01. MANEWROWANIE (JACHTEM MIECZOWYM) - Ćwiczenie wstępne.

1. Poruszanie się na łodzi, zasady bezpieczeństwa na łodzi.

• budowa jachtu - zasadnicze elementy (podanie podstawowych nazw "jako minimum niezbędnego przy obsłudze jachtu" - rufa, lewa burta, prawa burta, kokpit, pokład, dziób, maszt itp. )

• omówienie, elementów ruchomych, stwarzających zagrożenie wypadkowe - winda fałowa, skrzynia mieczowa, kabestany, talie, bom

• omówienie zasad bezpieczeństwa przy poruszaniu się na lekkiej łodzi mieczowej

• ubiór - miękkie obuwie, związane włosy, obcięte paznokcie, zabezpieczone okulary przeciw słoneczne, zabezpieczona czapka, nieprzemakalna kurtka.

• zakładanie kamizelek ratunkowych i asekuracyjnych, posługiwanie się kołem ratunkowym

• prace porządkowe - mycie, wybieranie wody

   2.Taklowanie jednostki, sprawdzenie stanu technicznego osprzętu.

• sprawdzenie stanu technicznego kadłuba (otarcia, uszkodzenia, przebicia, przecieki)

• urządzenia sterowego, płetwy mieczowej, podwięzi wantowych, zamocowania knag, kip, kabestanów, olinowania stałego - want, sztagu, zabezpieczenie ściągaczy, urządzenia składania masztu, oraz olinowania ruchomego - fałów (sprawność bloczków fałowych) cum, szpringów

• ułożenie wyposażenia tak, aby umożliwiało sprawne poruszanie się załogi i było dostępne - wiosła, pagaje, czerpaki, bosak, cumy

• ułożenie sprzętu ratunkowego (koło ratunkowe, pasy) tak aby w każdej chwili był gotowy do użycia.

   3.Stawianie i zrzucanie żagli, komendy.

• przydział stanowisk manewrowych (omówienie, co to jest stanowisko manewrowe)

1. opuszczenie, jeżeli to możliwe płetwy mieczowej (wytłumia kołysanie)

2. sprawdzenie stanu technicznego żagli - zamocowania remizek, raks, pełzaczy, kieszeni na listwy, kompletu listew, refsejzingów, obszycia likliny itp.

podstawowe węzły - knagowy, rożkowy, ósemka, refowy, szotowy

składanie żagli po zdjęciu z takielunku (sposób wkładania do worów - tak aby opisana głowica żagla była w górnej części)

sprawdzenie prawidłowości przebiegu fałów

omówienie i pokaz kolejności mocowania poszczególnych elementów żagli i osprzętu

sprawdzenie przebiegu przedniego liku żagla - wprowadzenie likliny do likszpary, (lub pełzaczy, ślizgaczy do szyny), przyszeklowanie fału i szotów (klarowanie talii)

kolejność mocowania foka:

1. róg halsowy

2. raksy

3. przyszeklowanie fału

4. mocowanie szotów, przeprowadzenie szotów przez kipy (bloczki) zakończenie szotów "ósemką"

8. komendy na żagle - komenda na przygotowanie żagli do postawienia - meldunek o gotowości do postawienia - komenda do postawienia.

9. pompowanie fałów - knagowanie (zwrócić uwagę na zachowanie biegu liny po knagowaniu)

   4. Klar portowy (jest to stan i estetyczny wygląd jachtu w czasie
       postoju).

• ustawienie jachtu dziobem w kierunku fali (jeżeli jest taka możliwość)

• zakładanie odbijaczy

• klarowanie żagli - (rolfok i refpatent grota) - nałożenie pokrowca (ochrona przed słońcem), marlowanie szotem lub krawatami (fok ułożony na burcie najbardziej odległej od pomostu), lub przywiązany do relingu

• praca cumami (wybieranie i luzowanie, podawanie i oddawanie)

• węzły cumownicze, wiązanie ucha na końcu liny (węzeł ratowniczy ) okładanie cum na stałe i na biegowo

