TEORIE WYCHOWANIA
1. Kiedy działanie nabiera charakteru samowychowawczego?
samowychowanie − aktywność podejmowana przez jednostkę w celu ulepszenia samego siebie.
Warunki:
Poczucie, że chce się coś u siebie zmienić (motywacja do doskonalenia samego siebie).
Poczucie różnicy pomiędzy tym jaki jestem, a tym kim powinienem być.
Jednostce są przyswajane pewne wzorce osobowe w toku wychowania.
Powinno dochodzić u jednostki do zapoznawania z metodami pracy samowychowawczej.
2. Sytuacja wychowawcza a sytuacja dydaktyczna - podobieństwo i różnice.
Różnice:
1. Różnią się celami:
→ s.w.: dochodzi do kształtowania cech kierunkowych osobowości (tzn. takich cech, od których zależy to, do czego człowiek dąży → przekonania, postawy i wartości).
→ s.d.: efektem są cechy instrumentalne (tzn. wiedza, sprawność i dykcja → decydują o tym, na co stać człowieka).
2. S.d. → są to sytuacje algorytmiczne (sekwencja występujących po sobie czynności
w określonym porządku)
S.w. → są to sytuacje probabilistyczne (można jedynie z pewnym prawdopodobieństwem orzekać o realizacji zamierzeń wychowawczych w następstwie wyzwolonej u jednostki aktywności.
3. Różnią się efektami → s.d.: efekty są łatwomierzalne (łatwo sprawdzić umiejętności);
s.w.: efekty są trudnomierzalne (wnioski na podst. pobudek
u jednostki).
4. S.d. → głównie angażuje (uaktywnia) procesy poznawcze (wiedza, inteligencja).
S.w. → powinny przede wszystkim angażować (aktywizować) emocjonalnie /oddziaływania sfery przeżyć.
Podobieństwa:
1. Zarówno s.d. jak i s.w. muszą aktywizować jednostkę
2. Zarówno s.d. jak i sw. w dużej mierze przebiegają na podłożu integracji społ.
3. W obydwu rodzajach sytuacji mamy do czynienia ze stosunkiem nauczyciel - uczeń (tylko w jednym przypadku mamy stosunek wychowawczy, a w drugim dydaktyczny).
3. Rola modelu osobowościowego w procesie interioryzacji wartości.
Interioryzacja wartości → uznawanie pewnych wartości za własne (autonomizacja wartości) odbywa się to na drodze kształtowania pozytywnych nastawień wobec wartości (kształtowanie pozytywnego stosunku do wartości, aż do całkowitej ich akceptacji jako swoich).
Model osobowości → wzory osobowościowe (opis dojrzałej osobowości jednostki rzeczywistej bądź fikcyjnej, który jest dokonywany pod kątem posiadanych cech, cenionych wartości i wyznaczonych ideałów).
Model osobowości → odgrywa rolę przejmowania wartości innych osób jako swoich.
4. Aktywność w zakresie przeciwdziałania trudnościom wychowawczym.
1. Odformalizowywanie celów stawianych zespołowi wychowawczemu (cele, które mają szansę być uznane przez uczniów jako ważne).
2. Odformalizowywanie struktury klasy (by struktura klasy nie była tworzona tylko przez nauczyciela, ale by była ustanawiana w porozumieniu z klasą).
3. Współpraca z autentycznymi przywódcami klasy (pozyskiwanie przywódców do współpracy z wychowawcą).
4. Dynamizowanie struktury klasy (aktywność pozytywna i negatywna powinna się zmieniać).
5. Formułowanie wymagań adekwatnych do możliwości uczniów (wychowanie i nauczanie).
6. Przeciwdziałanie powstawania w klasie struktur wieloośrodkowych.
7. Uzgadnianie oddziaływań rodziny i szkoły.
5. Formy wychowania a sytuacje wychowawcze.
Forma wychowawcza → pewien kształt aktywności wychowawczej (działalność, w którą wdrażani są uczniowie, a przez to jest kształtowana ich osobowość).
* Ta sama sytuacja wychowawcza może być realizowana przy wykorzystaniu pojedynczych form wychowania bądź wielorakich (różnorodnych) form wychowania.
