Przystosowanie emocjonalno-społeczne w grupie.
Badacze rozpatrują pojecie przystosowania jako proces stopniowego poznawania i uczenia się zasadniczych czynności. Jest to regulowanie swojego zachowania oraz zgodnie z potrzebami dostosowanie Się do wymagań życia w zbiorowości. Jest to ciągłe regulowanie stosunków między rówieśnikami wynikające z wymagań i norm obowiązujących w grupie.
Rozwój człowieka dokonuje się w środowisku, w którym on żyje i z którym wchodzi w relacje. Szczególne znaczenie ma przy tym środowisko społeczne. Małe dziecko rozwija się głównie w środowisku rodzinnym, gdzie dzięki rodzicom poznaje podstawowe normy i zasady, do których musi się przystosować. W kolejnych latach przystosowuje się do życia w społeczności szkolnej, a w dalszym życiu przystosowuje się do zasad panujących w grupach zawodowych. W trakcie indywidualnego rozwoju jednostki, zwiększa się liczba grup, których jest ona członkiem i do których musi się przystosować.
Prawidłowe przystosowanie jednostek przejawia się w:
Potrzebie uczestnictwa w życiu formalnej grupy społecznej
Uznawaniu jednostki przez członków danej grupy
Pozytywnej postawie wobec innych osób uwarunkowanej życzliwością, tolerancją, empatią
Inicjatywie i aktywności wobec wymagań stawianych jednostce przez grupy społeczne
Współdziałaniu z otoczeniem
Braku agresywnych postaw wobec innych ludzi oraz innych zachowań antyspołecznych
Przezwyciężaniu konfliktów
Przystosowana jednostka stara się konsekwentnie realizować swoje oraz grupy dążenia i cele, co świadczy o jej emocjonalnej i społecznej dojrzałości.
Jednostka przystosowana preferuje prospołeczne formy działania, które czynią ją zdolna do pozytywnych interakcji społecznych w grupie oraz do konstruktywnego współdziałania z nią.
Jednostka przystosowuje się do zmieniających się warunków modyfikując własne zachowania. Mechanizmy te bywają różne. Ponieważ ze względu na czynnik zmienności środowiskowej wyróżniamy 3 poziomy przystosowania, odpowiadające trzem rodzajom mechanizmów, odpowiedzialnych za zmiany występujące w zachowaniach. Są to: mechanizm odruchowo- bezwarunkowy, mechanizm odruchowo- warunkowy i mechanizm odraczania reakcji.
Reasumując człowiek pod wpływem środowiska uczy się odpowiedniego zachowania, zdobywa nawyki, zbiera doświadczenia, kształtuje osobowość. Dzięki tym czynnikom jednostka staje się emocjonalno- społecznie przystosowana do grupy.