• założenie cum i szpringów pod odpowiednio ostrymi kątami i o odpowiedniej długości tak aby praca lin nie powodowała wyrywania okuć i szarpania lin, zabezpieczenie cum przed przecieraniem - założenie ochraniaczy i amortyzatorów (zapobiegają luzowaniu się cum i szpringów)

• cumowanie przy pomoście z bomami (omówienie)

• zasady bezpiecznej pracy

   5. Klarowanie jachtu do odejścia

• omówienie czynności manewrowych, komend i obsadzenie stanowisk

• przygotowanie odbijaczy, cum, szpringów, bosaka

• ustawienie jachtu w linii wiatru

• sklarowanie fałów, i w właściwej kolejności (od tyłu) - postawienie żagli

1. sprawdzenie mocowania listew usztywniających żagiel

2. wypompowanie fałów, knagowanie - zwrócenie uwagi na właściwy bieg liny przy knagowaniu, buchtowanie i podwieszenie fałów

założenie (zgodnie z koncepcją odejścia) wybranych cum i szpringów na biegowo

po odejściu sklarowanie cum, odbijaczy itp.

   6. Refowanie żagli

• omówienie celu refowania - dobór odpowiedniej powierzchni żagla do siły wiatru, uwzględniając bezpieczeństwo żeglugi i wytrzymałość takielunku

• omówienie podstawowej zasady - zawsze bezpieczniej jest żeglować na za refowanym grocie i foku niż na samym grocie, w następnej kolejności zrzucamy grota i płyniemy na foku.

• omówienie działania rolera foka, refpatentu grota

• refbanty i refsejzingi - omówienie kolejności poszczególnych czynności przy refowaniu - zrzucenie żagla, założenie refhalsu i refszkentli, później dowiązanie refsejzingów

• jeżeli są dwie refbanty każdą dowiązujemy oddzielnie - możliwość zdjęcia później pojedynczych refów

  

7. Obsługa cum, fałów, knagowanie, buchtowanie lin, omówienie
       klaru "jachtu w drodze".

• liny cumownicze powinny być prowadzone przez półkluzy, kluzy i nie powinny być luzowane, wybierane inaczej niż przez knagę cumowniczą - linami pracujemy z pokładu jachtu.

• przećwiczyć buchtowanie lin

• liny zawsze po zakończeniu manewru powinny być klarowane

   8. Przestawianie jachtu (ferholung i overholung) i nadawanie
       prędkości początkowej.

• Ferholung - przesunięcie jachtu wzdłuż nabrzeża do przodu, lub do tyłu - (przesunięcie do tyłu w początkowej fazie wymaga odstawienia rufy, a po rozpoczęciu ruchu - odstawienia dziobu przez odpowiednie wychylenie steru, tak by jacht ustawił się równolegle i był przesuwany równolegle wzdłuż nabrzeża ).

• Overholung jest obrotem jachtu o 180 stopni, - omówienie i demonstracja (przy jachtach gdzie ster nie wychodzi poza obszar rufy - obrót przez rufę i przy jachtach ze sterem mocowanym na rufie - obrót przez dziób)

• Nadawanie prędkości początkowej, odejście od nabrzeża przy wietrze wiejącym wzdłuż, lub skośnie do nabrzeża

• Kolejność czynności - obłożenie nabiegowo szpringu rufowego, oddanie pozostałych lin cumowniczych, wybieraniu szpringu rufowego z pominięciem kluz, równocześnie za oba końce liny, ochrona burty i rufy, po nabraniu prędkości oddanie wolnego końca liny i jej wybraniu na pokład i sklarowaniu.

   9.Praca pagajem, wiosłem pychowym i bosakiem na łodzi.