* Im bardziej sytuacja wychowawcza jest realizowana poprzez formy wychowania tym bogatsze są doświadczenia.
6. Jakie znaczenie w procesie wychowania ma przemienność form?
Forma wychowania - ramy organizacyjne procesu wychowania zabezpieczające warunki niezbędne dla wystąpienia określonej sytuacji.
* Bez pojęcia formy wychowania niemożliwe byłoby opisanie procesów wychowania pod względem rodzaju warunków i aktywności, które mają służyć realizacji celów wychowania.
***Stosowanie zmiennych form wychowania umożliwia realizację różnych celów wychowania
Rodzaje form:
1.przedmiotowe
2.organizacyjne
Kryteria doboru form wychowania:
dostosowanie do realiów ( istniejących warunków)
dostosowanie do poziomu intelektualnego i sprawnościowego wychowanka
dobór musi uwzględniać istniejące już postawy, aby angażować emocjonalnie i motywacyjnie
Przemienność form → różnicowanie aktywności wychowanków.
7. Wymień różnice nauczaniem a wychowaniem (pyt. 2).
8. Czym się różni wychowanie od procesu wychowania?
* Jeśli chce się kogoś zmienić pod kątem jego postaw, poglądów czy ideałów, to konieczne jest wyzwalanie aktywności wielokrotnie u jednostki.
* Można doprowadzić do zmian w sferze kierunkowej, ale w oparciu o pojedyncze zdarzenia angażujące emocjonalnie.
* Wychowanie bez procesu wychowania jest możliwe.
* Wzmacnianie tych zachowań prowadzi do kształtowania się gotowości do bycia kimś godnym
9. „Zachowanie człowieka zależy od tego, w jakiej rodzinie wzrasta”. Czy to zdanie jest prawdziwe? Uzasadnij.
Rodzina → grupa pierwotna (taka grupa, w obrębie której na podłożu silnych więzi emocjonalnych, najwcześniej w biografii jednostki, dochodzi do kształtowania się jej osobowości
* w niej jednostka zapoznawana jest z podstawowymi normami moralnymi
* w rodzinie dochodzi do kształtowania się stosunku jednostki do wartości
* Gdy jednostka wchodzi w inne grupy społeczne. to jest oczywiste, że jej zachowania podlegają przekształceniu pod wpływem tych grup.
* W rodzinie kształtuje się szkielet osobowości
10. Wyjaśnij i porównaj pojęcia: socjalizacja, wychowanie i nauczanie.
Socjalizacja → wg Szczepańskiego:
* proces wzrastania w kulturę;
* kształtuje osobowość człowieka i przystosowuje go do życia w zbiorowości;
* umożliwia porozumiewanie się i inteligentne działanie;
* grupa społeczna uczy jak zachowywać się by osiągnąć cel życiowy;
* ogół oddziaływań podejmowanych przez grupy w stosunku do jednostki.
Wychowanie → oddziaływanie pokoleń dorosłych na te, które jeszcze nie dojrzały do życia w społeczeństwie
* to dynamiczny układ oddziaływań społ. wywołujący zmiany w osobowości człowieka poddawanego tym oddziaływaniom.
Nauczanie → ucząc przekazać komuś pewien zasób wiedzy, udzielić wiadomości, wyłożyć coś, wdrożyć do czegoś, przyzwyczaić, przyuczyć.
11. „Wychowanie w szkole odbywa się przez nauczanie”. Czy to zdanie jest prawdziwe? Uzasadnij.
To zdanie jest prawdziwe pod warunkiem:
psychologicznie → jeżeli nauczanie jest tak realizowane, że pobudza jednostkę równie silnie poznawczo jak przeżyciowo, to wówczas mówimy o nauczaniu wychowującym.
dydaktycznie → z nauczaniem wychowującym mamy do czynienia wówczas, gdy
w oparciu o realizowany program, jednostce jest nie tylko przyswajana określona wiedza, rozwijane sprawności, ale i kształtowany jest stosunek do tego, czego się dowiaduje i co umie zrobić.
