PUŁAPKA PŁYNNOŚCI (Keynes)

Zjawisko pułapki płynności opisuje sytuacja, gdy popyt na pieniądz, wywołany motywem spekulacyjnym, jest doskonale wrażliwy na zmiany stopy procentowej i całkowicie niewrażliwy na zmiany dochodu, a każda wielkość podaży pieniądza jest wchłaniana przez wzrost zasobów pieniądza spekulacyjnego.

Przy wysokiej stopie procentowej (np. r₁) duża część zasobów finansowych sektora prywatnego zostaje ulokowana w aktywach oprocentowanych, a popyt na gotówkę jest niewielki. Początkowo jest on również mało elastyczny względem zmian stopy procentowej, a robi się coraz bardziej elastyczny, gdy ona się obniża. Wzrost podaży pieniądza wywołuje obniżkę stopy procentowej równoważącej rynek (MS - podaż pieniądza). Niższy poziom stopy procentowej powoduje, że większa ilość ludzi decyduje się utrzymywać pieniądze w gotówce. Nie chcą nabywać nowych obligacji sądząc, że teraz wzrost stopy procentowej jest bardziej prawdopodobny od jej dalszego spadku, więc boją się straty w wyniku spadku ceny rynkowej obligacji (rosnąca stopa procentowa obniży cenę obligacji). Ta sytuacja powtarza się aż do momentu, gdy przy podaży pieniądza MS₃ stopa procentowa spada do poziomu r₃. Dalszy wzrost podaży pieniądza i spadku stopy procentowej nie ma w ogóle wpływu na bieżąco emitowane papiery wartościowe (całość oszczędności jest trzymana w gotówce). Dzieje się tak dlatego, że wszyscy oczekują wzrostu stopy procentowej i nikt już nie spodziewa się jej spadku.

Pułapka płynności wystąpiła w czasie Wielkiego Kryzysu.

realne zasoby pieniądza

MD

MS₃

MS₂

MS₁

r₁

r₂

r₃

r

---