• Omówienie sposób posługiwania się wiosłem ( wkładamy ¾ pióra wiosła do wody)

• Przy odpychaniu się od nabrzeża bosakiem zawsze odpychamy się nie okutą stroną

 

  02. MANEWROWANIE - Ćwiczenia wprowadzające.

   1. Omówienie zasad zachowania się załogi podczas wywrotki jachtu
       mieczowego.

• Obowiązkowe czynności, jakie musi wykonać prowadzący jacht podczas wywrotki:

1. "policzyć załogę" i w przypadku zaistnienia takiej konieczności udzielić pomocy potrzebującemu

2. Wydać polecenie i dopilnować, aby wszyscy założyli kamizelki ratunkowe

3. Podłożyć koło pod top masztu

4. Zrzucić żagle i zabezpieczyć osprzęt przed utratą.

5. W zależności od okoliczności postawić jacht własnymi siłami załogi lub wezwać pomoc

   2.Zasady wydawania i wykonywania komend podczas wykonywania
       czynności i manewrów.

• Budowa komendy - "strona" - "żagiel" - "lina" - "czynność"

• Wydawanie komend, zapowiedz - " prawy foka szot !" i hasło - "wybierz !"

• Omówić różnicę w komendzie "luzuj" i "luz"

   3.Zasady balastowania.

• Balastowanie w osi poprzecznej i wzdłużnej jachtu - właściwe obciążenie jachtu.

• Przejście linii wiatru (zwrot) - reakcja załogi - w celu zrównoważenia przechyłu.

• Przechył powinien wynosić w żegludze kursami ostrymi 10 stopni na burtę zawietrzną, a przy żegludze kursami wolnym 0 stopni

   4.Rozeznanie wiatru rzeczywistego i pozornego.

   5.Dryf jachtu i jego opór boczny.

• Zademonstrowanie i omówienie jak zachowuje się jacht (kurs jachtu) podczas żeglugi na wiatr przy opuszczonym i podniesionym mieczu

• Ustalenie kierunku wiatru podczas postoju jachtu przy pomoście (lub stojącego w łopocie) i zaobserwowanie zmiany kierunku wiatru podczas ruchu jachtu

• Następnie przy żegludze baksztagiem - omówić

• Wyraźnie rozgraniczyć rolę miecza (opór boczny) i balastu (stateczność poprzeczna) na jachcie - omówić

  

6. Praca przy sterze - sterowanie.

• Kursant steruje, instruktor trzyma szoty

• ćwiczenia praktyczne, odpowiednia reakcja na komendę "ster prawo" "ster lewo" jako powiązanie z komendą wychylenia płetwy sterowej (a nie rumpla !)

• Omówienie zasady "wychylamy ster w prawo, jacht płynie w prawo”, również dla ruchu wstecznego jachtu.

• Systemy - komend na ster

1. Położenie płetwy sterowej w stosunku do diametralnej jachtu - "ster lewo", "prawo", "lewiej", "prawiej" - w stosunku do poprzedniego położenia płetwy sterowej

2. Względem wiatru _ "sternik ostrzyć", "odpadać", "do linii wiatru", "do baksztagu" itd.

3. Kurs na określony kierunek - "na boję", "wieża" itp., „145 stopni" - kurs kompasowy

• Zmiana systemu komend odbywa się przez komendę "ster zero" lub "tak trzymać"

• Prędkość manewrowa - ster działa tylko wtedy, gdy jacht jest w ruchu,

• Optymalne wychylenie steru ( 45 stopni), omówić siły działające na płetwę sterową - podział wypadkowej na siłę skręcającą i hamującą

   7. Ustawienie żagli względem wiatru - wybieranie i luzowanie.

• Omówienie doboru kąta natarcia wiatru na płaszczyznę żagla zapewniający optymalną prędkość jachtu, przy bezpiecznej żegludze, w określonych warunkach pogodowych

   8. Ostrzenie i odpadanie - współpraca żagle ster.

• Współpraca "żagle - ster" - w pierwszej kolejności luzujemy (wybieramy) żagle, następnie wychylamy płetwę steru.