12. Uzasadnij potrzebę systemowego organizowania działań wychowawczych.
Procesy wychowawcze mogą być tak organizowane, że rozwijają się niezależnie wobec siebie, ale w rezultacie mają doprowadzić np. do gospodarności,
gdy sytuacje wychowawcze będą wykorzystywane z poszczególnych cech to jest to układ systemowy.
Systemowe organizowanie działań wychowawczych → to wzmacnianie zachowań uczniów, kształtujących poszczególne cechy uczniów.
13. Na czym polega liberalny styl kierowania zespołem?
Liberalizm - pobłażliwy i tolerancyjny stosunek wobec poglądów lub czynów innych, bez względu na to czy uznaje się je ze słuszne. Liberalizm utrzymuje, że wolna i nieskrępowana działalność jednostki jest źródłem postępu w życiu społecznym.
- zaufanie do uczniów.
- trudność w podejmowaniu decyzji,
- ani nie zachęca, ani nie zniechęca,
- słaby zapał i niedbała praca,
- brak współdziałania,
- nie orientuje się co należy robić.
14. Na czym polega autokratyczny styl kierowania zespołem?
Autokratyzm - system kierowania, w którym nieograniczona władza należy do jednego człowieka.
Wg Zaborowskiego:
1) surowy autokrata:
- stała kontrola uczniów,
- nie stosowanie pochwał,
- brak zaufania do samodzielności uczniów,
- wymagana dyscyplina i podporządkowanie.
2) życzliwy autokrata:
- opiekuje się i interesuje uczniami,
- utrzymuje innych w zależności od siebie,
- tylko on może być inspiratorem prac zespołowych.
15. Na czym polega demokratyczny styl kierowania zespołem?
Demokracja - władza ludu, spoołeczna forma rządów, w których władza faktycznie należy do ludu.
- planuje i podejmuje decyzje z grupą,
- kieruje i interesuje się jednostkami nie tracąc z oczu grupy,
- chwali i gani w sposób obiektywny,
- wyrabia u uczniów poczucie odpowiedzialności.
16. „W każdy piątek wraz z rodziną idziemy na koncert do filharmonii. Nie wyobrażam sobie innego spędzenia wieczoru” Wyjaśnij, jaki mechanizm wpływa na to zachowanie?
Afiliacja → potrzeba kontaktu społecznego, kontaktu z grupą, która ma dla jednostki znaczenie (chęć przynależności do grupy i bliskiego kontaktu z grupą).
Osoba może nie być zainteresowana koncertem, lecz zależy jej na kontaktach z grupą społeczną (rodziną).
Realizacja potrzeb związanych z muzyką poważną (potrzeba słuchania tej muzyki).
17. Mechanizm pełnienia ról społ. i jego osobotwórcze walory.
Procesy osobotwórcze → procesy psychiczne, intelektualne, a jednocześnie emocjonalne i motywacyjne.
Jeśli chcemy kształtować ludzi, to musimy utrwalać właśnie te procesy określone, wyzwalające, emocjonalne.
Rola społeczna → zespół zunifikowanych i stałych oczekiwań, wysuwanych przez grupę w stosunku do jednostki, która zajmuje w tej grupie pozycję społeczną.
Oczekiwania są różnorodne, przez wielorakie normy są formułowane różnorodne oczekiwania, to muszą pojawiać się różnorodne treściowo zachowania - harmonijny rozwój osobowości.
18. Wpływ grupy rówieśniczej na kształtowanie się osobowości jednostki.
19. Mechanizm wpływu kontroli społ. i jego rola w stosunkach interpersonalnych.
Kontrola społeczna → zespół ujednoliconych reakcji aprobaty lub dezaprobaty wyrażanych przez grupę w stosunku do jednostki, która do tej grupy należy:
Kontrola społeczna działa zgodnie z normami regulującymi życie tej grupy, więc musi prowadzić do ujednolicenia reakcji interpersonalnych, by były zgodne z normami obowiązującymi w tej grupie (sprawne funkcjonowanie grupy).
