względu na jednorodność budowy chemicznej :

Podział ten opiera się na tym, czy w łańcuchu polimeru występuje jeden merów, czy też

jest zbudowany z bloków pochodzących od dwóch lub więcej monomerów. Polimery

zbudowane z wielu bloków pochodzących od kilku monomerów nazywa się

kopolimerami, zaś te które są otrzymywane z jednego monomeru homopolimerami.

Kopolimery dzieli się z kolei na:

• kopolimer statystyczny

• kopolimer gradientowy

• kopolimer naprzemienny

• kopolimer blokowy

• polimer szczepiony

Podział ze względu na budowę :

• poliolefina

• polimer winylowy polieter

• poliamidy

• poliuretany

• poliestry

• poliwęglany

• polimer nieorganiczny

• polipeptydy, poli(węglowodany), kwasy nukleinowe

Podział ze względu na taktyczność:

• polimer izotaktyczny

• polimer syndiotaktyczny

• polimer ataktyczny

Podział polimerów:

• Termoplasty (miękną po nagrzaniu i dają się kształtować)

• Duroplasty (podczas polimeryzacji przechodzą nieodwracalnie w stan utwardzony

i kruchy, nie można ich formować)

• Elastomery (wykazują zdolności po dużym odkształceniu przy temp pokojowej

do natychmiastowego powrotu do postaci pierwotnej)

• Polimery naturalne

Klasyfikacja ze względu na metody polimeryzacji:

• Addycyjne

• Kondensacyjne

• Modyfikowane naturalnie

• Modyfikowane materiały polimerowe

Podział w zależności od zastosowania:

• Konstrukcyjne - tworzywa masowe służące do wytwarzania elementów maszyn

oraz różnych produktów użytkowych.

• Powłokowe - do tworzenia powłok na elementach

• Adhezyjne (kleje)

• Włóknotwórcze - do produkcji włókien i przędzy

• Specjalne, jonomery

Otrzymywanie:

Makrocząsteczki polimerów otrzymuje się w wyniku reakcji kolejnego łączenia cząst. 1, 2

lub znacznie rzadziej 3 wyjściowych związków małocząsteczkowych zwanych monomerami

- proces polimeryzacji.

Metody polimeryzacji:

• Addycyjna - proces łączenia się cząsteczek substratu zw. monomerem w

makrocząsteczce produktu zwanego polimerem, bez wydzielania produktów ubocznych..

• Kondensacyjna - polikondensacja - reakcja łączenia się wielkiej liczby cząsteczek

monomeru lub komonomerów (?) w makrocząsteczki polikondensatu, podczas którego

wydziela się metanol, woda, chlorowodór lub inne proste związki jako produkty

uboczne (wymaga doprowadzenia energii z zewnątrz oraz dodatkowych urządzeń do

wydzielania produktów ubocznych).

• Modyfikacja polimorów naturalnych i syntetycznych.

20. Podział stali :

• Niestopowe - stężenie każdego z pierwiastków jest mniejsze od wartości granicznej

• Nierdzewne

• Inne stale stopowe - stężenie co najmniej jednego z pierwiastków jest większe bądź

równe od wartości granicznej

Podział stali ze wzg. na sumaryczne stężenia pierwiastków:

• Niskostopowe - nie przekracza 2 %, a suma pierwiastków nie przekracza 3,5 %

• Średniostopowe - przekracza 2%, a suma pierwiastków nie przekracza 8%

• Wysokostopowe - przekracza 8%, a suma pierwiastków nie przekracza 55 %

Podział stali w zależności od głównego pierwiastka:

• Manganowe

• Krzemowe

• Niklowe

• Chromowe

• Chromowo-niklowe

Podział stali wg stopnia odtlenienia:

• Stal nieuspokojona

• Stal półspokojna

• Stal uspokojona

Podział klasy jakości stali niestopowych:

• Jakościowe

• Specjalne

Podział ze wzgl na zaw węgla i strukturę wewnętrzną:

• Podeutektoidalna

• Eutektoidalna (0,8)

• Nadeutektoidalna

Zw wzgl na rodzaj i udział składników stopowych:

• Węglowa (nisko, średnio i wysokowęglowa)

• Stopowa (nisko i wysokostopowa)

Za wzgl na podst zastosowanie:

• Konstrukcyjna

• Maszynowa

• Narzędziowa

Sposób wytwarzania:

• Martenowska

• Elektyczna (?)