• Ostrzenie i odpadanie zaczynamy od luzowania (wybierania) żagli tylnych

• Należy zwrócić uwagę, że przy kursach pełnych przy luzowaniu żagli zwiększamy powierzchnię ożaglowania, a przy wybieraniu zmniejszamy

• Luzując grota i wybierając foka przesuwamy środek ożaglowania do tyłu powodując tendencję ostrzenia jachtu

03. MANEWROWANIE - Ćwiczenia przygotowawcze.

   1. Utrzymanie kursu na zadany kierunek - punkt.

• Zwrócić uwagę na odpowiednie ustawienie żagli, oraz reakcję na ustawienie żagli przy szkwałach.

   2. Rodzaje kursów względem wiatru pozornego.

• Praktyczne rozeznanie halsu, oraz kursu jachtu względem wiatru

• ćwiczenia, zmiana kursu jachtu względem wiatru , z odpowiednim ustawieniem żagli

   3.Pole martwe, zatrzymanie jachtu i jego uruchomienie na wybranym
       halsie.

• Ustalenie granicy efektywnej pracy żagli przy maksymalnym wybraniu szotów

• Ostrzenie do granicy kąta martwego z różnych kursów.

• Odpadanie do fordewindu z różnych kursów

• Ustalenie drogi jachtu w łopocie czołowym i jego zatrzymanie

• Wyniesienie wybranie foka na wiatr z jednoczesnym wychyleniem steru na przeciwną burtę w celu uruchomienia jachtu na zadanym halsie

   4. Hamowanie żaglami, bieg wsteczny.

• Zasada - hamujemy żaglem głównym (grotem)

• W końcowej fazie hamowania (zmieszenie prędkości manewrowej) kurs jachtu korygujemy sterem

• Ustaleni drogi hamowania żaglami przy słabym i silnym wietrze.

• Bieg wsteczny - zatrzymanie jachtu w linii wiatru, przy wyłożeniu żagli na wiatr sterowanie w linii wiatru dłuższy odcinek (około 100 m)

   5.Wpływanie na nawietrzność i zawietrzność jachtu.

• Zmian środka ożaglowania (wybieranie, luzowanie żagli - zmiana powierzchni żagli, refowanie, zamiana foka na genuę itp.)

• Zmiana środka bocznego oporu (przegłębienie rufy, dziobu)

• Omówienie wpływu środka ożaglowania i środka bocznego oporu na nawietrzność i zawietrzność

• Sterowanie żaglami przy sterze zablokowanym na "zero"

• Sterowanie przemieszczeniem załogi przód - tył (Omega)

 

  6. Poprawne ustawienie żagli przy poszczególnych kursach względem
       wiatru - omówienie różnicy w tworzeniu się siły aerodynamicznej
       na żaglach przy kursach pełnych i kursach ostrych względem
       wiatru.

• Zademonstrować różnicę w kącie natarcia żagli przy kursach ostrych 20 -30 stopni, przy kursach pełnych 90 stopni - omówić sposób wyrównywania się ciśnienia na krawędzi żagla (kursy ostre - żagiel smukły i wysoki, kursy pełne - żagiel niski i pełny w górnej części zbliżony do koła)

• Należy zwrócić uwagę, że przy maksymalnym wyluzowaniu żagli przy kursie baksztag, fordewind, środek ożaglowania przesuwa się znacznie w bok od osi symetrii jachtu, co może powodować silną nawietrzność jachtu. Przy żeglowaniu takim kursem konieczne jest przeciwdziałanie nawietrzności poprzez wychylenie steru. Ustawienie żagli na motyla znacznie poprawia efektywność żeglugi.

• Wyluzowane żagle nie powinny opierać się o wanty salingi - grozi podarciem lub po pewnym czasie przetarciem żagli

04. MANEWROWANIE - Ćwiczenie manewrów podstawowych.

   1.Rozeznanie całego pola martwego.

• Granica pola martwego, szybkie przejście dziobem linii wiatru (ostry bajdewind - linia wiatru - ostry bajdewind , przeciwnego halsu )

   2.Zmiana halsu - zwrot przez sztag.