***Mechanizm kontroli społ. - sposób zachodzenia kontroli społecznej
20. Mechanizm wpływu osób znaczących i jego znaczenie w kształtowaniu osobowości jednostki. (mechanizm socjalizacyjny)
21. „Mimo, iż otrzymałem nagrodę za swój czyn, uważam, że nie należało tak postępować”. Jaki mechanizm wpływa na takie sformułowanie zdania?
Mechanizm wzmocnienia wewnętrznego → mechanizm oparty o internalizację uwewnętrznienie norm (taki mechanizm, pod którego wpływem jednostka przejawia zachowania zgodne z normą).
Warunki internalizacji norm:
1. Znać i rozumieć normę.
2. Pozytywne emocjonalnie nastawienie do normy (musi ją akceptować).
3. Zapoznanie się z programem, który daje możliwości jej przestrzegania.
Mechanizm wzmocnienia wewnętrznego → jednostka przejawia zachowania zgodne z normą bez świadków, które wyniki z biologicznej potrzeby przestrzegania normy.
22. Grupa rówieśnicza a zespół wychowawczy.
23. Które elementy sytuacji dydaktycznej stanowić mogą źródło realizacji celów wychowania?
Elementy:
1. Treści nauczania (pod warunkiem, że aktywizują one poznawczo i przeżyciowo).
2. Organizacja nauczania (np. zespołowość w nauczaniu).
3. Styl kierowania klasą w toku nauczania.
24. Uzasadnij stwierdzenie: „Cała życiowa aktywność człowieka, jest nastawiona na osiąganie nagród i unikanie kar”.
Teoria zachowań ludzi:
- ludzie dążą do poszukiwania nagród i unikania kar,
- ludzie dążą nie tylko do pozyskiwania nagród, ale chcą tego w maksymalnym stopniu i nie tylko unikają kar, ale nie chcą ich w minimalnym stopniu (maksymalizacja nagród i minimalizacja kar),
- ludzie ukierunkowują swoje zachowanie na te obiekty, które były w przeszłości dla nich źródłem pozytywnych odczuć, a unikają tych, które były źródłem negatywnych,
- ludzie wykorzystują te zachowania z przeszłości, przy pomocy których osiągnęli nagrody, a unikają tych, z których strony spotkała ich kara.
W myśl teorii zachowań ludzi to zdanie jest prawdziwe tylko, że jest trochę archaiczne, bo jest wyprowadzone z behawioralnej teorii kształtowania osobowości jednostki.
25. Rola celów wychowania w planowaniu pracy wychowawczej.
* Osobowość ucznia (jednostki) kształtowana jest na podłożu gromadzonych przez niego doświadczeń (wynoszone są ze zdarzeń, w których jednostka uczestniczy).
* W wychowaniu chodzi o to, by naturalne zdarzenia były uzupełniane zdarzeniami specjalnymi (by uczniowie byli kształtowani harmonijnie i równomiernie).
Cele wychowawcze → formułowane w kategoriach postaw, pozwalają na stały i spójny rozwój jednostki (raz ukształtowaną postawę trudno jest zmienić).
* Zanim nauczyciel zacznie planować powinien zorientować się w sytuacji wychowawczej
w klasie.
27. Atmosfera klasy szkolnej, możliwość modyfikacji i wykorzystania w pracy wychowawczej
Atmosfera to rodzaj stosunków między uczniami w klasie o silnym zabarwieniu emocjonalnym.
* Możliwość modyfikacji atmosfery w klasie poprzez włączanie uczniów w takie działania, by doświadczali tego, że są sobie na wzajem potrzebni (wzajemne wspieranie się).
* Wzajemnie wykorzystujemy na rzecz zespołu swoje wartości i umiejętności (dochodzi do poszanowania indywidualnych potrzeb każdego i kształtuje się atmosfera życzliwości).
28. Na czym polega kierowanie samowychowaniem?
Kierowanie samowychowaniem → polega na zapoznawaniu uczniów ze wzorami osobowościowymi, z technikami pracy nad sobą i wyzwalaniem motywacji perfekcjonistycznej.
30. Wychowanie a inne procesy osobotwórcze.
Procesy osobotwórcze → mają charakter psychiczny (jeśli występują w człowieku, to go zmieniają).