• Konwertorowa

Postać: lana, kuta, walcowana na gorąco, walcowana na zimno, ciągniona.

21. Wymień kilka dodatków do stali i ich wpływ na właściwości.

Do najczęściej stosowanych dodatków w stalach zalicza się:

nikiel

Obniża temperaturę przemiany austenitycznej oraz prędkość hartowania.

W praktyce ułatwia to proces hartowania i zwiększa głębokość hartowania.

Nikiel rozpuszczony w ferrycie umacnia go, znacznie podnosząc

wytrzymałość na uderzenie. Dodatek niklu w ilości 0,5% do 4% dodaje się do

stali do ulepszania cieplnego, a w ilościach 8% do 10% do stali kwasoodpornej.

W symbolach stali dodatek niklu oznacza się literą N.

chrom

Powoduje rozdrobnienie ziarna. Podwyższa hartowność stali. Zwiększa jej

wytrzymałość. Stosowany w stalach narzędziowych, konstrukcyjnych i

specjalnych (nierdzewnych lub żaroodpornych). W tych ostatnich nawet

w ilościach do 30%. W symbolach stali dodatek chromu oznacza się literą H.

mangan

Obniża temperaturę przemiany austenitycznej, a przy zawartości powyżej

15% stabilizuje i umożliwia uzyskanie struktury austenitycznej w normalnych

temperaturach. Już przy zawartościach 0,8% do 1,4% znacznie podwyższa

wytrzymałość na rozciąganie, uderzenie i ścieranie. W symbolach stali

dodatek manganu oznacza się literą G.

wolfram

Zwiększa drobnoziarnistość stali, powiększa wytrzymałość, odporność na

ścieranie. Duży dodatek wolframu 8% do 20% zwiększa odporność stali na

odpuszczanie. W symbolach stali dodatek wolframu oznacza się literą W.

molibden

Zwiększa hartowność stali. Podnosi wytrzymałość i zmniejsza kruchość, oraz

podnosi odporność na pełzanie. W symbolach stali dodatek molibdenu oznacza się literą M.

wanad

Zwiększa drobnoziarnistość stali i znacznie powiększa jej twardość. Zwiększa

hartowność stali. Tworzy trwałe węgliki typu MC. W symbolach stali dodatek

wanadu oznacza się literą V (F).

kobalt

Zwiększa drobnoziarnistość stali i znacznie powiększa jej twardość. Jako jedyny

pierwiastek zmniejsza hartowność. Nie tworzy węglików. W symbolach stali

dodatek kobaltu oznacza się literą K.

krzem

Normalnie traktowany jako niepożądana domieszka, zwiększa kruchość stali.

Staje się pożądanym składnikiem w stalach sprężynowych. Ze względu na fakt,

że zmniejsza energetyczne stany prądowe w stali, dodaje się go w ilościach do

4% do stali transformatorowej. W symbolach stali dodatek krzemu oznacza się literą S.

tytan

W symbolach stali dodatek tytanu oznacza się literą T Dodatek do stali kwasoodpornych.

niob

Stosuje się jako mikrododatek w stali. Tworzy węgliki typu MC. W symbolach

stali dodatek niobu oznacza się literą Nb.

glin (aluminium)

Odtlenia stal i zawsze znajduje się w stali uspokojonej. W symbolach stali

dodatek aluminium oznacza się literą A.

miedź

Posiada podobne właściwości fizyczne jak czyste żelazo, lecz jest znacznie

bardziej odporna na korozję. Miedź jest pożądanym dodatkiem i jej zawartość

systematycznie wzrasta, wraz z użyciem stali złomowej przy wytapianiu nowej stali.