• Przy zwrocie zwrócić uwagę na odpowiednią prędkość manewrową, odpowiednio energiczne wychylenie steru i trzy fazy zwrotu:

1. Przy ostrzeniu - wychylenie steru na burtę nawietrzną, wybraniu żagli tylnych i luzowaniu foka na granicy kąta martwego (zwiększenie nawietrzności)

2. Odpadanie po przejściu linii wiatru połączone z wyluzowaniem szotów tylnego żagla (zmieszenie nawietrzności)

3. Wybranie szotów grota (a na jachcie dwumasztowym wybranie szotów bezana) dla powstrzymania odpadania przy wejściu na kurs bajdewind przeciwnego halsu

• Zależnie od warunków meteorologicznych lub właściwości jachtu może zaistnieć konieczność wyniesienia foka (a na jachcie dwumasztowym wyniesienia bezana na wiatr)

• Wybrany odcinek ( np. dwie boje) - zawody, kto wykona najwięcej zwrotów - ćwiczenie sprawności manualnej

   3. Zmiana halsu - zwrot przez sztag - na biegu wstecznym.

• W przypadku zbyt małej prędkości manewrowej możemy po dojściu do linii wiatru i zatrzymaniu się jachtu możemy na biegu wstecznym przekładając ster na druga burtę zmienić hals

• Duże jachty (żaglowce) unikają zwrotów przez sztag ze względu na zbyt długą drogę, jaką muszą pokonać, związaną z czasem niezbędnym na przebrasowanie reji itp.

  

4. Zmiana halsu - zwrot przez rufę.

• Zwrot przez rufę wykonany na małej łódce mieczowej (przy silnym wietrze), nieumiejętnie wykonany jest manewrem niebezpiecznym, na dużym ciężkim jachcie jest manewrem pewnym.

• Podobnie jak przy zwrocie przez sztag, droga jachtu podzielona może być na trzy fazy:

1. z kursu baksztag dojście do fordewindu poprzez wychylenie steru na burtę zawietrzną przełożenie żagli przy kursie fordewind, na przeciwną burtę na wybranych szotach aby zapobiec gwałtownemu przemieszczeniu się bomu

2. po dojściu do baksztagu przeciwnego halsu powstrzymanie cyrkulacji (suma siły odśrodkowej i wzrostu nawietrzności) poprzez szybkie i płynne wyluzowanie szotów, wybalastowanie jachtu, i odpowiedniej kontry sterem.

• Na jachcie typu slup, możemy ten manewr podzielić na następujące elementy:

1. Przełożenie foka na przeciwną burtę, gdy zasłonięty przez grot przestanie pracować

2. Wybranie grota do płaszczyzny symetrii jachtu w chwili dojścia do linii wiatru

3. Przejście sternika na przeciwną burtę (przed lub w linii wiatru)

4. Sprawne i szybkie "kontrolowane" wyluzowanie grota gdy tylni lik żagla przejdzie na nowy hals, końcowa faza luzowania łagodna, tak aby bom nie uderzył o wanty

5. Kontra sterem powstrzymująca jacht w baksztagu.

Wybrany odcinek (np. dwie boje) - zawody, kto wykona najwięcej zwrotów - ćwiczenie sprawności manualnej

1. Przy średniej sile wiatru.

2. Zgodnie z wskazówkami powyżej

3. Przy bardzo słabym wietrze.

4. Dopuszcza się przełożenie grota bez wybierania talii - techniką stosowaną przez regatowców

5. Przy bardzo silnym wietrze.

6. Zachować dużą ostrożność szczególnie przy wysokiej fali - może w momencie wybrania żagli zarzucić rufę i doprowadzić do utraty kontroli nad manewrem.

05. MANEWROWANIE - Ćwiczenie przygotowawcze do manewrów złożonych.

   1. Pomiar inercji jachtu w łopocie czołowym i ze zrzuconymi żaglami.

• Należy wykazać zależność inercji jachtu i siły wiatru (silniejszy wiatr � krótsza droga) żagle w łopocie podstawowy czynnik hamujący

   2.Wytracanie szybkości z różnych kursów względem wiatru.