* Wychowanie, socjalizacja i nauczanie są procesami osobotwórczymi, jeśli procesom tym nadajemy wymiar społeczny
NAUCZANIE→ prowadzi do kształtowania cech instrumentalnych.
WYCHOWANIE→ prowadzi do kształtowania cech kierunkowych.
SOCJALIZACJA→ poprzez role społeczne (proces przygotowujący do pełnienia ról społ.).
32. Co to znaczy, że osobowość jest przedmiotem i podmiotem wychowania?
* Jeśli reakcje wychowawcy mają doprowadzić do ściśle określonych reakcji u wychowanka to mamy do czynienia z uprzedmiotowieniem.
* Im bardziej poszerzamy możliwości własnych zachowań, tym bardziej powiększony podmiotowość ucznia.
Dwa warunki:
1. Musi być w życiu jednostki taka sfera autonomicznych działań, w zakresie której ma możliwość samodoskonalonego formułowania celów w jakiejś dziedzinie.
2. Mamy możliwość swobodnego delegowania celów na inne osoby (przekazanie celów do realizacji innym ludziom).
* Należy rozszerzać repertuar celów dla ratowania podmiotowości.
34. Rodzina jako czynnik rozwoju osobowości
* Rodzina jest grupą pierwotną (relacje między jednostkami są osadzone w emocjach), relacje są silnie emocjonalnie zabarwione, z tego wynika osobotwórczy wpływ rodziny.
* Kontrola społeczna w rodzinie działa bardzo sprawnie.
* Dziecko w rodzinie jest wystawiane na oddziaływanie wzorów osobowych (naśladownictwo i identyfikacja dziecka ma silny wpływ).
* Wdrażanie w role społeczne, które są czynnikiem osobotwórczym (wysuwane są różnorodne oczekiwania wobec dziecka). Wymagają przejawiania różnorodnych zachowań → ukierunkowana aktywizacja pod kątem norm, prowadzi to do zmian w kształtowaniu się osobowości (utrwalana motywacja do określonych zachowań).
35. Na czym polega samoregulujące funkcjonowanie osobowości?
Osobowość funkcjonuje na paru poziomach:
- popędowy
- motywacyjny redukcja napięcia na tych poziomach
- nastawieniowy
Chodzi o zaburzenia równowagi między sferę biologiczną a otoczeniem (na głód dziecko reaguje płaczem), gdy braki w organizmie są zaspokojone dziecko wraca do równowagi - homeostaza.
36. Rola form, metod i sytuacji wychowawczej w procesie wychowania.
44. Rola form i metod wychowania w organizowaniu sytuacji wychowawczej.
Formy wychowania → (przedmiotowe i organizacyjne), rodzaje działalności wychowawczej, kształtujących wychowanie,
Metoda → stały i powtarzalny sposób oddziaływania na wychowanka w celu doprowadzenia do wystąpienia u niego pożądanych zachowań.
37. Samorząd wychowanków jako metoda wychowawcza.
Teza:
Samorządna organizacja życia społeczności uczniowskiej jest odwzorowaniem demokratycznie zorganizowanego społeczeństwa; najlepsza metoda wychowania obywatelskiego.
41. Rola wychowawcy w przygotowaniu uczniów do poznania samego siebie.
45. Rola nauczyciela - wychowawcy w przygotowaniu do samowychowania.
* Ludzie poznają samych siebie i swoje możliwości w konfrontacji z zadaniami, z którymi muszą się zmierzyć (podczas tych zadań sami dojdą do tego, czego im brakuje).
* Źródłem wiedzy o samym sobie mogą być też doświadczenia z tych zadań, które wychowawca stawia wychowankom, są to zadania celowo wybrane i mają ukazać braki.
42. Co to znaczy, że osobowość jest konstruktem teoretycznym?
Konstrukt teoretyczny → jest nierealny, nieobserwowalny i hipotetyczny.
Teoria naukowa → jest zbiorem twierdzeń dwojakiego rodzaju, które orzekają:
1) coś o zjawiskach, którymi teoria się zajmuje,
2) o związkach pomiędzy zjawiskami.
* Zachowania ludzi są celowe, więc tworzymy pewne teoretyczne wyjaśnienia, które mają objaśnić dlaczego osobowość ...