W symbolach stali dodatek miedzi oznacza się literą Cu.

Najpopularniesze dodatki stopowe:

Cr - stosunkowo tani, powszechnie stos w stalach konstrukcyjnych, 0,5-2% polepsza hartowność,

utwardza ferryt, daje węgliki, utrudnia rozpad martenzytu podczas odpuszczania. W stalach

odpornych na korozję (10,5-25%) Cr.

Ni - drogi, podmiana tanim Mu, w stalach konstrukcyjnych 0,5-1% polepsza hartowność, udarność

, w stalach odpornych na korozję 8-20%.

Mn - tani, szeroko stosowany w stalach konstrukcyjnych (1-1,5%) w celu umocnienia stali,

zwiększa hartowość, jest dodatkiem technologicznym - odtlenia i odsiarcza stal. Podst składnik

(10-12%) austenitycznych stali odpornych na ścieranie - stali Hatfielda - strzałki rozjazdów

kolejowych, tramwajowych.

Si - tani, silnie umacnia stale konstrukcyjne (sprężynowe - 1,5%), zwiększa oporność ferrytu w

stalach elektrotechnicznych 0,5-4% (tranformetorowych (?)). Dodatek technologiczny - silny odtleniacz.

Mo - drogi, niezastąpiony w stalach pracujących przy wysokich temp - przeciwdziała pełzaniu

(0,2-1%), zwiększa hartowność.

W - drogi, niezastąpiony w stalach szybkotnących (8-18%) - noże do skrawania stali,

narzędzia skrawające.

Cu - 1,2-1,5% zwiększa odporność na korozję atmosferyczną stali konstrukcyjnych.

Mikrododatki Al., V, Nb, Ti, Mo, W w ilości 0,02-0,2% stosowane w celu ograniczenia (…)

22. Opisać cechy charakterystyczne polimerów . polimery to tworzywa sztuczne.

• Polimery to tworzywa sztuczne.

• Materiały , których podstawowym składnikiem są syntetyczne, naturalne lub

modyfikowane polimery uzupełnione dodatkami innych substancji pomocniczych.

• Zbudowane są z wielkich cząsteczek łańcuchowych o dużej masie cząsteczkowej tzn. M>10⁴.

• Występuje duża różnorodność tworzyw sztucznych nawet w obrębie tego samego rodzaju.

• Tworzywa są zaliczane do niemetali.

• Początkowo tworzywa sztuczne uważano za pewnego rodzaju gorszy zamiennik

tradycyjnych materiałów konstrukcyjnych.

• Z poprawą własności stały się głównym i niezastąpionym tworzywem konstrukcyjnym.

• Wynika to z dobrych własności wytrzymałościowych i sprężystości co przy

wielokrotnie niższej gęstości powoduje bardzo wysoką wytrzymałość właściwą.

• Są bardzo dobrymi izolatorami cieplnymi i elektrycznymi, są odporne na korozję ,

odporne na działanie środków chemicznych oraz bardzo łatwe w kształtowaniu.

• Odpady w większości przypadku mogą być łatwo przetwarzane i ponownie zastosowane

w produkcji.

Własności polimerów:

+ odporność na korozję

+ mała gęstość

+ łatwość formowania

+ mały współczynnik tarcia

+ estetyczny wygląd

+ wytrzymałość porównywalna z metalami

+ przewodnictwo cieplne 50-800 razy mniejsze niż metale

+ dobra izolacyjność elektryczna i cieplna

+ odporność na działanie środków chemicznych

+ recykling

+ wytwarzanie małym kosztem energetycznym

- rozszerzalność cieplna ok. 10 razy więcej niż metale

- mała sztywność 50 razy mniejsza niż metale

- wrażliwość własności od temp o szybkości obciążeń

---