• Należy wykazać na "element ciasnego manewru" jako podstawowego czynnika hamującego, eliminującego działanie czynników zewnętrznych (zmiana kierunku wiatru, zafalowanie)

   3.Ustalenie promienia krążenia.

• Ustalenie promienia - wykonać jak najmniejsze koło zwracając uwagę na prawidłową pracę żagli i prawidłowo wykonane zwroty (w lewą i prawą stronę)

   4. Zastosowanie nawietrzności i zawietrzności dla uzyskania
       zacieśnienia promienia krążenia oraz uzyskanie zrównoważenia
       żaglowego.

• Wykonać jak najmniejsze koło

• Przy ostrzeniu wyluzować fok energiczne wybranie grota (nad rzucenie rufy)

• Przy odpadaniu (od półwiatru) luzowanie grota, energiczne wybieranie foka przy kursie bajdewind, półwiatr ( przy średnim wietrze ) przy zablokowanym sterze i prawidłowo wybalastowanym jachcie tak ustawić żagle aby były jak najmniejsze opory na sterze następnie wybierając i luzując żagle zademonstrować ostrzenie i odpadanie jachtu bez udziału steru.

   5.Zwroty w wyznaczonej przestrzeni i miejscu. Doskonalenie poznanych manewrów.

• Zwracać uwagę na prawidłowo wybrane żagle i prawidłowo wykonane zwroty, stosować elementy z zacieśnianiem promienia skrętu jachtu.

   6.Zwroty kombinowane ósemka, slalom.

• Zwracać uwagę na prawidłowo wybrane żagle i prawidłowo wykonane zwroty

06. MANEWROWANIE - Ćwiczenie manewrów ratowniczych.

   1. Manewr "Człowiek za burtą" - metoda półwiatrowa, przy
       "wypadnięciu człowieka", na różnych kursach względem wiatru.

• Stosować jako zasadę przy nauce tego manewru "automatykę w działaniu"

• Czynności obowiązkowe, jakie należy wykonać:

1. ogłosić alarm "człowiek za burtą"

2. Wyrzucić koło ratunkowe (kamizelkę ratunkową) w sąsiedztwo człowieka oraz sprawdzić czy człowiek do niego dopłynął.

3. Wyznaczyć obserwatora.

4. Zapamiętać pozycję - kurs, przy którym nastąpił wypadek (noc, daleko do brzegu)

5. Wykonać manewr "człowiek za burtą" zakończony przy człowieku w odległości umożliwiającej jego uchwycenie, przy nieznacznej prędkości jachtu na kursie bajdewind z żaglami w łopocie

6. Na lekkich jachtach mieczowych "wybrać" człowieka na nawietrzną burtę, a przy ciężkich jachtach z wysoką burtą "wybrać" człowieka na zawietrzną burtę

Manewr powinien być wykonany w najkrótszej drodze i czasie, za pomocą jednego zwrotu.

Na kursie ze względu na wspomnianą "automatykę" działania preferujemy "metodę półwiatrowa", demonstrując jednocześnie manewr zwany "ósemką sztagową"

07. MANEWROWANIE - Ćwiczenie manewrów złożonych.

• W pierwszej kolejności należy wybierać manewr najprostszy, z jak najmniejszą liczbą manewrów towarzyszących, a równocześnie manewr wielokrotnie przećwiczony ( pewny)

• Przewidując możliwość niepowodzenia zamierzonego manewru należy być przygotowanym do wykonania manewrów zapasowych (awaryjnych)

• Prowadzący jacht w każdej sytuacji i nawet przy najlepszej załodze powinien przewidywać i skutecznie przeciwdziałać nieprawidłowym działaniom załogi

• Swobodę działań załogi należy ograniczyć do minimum, a polecenia i komendy prowadzącego powinny być jasne i jednoznaczne

   1. Podejście do boi z cumowaniem - przy wytracaniu prędkości
       z różnych kursów względem wiatru.

• Manewr dojścia do boi polega na wytraceniu prędkości w żegludze w linii wiatru i zatrzymanie się dziobem przed boją w takiej odległości aby można ją było chwycić bosakiem (zatrzaskowym zaczepem cumującym) lub ręką i następnie zacumować