43. Samowychowanie a wychowanie
Samowychowanie → świadome i dobrowolne dokonywanie zmian kierunkowych cech własnej osobowości w celu zbliżenia się do ideału.
Wychowanie → oddziaływanie pokoleń dorosłych na te, które jeszcze nie dojrzały do życia; dynamiczny układ oddziaływań społecznych wywołujących zmiany w osobowości człowieka poddawanego tym oddziaływaniom.
46. Jakie warunki musi spełnić sytuacja, aby miała wartość wychowawczą?
Warunki:
1. Musi obejmować przynajmniej 1 cel operacyjny (przy okazji wykonywania zadań uczniowie muszą przejawiać zachowania wychowawczo znaczące.
2. Sytuacja wychowawcza musi być sytuacją wyboru (zadania można realizować w sposób........, ale uczniowie muszą wybrać zadanie znaczące wychowawczo
3. Musi obejmować system kar i nagród.
47. Przedstaw i dokonaj prawidłowej analizy modelu prawidłowej interakcji wychowawczej.
Interakcja → nawiązywanie ze sobą bezpośrednich kontaktów, w celu wyrażenia wobec siebie wzajemnych oczekiwań.
48. Rola i znaczenie komunikacji pozawerbalnej w interakcji miedzyosobowej.
* Osobowość jednostki przejawia się w komunikatach werbalnych i niewerbalnych (gestem
i mimiką).
* W sytuacji o dużym ładunku emocjonalnym zachowania pozawerbalne są lepszym nośnikiem komunikatów, co do drugiego niż werbalne.
49. Udział wychowanka w realizacji procesów wychowania
Wychowanek do tych procesów musi wnieść aktywność własną, będąc ich uczestnikiem musi się angażować na rzecz realizacji zadań rzeczowych, na których wychowanie jest oparte.
Uczestnictwo przez:
- przejawienie gotowości do takich zachowań, które są najbardziej pożądane z punktu zamierzeń wychowawczych,
- by w podłożu tych zachowań znajdowała się motywacja autonomiczna,
- by był w stanie sam dokonywać bieżącej kontroli i oceny realizowanych zadań,
- by był w stanie dokonywać samodzielnej oceny końcowej kontroli.
50. „W opinii ogółu Maciek był źle wychowywany”. W jakim znaczeniu został użyty termin wychowanie?
Wychowanie rozumiane szeroko i wąsko (wybrano wychowanie wąskie).
52. „Franek jest niezadowolony, złośliwy i leniwy - nic dziwnego odziedziczył to po rodzicach”. Na jakiej koncepcji została sformułowana ta wypowiedź? Scharakteryzuj tę koncepcję.
Są dwa stanowiska, co do uwarunkowań rozwoju osobowości jednostki:
1. to jakimi się stajemy zależy od społecznego uczenia się (teoria Ban…?).
2. to jakimi się stajemy zależy od dziedziczenia zadatków wrodzonych (t. naturalistyczna)
Ad. 2.
Jest to fałszywe, gdyż:
- niezadowolenie i lenistwo, to cechy, których geneza jest społeczna;
- człowiek może być złośliwy.
* Nabywany w drodze uczenia się (odwzorowywanie zachowań, naśladownictwo i pełnienie ról społecznych).
53. „Wychowanie jest sztuką tworzenia warunków sprzyjających...” wg G. Malaret. W jakim znaczeniu został tu użyty termin wychowania?
Nie można odpowiedzieć na to pytanie, gdyż nie wiadomo, jak w tym twierdzeniu rozumiany jest rozwój:
1. Jeśli rozwój ma znaczyć kształtowanie cech kierunkowych i instrumentalnych: to w szerokim rozumieniu.
2. Jeżeli do rozwoju ma wchodzić kształtowanie cech kierunkowych: to wąskie rozumienie.
54. Podaj przykład użycia terminu wychowania w szerokim znaczeniu.
Np.:Jasiu jest nogą z matematyki, a dodatkowo jest niezdyscyplinowany.