• Poprawne wykonanie manewru wymaga dokładnej znajomości promienia cyrkulacji i drogi hamowania

• W zależności od sytuacji manewr może być wykonywany:

1. z kursu fordewind lub baksztag; taki manewr wymaga najmniej miejsca jest szybki, najmniejszy wpływ na powodzenie manewru mają czynniki zewnętrzne

2. Z półwiatru; podejście najwygodniejsze, dużo czasu na ewentualne korekty prędkości

3. Z bajdewindu; najdłuższa droga podejścia, dużo czasu na ewentualne korekty prędkości - manewr zdecydowanie najtrudniejszy do wykonania

Korektę kursu (ustawienie jachtu w linii wiatru) wykonujemy najskuteczniej wykorzystując żagiel tylny (bezan, grot)

W celu łatwiejszego operowania na pokładzie dziobowym jachtu możemy zrzucić foka (musimy jednak uwzględnić manewr awaryjny)

   2. Odejście z boi - z cumy dziobowej i ze szpringu rufowego.

• Manewr odejścia do boi wykonujemy zawsze pod wiatr na ożaglowaniu marszowym

1. Przygotowanie cumy dziobowej (szpringu rufowego) "nabiegowo" z krótszym, gładkim końcem liny

2. Przygotowanie bosaka do ewentualnego odprowadzenia boi do burty jachtu (możliwe zablokowanie się liny założonej na biegowo)

3. Postawienia żagli

4. Postawienie żagli na zamierzony hals żeglugi

5. Oddanie cumy

6. Przy braku miejsca po zawietrznej stronie boi wykorzystujemy szpring rufowy zapobiegający zdryfowaniu jachtu a poprzez wybranie się nabiegowo na szpringu nabieramy prędkości początkowej

  

3. Odejście od pomostu - przy wietrze odpychającym i dociskającym.

• Analiza sytuacji manewrowej przy odejściu:

1. Wybór sposobu manewru

2. Analiza tego sposobu, omówienie i przydział stanowisk manewrowych

3. Planowanie manewrowania ( manewr zapasowy i sytuacyjny)

• Ogólne zasady prowadzenia manewru odejścia:

1. żagle stawiamy w zasadzie w granicach kąta martwego, z wyjątkiem odejścia na samym foku z wiatrem.

2. Unikamy sytuacji w których bez postawionych żagli lub bez prędkości manewrowej jacht nie jest związany z nabrzeżem, boją lub dnem co najmniej jedną liną.

3. Przewidujemy i uwzględniamy zachowanie się innych jednostek pływających, znajdujących się w sąsiedztwie.

4. Omawiamy z załogą przebieg planowanego manewru, rozdzielamy stanowiska manewrowe.

Wybór wariantu odejścia jest zależny od kierunku wiatru w stosunku do nabrzeża, i jego siły wiatru, właściwości manewrowych jachtu, jego wyposażenia, sprawności załogi i wyobraźni prowadzącego jacht.

W zależności od lokalnego usytuowania pomostu (nabrzeża) przećwiczyć możliwie najwięcej kombinacji

Przećwiczyć manewry z nadaniem prędkości początkowej przy pomocy cumy lub szpringu rufowego

   4.Podejście do pomostu przy wietrze odpychającym i dociskającym
       oraz braku wiatru.

• Jeżeli nie są nam znane głębokości i warunki "wietrzne" w porcie, zawsze wykonujemy manewr symulacyjny, zachowując zasady ostrożności uwzględniające ew. wiatry odbite i zbyt małe głębokości w porcie

• Unikamy manewrów stwarzających poczucie zagrożenia u innych użytkowników portu, szczególnie w zatłoczonym porcie

• Podobnie jak przy odejściu, wybór wariantu dojścia jest zależny od kierunku wiatru w stosunku do nabrzeża, siły wiatru, właściwości manewrowych jachtu, jego wyposażenia, sprawności załogi i wyobraźni prowadzącego jacht.

• w zależności od lokalnego usytuowania pomostu (nabrzeża) przećwiczyć możliwie najwięcej kombinacji (przećwiczyć przy wietrze dopychającym - dojście z pomocą kotwicy i w miarę możliwości dojście na samym foku w półwietrze.)

• podstawowe zasady bezpieczeństwa przy dojściu do pomostu

1. manewr dojścia do pomostu prowadzimy przy możliwie minimalnej prędkości

2. hamujemy wyłącznie przy pomocy cum i odbijaczy

3. przy silnym wietrze dopychającym stosujemy asekuracyjnie kotwicę lub wykorzystujemy dalby w porcie (nawet podchodząc na wiosłach lub silniku - "tłuczenie" o nabrzeże)

4. zachowujemy bezwzględny klar na cumach i linie kotwicznej

5. "desant" na pomost wyskakuje zawsze bez cumy w ręku - cumę wcześniej podajemy na pomost, lub podawana jest przez drugiego "załoganta"

6. po obłożeniu cum mocujemy odbijacze

  

5. Manewry kotwiczne

• przygotowanie łańcucha lub liny kotwicznej (klar)

• wybór miejsca kotwiczenia (należy uwzględnić usytuowanie jachtu po zmianie kierunku wiatru)

• pomiar głębokości (sondowanie)

• przygotowanie odpowiedniej długości łańcucha lub liny kotwicznej (od 4 - 6 głębokości) i zamocowanie do jachtu

• przygotowujemy bojrep oznaczający miejsce rzucenia kotwicy i dowiązujemy go do kotwicy dochodząc do linii wiatru, stajemy w miejscu kotwiczenia i w momencie rozpoczęcia przez jacht dryfu wstecz, rzucamy kotwicę, luzując łańcuch lub linę kotwiczną w miarę ruchu jachtu (unikamy rzucania kotwicy wtedy gdy jacht nie porusza się, grozi to zaplątaniem się łańcucha lub liny kotwicznej)

• notujemy naszą pozycję w oparciu o stałe elementy na brzegu - sprawdzamy czy kotwica "trzyma"

• w przypadku postoju regularnie sprawdzamy pozycję

   6. Żeglowanie na prądzie.

07. MANEWROWANIE - Ćwiczenie manewrów ratowniczych.

   1. Podejście do burty drugiej jednostki.

   2. Podawanie holu i holowanie.

• holowanie podlega przepisom prawnym które określają odpowiedzialność za pociąg holowniczy - jego kierownikiem jest kierownik jednostki holującej (holownika) i jemu podporządkowane są pozostałe holowane jachty

• liczba jednostek w pociągu holowniczym jest ograniczona do trzech przy holowaniu przy burcie (równoległym) i dziesięciu przy metodzie "jeden za drugim" (szeregowym)

• pomiędzy jednostkami powinny być ustalone sygnały do porozumiewania się, jednostki zobowiązane są do zachowania ostrożności ( możliwość pęknięcia holu lub awarii)

• przy holowaniu szeregowym długość holu powinna wynosić od 2 - 4 długości jachtu holowanego, przy dużym zafalowaniu długość holu powinna być dopasowana do długości fali

• łodzie mieczowe - holowane, powinny mieć podniesione miecze (z wyjątkiem holowania z brzegu wzdłuż kanału - rzeki (burłaczenie), kiedy jest wskazane opuszczenie miecza)

• najbardziej optymalnym miejscem do zamocowania holu na jednostce holowanej jest okolica masztu (przy położonym maszcie) - hol powinien być dowiązany węzłem umożliwiający łatwe rozwiązanie (węzeł holowniczy)

• w trakcie holowania (szeregowego) jednostki holowane powinny iść w kilwaterze holownika

   3. Podejście do wywróconej łodzi.

   4.Stawianie wywróconej łodzi przez jacht udzielający pomocy oraz
       własnymi siłami załogi.

   5. Holowanie uszkodzonej łodzi przy własnej burcie - burta w burtę

---