56. Wykorzystanie dynamiki grupowej do realizacji celów wychowania.
(Dynamika - są to przestawienia na pozycjach)
* Jeśli dynamizuje się grupę uczniów, gdy w zadaniach widzą swoje miejsce, to uzyskujemy rzecz ważną, tzn. angażujemy całą społeczność uczniowską
57. „Od kiedy dowiedziałem się, że moi koledzy będą głosować na Janka, dostrzegłem w nim wiele pozytywnych cech”. Jak wyjaśnić tu zachowanie i jaki mechanizm na to wpływa?
Jeśli nic nie wiem o Janku (jest mi nie znany) patrzę na to, co inni o nim myślą i jakie cechy mu przypisują. Jeśli ci inni są znaczący, to te same cechy stosuję.
* Konformizm - dobrowolne podporządkowanie się opinii grupy.
58. Dokonaj analizy społecznych mech. funkcjonujących w rodzinie.
Mechanizm kontroli społecznej
Mechanizm wpływu osób znaczących.
Pełnienie ról społecznych
59. Marian jest moim kolegą. Jest on bardzo lubiany przez klasę. Ja też pragnę, więc chyba...” dokończ zdanie. Wyjaśnij jaki mechanizm na to wpływa?
Mechanizm identyfikacji i naśladownictwa.
60. Dokonaj analizy procesów osobotwórczych występujących w rodzinie. Podaj przykłady.
Procesy osobotwórcze można rozumieć wewnętrznie, bo są to procesy, dzięki którym się zmieniamy.
Nauczanie, wychowanie, socjalizacja - ich osobotwórczy charakter.
61. Sformułuj cele operacyjne w zakresie kształtowania postawy demokratycznej w drużynie harcerskiej.
opracowanie regulaminu wyboru drużynowego
kształtowanie postawy demokratycznej:
występowanie w obronie drugiego
65. Przedstaw strukturę procesu wychowania doprowadzającego do ukształtowania postawy życzliwości.
Postawa życzliwości -wyraża się w przyzwoleniu i poszanowaniu potrzeb innych
-jest nadrzędna w stosunku do postawy empatii
66. O czym informują wyniki testu socjometrycznego? Podaj przykład.
Informuje o zajmowanej przez ucznia pozycji w strukturze socjometrycznej klasy;
Np.: test Morena - plebiscyt życzliwości I niechęci
68. Wyjaśnij pojęcie „przywództwo wychowawcze” i podaj przykłady.
Wychowawca ma szansę być przywódcą, gdy
jest postrzegany jako kompetentny ze względu na współuczestniczenie w realizacji celów, które są dla uczniów ważne.
jest odbierany przez uczniów jako osoba, która jest w stanie samodzielnie uporać się z zadaniami, które są dla klasy ważne
adekwatnie dobiera środki dla przyjmowanych zamierzeń
uczniowie żywią głębokie przekonanie, że nauczyciel działa w ich interesie
nauczyciel posługuje się jasnymi i czytelnymi zasadami
69. Sformułuj cele operacyjne w zakresie kształtowania postawy perfekcjonizmu o kołach zainteresowań.
Np.: przygotowanie pełnych wypisów bibliograficznych z problematyki doktryny politycznej w Europie
*tego rodzaju zachowanie pełnej gotowości do wykorzystania rzeczy z dokładnością będzie rozwijało postawę perfekcjonizmu
71. Porównaj nauczyciel manipulatora z nauczycielem samoaktualizującym się.
MANIPULATOR
realizuje program nauczania i omawia z uczniami wydarzenia ze względu na jeden punkt widzenia
ucząc należy pokazywać różne punkty widzenia i dawać możliwość wyboru
nie należy narzucać swojej świadomości czegoś
SAMOAKTUALIZUJĄCY SIĘ
aktualizuje się w swoim zawodzie
realizuje się wówczas, gdy zachowania wychowanków są zgodne
XX. Zasady karania.
- kara adekwatna do czynu
- kara zsynchronizowana z czynem
- nie stosować zbyt często
- uświadomienie dziecku kary
- nie kumulować
- danie możliwości naprawienia czynu
- nie należy karać pracą niezwiązaną z czynem
POJĘCIA
Mechanizm kontroli społecznej (E. Aronson)
jednostka przez całokształt swoich interakcji z innymi członkami grupy jest stymulowania w kierunku pełnienia uznawanych ról społecznych;
układy wzmocnień (nagrody i kary) zawarte są tutaj w spontanicznych reakcjach innych jednostek (członków);
Kontrola społeczna zależy od:
liczebności grupy;
spójności grupy;
układu norm;
atrakcyjności grupy (poczucia związku z grupą);
systemu sankcji (sankcjami, którymi dysponuje grupa).
Zaraźliwość psychiczna (H. Muszyński)
mechanizm kontroli społecznej
polega na tym, że w pewnych warunkach określone formy aktywności pewnej osoby zaczynają się udzielać szerszemu ogółowi osób;
jest to możliwe pod warunkiem bezpośredniego kontaktu wzajemnego wszystkich tych osób.
Uleganie (E. Aronson)
sposób zachowania się osoby, która jest motywowana pragnieniem uzyskania nagrody lub uniknięcia kary;
zazwyczaj zachowanie to trwa tylko tak długo, jak długo stosuje się obietnicę nagrody lub groźbę kary.
Identyfikacja (E. Aronson)
reakcja na wpływ społeczny wywołana pragnieniem danej jednostki, aby być podobną do osoby, od której pochodzi to oddziaływanie.
* Jednostka zachowuje się w określony sposób nie dlatego, że takie zachowanie samo przez się daje jej zadowolenie, lecz raczej dlatego, że stawia ją w satysfakcjonującej - ze względu na samoocenę - relacji w stosunku do osoby lub osób, z którymi się identyfikuje;
* Dana jednostka rzeczywiście zaczyna wierzyć w opinie i wartości, które przyjmuje, chociaż nie wierzy w nie zbyt mocno.
Internalizacja (E. Aronson)
jest to poznanie danych wartości i przekonań i uznanie ich za własne; motywem zinternalizowania określonego przekonania jest pragnienie, aby mieć słuszność
nagroda za uznanie tego przekonania ma charakter wewnętrzny;
jeśli osobę wywierającą wpływ uważamy za godna zaufania i mającą właściwy sąd o rzeczywistości to głoszone przez nią przekonanie akceptujemy i włączamy w nasz system wartości.
Ułatwianie społeczne (H. Muszyński)
polega na tym, że sama obecność innych osób bez jakichkolwiek reakcji z ich strony, wywiera pewien - pobudzający lub hamujący - wpływ na aktywność jednostki.
Mechanizm wpływu osób znaczących (H. Muszyński)
jednostka jest stymulowana do określonych zachowań przez interakcje z pojedynczymi osobami na podłożu osobistej więzi;
układy wzmocnień zawarte są tutaj w reakcjach tych osób.
proces wychowawczy to:
- układ zorganizowanych sytuacji wychowawczych, mających na celu dostarczenie wychowankowi doświadczeń koniecznych do uzyskania zamierzonej, względnie trwałej zmiany w jego osobowości.
sytuacje wychowawcze to:
- sytuacje zaplanowane i zorganizowane ze względu na przyjęty cel wychowawczy
- sytuacje stwarzające możliwość realizacji celów wychowawczych
- sytuacje te nie są izolowanymi lecz następują w realnych związkach z sytuacjami i doświadczeniami życiowymi jednostki.
W procesie wychowania zmierzamy do realizacji konkretnego celu wychowawczego
CEL PROCESU WYCHOWANIA:pewna zmiana lub modyfikacja w osobowości.
- wprowadzenie,
- wywołanie,
- utrwalenie pewnej formy aktywności wychowanka.
* Osobowość kształtuje i ujawnia się w aktywności jednostki
* Zachodzi to w określonym zespole zdarzeń nazwanych przez nas sytuacjami wychowawczymi.
* Warunkiem więc przejawiania przez wychowanka określonej aktywności jest umieszczenie go w obrębie pewnej grupy zdarzeń, pewnej grupy sytuacji.
Taka dająca się wyodrębnić postać procesu wychowania, w którym występują sytuacje wychowawcze umożliwiające jednostce przejawianie określonej działalności nazywana jest formą wychowania.
6
5